ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1286 คือใครกันแน่ (1)
ฟังจากความหมายของผู้ดูแลจ้งแล้วคือไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว แต่นี่หากลูกเป็นของถังไป๋เชียนขึ้นมาจริงๆล่ะ? ถึงแม้ว่าจะสืบชัดเจนแล้วว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ใช่ลูกสาวของหัวหน้า!!
ทว่า เขามองออกว่าหัวหน้าก็ยังเป็นห่วงคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมากๆ หากผู้ดูแลจ้งทำอะไรที่ส่งผลไม่ดีต่อคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง เกรงว่าพอถึงเวลาแล้วจะยิ่งทำยิ่งเสียไปใหญ่
“สืบ ต้องสืบอยู่แล้ว” ผู้ดูแลจ้งมองไปทางอะเหลียงอย่างรวดเร็ว “แต่ว่าเรื่องที่ควรทำก็ต้องทำอยู่!!”
ผู้ดูแลจ้งเกิดเป็นผู้ดูแลที่ทำได้ทุกอย่างขององค์กรโกสต์ซิตี้ แน่นอนว่าไม่ใช่คนที่ใช้ความรู้สึกในการทำงานแน่นอน ทว่าบนเรื่องนี้ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าผู้ดูแลจ้งใช้ความรู้สึกในการทำงานแล้ว
เขานึกถึงคอมเมนต์พวกนั้นที่ด่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็อดโมโหไม่ไหว และทั้งหมดนี้ล้วนถูกสร้างขึ้นโดยถังไป๋เชียน หากลูกไม่ได้เป็นของถังไป๋เชียน การกระทำที่ไร้ยางอายแบบนี้ของถังไป๋เชียนไม่สมควรที่จะให้อภัยเลย
หากลูกเป็นของถังไป๋เชียน ทั้งหมดที่ถังไป๋เชียนทำยิ่งไม่ควรให้อภัยไปใหญ่ ดังนั้น ไม่ว่าถังไป๋เชียนจะเป็นพ่อของลูกหรือไม่ เรื่องบางอย่างที่ควรทำก็จำเป็นต้องทำ
แน่นอนว่าอะเหลียงฟังออกถึงความหมายของผู้ดูแลจ้ง อะเหลียงหันไปทางหัวหน้าของตัวเอง อยากฟังความเห็นของหัวหน้า
อะเหลียงรู้สึกว่า หัวหน้าไม่มีทางปล่อยให้ผู้ดูแลจ้งทำอะไรมั่วๆแน่นอน ไม่ว่ายังไงแล้วนี่ก็เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง เรื่องแบบนี้จริงๆ แล้วคนนอกไม่ควรที่จะแทรกแซงเข้าไป
เรื่องแบบนี้ คนนอกยิ่งทำอะไรเยอะ พอถึงเวลาเกรงว่าจะเป็นการหาเรื่องใส่ตัวมากกว่า ยิ่งไปกว่านั้นคือพวกเขาไม่รู้ถึงสถานการณ์ของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเลย อะเหลียงรู้สึกว่าการแทรกแซงไปยุ่งเรื่องของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจริงๆแล้วไม่ค่อยเหมาะสม
หัวหน้าที่ชาญฉลาดมาโดยตลอดกลับไม่พูดอะไรเลยในตอนนี้ ไม่มีความหมายที่จะห้ามผู้ดูแลจ้งเลย ดูท่าทีของหัวหน้าแล้วเหมือนสนับสนุนในการกระทำของผู้ดูแลจ้งอย่างเห็นได้ชัดเจน
คำพูดที่มาถึงปากของอะเหลียงได้แต่กลืนลงไป ในเมื่อหัวหน้าเองก็เป็นแบบนี้ เขาก็ไม่ดีที่จะพูดอะไรต่อแล้ว
เรื่องที่หาเจ้าหญิงเขาเป็นคนทำผิดพลาดเองตั้งแต่แรก ถึงแม้ว่าหัวหน้าจะไม่ว่าอะไร อะเหลียงรู้ว่าในใจของหัวหน้าต้องผิดหวังมากแน่ๆ จริงๆ แล้วอะเหลียงก็กังวลว่าหัวหน้าจะถูกเรื่องพวกนี้โจมตีแล้วจะทรุดโทรมลงไปอีก
ไม่ง่ายเลยกว่าหัวหน้าจะมีอารมณ์และจิตใจมาสนใจเรื่องอื่นๆ นี่ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่ง
“หัวหน้าครับ ผมไปจัดการเรื่องนี้ตอนนี้เลยนะครับ?” อารมณ์ของผู้ดูแลจ้งในตอนนี้มีแต่จะทวงความยุติธรรมคืนให้กับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ทว่าเขาก็ยังขอความเห็นจากหัวหน้าก่อนอีกครั้ง
“อืม” ซ่างกวนหงยักคิ้วเบาๆ “สืบเรื่องให้ชัดเจนก่อน”
“ครับ ผมเข้าใจครับ” ผู้ดูแลจ้งเข้าใจความหมายของหัวหน้าทันที หัวหน้าให้เขาสืบให้ชัดเจน ไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะเป็นการใส่ร้ายถังไป๋เชียน เพราะเรื่องที่ถังไป๋เชียนทำ ไม่ว่าถังไป๋เชียนจะทำเพราะเหตุผลอะไร ไม่ว่าถังไป๋เชียนจะเป็นใคร ไม่ว่าถังไป๋เชียนจะมีความสัมพันธ์อะไรกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ต่างก็ไม่น่าให้อภัย
ดังนั้น ปัญหาของถังไป๋เชียนจะต้องจัดการดีๆ หัวหน้าให้เขาสืบให้ชัดเจน เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่ากังวลว่าจะเป็นการทำร้ายโดนคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง
ดังนั้นหัวหน้าก็ยังเป็นห่วงคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจริงๆ
ผู้ดูแลจ้งสามารถคิดได้อะเหลียงก็คิดได้อยู่แล้ว อะเหลียงรู้สึกว่าตัวเองสืบเรื่องมาชัดเจนมากพอแล้ว แต่เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าหัวหน้ายังไม่พอใจ หัวหน้ายังอยากรู้เรื่องของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมากกว่านี้
ถึงแม้ว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะไม่ใช่ลูกสาวของหัวหน้า หัวหน้าก็ยังอยากรู้
อะเหลียงในขณะนี้ยิ่งไม่ดีที่จะพูดอะไรมากแล้ว
หลังจากที่ผู้ดูแลจ้งและอะเหลียงจากไปแล้ว ซ่างกวนหงนั่งอยู่ในห้องคนเดียว นัยน์ตาคู่หนึ่งของเขามองไปทางข้างหน้า ทว่าแววตาของเขามีความเหม่อลอยเล็กน้อย มีความซึมเล็กน้อย ราวกับว่าไม่มีจุดโฟกัสอะไรเลย มองไม่ออกเลยว่าเขากำลังมองอะไรอยู่
เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ ร่างกายตัวตรง แต่ว่าร่างกายที่นั่งตรงดูแล้วมีความแข็งทื่อเล็กน้อย เขานั่งอยู่อย่างนั้น นานมากที่ไม่ขยับเลย
ก่อนหน้านี้ที่อยู่ต่อหน้าผู้ดูแลจ้งและอะเหลียง เขาไม่ได้พูดอะไรเลย และไม่เผยความผิดปกติออกมามากมาย ทว่า มีเพียงเขาเองที่รู้ว่าในตอนที่ได้ยินอะเหลียงพูดว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ใช่ลูกสาวของเขา ความผิดหวังภายในใจ ณ วินาทีนั้นของเขา ถึงขั้นมีความหมดหวังท้อแท้ใจ
ตอนแรก เรื่องราวทั้งหมดของลูกสาวก็ไม่ได้มีหลักฐานอะไรมากมาย ตอนแรกที่ผู้ดูแลจ้งพูดขึ้น จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าเขาน่าจะมีลูกสาวคนหนึ่ง ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขามีความสามารถที่เหนือกว่าคนธรรมดาทั่วไป การคาดเดาของเขาตรงมาก ในเมื่อก่อนมีเรื่องราวมากมายที่เขาจะคาดเดาได้ก่อนว่าจะมีอันตราย รวมถึงเรื่องเมื่อยี่สิบห้าปีก่อนที่เขาถูกคนทำร้าย
แต่แค่ว่า เป็นเพราะว่าครั้งนั้นคนคนนั้นไม่ใช่คนใกล้ตัวของเขา เขาจึงไม่ยอมที่จะเชื่อ แต่เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าคนคนนั้นจะโหดร้ายขนาดนั้น ดังนั้นก็ยังถือว่าประมาทเกินไป สุดท้ายจึงเกือบจะเสียชีวิตไป
ในตอนที่ผู้ดูแลจ้งพูดถึงลูก จู่ๆสมองของเขาก็รู้สึกว่าเขาน่าจะมีลูกคนหนึ่ง ตอนนั้นเขาคิดว่านั่นคือความสามารถ ‘การคาดเดา’ ของเขา ทว่าตอนนี้คิดไปคิดมาก็มีความเป็นไปได้ที่นั่นจะเป็นเพียงความคิดในใจของเขา เขาอยากจะมีลูกสาวคนหนึ่ง ลูกสาวคนหนึ่งของเขากับเธอ ตอนนั้นที่เขามี ‘การคาดเดา’ แบบนั้น อาจจะเป็นเพราะสัญญาณเตือนจากความคิดที่แรงกล้าในใจของเขา
แต่เขากลับคิดว่าเป็นเรื่องจริงไปแล้ว
ซ่างกวนหงขยับริมฝีปากเล็กน้อย สามารถมองเห็นรอยโค้งของรอยยิ้มได้รางๆ ทว่ารอยยิ้มนี้กลับทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความยากลำบากที่ไม่จบสิ้น
พูดถึงท้ายที่สุด นั่นต่างก็เป็นความต้องการของเขา ยี่สิบห้าปีแล้ว แม้กระทั่งเธอก็หาไม่เจอ เขากลับยังคิดอยากจะมีลูกสาวคนหนึ่งกับเธอ?
นี่ไม่เพียงแต่เป็นความต้องการของเขา เป็นฝันกลางวันของคนบ้าชัดๆ!!
ตอนนั้น ภายใต้สถานการณ์แบบนั้น แม้กระทั่งเขาเองก็มีโอกาสรอดตายน้อยมาก หากไม่ใช่เพราะผู้ดูแลจ้งไปได้เร็ว เกรงว่าเขาคงจะเสียชีวิตตั้งนานแล้ว แน่นอนว่าตอนที่ผู้ดูแลจ้งช่วยชีวิตเขาไว้ ตอนนั้นเขาบาดเจ็บสาหัสมาก หากไม่ใช่เพราะร่างกายเขาแข็งแรง หากไม่ใช่เพราะในใจของเขายังนึกถึงเธออยู่ เกรงว่าเขาคงจะผ่านมาไม่ได้
เธอ หญิงสาวที่อ่อนแอคนหนึ่ง มีความเกี่ยวข้องกับเขาภายใต้สถานการณ์แบบนั้น คนคนนั้นจะปล่อยเธอไปได้ยังไง
ผู้ดูแลจ้งเคยพูดว่า ตอนนั้นนอกจากช่วยเขาออกมาแล้ว คนที่อยู่ที่นั้นในตอนนั้นต่างก็เสียชีวิตหมดแล้ว
เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่นั่นได้ยังไง ทว่าเขาเองก็รู้ ผู้หญิงคนนั้นมีความเกี่ยวข้องกับเขา อยู่ภายใต้สถานการณ์แบบนั้นมีความเป็นไปได้น้อยที่จะมีชีวิตรอดและจากไปด้วยตัวคนเดียว
ทว่าไม่เชื่อ ไม่เชื่อว่าเธอจะเสียชีวิตไปแบบนี้
ตลอดหลายปีมากนี้ เขาตามหาเธอด้วยความหวังอันเล็กน้อย ตามหามายี่สิบห้าปี แต่กลับไม่ได้รับผลตอบกลับใดๆ ระยะเวลายี่สิบห้าปี สามารถให้เขาเผชิญหน้ากับความจริง เมื่อยี่สิบห้าปีก่อนเธอไม่มีทางมีชีวิตรอดและจากไปด้วยตัวคนเดียวแน่นอน ดังนั้นเธอเสียชีวิตตั้งนานแล้ว เพียงแค่ว่าเขาไม่ยอมที่จะเชื่อ ดังนั้นตลอดยี่สิบห้าปีมานี้ ต่างก็เป็นความต้องการของเขาเสมอมา!!