ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1416 ตบหน้า เจ็บไหม（2）

คนขององค์กรโกสต์ซิตี้มาคิดบัญชีกับถังหลินเชียวนะ！！

ให้คนขององค์กรโกสต์ซิตี้เข้ามาภายใต้สถานการณ์เช่นนี้เท่ากับว่าหักหลังถังหลิน！

“คุณถังก็เพิ่งบอกว่าให้พวกเขาเข้ามา พวกเราน่าจะเคารพความต้องการของคุณถัง คุณถังน่าจะมีทางแก้ไข”ประโยคของหลินเป้ยนี้ไม่ได้พูดลอยๆ ยังไงเธอก็รู้ว่าถังหลินไปเจอคารูมาก่อนแล้ว！！

“เขามีทางแก้เหรอ？เขามีทางแก้ก็คงไม่มาหาราชวงศ์พวกเรามาช่วยหรอก อีกอย่างแบบเขานี้ กับอิทธิพลพวกนั้นของพวกเขาจะมีหนทางแก้เหรอ เจ้าชายน้อยไม่เข้าใจก็อย่าพูดมั่วๆเลย จะทำให้คนตลกได้” แม้แต่เจ้าชายใหญ่ท่านตูก็ยังไม่เห็นหัว สำหรับเจ้าชายน้อยที่กษัตริย์ไม่เคยมองนี้ก็ยิ่งไม่ให้เกียรติเลยสักนิด

ถังหลินหรี่ตาลงอย่างอันตราย กำลังจะพูด

“ท่านตู เรื่องที่คุณแก้ไขไม่ได้ก็ไม่จำเป็นว่าคนอื่นจะแก้ไขไม่ได้ ที่คุณกลัวคนอื่นก็ไม่จำเป็นต้องกลัว คุณจะตัดสินว่าคนอื่นกลัวเหมือนคุณ เพราะว่าตัวคุณเองกลัวไม่ได้หรอกนะ”หลินเป้ยหันไปมองที่ท่านตู ในแววตานั้นมีความเยือกเย็น

ตั้งแต่ที่หลินเป้ยกลับไปราชวงศ์ก็คอยระมัดระวังตัว ไม่พูดมาก ไม่เคยมีปัญหากับใครซึ่งหน้า เมื่อก่อนคนตั้งมากมายรังแกเธอ เธอทนได้ก็ทนตลอด

เมื่อก่อนแม้แต่ลูกน้องพวกนั้นรังแกเธอ เธอก็ไม่เคยโต้กลับอย่างซึ่งหน้าเลย

ท่านตูเป็นถึงคนโปรดที่อยู่ข้างกษัตริย์ แต่หลินเป้ยดันมาขัดแย้งกับท่านตูขนาดนี้

คนในห้องต่างตกใจ เจ้าชายใหญ่ก็ตกใจ เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าหลินเป้ยจะต่อต้านท่านตูขนาดนี้

หลังจากตกใจแล้ว เจ้าชายใหญ่ก็แอบชื่นชมในใจ ต่อต้านได้ดีมาก！！

มุมปากของถังหลินยกขึ้นเล็กน้อย เขาเข้าใจหลินเป้ยดี เขารู้ว่าหลินเป้ยมีสถานการณ์ยากลำบากในราชวงศ์ ดังนั้นเธอจึงระวังตัวมาเสมอ ดูท่าทางตกใจของคนพวกนั้นแล้วก็รู้ว่าเมื่อก่อนเธอไม่เคยเป็นเช่นนี้

ดังนั้น เธอทำแบบนี้ก็เพื่อเขาเหรอ？ยังไงคำพูดเมื่อกี๊ที่เธอต่อต้านท่านตูก็ปกป้องเขาทุกคำ

พอคิดถึงตรงนี้แล้ว ในใจของถังหลินก็สบายเป็นพิเศษ อือ ความรู้สึกที่มีคนปกป้องช่างดีมากเสียจริง！！

ยิ่งไปกว่านั้นปกป้องเขาก็เป็นผู้หญิงของเขาด้วย！！

“เจ้าชายน้อย คุณกลับราชวงศ์มาสิบกว่าปีแล้ว ทำไมยังไม่รู้เรื่องแบบนี้ ช่างน่าเศร้าและตลกจริงๆ”ท่านตูมองเจ้าชายน้อย ส่ายหน้า ท่าทางนั้นดูไม่ชอบใจเลย：“กษัตริย์ยอมรับลูกชายอย่างคุณ ช่าง ……”

ท่านตูยังพูดไม่จบ ตะเกียบอันหนึ่งก็ลองมาหาเข้าอย่างรวดเร็ว ความเร็วของตะเกียบนั้นเร็วมาก และด้วยความตกใจมาก เขาจึงอ้าปาก

ตะเกียบนั้นจึงเข้าไปในปากเขาโดยตรง เพราะว่าแรงค่อนข้างหนัก เลยเข้าไปในลำคอ ถ้าไม่ใช่ว่าฟันกันไว้พอดี ตะเกียบก็คงจะเข้าไปในท้องเขาแล้ว

ถึงฟันจะขวางไว้ แต่แรงของตะเกียบนั้นแรงไปหน่อย เลยทำให้ลำคอของท่านตูถูกเสียบ และแป๊บเดียวมุมปากของท่านตูก็มีเลือดไหลออกมา

“ท่านตู คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”คนในห้องตกใจกับเรื่องคาดไม่ถึงนี้จริงๆ แป๊บหนึ่งก็ตะลึงงัน

มีคนจะลอบฆ่าท่านตู หรือว่าคนองค์กรโกสต์ซิตี้เข้ามาแล้ว แต่ถึงคนองค์กรโกสต์ซิตี้เข้ามาแล้ว ก็ควรจะคิดบัญชีกับถังหลิน ไม่มีทางที่จะลงมือกับท่านตู

“ใคร？ใคร……ใครลอบโจมตีผม？”ท่านตูดึงตะเกียบออกมา เลือดในปากไหลเร็วขึ้น ท่านตูในตอนนี้ไม่สนเยาะเย้ยคนอื่นแล้ว ตอนนี้เขาตกใจกลัวด้วยหน้าซีดขาว เสียงไม่พอใจสุดๆ

“ท่านตู จะใช่คนขององค์กรโกสต์ซิตี้หรือเปล่า？”มีคนพูดอย่างระวัง

สีหน้าของท่านตูยิ่งขาวซีด คำถามเมื่อกี๊ก็จำต้องกลืนลงไป ไม่กล้าพูดสักนิด ถ้าเป็นคนองค์กรโกสต์ซิตี้จริงๆ เขาก็ได้แต่ยอมรับ

“ขอโทษ เล่นไม่ระวัง หลุดมือน่ะ”ถังหลินหัวเราะเบาๆ มือของเขากำลังหมุนตะเกียบอันหนึ่ง ดังนั้นเขาพูดออกมา ทุกคนเข้าใจความหมายของเขาทันที

ว่าตะเกียบในลำคอท่านตูเป็นเขาที่ทำ แต่เขาบอกไม่ระวัง หลุดมือ แต่ถ้าไม่ระวังจริงๆ จะบังเอิญเสียบเข้าไปในปากของท่านตูพอดีได้อย่างไร？

คนๆนี้จงใจชัดๆ ก็แค่ก่อนหน้านี้ที่ท่านตูพูดเยาะเย้ยเขาไปตั้งเยอะ เขาไม่ลงมือ ตอนนี้ท่านตูไม่ได้เยาะเย้ยเขาสักหน่อย ทำไมเขาถึงทำล่ะ？！

“คุณ？คุณเอง？เป็นคุณเองเหรอ？คุณกล้ามากขนาดนี้เลย？”ท่านตูได้ยินว่าถังหลินทำ ไม่ใช่คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ จึงโมโหจนอยากจะเข้ามาทันที

“ถังหลิน คุณไปทำให้คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ขุ่นเคือง ตอนนี้ยังทำให้ราชวงศ์ของพวกเราขุ่นเคืองอีก คุณตายแน่ ตายแน่ๆ”ท่านตูไม่สนใจความเจ็บปวดที่คอ ออกแรงตวาดไป

“ความหมายของท่านตูคือ คุณเป็นตัวแทนราชวงศ์ได้？”ถังหลินหัวเราะออกมา คนข้างกายกษัตริย์นี่เป็นคนยังไง？ไม่น่าล่ะหลายปีมานี้ประเทศRมั่วซั่วมากๆ！！

ท่านตูได้ยินคำพูดถังหลินก็ตกใจ สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาตระหนักได้ว่าเมื่อกี๊ตัวเองพูดผิดไป

“กษัตริย์ให้ผมมา ผมเป็นตัวแทนเป็นความตั้งใจของกษัตริย์”สมองของท่านตูแล่นไวมาก พูดออกไปไม่ให้เกิดช่องโหว่ทันที

“เจ้าชายใหญ่ คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ยังอยู่ด้านนอกนะ？”คนที่เข้ามารายงานก่อนหน้านี้ทนไม่ไหวจึงเตือนออกไป ผ่านมาตั้งนานแล้ว ยังไม่ได้คำตอบ ให้คนขององค์กรโกสต์ซิตี้รอขนาดนี้ไม่ได้มั้ง？

นั่นเป็นถึงคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ ไม่มีใครไปทำให้คับข้องใจได้！！

“ให้พวกเขาเข้ามา”หลินเป้ยพูดอีกครั้ง ตอนนี้หลินเป้ยแน่ใจมากขึ้นว่าคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ไม่ได้มาคิดบัญชีกับถังหลิน

เจ้าชายใหญ่มองไปที่หลินเป้ย เห็นท่าทางเด็ดเดี่ยวของหลินเป้ย เหมือนรับมือได้อย่างแน่นอน เจ้าชายใหญ่จึงมองไปที่ถังหลินอีกครั้ง มองเห็นถังหลินหน้านิ่งๆ ไม่มีความกลัวสักนิด เจ้าชายใหญ่ก็คิด จากนั้นพูดเสียงหม่น：“โอเค งั้นให้พวกเขาเข้ามาเถอะ”

อะไรที่ควรมาก็ต้องมาอยู่แล้ว อะไรที่ควรเผชิญหน้าก็ต้องเผชิญหน้า

ที่ท่านตูเพิ่งพูดไปก็ถูก จากความสามารถของเขา ไม่สามารถพาถังหลินออกไปแล้วปิดบังคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ได้

สู้ให้คนขององค์กรโกสต์ซิตี้เข้ามาก่อน ถึงตอนนั้นถ้ามีเรื่องอะไร ก็สามารถพลิกแพลงตามสถานการณ์ได้

“……โอเค”คนที่เข้ามารายงานงง จากนั้นจึงออกไป

แป๊บหนึ่งในห้องเงียบลง ไม่มีใครพูดอีก แม้แต่ท่านตูก็เงียบ

ก็แค่นอกจากถังหลินแล้วสายตาคนอื่นๆในตอนนี้เคร่งขรึมอย่างมาก สีหน้าทุกคนมีความกังวลและกลัว

แม้แต่ในใจของหลินเป้ยก็กังวล เธออดไม่ได้ที่จะมองไปที่ถังหลิน ก็บังเอิญสบเข้ากับสายตาถังหลินที่มองมาพอดี

ถังหลินยิ้มให้เธอ เวลานั้นหัวใจที่ตื่นตระหนกของหลินเป้ยก็สงบลงทันที

เธอรู้ว่า มีถังหลินอยู่ตรงนี้ ต้องไม่เป็นอะไรแน่

ท่านตูยังมีเลือดไหลที่ปาก แต่เขาไม่สนมากแล้ว เขาถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัว หลบไปไกลๆ ตอนนั้นตัวเองจะได้ไม่โดนทำร้ายด้วยความเข้าใจผิด

คนอื่นๆต่างยืนอยู่ข้างเจ้าชายใหญ่ ต่างเหมือนกับท่าปกป้องเจ้าชายใหญ่ พวกเขาแต่ละคนต่างเตรียมพร้อมระดับสูง

“พวกคุณไปปกป้องคุณถังเถอะ ผมไม่เป็นไร เป้าหมายขององค์กรโกสต์ซิตี้ไม่ใช่ผม”ที่จริงในใจของเจ้าชายใหญ่กลัวมาก กลัวสุดๆ แต่เขาคิดว่าคนขององค์กรโกสต์ซิตี้มาเพราะถังหลิน ตอนนี้คนที่อันตรายที่สุดก็คือถังหลิน ตอนนี้คนที่น่าจะปกป้องก็คือถังหลิน

“เจ้าชายใหญ่ พวกเรา……”คนสองสามคนนั้นตะลึง ดูลังเลอย่างชัดเจน พวกเขาต่างเป็นคนของเจ้าชายใหญ่ พวกเขาเลือกปกป้องความปลอดภัยของเจ้าชายใหญ่ก่อน

“ทำตามคำพูดผม”เจ้าชายใหญ่ตัดบทของพวกเขา ในสถานการณ์เช่นนี้ ที่เจ้าชายใหญ่คิดไม่ใช่แค่ปัญหาความร่วมมือ เขาก็ไม่อยากให้ถังหลินเป็นอะไรไปจริงๆ เดิมทีเจ้าชายใหญ่คือคนที่มีคุณธรรม เขาต่างกับกษัตริย์โดยสิ้นเชิง

หลินเป้ยกลับไม่แปลกใจมากนัก หลินเป้ยติดตามข้างกายเจ้าชายใหญ่มาหลายปีนี้ เข้าใจเจ้าชายใหญ่อย่างมาก ดังนั้นภายใต้สถานการณ์เช่นนี้เจ้าชายใหญ่ตัดสินใจแบบนี้ เธอไม่แปลกใจเลย

ถังหลินไม่พูด ได้แต่มองเจ้าชายใหญ่นิ่งๆ ถังหลินเข้าใจกว่าใครดี เขาไม่มีอันตรายใดๆแน่นอน

เขาคิด ตรงนี้ที่จะไม่มีอันตรายที่สุดก็น่าจะเป็นเขา！！

หลังจากเรื่องวันนี้ เขาเชื่อว่ายู่ต๋าไม่กล้ามายุ่งอีกแน่！！

เขารู้ดีว่าครั้งนี้ยู่ต๋ามาให้คำตอบเขา แน่นอนว่า ก่อนหน้านี้ถังหลินบอกไปแล้ว คำตอบนี้ต้องให้เขาพอใจเท่านั้น！！

ก็แค่ถังหลินไม่รู้ว่าในเวลาสั้นๆยู่ต๋าจะให้คำตอบที่น่าพอใจอย่างไรกับเขา？

เขากลับคาดหวังหน่อยๆ ดูเหมือนว่าเรื่องราวต่อไปจะต้องวิเศษมากแน่！！