ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1372 คุณชายถังคุณแย่แน่（2）
ดังนั้น เขาคิดว่าคำพูดของเมิ่งหลินเมื่อสักครู่นั้นเห็นได้ชัดว่าจงใจ ฟังแล้วเหมือนกับต้องการฟ้องเรื่องถังหลินจริง ๆ
“ฟ้อง? ฟ้องเรื่องใครเหรอ? เขาถูกคนรังแกอยู่ทางนั้นเหรอ? ถังหลินไปที่นั่นแล้วไม่ใช่เหรอ? ให้ถังหลินช่วยจัดการให้ก็ได้นี่” ชัดเจนว่าท่านย่าถังไม่ค่อยใส่ใจสักเท่าไหร่นัก
“เขาฟ้องผมเรื่องถังหลิน” ท่านถังยิ่งคิดยิ่งคิดว่าเรื่องเป็นแบบนั้น
“หา? เขาฟ้องเรื่องถังหลิน? ถังหลินทำอะไรให้เขาเหรอ?” ครั้งนี้ท่านย่าถังถึงกับตะลึงงัน: “ไม่น่าจะนะ แต่ไหนแต่ไรมาถังหลินทำอะไรสุขุมหนักแน่น เขาไม่มีทางที่จะหาเรื่องเมิ่งหลินทันทีที่ไปถึงประเทศ R”
“ไม่ใช่เรื่องงานหรอก เป็นเรื่องส่วนตัวน่ะ” ท่านถังขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาคู่นั้นของเขามองไปทางท่านย่าถัง: “คุณว่าถังหลินจะชอบผู้ชายหรือเปล่า?”
“คุณ? คุณพูดอะไร? คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? ถังหลินพาผู้ชายที่แปลกประหลาดอะไรไปที่ประเทศR เหรอ?” ท่านย่าถังพลันรู้สึกตัว เข้าใจแล้วว่าเมิ่งหลินฟ้องเรื่องอะไร
“น่าจะใช่ ที่เมิ่งหลินพูดจาวกไปวนมาก็คงอยากจะบอกกับผมว่า ถังหลินถูกผู้ชายคนหนึ่งโปรยเสน่ห์เข้าให้แล้ว” ท่านถังในตอนนี้แทบจะมั่นใจการคาดเดาของตัวเองแล้ว
“ไม่ เป็นไปไม่ได้หรอกเนอะ? ถังหลินจะถูกผู้ชาย……” ร่างของท่านย่าถังโงนเงนเล็กน้อย แต่หล่อนยังไม่ทันจะพูดจบ หลายปีมานี้ที่ข้างกายของถังหลินไม่มีผู้หญิงเลยสักคน หรือว่าถังหลินจะชอบผู้ชายจริง ๆ
“คุณจำเรื่องที่อยู่โรงแรมเมื่อครั้งที่แล้วได้ไหม? เรื่องในครั้งนั้นเป็นเจ้าชายน้อยที่ออกหน้าช่วยถังหลินจัดการ ในตอนนั้นเจ้าชายน้อยบอกว่าไปหาถังหลิงเพื่อคุยธุระ แต่ผมฟังความหมายของหยุนเฉิง ตอนนั้นถังหลินได้ทำเรื่องอะไรนั่นก่อนแท้ ๆ แต่คนที่ถังหลินแตะต้องในตอนนั้นไม่ใช่คุณกงอะไรนั่นแน่ ถ้าไม่ใช่คุณกง งั้นก็มีเพียงเจ้าชายน้อยแล้ว” หลังจากที่ท่านถังวิเคราะห์เรื่องราวนี้เสร็จ สีหน้าก็เคร่งขรึมเป็นพิเศษ
“ไม่ คงเป็นไม่ได้หรอก?” ครั้งนี้ท่านย่าถังตกใจมากจริง ๆ เธอไม่อยากจะเชื่อเรื่องแบบนี้จริง ๆ แต่เธอก็รู้ว่าท่านถังวิเคราะห์ได้อย่างมีเหตุผลจริง ๆ
“เป็นไปได้มาก” ท่านถังสีหน้าเคร่งขรึมลงไปมาก: “เมื่อก่อนถังหลินไม่เคยหาแฟนมาก่อนเลย บางทีหลังจากคืนวันนั้น อาจพบว่าความจริงแล้วตัวเองชอบผู้ชาย”
“คุณอย่าพูดมั่วซั่ว อย่าทำให้ฉันตกใจสิ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน ถังหลินของพวกเรา……มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน” ท่านย่าถังรู้สึกสะเทือนใจอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาไม่อยากบังคับถังหลินเรื่องแต่งงานมาโดยตลอด แต่ไหนแต่ไรมา ขอเพียงถังหลินพวกเขาล้วนสนับสนุนทั้งนั้น
แต่ตอนนี้กลับบอกกับหล่อนว่า ถังหลินของพวกเขาชอบผู้ชายงั้นเหรอ?
เรื่องระหว่างผู้ชายกับผู้ชายหล่อนเองก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน ได้ยินมาว่าในบางประเทศเป็นเรื่องที่ถูกกฎหมาย และยังสามารถแต่งงาน แต่ในประเทศของพวกเขาเป็นไปไม่ได้ที่จะถูกยอมรับโดยง่าย หล่อนเองก็รับเรื่องแบบนี้ไม่ได้
“ผมเองก็หวังว่ามันจะไม่ใช่ แต่ถ้าหากมันเป็นความจริงล่ะ? ผมรู้จักเมิ่งหลินดี เขาไม่ใช่คนที่พูดอะไรโดยไม่มีมูลเหตุอย่างแน่นอน ในเมื่อเขาพูดแล้ว เกรงว่าเรื่องนี้……” ท่านถังไม่ได้พูดจบ แต่ความหมายนั้นชัดเจนมาก
“ไม่ ไม่ได้ จะเป็นแบบนี้ไม่ได้ คุณรีบคิดหาวิธีเร็ว” ท่านย่าถังในตอนนี้มีสีหน้าซีดเซียว
ท่านถังสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ถ้าหากเป็นแบบนี้จริง ๆ เขายังมีวิธีอะไรอีกล่ะ?
“เอาอย่างนี้ไหม พวกเราหาแฟนให้ถังหลินสักคน ให้ถังหลินแต่งงาน” ตอนนี้ท่านย่าถังเป็นกังวลขึ้นมาจริง ๆ ภายใต้ความร้อนรน ที่หล่อนคิดได้ก็มีเพียงวิธีนี้แล้ว
“ไม่ได้ ยังไม่ต้องพูดถึงว่าถังหลินจะตกลงหรือเปล่า ถ้าหากถังหลินชอบผู้ชายจริง ๆ พวกเราทำแบบนี้จะไม่เป็นการทำร้ายผู้หญิงคนนั้นเหรอ?” ท่านถังปฏิเสธความคิดเห็นของคุณย่าถังไปในทันที ท่านถังเองก็รู้ว่า ถ้าหากถังหลินมีความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนกับผู้ชาย ไม่ว่าจะเพื่อถังหลิน หรือเพื่อตระกูลถังเอง ให้ถังหลินหาผู้หญิงสักคนแต่งงานเป็นวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้จริง ๆ
ต่อให้หยุดพฤติกรรมของถังหลินในตอนนี้ไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็เป็นการปกปิดต่อโลกภายนอก
แต่ท่านถังทำเรื่องที่ไร้คุณธรรมแบบนี้ไม่ลงจริง ๆ
“ก็ใช่ มันก็ใช่ จะทำร้ายฝ่ายหญิงไม่ได้จริง ๆ” ท่านย่าถังได้สติกลับคืนมา และรู้สึกผิดกับความคิดเมื่อสักครู่ของตัวเอง
“แต่ว่าตอนนี้จะทำยังไงดีล่ะ? หรือว่าพวกเราจะไม่ทำอะไรเลย? ไม่สนใจอะไรเลย? ปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปเลยงั้นเหรอ? ถ้าหากทำให้เกิดเป็นเรื่องขึ้นมา กลัวก็แต่ว่าตอนนั้นจะไม่สามารถแก้ไขได้” ท่านย่าถังเป็นกังวลขึ้นมาจริง ๆ ร้อนรนจนแทบหายใจไม่ทัน
“หรือว่า ผมจะลองโทรถามถังหลินก่อนดี บางทีผมอาจจะเข้าใจความหมายของเมิ่งหลินผิดไป บางทีผมอาจจะคิดมากไปเองก็ได้” ท่านถังยังคงกอดความหวังสุดท้ายเอาไว้ เขาคิดว่าบางทีเขาอาจจะคิดมากไปก็ได้
“โทรเถอะ ตอนนี้ถังหลินน่าจะพึ่งถึง คงจะยังไม่นอน” ภายในใจของท่านย่าถังในตอนนี้ก็ร้อนรนเหมือนกัน และไม่สนว่าตอนนี้ที่นั่นเป็นเวลาไหน เร่งเร้าให้ท่านถังโทรโทรศัพท์
ท่านถังกดโทรออกไปที่เบอร์ของถังหลิน คนที่เคร่งขรึมนิ่งสงบ ทำอะไรเด็ดขาดมาแต่ไหนแต่ไรอย่างทานถังในเวลานี้มือสั่นเล็กน้อย
โทรศัพท์ดังอยู่หลายครั้ง ทางนั้นถึงรับสาย ถังหลินพึ่งจะอาบน้ำเสร็จ และออกมาจากห้องน้ำ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และมองไปที่หลินเป้ยที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เนื่องจากถูกเสียงโทรศัพท์รบกวนแวบหนึ่ง
เพราะเสียงโทรศัพท์ดังอยู่ตลอดเวลา ถังหลินจึงรีบกดที่ปุ่มรับสายโดยเร็ว: “คุณปู่ มีเรื่องอะไรเหรอครับ?”
ถังหลินไม่รู้ว่าท่านถังโทรหาเขาในนอนนี้มีธุระอะไรหรือเปล่า
“หลานถึงโรงแรมแล้วเหรอ?” ท่านถังกำลังคิดอยู่ว่าจะเอ่ยปากยังไงดี แน่นอนว่าไม่ดีสักเท่าไหร่ที่ท่านถังจะถามออกมาตรง ๆ
“ครับ ถึงแล้ว” เสียงของถังหลินนั้นเบามาก เขามองเห็นหลินเป้ยนอนคว่ำอยู่บนเตียงในตอนนี้ ดูแล้วท่าทางไม่ค่อยสบายสักเท่าไหร่ ถังหลินเลยยื่นมือออกมา คิดจะช่วยเธอจัดท่านอนใหม่
เมื่อสักครู่หลินเป้ยก็ได้ถูกเสียงโทรศัพท์รบกวนไปก่อนแล้ว ตอนนี้ถูกถังหลินผลัก เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่: “หนวกหูจัง รีบนอน”
เดิมทีเสียงของหลินเป้ยก็แหบแห้งอยู่แล้ว ตอนที่เธอพึ่งกลับเข้าราชวงศ์นั้นยังเล็กอยู่ น้ำเสียงในการพูดจาเหมือนเด็กบ้างก็ไม่มีอะไร แต่พอโตขึ้นมาบ้างเสียงก็เริ่มเปลี่ยนแล้ว ตอนนั้นคุณแม่หลินเพื่อป้องกันไม่ให้คนพบเข้า ก็เลยให้เธอทานยาบางอย่าง ความจริงแล้วยาพวกนั้นเป็นอันตรายต่อหลอดเสียงอยู่บ้าง ต่อมาเสียงของเธอก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นแหบแห้ง
แน่นอนว่าเสียงแหบแห้งนี้ไม่ได้เหมือนกับเสียงผู้ชายมากสักเท่าไหร่ ปกติแล้วเวลาที่หลินเป้ยอยู่ข้างนอกเธอจะจงใจกดน้ำเสียงให้ต่ำลง ปกติแล้วถ้าเธอพูดอย่างอ่อนโยน ไม่เพียงแค่จะไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเป็นเสียงของผู้ชาย แต่กลับให้ความรู้สึกมีเสน่ห์ที่พิเศษ
แต่ตอนนี้หลินเป้ยกำลังนอนคว่ำอยู่บนเตียง และกำลังนอนอย่างสะลึมสะลือ บวกกับได้ยินผ่านทางโทรศัพท์ ดังนั้นเสียงก็เลยค่อนข้างที่จะหนักทุ่ม
ทางอีกด้านของสาย โทรศัพท์ในมือของท่านถังแทบจะหล่นลง ถึงแม้เสียงนั่นจะไม่ชัดสักเท่าไหร่นัก แต่เขาก็ได้ยินแล้ว
ฟังจากเสียงแล้วน่าจะเป็นผู้ชาย ยิ่งไปกว่านั้นผู้ชายคนนั้นยังนอนกับถังหลิน……
สีหน้าของท่านถังเปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่า เขาพยายามควบคุมตัวเองอย่างเต็มที่ถึงห้ามไม่ให้ตัวเองตวาดออกมา ท่านถังพยายามอย่างสุดขีดเพื่อให้ตัวเองอยู่ในความสงบ และเอ่ยถามเชิงทดสอบ: “ในห้องนายมีคนอื่นอยู่ด้วยเหรอ?”
“ครับ” ถังหลินไม่ได้ปิดบังอะไร เขาตอบเสียงเบา ในตอนที่เขาตอบกลับท่านถัง ยังอดไม่ได้ที่จะบีบแก้มของหลินเป้ยเบา ๆ ท่าทางนอนหลับของเธอนั้นช่างน่ารักเอาเสียจริงเลย
“ใครเหรอ ดึกดื่นขนาดนี้ หรือว่าจะเป็นแฟนสาวของหลาน?” ท่านถังพยายามอย่างสุดขีดถึงควบคุมตัวเองเอาไว้ได้ คำถามหยั่งเชิงในครั้งนี้ของเขานั้นชัดเจนมาก
แต่จิตใจของถังหลินในตอนนี้อยู่ที่หลินเป้ย ไม่ได้คิดอะไรมาก และไม่ได้ยินคำพูดหยั่งเชิงของท่านหลิน เขามองดูหลินเป้ยแล้วยิ้ม และตอบกลับไปอย่างเป็นธรรมชาติ: “ครับ”
เมื่อมาในครั้งนี้ ปฏิกิริยาของหลินเป้ยเปลี่ยนไปมาก และในตอนนี้เธอได้นอนอยู่ต่อหน้าเขาโดยไม่มีการป้องกันใด ๆ เลย ทำให้เขารู้สึกว่าเรื่องที่ตกลงกันไม่ได้ในก่อนหน้านี้ยังมีความเป็นไปได้อยู่บ้าง
ดังนั้นถังหลินไม่ได้ปฏิเสธ ท่านปู่ถังและท่านย่าถังคาดหวังอยู่ทุก ๆ วันว่าเขาจะหาแฟนได้สักคน ถังหลินคิดว่าเขาควรที่จะให้ท่านปู่ถังดีใจบ้าง
ถังหลินคิดว่าเมื่อท่านปู่ถังได้ยินแล้วจะต้องดีใจมากแน่
แต่ในตอนนี้เมื่อท่านถังได้ยินคำพูดของเขา หัวใจของเขานั้นเหมือนกับได้ถูกโยนลงไปทอดในน้ำมันร้อน ๆ ท่านถังคิดไม่ถึงว่าถังหลินจะยอมรับง่าย ๆ แบบนี้
ถ้าหากเป็นแฟนสาวจริงเขาจะต้องดีใจแน่ แต่เมื่อสักครู่เมิ่งหลินได้โทรหาเขาและพูดคำพูดเหล่านั้นกับขา เห็นได้ชัดว่าที่อยู่ข้างกายของถังหลินไม่ใช่ผู้หญิง แต่เป็นผู้ชายอย่างแน่นอน แต่ถังหลินกลับยอมรับแล้วว่าเป็นแฟนสาว?
แฟนสาวงั้นเหรอ?!
แฟนสาวห่าอะไรล่ะ!!
คิดว่าเขาไม่รู้หรือไง?
คิดว่าเขาหลอกง่ายงั้นเหรอ!!
ถังหลินไอ้หลานไม่รักดี!!
ร่างของท่านถังโงนเงนอย่างเห็นได้ชัด ยืนไม่นิ่งขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาออกแรงที่มือกำไว้แน่น ถึงทำให้โทรศัพท์ในมือไม่หล่นลงไป