ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1313 เห็นธาตุแท้ของเธอ (1)

ต้องพูดเลยว่า ถังหลินรู้ความจริงแล้ว!!

“พี่สาวไม่มีทางรู้แน่นอน เธอกับหยวนหยูเคยเจอกันแค่ที่บ้านโจ๋วครั้งเดียว พี่ก็รู้ เธอเย็นชาต่อทุกคนมาโดยตลอด……” ทว่าคุณชายสองโจ๋วกลับปฏิเสธคำพูดของถังหลินโดยตรงเลย ขณะนี้โจ๋วชิงแค่พูดว่าโจ๋วอันหนานเย็นชากับทุกคน คำพูดนี้ถือว่าอ้อมค้อมมากๆ แล้ว

โจ๋วอันหนานหยิ่งยโสเกินไป เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าไม่ชอบที่จะไปมาหาสู่กับคนอย่างหยวนหยู โจ๋วชิงได้จะรับรู้ถึงจุดนี้ได้ตั้งแต่แรก ดังนั้นถึงได้พูดอย่างมั่นใจขนาดนี้

ฐานะบ้านของเขาและหยวนหยูแตกต่างกันมากจริงๆ

ก่อนที่เขาจะพาหยวนหยูกลับบ้านก็มีความกังวลเล็กน้อย กังวลว่าคนในบ้านของเขาจะไม่ยอมรับหยวนหยู ทว่าเขาตัดสินใจแล้วว่าจะสู่ขอหยวนหยู ดังนั้นถึงแม้จะรู้ว่ามีความยากลำบาก เรื่องยางเรื่องเขาก็ยังจะทำ

ทว่า เขาคิดไม่ถึงว่าตอนนั้นคุณย่าชอบหยวนหยูมาก พ่อของเขาก็ไม่ได้คัดค้าน ถึงแม้โจ๋วอันหนานจะท่าทีเย็นชาแต่กลับไม่ได้พูดอะไร

ตอนนั้นโจ๋วชิงเต็มไปด้วยความชอบทั้งใจจริงๆ ทว่าเขาคิดไม่ถึงว่าหลังจากนั้นจะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น

ถังหลินเห็นท่าทีของโจ๋วชิงในตอนนั้นแล้ว ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ตอนนี้ไม่มีหลักฐาน คำพูดบางอย่างแน่นอนว่าไม่ดีที่จะพูดชัดเจนมากเกินไป

“โจ๋วชิง เมื่อวานสิ่งที่หยวนหยูให้นายคืออะไร?” ถังหลินนึกถึงซองเอกสารที่หยวนหยูให้โจ๋วชิงเมื่อวาน

“เป็นจดหมายเล็กน้อยที่เมื่อก่อนผมเขียนให้หยวนหยู” เรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว โจ๋วชิงก็ไม่ได้ปิดบังอีก จริงๆ แล้วเขาไม่ควรปิดบังตั้งแต่แรก ไม่ควรปิดบังพี่ใหญ่ หากเขาพูดความจริงทั้งหมดกับพี่ใหญ่ตั้งแต่แรก ไม่แน่พี่ใหญ่อาจจะสืบคนที่อยู่เบื้องหลังคนนั้นเจอ งั้นก็จะไม่เกิดเรื่องขึ้นกับหยวนหยูแล้ว

ต่างก็เป็นความผิดของเขา เรื่องนี้ล้วนเป็นความผิดของเขาทั้งนั้น

ถังหลินได้ยินคำพูดของโจ๋วชิงแล้วนัยน์ตาก็เปล่งประกายขึ้นทันที จดหมายเล็กน้อยที่โจ๋วชิงเขียนให้หยวนหยู ถึงว่าล่ะโจ๋วชิงเก็บซองเอกสารเข้าไปโดยที่ไม่มองเลย ตอนนั้นในใจของโจ๋วชิงต้องเสียใจมากแน่ๆ โจ๋วชิงไม่รู้ว่าหยวนหยูถูกผู้อื่นบีบบังคับ คิดว่านั่นเป็นเจตนาของหยวนหยู แน่นอนว่าโมโหมากเช่นกัน

ดังนั้นจึงไม่มีทางดูอะไรมาก และคงจะไม่มีอารมณ์จะไปคิดและดูไปมากกว่านี้

ทว่าจดหมายที่โจ๋วชิงเขียนให้หยวนหยู นั่นคงจะเป็นความลับระหว่างหยวนหยูและโจ๋วชิง คนนอกไม่มีทางรู้แน่นอน โจ๋วชิงก็ไม่เคยพูดกับเพื่อนผองพวกเขา

โจ๋วอันหนานรู้ได้ยังไง?

ถังหลินในขณะนี้ยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่าการเลิกกันของโจ๋วชิงและหยวนหยูในตอนนั้นต้องเกี่ยวข้องกับโจ๋วอันหนานแน่นอน

“จดหมายพวกนี้ที่นายเขียนให้หยวนหยู…..” ถังหลินอยากถามเพิ่มอีก ในขณะนั้นประตูห้องผู้ป่วยถูกผลักออกพอดี โจ๋วอันหนานเดินเข้ามา ตัดความพูดของถังหลิน

ถังหลินยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย ไม่รู้ว่าโจ๋วอันหนานพึ่งมา หรือว่ามาตั้งนานแล้ว หากโจ๋วอันหนานมาตั้งนานแล้ว คงจะได้ยินการพูดคุยของเขากับโจ๋วชิงแล้ว

แต่ว่าถังหลินก็ไม่กลัวว่าเธอจะได้ยิน หากเธอไม่ได้ทำอะไรผิด คำพูดที่เขาถามโจ๋วชิงเมื่อกี้ไม่ได้มีอะไรอยู่แล้ว หากเธอเป็นคนทำเรื่องพวกนั้น เธอฉลาดขนาดนี้คงจะรู้ว่าเขาเริ่มสงสัยเธอแล้ว

หากเธอรู้แล้วจริงๆ ให้เธอรู้ว่าพวกเขาสงสัยก็ดี แบบนั้นเธอก็จะได้ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามอีกแล้ว เขาเองก็ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะทำร้ายฉิงฉิงอีก

แน่นอนว่าโจ๋วอันหนานได้ยินคำพูดของถังหลินแล้ว นัยน์ตาที่ก้มมองลงของเธอมีความแปลกๆ ประกายผ่านไป ทว่าในไม่ช้าก็จางหายไป ในตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมาถังหลินก็กลับมาเย็นชาเหมือนปกติ มองไม่ออกถึงความผิดปกติเลยเล็กน้อย

เธอแค่มองถังหลินไปทีหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร

“พี่ พี่มีวิธีให้เธอฟื้นกลับมาไหม” โจ๋วชิงเห็นโจ๋วอันหนานแล้ว นัยน์ตาก็เปล่งประกายขึ้น ก่อนหน้านี้โจ๋วอันหนานบอกว่าจะไปคิดหาวิธี เขาเองก็รู้ว่าโจ๋วอันหนานเก่งมากๆ ในด้านหัวใจ เขาเองก็สู้ไม่ได้

ดังนั้นโจ๋วชิงจึงฝากความหวังไว้บนตัวของโจ๋วอันหนาน

ถังหลินได้ยินคำพูดของโจ๋วชิงแล้ว นัยน์ตาคู่หนึ่งมองไปทางโจ๋วอันหนาน อยากจะมองความผิดปกติจากบนใบหน้าของโจ๋วอันหนาน หากโจ๋วอันหนานเป็นคนทำให้หยวนหยูกลายเป็นแบบนี้ เผชิญกับคำถามแบบนี้ของฌจ๋วชิง อย่างน้อยโจ๋วอันหนานคงต้องมีความผิดปกติเล็กน้อยสินะ?

ทว่า สีหน้าของโจ๋วอันหนานยังคงปกติ ยังคงเย็นชาไม่มีความปกติใดๆ ไม่ว่าจะบนใบหน้าหรือนัยน์ตาก็ไม่มีอารมณ์ที่ไม่สมเหตุ

ถังหลินแอบสูดหายใจไปที หากเรื่องนี้โจ๋วอันหนานไม่ได้ทำก็ช่างเถอะ หากโจ๋วอันหนานเป็นคนทำจริงๆ งั้นโจ๋วอันหนานช่าง……

ทันใดนั้นถังหลินไม่รู้เลยว่าควรจะบรรยายโจ๋วอันหนานยังไง

โจ๋วอันหนานไม่ได้ตอบคำถามของโจ๋วชิงโดยตรง แต่ว่าเดินไปทางเตียงผู้ป่วย ตรวจอาการให้หยวนหยูไปสักพัก

“พี่ เธอสามารถฟื้นขึ้นมาได้ไหม?” นัยน์ตาของโจ๋วชิงมองโจ๋วอันหนานอยู่ตลอดเวลา นัยน์ตาของเธอเหมือนกำลังพยายามจับความหวังสุดท้ายไว้สุดความสามารถ

เขาฝากความหวังทั้งหมดไว้บนตัวของโจ๋วอันหนาน

“ฉันจะทำสุดความสามารถแน่นอน” โจ๋วอันหนานก็ยังพูดคำก่อนหน้านี้ คำว่าทำสุดความสามารถแสดงออกถึงความจริงใจของเธอ

“พี่ พี่ต้องช่วยเธอนะ” โจ๋วชิงได้ยินการตอบแบบนี้ของโจ๋วอันหนานแล้วก็ยิ่งรนไปใหญ่ ตอนนี้เขาต้องการให้พี่สาวของเขาให้คำตอบที่แน่ชัดกับเขา “พี่ พี่มีอำนาจในด้านหัวใจ ตอนนี้มีเพียงแต่พี่ที่สามารถช่วยเธอได้ พี่ พี่ต้องมีวิธีแน่นอน ใช่ไหม”

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า โจ๋วชิงฝากความหวังมากเกินไปไว้บนตัวของโจ๋วอันหนาน

“ฉันจะพยายาม แต่ว่าฉันไม่สามารถให้คำตอบที่แน่ชัดกับนายได้ นายเองก็เป็นหมอ นายน่าจะเข้าใจ” โจ๋วอันหนานมองโจ๋วชิง ใบหน้าที่เย็นชาในปกติในที่สุดก็มีอารมณ์ขึ้นมา

“นายก็ไม่ต้องรีบเกินไป สถานการณ์ของเธอในตอนนี้นายรีบแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ นายควรจะไปพักผ่อนก่อน” ไม่ง่ายเลยกว่าโจ๋วอันหนานจะปลอบใจคน ไม่ว่ายังไงแล้วก็เป็นน้องชายแท้ๆ ของตัวเอง นี่ไม่เหมือนกัน

“ผมผมไม่เป็นอะไร” ในสถานการณ์แบบนี้แน่นอนว่าโจ๋วชิงไม่มีทางไปพักผ่อนอยู่แล้ว เขาจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ อยู่กับเธอตลอด

“ผมจะอยู่กับเธอ ผมน่าจะมาอยู่กับเธอตั้งแต่แรก หากผมรีบมาอยู่เป็นเพื่อนเธอ ก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับเธอ”

นัยน์ตาของถังหลินมองไปทางโจ๋วอันหนานอีกครั้ง

โจ๋วอันหนานไม่ได้พูดอะไร บนใบหน้าก็ไม่มีความผิดปกติอะไร

“โจ๋วชิง อันหนานพูดถูก นายต้องพักผ่อนด้วย” ถังหลินหันไปทางโจ๋วชิง พูดเตือนไปคำหนึ่งเหมือนปกติทั่วไป

โจ๋วชิงได้ยินเสียงของถังหลินแล้ว บนใบหน้าก็มีความโหดร้ายเพิ่มขึ้นอีกครั้ง “ผมจะต้องหาคนร้ายคนนั้นให้เจอแน่นอน ผมไม่ปล่อยคนร้ายนั่นไปแน่นอน”

ในตอนที่โจ๋วชิงพูดประโยคนี้ ถังหลินมองไปทางโจ๋วอันหนันอีกครั้ง หากเรื่องนี้โจ๋วอันหนานเป็นคนทำ ได้ยินคำพูดของน้องชายตัวเองแบบนี้แล้ว ถังหลินไม่เชื่อว่าโจ๋วอันหนานยังสามารถทำเป็นไม่แยแสได้อีก

ทว่า สีหน้าของโจ๋วอันหนานยังคงเหมือนเดิม ถังหลินก็ยังคงไม่เห็นความผิดปกติใดๆ บนใบหน้าของโจ๋วอันหนาน

ถังหลินกะพริบตาเบาๆ โจ๋วอันหนานตอบสนองแบบนี้?!

มีวินาทีหนึ่ง ถังหลินรู้สึกว่าความสงสัยของพวกเขาผิดไปหรือเปล่า?

หรือว่าเรื่องนี้โจ๋วอันหนานไม่ได้ทำอยู่แล้ว?

“เรื่องนี้ฉิงฉิงกับซือเฉินไปสืบแล้ว ความสามารถของฉิงฉิงและซือเฉินนายก็เองก็รู้ เชื่อว่าอีกไม่นานก็คงจะสืบเจอ” ถังหลินไม่รู้ว่าพวกเขาสงสัยผิดคนหรือเปล่า หรือว่าจิตใจของโจ๋วอันหนานเก่งกาจเยืกเย็นเกินไป

คำพูดนี้ของถังหลินกำลังตอบโจ๋วชิงอยู่ และพูดให้โจ๋วอันหนานฟังด้วย

จู่ๆ ถังหลินก็นึกถึงเรื่องที่โจ๋วอันหนานชอบซือเฉิน ถังหลินพูดด้วยเสียงต่ำอีกครั้งว่า “ซือเฉินบอกแล้ว จะต้องหาคนนั้นออกมาให้ได้ ไม่ว่าเป็นใคร เขาก็ไม่มีทางปล่อยไปแน่นอน”

ในตอนที่ถังหลินพูดประโยคนี้ นัยน์ตาคู่หนึ่งมองไปทางโจ๋วชิง ทว่าหางตาของถังหลินก็ยังสังเกตสีหน้าของโจ๋วอันหนานอยู่

โจ๋วอันหนานไม่ได้ใส่ใจในคำพูดของน้องชายตัวเอง งั้นหากเป็นซือเฉินล่ะ?

ในเมื่อโจ๋วอันหนานชอบซือเฉิน ซือเฉินพูดประโยคแบบนั้นออกมา เธอก็ยังคงทำเป็นไม่แยแสใดๆ?

ในที่สุดครั้งนี้ถังหลินก็มองออกถึงสีหน้าที่เปลี่ยนไปของโจ๋วอันหนานผ่านทางหางตาแล้ว อีกอย่างนัยน์ตาของโจ๋วอันหนานก็ปิดบังความรนนี้ไปอย่างรวดเร็ว ถังหลินถึงขั้นสังเกตเห็นว่าร่างกายของโจ๋วอันหนานแข็งทื่อไปเล็กน้อย

ถังหลินแอบยิ้มในใจ ในที่สุดก็มีการตอบสนองแล้ว ดูเหมือนว่าการสงสัยของพวกเขาไม่ได้ผิด

ดังนั้นก่อนหน้านี้โจ๋วอันหนานก็ปกปิดมาโดยตลอด สามารถทำเป็นไม่แยแสต่อความแค้นของน้องชายตัวเองได้ หัวใจของคนคนนี้จะโหดร้ายเพียงไหน?

“อันหนาน ก่อนหน้านี้เธอรู้จักกับหยวนหยูไหม?” จู่ๆถังหลินก็หันไปทางโจ๋วอันหนาน แล้วถามคำถามไปอย่างรวดเร็ว ในระหว่างที่โจ๋วอันหนานยังไม่ได้ดึงสติกลับมาทั้งหมด

“ไม่……” เพราะว่าโจ๋วอันหนานได้ยินคำพูดของถังหลินแล้ว ในใจมีความกระวนกระวายเล็กน้อย เธอไม่กลัวใครทั้งนั้น ทว่าเธอกลัวเย่ซือเฉิน เธอกลัวจริงๆว่าจะถูกเย่ซือเฉินจับได้

และจู่ๆ ถังหลินก็ถามคำถามนี้กับเธอกะทันหัน การตอบสนองของโจ๋วอันหนานเร็วมาก ถึงแม้ว่าจะเป็นขณะนี้ สมองของเธอก็หมุนแล่นเร็วมาก อีกอย่าสมองของเธอหมุนแล่นได้เร็วเกินไปจริงๆ