ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1523 ปฏิบัติต่างกัน โดนโจมตีหนัก（1）

“คุณลุงคะ ช็อกโกแลตของคุณลุงค่ะ” ถังจื่อซีไม่ได้สนใจอะไรผู้ดูแลจ้งอีก แล้วก็หันกลับไปมองซ่างกวนหงอีกครั้ง พร้อมกับส่งช็อกโกแลตให้เขา

ผู้ดูแลจ้งกะพริบตาปริบๆ เดี๋ยวนะ? นี่มันเรื่องอะไรกัน?

เมื่อกี้เด็กคนนี้บอกว่าเขาอายุมากแล้ว แต่ว่ากลับเรียกหัวหน้าว่าคุณลุงงั้นเหรอ?

หัวหน้าของเขาก็อายุเท่าเขาเลย ไม่สิ หัวหน้าอายุเยอะกว่าเขาตั้งหลายเดือนนะ

ทำไมถึงเรียกว่าเขาเป็นคนอายุมาก ทำไมเขาต้องเป็นปู่ แล้วหัวหน้าได้เป็นลุงล่ะ?

ทำไมกัน？

เขาดูแก่กว่าหัวหน้าเยอะเหรอ?

แล้วอีกอย่าง ทำไมเด็กน้อยคนนี้ถึงเอาช็อกโกแลตให้หัวหน้าเขา ปกติแล้วหัวหน้าเขาไม่เคยรับของจากคนแปลกหน้ามั่วซั่ว แล้วยิ่งของอย่างช็อกโกแลตนี่อีก ปกติแล้วหัวหน้าเขาไม่กินของหวานๆ

แต่ว่า สิ่งที่ทำให้ผู้ดูแลจ้งนึกไม่ถึงก็คือ หัวหน้าของเขากลับยื่นมือออกไป แล้วก็รับช็อกโกแลตจากมือของเพื่อนตัวน้อยคนนี้มา

“ขอบคุณนะ”ซ่างกวนหงมองไปที่เพื่อนตัวน้อยถังจื่อซี มุมปากของเขายกขึ้นไม่หยุดเลย ยกขึ้นจนเป็นเส้นโค้งของรอยยิ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าของซ่างกวนหงตอนนี้ดูเป็นธรรมชาติกว่าเมื่อก่อนมาก ไม่ดูแข็งทื่อเหมือนเมื่อก่อนเลย

ผู้ดูแลจ้งตกใจจนตาแทบหลุดออกมาจากเบ้า หัวหน้าของเขายิ้มอีกครั้งแล้ว แล้วผู้ดูแลจ้งก็ดูออกว่า รอยยิ้มของเขาตอนนี้นั้นเป็นธรรมชาติและจริงใจกว่าเมื่อก่อนมาก

ผู้ดูแลจ้งสาบานเลยว่า ไม่ใช่แค่เขาไม่เคยเห็นหัวหน้ายิ้มแบบนี้เลยตลอด20กว่าปีที่ผ่านมา แม้แต่ตอนที่เขาพึ่งจะมาอยู่กับหัวหน้าตั้งแต่ตอนที่หัวหน้าเป็นเด็กๆ เขาไม่เคยเห็นหัวหน้ายิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ จริงใจ และปราศจากสิ่งเจือปนแบบนี้มาก่อนเลย

และสิ่งที่ทำให้ผู้ดูแลจ้งตื่นตกใจมากกว่านั้นก็คือ หลังจากที่หัวหน้าของเขารับช็อกโกแลตจากเพื่อนตัวน้อยคนนี้ไปแล้ว ภายใต้สายตาที่แผดเผาของเด็กน้อย หัวหน้าของเขากลับแกะช็อกโกแลตกินลงไป

ผู้ดูแลจ้งรู้สึกว่า เพื่อนตัวน้อยคนนี้อาจจะหวังให้หัวหน้าเกรงใจ แล้วก็เอาช็อกโกแลตคืนให้กับเธอ

เพื่อนตัวน้อยถังจื่อซีคนนี้รู้สึกเสียดายจริงๆ ถึงยังไงมันก็ไม่ง่ายเลยกว่าที่เธอจะสามารถแอบซ่อนช็อกโกแลตชิ้นนี้เอาไว้ได้ เธอไม่กล้ากินมาโดยตลอด

แต่ว่า เธอคิดว่าถ้าเกิดช็อกโกแลตชิ้นนี้สามารถทำให้คุณลุงที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่เสียใจอีก แล้วทำให้คุณลุงดีใจขึ้นมาได้ ถังจื่อซีก็รู้สึกว่าช็อกโกแลตชิ้นนี้จะมีความหมายมากกว่าการที่เธอกินเองซะอีก

“ทุกครั้งที่หนูไม่มีความสุข ก็จะกินไอศกรีมสักลูกหรือช็อกโกแลตสักชิ้น อารมณ์ก็จะดีขึ้นมาแล้วค่ะ”ถังจื่อซีมองไปที่ซ่างกวนหงด้วยสายตาที่กระตือรือร้น “คุณลุงคะ พอได้กินช็อกโกแลตแล้ว รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นไหมคะ? ”

นั่นเป็นช็อกโกแลตที่เธอไม่กล้ากินเพราะเสียดาย ถ้าเกิดว่าคุณลุงกินลงไปแล้วอารมณ์ยังไม่ดีขึ้น ก็เสียของแย่เลย

“อืม ลุงอารมณ์ดีขึ้นแล้วล่ะ”ซ่างกวนหงยังคงคลี่ยิ้มเหมือนเดิม เขาไม่ได้พูดแบบขอไปที แต่ว่ามันเป็นความรู้สึกจากใจเขาจริงๆ

เขาพบว่าตัวเองในตอนนี้ เหมือนกับจะสามารถเดินออกมาจากความเงียบสงัดเมื่อกี้นี้ได้แล้ว เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้น ไม่ได้จมดิ่ง และก็ไม่ได้รู้สึกหนักอึ้ง และก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจขนาดนั้นแล้ว

และตอนนี้เขาก็มองไปที่สาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าเขา ฟังเสียงที่สดใสของเธอ มองไปที่แววตาที่เป็นห่วงของเธอ ซ่างกวนหงก็พบว่าความรู้สึกของเขาตอนนี้มันคือความรู้สึกมีความสุข และความรู้สึกเบิกบานใจอย่างที่เขาไม่เคยเป็นมาก่อนเลย

อารมณ์ของเขาดีขึ้นแล้วจริงๆ หรือเพราะว่าเขาตาสว่างแล้ว ก็เลยเดินออกมาจากความเศร้า และบางทีอาจจะเป็นเพราะติดเชื้อความเบิกบานมาจากเด็กน้อยคนนี้ก็ได้

ผู้ดูแลจ้งเอาแต่จ้องหัวหน้าแบบตาไม่กะพริบเลย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจเพราะไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น

ปกติแล้วหัวหน้าของเขาเป็นคนเหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วง หลายปีมานี้เขาก็เงียบขรึมมากขึ้น ปกติก็ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่นัก เวลาเขาถามอะไรหัวหน้า ถามไป20ข้อ ตอบข้อเดียวก็บุญแล้ว

และคำตอบที่ยาวที่สุดในแต่ละครั้งจะไม่เกินสิบคำ

คำถามแบบที่เพื่อนตัวน้อยถามเมื่อกี้นี้ ปกติแล้วหัวหน้าน่าจะไม่ฟังด้วยซ้ำ แต่ว่าตอนนี้หัวหน้ากลับตอบคำถามของเธออีก

แถมยังตอบแบบครบถ้วนอีกต่างหาก เป็นไปได้ไหมว่าหัวหน้าจะกลัวว่าเพื่อนตัวน้อยคนนี้จะเด็กเกินไป ถ้าพูดรวบรัดเกินไปแล้วกลัวว่าเธอจะไม่เข้าใจรึเปล่า?

แต่ว่าหัวหน้าของเขาใส่ใจและแคร์คนที่ไม่เกี่ยวข้องแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

แต่ไหนแต่ไรมาหัวหน้าของเขาไม่เคยสนใจคนนอกมาก่อน ไม่แม้แต่มองด้วยซ้ำ

ดังนั้น ตอนนี้ผู้ดูแลจ้งเอาหัวแม่เท้าคิดก็ยังรู้เลยว่าหัวหน้าเขาปฏิบัติกับเพื่อนตัวน้อยคนนี้ไม่เหมือนกับคนอื่นๆ

แต่มันเป็นเพราะอะไรกัน？

ทำไมหัวหน้าถึงปฏิบัติกับเด็กคนนี้ต่างกัน?

เมื่อกี้เขาแค่เสียเวลาอยู่ข้างบนสองสามนาที ก็เลยไม่รู้ว่าสาวน้อยคนนี้เป็นใคร มาจากไหน แล้วทำไมหัวหน้าถึงปฏิบัติกับเธอไม่เหมือนกัน?

เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ？

ตอนนี้ในหัวของผู้ดูแลจ้งมีความสงสัยเยอะแยะมากมาย อยากจะถาม แต่ว่ามันก็เห็นได้ชัดเลยว่า ทั้งผู้ใหญ่และเด็กสองคนนี้ไม่อยากจะสนใจเขา

“คุณลุงคะ ตอนนี้คุณลุงไม่เสียใจ ไม่ทุกข์ใจแล้ว ก็ไปตามหาลูกของคุณลุงได้แล้วค่ะ ถ้าเกิดว่าหาลูกเจอเมื่อไหร่จะต้องดีใจขึ้นกว่าเดิมแน่นอน”เพื่อนตัวน้อยถังจื่อซียังไม่ลืมปัญหาที่ซ่างกวนหงพูดก่อนหน้านี้

ผู้ดูแลจ้งกะพริบตาอย่างรวดเร็ว แล้วก็มองไปที่ถังจื่อซีด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความช็อก

สาวน้อยคนนี้รู้แม้กระทั่งเรื่องที่หัวหน้าจะตามหาลูกอย่างนั้นเหรอ?

แต่ว่าผู้ดูแลจ้งไม่ค่อยเข้าใจความหมายของสาวน้อยคนนี้เท่าไหร่นัก เพราะว่าก่อนหน้านี้ตอนที่หัวหน้ารู้ว่าคุณหนูใหญ่ของตระกูลถังไม่ใช่เจ้าหญิงนั้นก็ผิดหวังมาก หัวหน้าก็เลยไม่อยากจะตามหาเจ้าหญิงตัวจริงอีกต่อไปแล้ว

แต่ว่าตอนนี้สาวน้อยคนนี้กลับให้หัวหน้าไปตามหาอย่างนั้นเหรอ?

ผู้ดูแลจ้งไม่เข้าใจว่าทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงพูดแบบนี้ แต่ว่าเขาก็รู้ดีว่า ตอนนี้หัวหน้าเลิกล้มความตั้งใจแล้ว ไม่อยากจะไปตามหาเจ้าหญิงอีกต่อไป เรื่องที่หัวหน้าตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถไปเปลี่ยนแปลงมันได้หรอก

ถ้าเกิดว่าก่อนหน้านี้หัวหน้าฟังที่เขาพูดและไปตามหาเจ้าหญิงต่อ เขาก็คงไม่ต้องเป็นกังวลขนาดนี้หรอก เพราะว่าถ้าเกิดในหัวใจของหัวหน้ายังมีความหวัง ยังมีเรื่องที่อยากจะทำ หัวหน้าจะได้ไม่ต้องตกอยู่ในภาวะซึมเศร้าอีก

ผู้ดูแลจ้งถอนหายใจเบาๆ ในใจ สาวน้อยคนนี้จิตใจดี แต่ว่าเธอคิดง่ายเกินไป ถ้าอยากจะให้หัวหน้าไปตามหาเจ้าหญิง ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปไม่ได้แล้ว

ผู้ดูแลจ้งกำลังคิดว่าจะเปลี่ยนหัวข้อดีไหม เพื่อไม่ให้หัวหน้าของเขารู้สึกอึดอัด

“ได้สิ”ผู้ดูแลจ้งยังไม่ทันคิดถ้อยคำที่เหมาะสม และก็ยังไม่ได้พูดอะไรด้วย แต่ว่าซ่างกวนหงกลับตอบเพื่อนตัวน้อยถังจื่อซีไปแล้ว แล้วก็เป็นคำตอบที่ไม่ลังเลเลย

คำตอบที่เรียบง่ายมากๆ แต่ว่าความหมายนั้นชัดเจนซะยิ่งกว่าอะไร

ผู้ดูแลจ้งช็อกไปในทันที เมื่อกี้หัวหน้าพูดว่าอะไรนะ

ได้งั้นเหรอ？

ความหมายของหัวหน้าก็คือ เขาตกลงที่จะตามหาเจ้าหญิงต่อไปแล้วเหรอ?

เป็นไปได้ยังไง？

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ ？

ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้หัวหน้าบอกว่าจะไม่ตามหาเจ้าหญิงอีกแล้ว แล้วตอนนั้นท่าทางเขาก็ดูแน่วแน่มาก ไม่มีช่องว่างสำหรับการเจรจาเลย

ดังนั้น ตอนที่อะเหลียงบอกว่าจะไปตามหาเจ้าหญิงต่อนั้น เขาถึงได้บอกให้อะเหลียงไปตามหาเงียบๆ ยังไม่ต้องบอกหัวหน้า

แต่ว่าตอนนี้หัวหน้ากลับเปลี่ยนความตั้งใจแล้ว เขาเปลี่ยนความตั้งใจแล้วจริงๆ รึเปล่า?

ตอนนี้หัวหน้าไม่จัดการเรื่องคุณหนูใหญ่ของตระกูลถังต่อแล้วเหรอ?

“คุณลุงคะ หนูขออวยพรให้คุณลุงตามหาลูกของคุณลุงเจอไวๆ นะคะ”ถังจื่อซียิ้มหวาน แม้แต่ในความมืดมิดในตอนนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ยังสดใสและเป็นประกาย และดูเหมือนว่ามันสามารถส่องสว่างไล่ความมืดทั้งหมดได้

“คุณลุงคะ คุณลุงต้องตามหาลูกให้เจอนะคะ”ถังจื่อซีพูดเสริม ตอนที่เธอพูดนั้นน้ำเสียงของเธอแน่วแน่มาก

“ลุงขอบคุณนะ”ซ่างกวนหงรู้สึกอบอุ่นใจ มันเป็นความอบอุ่นที่ทำให้เขารู้สึกสบายมาก ซ่างกวนหงพบว่าทุกการเคลื่อนไหวของสาวน้อยตรงหน้าเขาสามารถส่งผลกระทบต่อเขาได้ แล้วก็ส่งผลกระทบต่อเขาได้ไม่น้อยเลยด้วย

แต่ว่าซ่างกวนหงก็ไม่ต่อต้านความรู้สึกนี้เลย กลับกัน เขากลับรู้สึกชอบความรู้สึกแบบนี้มากกว่าอีก

“คุณลุงคะ ลูกของคุณลุงต้องยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยมมากแน่ๆ เลย”ถังจื่อซีมองไปที่ซ่างกวนหง คำพูดนี้ของเธอดูแน่วแน่กว่าอีก คุณลุงหน้าตาดีขนาดนี้ และแค่ดูก็รู้ว่าต้องเป็นคนที่เก่งมากเลย ดังนั้นลูกของคุณลุงก็ต้องเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากแน่ๆ เลย

ถังจื่อซีคิดครู่หนึ่ง แล้วก็พูดเสริมว่า “ยอดเยี่ยมเหมือนกับแม่ของหนู”

ในหัวใจของเพื่อนตัวน้อยถังจื่อซี แม่ของเธอคือคนที่ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว

ซ่างกวนหงยังคงยิ้มไม่หยุด รอยยิ้มของเขาชัดเจนขึ้นอีก ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้เป็นเวลาแค่ไม่กี่นาทีเอง แต่ว่าเขาก็ได้ยินเด็กน้อยคนนี้พูดถึงแม่ของเธอตั้งหลายครั้ง และทุกครั้งที่พูดถึงแม่ เธอก็จะพูดด้วยน้ำเสียงที่ภาคภูมิใจ

เห็นได้ชัดว่าในหัวใจของเด็กคนนี้ แม่ของเธอคือคนที่ยอดเยี่ยมและโดดเด่นที่สุด

ดังนั้น ซ่างกวนหงก็สัมผัสได้ว่าประโยคสุดท้ายของถังจื่อซีนั้นดูจริงใจมาก เด็กคนนี้ช่างเป็นเด็กที่ดีจริงๆ เลย ทั้งสวย ทั้งน่ารัก แล้วก็มีความเห็นอกเห็นใจอีกต่างหาก

“แม่ของหนูคือใครเหรอ? ”ผู้ดูแลจ้งที่พึ่งจะดึงสติกลับมาได้ พอได้ยินที่ถังจื่อซีพูดก็อดไม่ได้ที่จะถามออกมา