ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1388 ผู้ชายของคุณ (2)
ถังหลินไม่ใช่คนหุนหันพลันแล่น เขาทำตามแผนทุกอย่าง ถึงแม้ครั้งนี้อันตรายไปบ้าง ทว่าถังหลินรู้ว่านี่คือโอกาสทอง
หากเขานัดเจอคารูหลังจะพบปะสังสรรค์กับคนในราชสำนักแล้ว อย่างนั้นถึงจะเป็นอันตรายที่แท้จริง
ทางกลับกัน เวลานี้ คารูไม่เพียงแต่ไม่ผ่อนปรนความระวัง แถมยังรู้สึกสงสัยการกระทำของเขา คารูต้องอยากรู้ว่าเขาต้องการทำอะไรแน่นอน？
เมื่อคารูอยากรู้ก็จะไม่ฆ่าเขาง่ายๆ ดังนั้นนี่คือโอกาสที่ดีที่สุดของเขา
ถังหลินอธิบายให้หลินเป้ยฟังละเอียดมาก ไม่ใช่การหลอกลวงหรือขอไปที แต่เป็นการอธิบายของจริง ประโยคนี้ถังหลินไม่เคยพูดกับเมิ่งหลิน
หลินเป้ยเป็นคนฉลาด ได้ยินถังหลินพูดก็เข้าใจถึงความความหนักเบาของเรื่อง
ทว่าเธอก็ยังไม่วางใจ ถึงแม้คารูไม่ค่อยระแวง ทว่าคนนี้มีความโหดเป็นสันดาน บอกจะฆ่าคนก็ฆ่าดื้อๆเลย ทำตามอารมณ์เสมอ ซึ่งโทษการฆ่าคนในประเทศของพวกเขานั้นไม่หนักหนาเอาเสียเลย โดยเฉพาะคนมีอิทธิพลอย่างคารู ไม่มีใครกล้าทำอะไรเขาเลย
อย่างมากพอถังหลินตาย แปดสุดยอดวงศ์ตระกูลกับพวกเย่ซือเฉินแก้แค้นแทนเขา ทว่าแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร คนตายแล้ว แก้แค้นสำเร็จก็ไม่อาจให้ฟื้นคืนชีพได้？
หลินเป้ยลอบถอนหายใจ อดเสริมหนึ่งประโยคไม่ได้“ทำไมต้องเจอหน้าคารูอย่างเดียว ไม่คิดหาหนทางอื่นบ้างเหรอ？”
“หนทางอื่น？ยังมีหนทางอื่นอีกเหรอ？”ถังหลินมองหน้าเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ถังหลินก็อยากใช้วิธีอื่น แต่เขาอยากลดการตายให้น้อยที่สุด
“คุณมาครั้งนี้ยังเป็นตัวแทนของเย่ซือเฉินด้วย พวกคุณกับเย่ซือเฉินรวมอำนาจกัน หากมีราชสำนักคอยสนับสนุนอีกแรง ถึงเวลาอาจจะปราบคารูให้ราบคาบก็ได้”หลินเป้ยนึกถึงจุดนี้ตั้งนานแล้ว แต่ถึงอย่างไรเธอก็ไม่ค่อยรู้ว่าอำนาจและอิทธิพลของถังหลินกับเย่ซือเฉินมีมากเพียงใด เธอก็ไม่รู้ว่าราชสำนักจะยื่นมือสนับสนุนถังหลินอย่างเต็มกำลังหรือไม่
ทว่าข้อแนะนำของหลินเป้ยขณะนี้ เธอแอบตัดสินใจในใจเรียบร้อย เธอต้องพูดจูงใจให้เจ้าชายใหญ่สนับสนุนถังหลินอย่างเต็มที่ เช่นนี้ถังหลินถึงจะมีโอกาสชนะ
“ทำไม？คุณคิดจะช่วยผมแล้วเหรอ？”ถังหลินมีคนฉลาด ถึงแม้หลินเป้ยไม่พูดตรงๆ ทว่าถังหลินก็ทายความคิดเธอออก
“ฉัน ฉัน……”หลินเป้ยอยากเถียง ทว่าแค่ขยับมุมปาก ไม่ได้ถกเถียงอะไร
“ไม่ต้องกังวลใจนะ ผมไม่เป็นอะไรหรอก”ถังหลินเห็นท่าทางเธอแล้วยังมีอะไรไม่เข้าใจอีก รอยยิ้มเต็มใบหน้าของเขา จับจ้องมองเธอด้วยแววตาอ่อนโยนเป็นพิเศษ
“แต่ว่า……”หลินเป้ยไม่วางใจ ไม่วางใจจริงๆ！
เขาไปพบคารูในสถานการณ์เช่นนี้มันไม่ส่งผลดีกับเขาเลย แล้วเธอจะไม่เป็นกังวลได้อย่างไร！
“ถึงแม้เจ้าชายใหญ่จะจัดงานเลี้ยงต้อนรับผม ทว่าท่าทีของราชสำนักก็ยังไม่ชัดเจนอยู่ดี พระราชาของพวกคุณไม่ใช่คนมีคุณธรรมน้ำมิตรและยึดมั่นในหลักการมากนัก กลัวถึงเวลาแล้วเขาจะทำตัวเป็นนกสองหัว สถานการณ์จะยิ่งเลวร้ายกับพวกผม”ในเมื่อถังหลินมาจัดการปัญหานี้ จึงสืบนี้คนทางนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เขาไม่ตั้งความหวังอะไรพระราชาคนนี้มากนัก
และนี่ก็คือหนึ่งในสาเหตุที่ถังหลินจะขอพบหน้าคารูตอนนี้ เพราะหลังเขาเจอหน้ากับคนราชสำนักแล้ว อะไรหลายๆอย่างจะเปลี่ยนไป
ถังหลินรู้ว่าพระราชาไม่มีทางยืนฝ่ายพวกเขาอย่างทุ่มเทแน่ พระราชาแค่อยากใช้พวกเขาเป็นเครื่องมือ หากทางคารูให้ผลประโยชน์ที่ดีกว่า พระราชาก็จะเปลี่ยนแปลงทางเลือกได้ทุกเมื่อ
ในประเทศRผู้แข็งแกร่งถือสิทธิ์ขาด ไม่ค่อยมีคนรักษาสัจจะมากนัก
“ฉัน……” หลินเป้ยอยากบอกว่าเธอสามารถเกลี้ยกล่อมเจ้าชายใหญ่ได้
“ผมเข้าใจความหมายของคุณ แต่ผมไม่อยากดึงคุณมาเกี่ยวข้องเรื่องนี้ คุณหลบเลี่ยงปัญหาในราชสำนักมาหลายปี สาเหตุก็เพราะไม่อยากดึงเข้าไปเกี่ยวข้องเรื่องราวต่างๆ และเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับ แปดสุดยอดวงศ์ตระกูล อำนาจเย่ซือเฉินและองค์กรโกสต์ซิตี้ อำนาจทั้งสามฝ่ายรวมกันก็มีเศษสองส่วนสามของประเทศ Rของพวกคุณแล้ว จึงไม่เป็นผลดีกับคุณที่มาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”ก่อนหน้านี้ถังหลินแค่แหย่เธอเล่นเท่านั้น อีกอย่างถังหลินคิดว่าเธอตีตัวออกห่างเขา คงไม่ช่วยเขาแน่
ดังนั้นตอนแรกถังหลินวางใจจุดนี้มาก แต่เมื่อเห็นท่าทีของเธอแล้วถังหลินก็รู้สึกไม่วางใจขึ้นมา
ดังนั้นคำบางคำ ถังหลินจำเป็นต้องพูดกับเธอให้ชัดเจน
หลินเป้ยมองหน้าเขา พลางเบิกตากว้าง ไม่ได้พูดอะไร ซึ่งแลดูอึ้งเล็กน้อย เพราะเธอคาดไม่ถึงว่าถังหลินจะพูดอย่างนี้
สถานการณ์เช่นนี้ ทั้งๆที่เขาต้องการความช่วยเหลือ แต่เขาไม่คิดจะทำให้เธอลำบากไปด้วย……
วินาทีนี้ หลินเป้ยไม่รู้จะบรรยายอารมณ์ของตัวเองอย่างไร！！
ถังหลินเห็นเธออึ้งก็อดหัวเราะเสียงเบาไม่ได้ เขาก้มหน้าจูบริมฝีปากเธอหนึ่งครั้ง “ผมจะจัดการเอง คุณต้องเชื่อมั่นผู้ชายของคุณ”
“ใคร ใคร คุณ……”หลินเป้ยได้ยินเขาพูดก็หน้าแดงระเรื่อ อะไรคือผู้ชายของเธอ？
ไม่ว่าเวลาหน้าผู้ชายคนนี้ก็หน้าไม่อายเสมอ！！
“ผู้ชายของคุณไม่ได้ไร้ประโยชน์และไม่ได้รังแกง่ายๆ”ถังหลินมองท่าทางของเธอ นัยน์ตามีรอยยิ้มหลายส่วน เขาชอบท่าทางเช่นนี้ของเธอมาก
“คุณไม่ใช่……”หลินเป้ยได้สติปัญญากลับคืนมา จึงคิดจะโต้กลับ
“ผมใช่” ถังหลินไม่ปล่อยให้เธอพูดจบ พูดต่อเธอทันควัน“ผมคือผู้ชายของคุณ เป็นคนแรกและหนึ่งเดียว ไม่มีทางมีชายอื่นแล้ว”
ถังหลินพูดประโยคนี้ด้วยเสียงที่แช่มช้าและแผ่วเบา ทว่ากลับจริงจังอย่างยิ่งยวด！！
หากตอนอยู่ที่ประเทศz เขาอยากสู่ขอเธอเพราะเรื่องคืนนั้น เพราะอยากรับผิดชอบเธอ ทว่าตอนนี้ ในใจของเขากลับร้องบอกว่า เขาจะแต่งงานกับเธอ จะแต่งงานกับเธอคนเดียวเท่านั้น
ครั้งนี้หลินเป้ยไม่ได้คัดค้าน หรือเพราะมึนกับคำพูดของถังหลินจึงตามไม่ทัน หรือเป็นเพราะตกใจเกินไป ไม่รู้ควรพูดอย่างไรดี
“รอผมกลับมานะ” ถังหลินเอานิ้วมือแตะริมฝีปากเธอเบาๆ จากนั้นก็บีบแก้มเธอ ก่อนหน้านี้เธอก็ผอมอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งผอมลงกว่าแต่ก่อน ใบหน้าจึงไม่มีเนื้ออะไรให้จับได้เลย “คุณต้องกินข้าวเยอะๆ กินเนื้อเยอะๆ ต้องบำรุงหน่อย”
หลินเป้ยยกมุมปากขึ้น เธออยากกิน แต่ต้องกินลงถึงจะได้ ช่วงนี้เธอท้องเลยกินอะไรไม่ลง นอนก็ไม่หลับ ดังนั้นจึงยิ่งผอมลง。
หลินเป้ยไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองไม่ได้ตีตัวออกห่างจากถังหลินแล้ว ดังนั้นจึงเผยท่าทางอ่อนช้อยดั่งเช่นผู้หญิงออกมา
หลินเป้ยไม่รู้ตัว ทว่าถังหลินมองเห็น ถังหลินอดก้มหน้าจูบริมฝีปากเธออีกครั้งไม่ได้ “ผู้หญิงผอมเกินไปไม่ได้ อุ้มแล้วไม่สบายเลย”
ถังหลินรู้ว่าผู้หญิงส่วนใหญ่อดอาหารเพราะลดหุ่น ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพเลย เขาเลยคิดว่าเธอก็ลดน้ำหนักด้วยเช่นกัน
“ใครให้คุณอุ้ม” หลินเป้ยได้ยินเขาพูดแบบนี้ ใบหน้าก็แดงระเรื่ออีกครั้ง เขายังรังเกียจว่าอุ้มเธอแล้วไม่สบาย แล้วใครใช้ให้เขาอุ้ม！
“โกรธอีกแล้วเหรอ？ทำไมชอบโกรธจังเลย！”ถังหลินยิ้มเบิกบานมากขึ้น ตอนนี้เธอต่างจากตอนอยู่ประเทศzมาก
ตอนนั้นเธอสุขุมเยือกเย็นมาก ไม่ว่าอารมณ์ไหน เธอก็ปกปิดได้อย่างแนบเนียน ไม่รู้ทางโกรธง่ายๆเลย
ตอนนี้เธอเป็นตัวของตัวเองมากขึ้นเยอะ！！
หลินเป้ยชะงัก รู้ตัวว่าตัวเองสูญเสียการควบคุม เธอเม้มปากอีกครั้ง ไม่ได้พูดอะไร
“ผมควรไปได้แล้ว” ถังหลินเจอนัดกับคารูไว้ ซึ่งมีเวลาไม่มากแล้ว เขายังต้องเตรียมตัวเล็กน้อย ดังนั้นอยู่เป็นเพื่อนเธอที่ห้องไม่ได้อีก
ถังหลินจูบหน้าผากเธอเบาๆ จากนั้นก็หมุนกายจะออกไป
เพียงแต่เขาพึ่งก้าวได้หนึ่งก้าว ชายเสื้อของเขาก็โดนเธอดึงไว้
ถังหลินชะงัก หมุนกายไปมองเธอ เขารู้สึกประหลาดใจที่เธอดึงชายเสื้อเขา มันทำให้หัวใจปลื้มปีติมาก ท่าทางผู้หญิงของเธอช่วงยั่วยวนใจนัก หากไม่ใช่เขามีธุระต้องออกไปทำ เขาก็อยาก ……
ถังหลินแอบถอนหายใจ พยายามให้ตัวเองใจเย็น เขาไม่เอ่ยปาก เขาอยากรู้ว่าเธอดึงเขาไว้เช่นนี้ เธออยากพูดอะไรกันแน่？หรือว่าอยากทำอะไร……