ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1510 แผนการผิดพลาด（2）

นี่ท่านหยวนพูดคุยเองเลยเหรอ？

แล้วท่านหยวนจะโทษพวกเขาว่าพวกเขาเกียจคร้านหรือเปล่า เพราะถึงยังไงในตอนนั้นพวกเขาก็เป็นคนล้มเลิก แม้แต่ลองก็ยังไม่ได้ลอง

หน้าผากของเจ้าหลี่อดไม่ได้ที่เหงื่อจะออก

“ คุณไม่ต้องเครียด ตั้งใจอ่านสัญญาให้ดี หากว่าสัญญานั้นไม่มีปัญหา พวกเราจะได้เซ็นสัญญากันวันนี้เลย เวลาของหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้นั้นล้ำค่า อย่าทำให้พวกเขาต้องเสียเวลา” แน่นอนว่าท่านหยวนมองออกถึงความรู้สึกเป็นกังวลของเจ้าหลี่ แต่ว่าท่านหยวนทราบดีว่าเรื่องนี้ไม่สามารถโทษเขาได้ทั้งหมด

เพราะถึงยังไงหากหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ไม่ได้กระตือรือร้นที่จะมาหาเขาในวันนี้ เขาก็ไม่อยากจะเชื่อว่าจะเกิดเรื่องที่ดีขนาดนี้ได้

“ครับ ครับ” เจ้าหลี่พยักหน้าอีกครั้ง จู่ๆท่าทางก็เคร่งขรึมขึ้นมา ตั้งใจมองดูสัญญาอย่างตั้งอกตั้งใจ

ในเวลานี้ในห้องหนังสือมีชายสามคนที่กำลังรอเขาอยู่ เจ้าหลี่รู้สึกว่าตนแทบจะหายใจไม่ออกแล้ว

เจ้าหลี่อดไม่ได้ที่จะรีบอ่านสัญญาให้เสร็จ

“ไม่ต้องรีบร้อน ค่อยๆอ่านครับ หากมีปัญหาอะไร มีข้อเสนออะไร ก็สามารถเสนอขึ้นมาได้ทั้งนั้น พวกเราค่อยๆหารือกัน” ผู้ดูแลจ้งมองดูเจ้าหลี่ที่รีบอ่านสัญญาอย่างรวดเร็ว ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นอย่างรู้ใจหนึ่งประโยค

“อ่า？อ่อ ครับ” เดิมทีเจ้าหลี่อดไม่ได้ที่จะรีบดูให้เสร็จอย่างรวดเร็ว เมื่อได้ยินคำพูดที่ผู้ดูแลพูดขึ้น ก็ตะลึงเล็กน้อย ผู้ดูแลท่านนี้อ่อนโยนน่าเคารพนับถือและน่าเข้าใกล้จริงๆ

คนข้างนอกพูดถึงองค์กรโกสต์ซิตี้ซะหน้ากลัว คิดไม่ถึงเลยว่าผู้ดูแลขององค์กรโกสต์ซิตี้จะอ่อนโยนและเอาใจใส่ขนาดนี้

“ครับ ขอบคุณผู้ดูแล” เจ้าหลี่คลายความกังวลลงเล็กน้อย ในเมื่อผู้ดูแลขององค์กรโกสต์ซิตี้พูดเช่นนี้แล้ว งั้นเขาก็ไม่ต้องรีบร้อนอะไรแล้ว สามารถอ่านอย่างช้าๆได้

เพราะว่าหากอ่านเร็วเกิดไปก็อาจจะทำให้เกิดข้อผิดพลาดได้ เมื่อถึงเวลานั้นหากพบว่าสัญญามีปัญหา เขาก็คงแบกรับความรับผิดชอบนี้ไม่ไหว

ในเวลานี้ เจ้าหลี่รู้สึกขอบคุณผู้ดูแลจ้งจากใจ

ผู้ดูแลจ้งพยักหน้า เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เด็กคนนี้ไม่เลวเลย เป็นคนฉลาดหัวไวจริงๆ

ผู้ดูแลจ้งเหลือบมองเวลาครู่หนึ่ง บ่ายสี่โมงครึ่งพอดี หากค่อยๆอ่านสัญญาอีกหนึ่งรอบก็ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง จากนั้นก็หารือกัน ซึ่งก็ต้องใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงกว่า

เมื่อคำนวณแล้ว ก็ใกล้จะหกโมงเย็นแล้ว งานเลี้ยงก็เริ่มขึ้นแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นท่านหยวนก็คงไม่สามารถไล่พวกเขาไปได้

ผู้ดูแลจ้งยิ่งคิดยิ่งพึงพอใจ ดูเหมือนว่าเรื่องในวันนี้จะราบรื่นเป็นพิเศษ

เจ้าหลี่ไม่ได้ร้อนใจอีกต่อไป ตั้งใจอ่านยิ่งกว่าตอนแรก แน่นอนว่าความเร็วต้องช้าลง

ซ่างกวนหงก็ยังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับใดใด ผู้ดูแลจ้งก็ไม่ได้ร้อนใจเลยแม้แต่น้อย แน่นอนว่าท่านหยวนก็คงจะพูดอะไรไม่ได้

แม้ว่าเจ้าหลี่จะอ่านอย่างตั้งใจ แต่ว่าถึงยังไงเขาก็เป็นผู้เชี่ยวชาญที่รับผิดชอบในเรื่องทางด้านนี้โดยตรง ความเร็วนั้นผ่านการฝึกฝนมา ดังนั้นใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีก็อ่านจบแล้ว อีกทั้งสิ่งที่ควรสังเกตเขาก็ให้ความสนใจเป็นพิเศษเรียบร้อยแล้ว

เมื่อดูสัญญาฉบับนี้เสร็จความรู้สึกในใจของเจ้าหลี่นั้นตกใจยิ่งกว่าตอนที่ท่านหยวนอ่านสัญญาฉบับนี้เสร็จเสียอีก หลังจากอ่านจบเจ้าหลี่ก็รู้สึกงุนงง และยากที่จะเชื่อ

เรื่องที่ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาคิดว่าไม่สามารถพูดคุยให้สำเร็จได้จนต้องล้มเลิกไป ในเวลานี้คนขององค์กรโกสต์ซิตี้กลับมาหาพวกเขาเอง？อีกทั้งข้อเสนอยังดีขนาดนี้？

และหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ยังมาด้วยตนเองด้วย？

“สัญญา ผมอ่านเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ” เจ้าหลี่กลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ กำสัญญาที่อยู่ในมือแน่น ราวกับเกรงว่าจะมีใครแย่งสัญญาที่อยู่ในมือของพวกเขาไป

“อ่านจบแล้วเหรอครับ？” ริมฝีปากของผู้ดูแลจ้งเม้มเล็กน้อย เมื่อสักครู่เขายังคิดว่าเจ้าหนุ่มนี้ฉลาดและหัวไวเหลือเกิน

“ครับ อ่านเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ” เจ้าหลี่พยักหน้า เหลือบมองท่านหยวนครู่หนึ่งอย่างอัตโนมัติ แสดงให้เห็นชัดว่าไม่อยากที่จะเชื่อเนื้อหาที่อยู่ในสัญญานี้ เขาอยากที่จะฟังความคิดเห็นของท่านหยวน

“มีปัญหาอะไรไหม？มีปัญหาอะไรพูดออกมาได้เลย พวกเราจะได้ค่อยๆเจรจากัน ” ในเมื่อเขาอ่านสัญญาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผู้ดูแลจ้งก็ไม่มีวิธีอื่น ตอนนี้ทำได้เพียงอาศัยการพูดคุยเกี่ยวกับรายละเอียดเพื่อยื้อเวลา

“ไม่ ไม่มีปัญหา สัญญาไม่มีปัญหาอะไรเลยครับ” เมื่อเจ้าหลี่เห็นว่าท่านหยวนไม่พูดอะไรออกมา ก็เข้าใจในทันทีว่าท่านหยวนนั้นพึงพอใจเป็นอย่างมาก พูดตามตรงว่าสัญญาฉบับนี้ทำให้เขาพอใจอย่างถึงที่สุด ไม่มีปัญหาอะไรเลยแม้แต่น้อย

ปกติแล้ว เจ้าหลี่เป็นคนรับผิดชอบดูแลสัญญา โดยปกติเพื่อที่จะรักษาผลประโยชน์บางอย่าง เจ้าหลี่จำเป็นต้องเปลืองน้ำลายเป็นอย่างมาก บางครั้งต้องพยายามต่อรองถึงสามวันสามคืน เพื่อที่จะให้ได้มาซึ่งผลประโยชน์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

แต่ว่าในครั้งนี้ เจ้าหลี่ไม่มีข้อโต้แย้งแม้แต่น้อย เขาไม่อยากพูดอะไรเลย เขาคิดว่าการเผชิญหน้ากับสัญญาแบบนี้ หากเขายังจะต้องพยายามหาผลประโยชน์จากพวกเขาอีก นั้นก็หมายความว่าเขาไม่มีมโนธรรมเอาเสียเลย

เมื่อผู้ดูแลจ้งได้ยินเจ้าหลี่พูดเช่นนี้ก็ตะลึงงัน เม้มริมฝีปากแน่น จะไม่มีปัญหาได้ยังไงครับ？

เขายังคงต้องหารือต่อ？

โดยปกติแล้วผู้ดูแลจ้งไม่ใช่ผู้รับผิดชอบเรื่องนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้ดูแลจ้งเป็นผู้ร่างสัญญาขึ้นมา แต่ไหนแต่ไรมาองค์กรโกสต์ซิตี้มีเงินมากก็มีอิทธิพลมาก ผู้ดูแลจ้งอยู่ข้างกายซ่างกวนหงมานานหลายปี ผ่านอุปสรรคมามากมาย ดังนั้นเรื่องของผลประโยชน์พวกนี้เขาไม่ได้ให้ความสำคัญเท่าไหร่นัก

ผู้ดูแลจ้งคิดได้ว่าถึงยังไงวันนี้ก็ต้องการที่จะมาขอร้องท่านหยวน ดังนั้นตอนที่ผู้ดูแลจ้งร่างสัญญาก็พยายามคำนึงประโยชน์ของฝ่ายตรงข้ามอย่างถึงที่สุด

การร่างสัญญาในสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดปัญหาได้ยังไงกัน？

เมื่อเจ้าหลี่เห็นผู้ดูแลจ้งเงียบขรึมไม่พูดไม่จา ราวกับว่ารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ในใจของเจ้าหลี่ ก็ส่งเสียงดังเสียงดังกุ๊กๆขึ้น：“ถ้าอย่างนั้นท่านก็ลองดูก่อนนะครับว่า มีส่วนไหนที่ไม่เหมาะสม พวกเราจะได้หารือกันก่อน？”

ในใจของเจ้าหลี่รู้ดีว่าสัญญาฉบับนี้เป็นประโยชน์ต่อเขามาก องค์กรโกสต์ซิตี้ต้องเสียเปรียบอย่างแน่นอน หรือว่าผู้ดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้เปลี่ยนใจ？

แม้ว่าเจ้าหลี่จะพูดเช่นนี้ แต่ว่าในมือก็ยังคงกำสัญญาแน่นไม่ยอมคลายออก กลัวว่าองค์กรโกสต์ซิตี้จะเปลี่ยนใจ

เมื่อผู้ดูแลจ้งเห็นท่าทางเป็นกังวลของเจ้าหลี่ แม้ว่าจะไม่เข้าใจความคิดของพวกเขา แต่ผู้ดูแลจ้งก็รับรู้ได้ว่าตนเองทำอะไรบางอย่างผิดไป

สัญญาของเขาทำให้ฝ่ายตรงข้ามพึงพอใจมากเกินไป เมื่อเป็นเช่นนี้ แน่นอนว่าฝ่ายตรงข้ามคงไม่มีความเห็นใดใด และแน่นอนว่าคงพูดคุยกันได้ไม่ยาก

ก่อนหน้านี้เขาควรแกล้งเขียนปัญหาบางอย่างลงไปในนั้น จากนั้นค่อยหารือกัน

แต่ว่าตอนนี้แม้ว่าเขาจะคิดเช่นนี้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว

ผู้ดูแลจ้งคงไม่สามารถที่จะแกล้งพูดถึงปัญหาบางอย่างขึ้นในเวลานี้ แม้ว่าจะเพื่อยื้อเวลาก็ตาม เรื่องแบบนั้นผู้ดูแลจ้งคงไม่สามารถทำได้

นั้นไม่ใช่เป็นการหาเรื่องใส่ตัวเหรอ？หัวหน้าของเขายังอยากที่จะอยู่ที่คฤหาสน์หยวนต่อ ยังอยากที่จะพบกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง หากเขาทำเสียแผน ทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจ หัวหน้าจะยังอยู่ที่นี่ต่อได้อีกเหรอ

ดังนั้นเรื่องของสัญญาผู้ดูแลจ้งไม่สามารถทำให้ใครอึดอัดใจในเวลานี้ได้

“สัญญาผม……พวกเราร่างเรียบร้อยแล้ว ถ้าพวกคุณคิดว่าไม่มีปัญหาอะไรงั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรครับ” ในใจของผู้ดูแล จ้งถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เดิมทีอยากจะหารือกันเพื่อยื้อเวลาอีกสักหน่อย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะล้มเหลว

เดิมทีตอนนี้ผู้ดูแลจ้งคิดว่า รอให้สัญญาพูดคุยกันเรียบร้อยก็น่าจะประมาณหกโมง แต่ว่าตอนนี้ยังไม่ถึงห้าโมงเย็นเลย

อีกหนึ่งชั่วโมงต่อจากนี้จะผ่านไปให้ได้ยังไง？

หรือว่าจะต้องนั่งเฉยๆอยู่แบบนี้เป็นชั่วโมง？

แน่นอนว่าผู้ดูแลจ้งรู้ดีว่าหากหัวหน้ายังคงนั่งอยู่ที่นี่ ท่านหยวนคงไม่กล้าไล่เขาแน่ แต่ว่าสถานการณ์เช่นนี้ก็ทำให้ผู้ดูแลจ้งรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ

“ไม่มีปัญหาครับ พวกเราทางนี้ไม่มีปัญหา ถ้างั้นตอนนี้เราจะเซ็นสัญญากันแล้วใช่ไหมครับ？”เจ้าหลี่หารือเรื่องสัญญามาก็ไม่น้อย ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งที่เขาพึงพอใจมากที่สุด

“อึม ครับ” ในสถานการณ์เช่นนี้ผู้ดูแลจ้งไม่คงไม่สามารถพูดจาคัดค้านอะไรได้ ทำได้เพียงรับปากเท่านั้น

เจ้าหลี่ถอนหายใจอย่างเงียบๆ คิดไม่ถึงเลยว่าคนขององค์กรโกสต์ซิตี้จะเจรจาง่ายขนาดนี้ ถ้ารู้เช่นนี้พวกเขาก็ควรที่จะไปเจรจากับองค์กรโกสต์ซิตี้ตั้งแต่แรกแล้ว

“ของผมนำมาหมดแล้วครับ ทางฝั่งของพวกคุณเตรียมพร้อมไหมครับ？”ตอนที่เจ้าหลี่รับสายของท่านหยวน ท่านหยวนได้กำชับให้เขาเตรียมของที่จำเป็นมาด้วย

เดิมทีเจ้าหลี่ก็รู้สึกประหลาดใจ แต่ว่าแต่ไหนแต่ไรเจ้าหลี่ก็เป็นคนทำงานอย่างละเอียดรอบคอบ ดังนั้นของที่จำเป็นหรือไม่จำเป็นต้องนำมา เขานำมาทั้งหมด เพื่อไม่ให้ท่านหยวนต้องเสียงาน

“ผมนำตราประทับมาเรียบร้อยแล้ว ให้หัวหน้าเซ็นชื่อก็ใช้ได้แล้ว”ผู้ดูแลจ้งเงยหน้าเหลือบมองเจ้าหลี่ครู่หนึ่ง เจ้าหนุ่มนี่ ฉลาดและหัวไวจริงๆ น่าเสียดายที่ความฉลาดและหัวไวของเขาทำให้ผู้ดูแลจ้งไม่ค่อยพอใจนัก

แต่ว่า เรื่องราวมาถึงขนาดนี้แล้ว ก็คงทำได้เพียงเช่นนี้

เมื่อเจ้าหลี่เห็นผู้ดูแลจ้งหยิบตราประทับขึ้นมา ก็เชื่อแล้วว่านี่เป็นความจริง พลางถอนหายใจเบาๆอย่างผ่อนคลาย จากนั้นจึงยอมสละสัญญาให้กับผู้ดูแลจ้งอย่างวางใจ

ผู้ดูแลจ้งวางสัญญาไว้บนโต๊ะเบื้องหน้าของซ่างกวนหงก่อน：“หัวหน้า ต้องการท่านลงลายมือชื่อครับ”

ตอนนี้ผู้ดูแลจ้งก็ทำเพื่อต้องการตอกย้ำมีอยู่ของหัวหน้าตน เมื่อเป็นเช่นนี้หากหัวหน้าต้องการอยู่ต่อก็จะสะดวกมากขึ้น

ซ่างกวนหงไม่ได้พูดอะไร รับปากกาที่อยู่ในมือของผู้ดูแลจ้งมา จากนั้นก็ลงลายมือชื่อของตนเอง