ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1538 ไม่ต้องให้เขามายุ่ง (3)

ทำไมเขาถึงรู้ว่าคนที่เธอนัดเป็นไป๋ยี่รุ่ย? เมื่อกี้ตอนที่เธอรับโทรศัพท์ก็เว้นระยะห่างจากเขาอยู่ช่วงนึงแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะได้ยินก็ได้ยินแค่เพียงส่วนเล็ก ๆ เท่านั้น ไม่มีทางจะได้ยินชัดเจนได้ เธอก็แค่เรียกไป๋ยี่รุ่ยไปครั้งนึงตอนที่เพิ่งจะรับสายเท่านั้นเอง

และเธอก็ได้กดเสียงพูดไปเบา ๆ ตั้งแต่ต้นเลย ระดับเสียงที่พูดมันเบามาก ด้วยระยะห่างระหว่างพวกเขาแล้ว ซือถูมู่หรงจะต้องไม่มีทางได้ยินมันแน่

แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าเธอนัดไป๋ยี่รุ่ย?

ซือถูมู่หรงรู้มาก่อนแล้วว่าเธอนัดไป๋ยี่รุ่ยเอาไว้ พอเห็นปฏิกิริยาในตอนนี้ของเธอแล้วซือถูมู่หรงก็ไม่ได้เหนือความคาดหมายไปเลย เพียงแต่ดวงตาทั้งสองข้างมันได้เยือกเย็นขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย

“เธอต้องเข้าใจว่าจะให้ไป๋ยี่รุ่ยมีชีวิตอยู่หรือว่าจะให้ไป๋ยี่รุ่ยตายมันก็เป็นเรื่องง่าย ๆ ทั้งนั้น” เดิมทีซือถูมู่หรงไม่ได้อยากจะใช้เรื่องอย่างนี้มาขู่เธอหรอก แต่เขาค้นพบว่า ถ้าเขาไม่ขู่เธอไปอย่างนี้ มันก็ไม่มีวิธีอื่นเลย

เขี้ยวเล็บที่ผู้หญิงคนนี้แสดงออกมาล้วนโจมตีมาหาเขาทั้งนั้น คำพูดที่เขาพูดไปเธอไม่ฟังมันเลยสักนิด

หลิวหยิงตกใจอยู่สักพักนึง จากนั้นมุมปากก็ได้ยกขึ้นเล็กน้อย ระดับยกยิ้มไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่นักได้ประดับไปด้วยความเยาะหยันออกมาเล็กน้อย

“แล้วแต่คุณเลย เรื่องที่คุณประธานซือถูอยากจะทำใครจะรั้งเอาไว้ได้กัน?” เมื่อก่อนหลิวหยิงกลัวมากว่าซือถูมู่หรงจะทำอะไรกับไป๋ยี่รุ่ย

เธอรู้ว่าไป๋ยี่รุ่ยสามารถมีความสำเร็จได้อย่างทุกวันนี้ต้องทุ่มเทไปเยอะมาก เธอไม่อยากสร้างผลกระทบใด ๆ ให้กับไป๋ยี่รุ่ย

แต่ว่าตอนนี้หลิวหยิงไม่กลัวแล้ว เมื่อกี้ตอนที่ไป๋ยี่รุ่ยโทรหาเธอ เธอฟังออกถึงความรู้สึกสิ้นหวังอะไรจำพวกนั้นออกมาจากในน้ำเสียงที่จริงจังนั้นของไป๋ยี่รุ่ย

เธอคิดว่าตอนนี้ไป๋ยี่รุ่ยได้เกิดเรื่องที่มันใหญ่มาก ๆ แล้ว คงจะไปเจอกับความยากลำบากเอามาก ๆ เข้า ดังนั้นแล้วไม่ต้องให้ซือถูมู่หรงลงมือ ตอนนี้ไป๋ยี่รุ่ยได้เกิดเรื่องไปแล้ว

และเธอก็รู้สึกว่าสถานการณ์ของไป๋ยี่รุ่ยในตอนนี้มันได้มาถึงช่วงที่แย่ที่สุดแล้ว

เรื่องมันได้กลายเป็นอย่างนี้ไปแล้ว เธอยังจะต้องไปกังวลว่าซือถูมู่หรงจะลงมือกับไป๋ยี่รุ่ยอยู่อีกเหรอ?

ซือถูมู่หรงตกตะลึงไป เขานึกไม่ถึงว่าเขาพูดคำพูดอย่างนี้ออกไปแล้ว เธอจะไม่สนใจเลยสักนิดเดียว

เธอเชื่อว่าเขาไม่กล้าลงมือกับไป๋ยี่รุ่ยงั้นเหรอ?

หรือว่าตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้ว คิดเพียงแค่จะเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของไป๋ยี่รุ่ยอยู่ท่าเดียว?

“หลิวหยิง เธอก็รู้ว่าแต่ไหนแต่ไรมาฉันไม่เคยพูดลอย ๆ” สีหน้าของซือถูมู่หรงได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย ดวงตาของเขาได้จ้องมองไปที่เท้าของหลิวหยิง เหมือนกับว่าพอเธอขยับ เขาก็จะ…

“แน่นอนว่าฉันรู้อยู่แล้ว” มุมปากของหลิวหยิงได้ยกขึ้นเล็กน้อย พลางยิ้มออกมา “ตั้งแต่วันแรกที่ฉันได้อยู่กับคุณเมื่อห้าปีก่อนฉันก็รู้แล้วว่าคุณซือถูมู่หรงไม่เคยพูดลอย ๆ คุณพูดอะไรก็ทำอย่างนั้น สิ่งที่คุณพูดออกมาก็จะต้องทำมันได้อย่างแน่นอน”

ตอนนี้หลิวหยิงกำลังยิ้มอยู่ แต่ใจมันกลับเย็นเฉียบขึ้นมา คำพูดของเขามันทำให้เธอจำวันแรกที่เธออยู่กับเขาเมื่อห้าปีก่อนขึ้นมาได้ เมื่อวันนั้นอยู่ที่ข้างนอก อยู่ในสถานการณ์ที่จะมีคนเข้ามาได้ทุกเมื่อ เธอวิงวอนขอร้องเขา แต่เขาก็ยังไม่ปล่อยเธอไปอยู่ดี

และนับจากนาทีนั้นเอง เธอรู้ว่าเธออยู่ข้างกายเขามีเพียงแค่เรื่องเดียว นั่นก็คือขอเพียงแค่เขาต้องการ ไม่ว่าจะเป็นเมื่อไหร่ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ไหน เธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลย

นี่ก็คือซือถูมู่หรง สิ่งที่เขาพูดมาก็จะต้องทำให้ได้ แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยเกรงกลัวใครเลย

สีหน้าของซือถูมู่หรงได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาเองก็นึกสถานการณ์ของเมื่อวันนั้นขึ้นมาได้เหมือนกัน เขาจึงรู้ความหมายของคำพูดนี้ของเธอ

ตอนเริ่มแรกเขาได้ทำเรื่องที่มันเกินไปกับเธอลงไป และเรื่องนั้นมันก็ได้เกิดขึ้นไปแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะนึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปมันก็ไม่มีประโยชน์อะไรขึ้นมา

เห็นได้ชัดว่าเรื่องพวกนั้นที่เขาเคยทำลงไป เธอจำมันได้ชัดเจนทุกอย่าง มักจะพูดขึ้นมาอยู่บ่อย ๆ ล้วนเป็นเรื่องระยำตำบอนพวกนั้นที่เขาได้ทำลงไปทั้งนั้นเลย

หรือว่าเธอจะไม่จดจำความดีของเขาเอาไว้เลยสักนิดงั้นเหรอ?

เขาได้ทำเรื่องที่เกินไปกับเธอเพียงแค่ในตอนแรกเท่านั้น ในภายหลัง ทั้ง ๆ ที่เขาได้เปลี่ยนไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่ในตอนหลังเขาก็ใส่ใจความรู้สึกของเธอตลอด

แต่เธอกลับจดจำเพียงแค่ตอนที่เขาทำไม่ดีกับเธอเท่านั้น ไม่จดจำตอนที่เขาทำดีกับเธอเลยสักนิดเดียว

หรือไม่ แต่ไหนแต่ไรมาเธอก็ไม่เคยค้นพบตอนที่เขาทำดีกับเธอเลย เพราะถึงยังไงภายในใจของเธอมันก็เก็บซ่อนผู้ชายคนอื่นเอาไว้มาโดยตลอด สถานการณ์อย่างนั้น ทุกอย่างที่เขาได้ทำกับเธอไป ไม่ว่าท่าทีของเขาจะเป็นยังไง มันคงจะแย่ทั้งนั้นเลย เธอจะรู้สึกได้ถึงความดีของเขาได้ยังไงกันล่ะ?

“ซือถูมู่หรง คุณคิดยังไงก็ตามนั้นเถอะ” สีหน้าของหลิวหยิงได้นิ่งขรึมลง ในน้ำเสียงก็ได้มีความเย็นชาเพิ่มมาด้วย เธอรู้ว่าเธอไม่ควรจะไปใส่ใจ เพราะถึงยังไงเธอก็ได้ขายตัวเองมาให้เขาแล้ว ดังนั้นแล้วนั่นก็เป็นสิ่งที่เธอควรทำทั้งนั้น

แต่ตอนนี้พอคิดขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังรู้สึกได้ว่าทั้งร่างมันเย็นเฉียบไปหมด ภายในใจมันก็เย็นเฉียบขึ้นมา

หลิวหยิงไม่ได้มองเขาอีก ผันร่างเดินออกไปเลยทันที

เรื่องที่ซือถูมู่หรงอยากทำเธอหยุดมันไม่ได้ วันนี้ซือถูมู่หรงใช้เรื่องนี้มาขู่เธอ อย่างนั้นแล้ววันพรุ่งนี้ ซือถูมู่หรงก็ยังสามารถใช้เรื่องนี้มาขู่กันได้อีก

ชีวิตเธอต่อจากนี้จะต้องใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางคำขู่ของซือถูมู่หรงไปตลอดเลยใช่มั้ย?

เธอไม่อยากใช้ชีวิตอย่างนั้น เธออยากเป็นอิสระ อิสระทางเวลา อิสระทางร่างกาย

ซือถูมู่หรงสามารถรั้งเธอเอาไว้ได้ ขอเพียงแค่เขาคิดจะทำ เขาก็จะมีหลากหลายวิธีมารั้งเธอเอาไว้ เขาถึงขนาดที่จะมีหลากหลายวิธีมาทำให้ทั้งชีวิตเธอไม่ต้องเจอกับไป๋ยี่รุ่ยตลอดไปเลยก็ได้

อันที่จริงก้นบึ้งภายในใจของเขานั้นอยากจะทำอย่างนั้นลงไปมากเลย

แต่ตอนนี้เห็นเธอจากไปแล้ว เขากลับนั่งอยู่บนที่นั่งไม่ขยับไปไหน ไม่ทำอะไรทั้งนั้น

ถึงขนาดที่คำขู่เมื่อกี้ของเขา เรื่องที่เขาจะจัดการกับไป๋ยี่รุ่ยเขาก็ไม่ได้ไปทำมันเลย

เขารู้ดีว่าถ้าเขาจัดการไป๋ยี่รุ่ยไปจริง ๆ เธอจะต้องไม่มีวันยกโทษให้เขาอย่างแน่นอน ไม่มีวันแน่!!

ถ้าเขาทำอย่างนั้นลงไปจริง ๆ เธอคงจะเกลียดเขาไปตลอดชีวิต!!

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาไม่สนอะไรทั้งนั้น เธอเกลียดก็เกลียดไป เพราะถึงยังไงถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดเขา เธอก็ต้องอยู่ข้างกายเขาไปอยู่ดี

ขอเพียงแค่เธออยู่ข้างกายเขาก็พอแล้ว อย่างอื่นมันจะยังไงก็ช่าง

แต่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ เขานั้นไม่เพียงแต่พอใจแค่ให้เธอมาอยู่ข้างกายเขาเท่านั้น เขาต้องการมากกว่านั้น

เขาอยากให้เธออยู่ข้างกายเขา เขาอยากให้เธอยอมอยู่ข้างกายเขาด้วยความเต็มใจ

เขาไม่เพียงแต่จะอยากได้ตัวเธอเท่านั้น เขาถึงกับอยากได้หัวใจเธอด้วย

ซือถูมู่หรงรู้ว่า ร่างกายของคนคนหนึ่งมันได้มาง่าย ๆ แต่หัวใจของคนคนหนึ่งมันกลับไม่ใช่ว่าจะได้มาง่าย ๆ อย่างนั้น

ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้ดีว่าภายในใจของเธอมันยังเก็บซ่อนผู้ชายอีกคนเอาไว้อยู่ ดังนั้นแล้วในสถานการณ์อย่างนี้ เขาอยากได้หัวใจเธอมันยากมาก ยากมาก เกรงว่ามันคงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

แต่ในพจนานุกรมของเขาซือถูมู่หรงแต่ไหนแต่ไรมามันก็ไม่เคยจะมีคำว่ายอมแพ้สองคำนี้มาก่อนอยู่แล้ว ดังนั้นแล้ว ขอเพียงแค่เขาอยากได้ ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหน เขาก็จะต้องคว้ามาให้ได้

ใช้กำลังบังคับก็ใช้สิ เขาซือถูมู่หรงไม่แคร์หรอก ตั้งแต่เล็กจนโต เขาทำอะไรก็สนแค่ผลลัพธ์เท่านั้นอยู่แล้ว

แต่ว่าตอนนี้ทั้ง ๆ ที่รู้ดีอยู่แล้วว่าเธอจะไปเจอไป๋ยี่รุ่ย ทั้ง ๆ ที่เขาควรจะใช้กำลังบังคับเพื่อรั้งเธอไว้ แต่เขากลับนั่งอยู่ที่นี่ไม่ทำอะไรทั้งนั้น มองเธอเดินจากไปอย่างนั้น

ซือถูมู่หรงคิดว่าเขาคงจะถูกเข้าสิงร่าง ไม่ใช่ตัวเขาไปแล้ว