ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1539 การนัดหมาย (1)

ซือถูมู่หรงคิดว่าเขาคงถูกสิงร่างเข้าเสียแล้ว ไม่ใช่ตัวเขาเองไปแล้ว ซือถูมู่หรงเห็นเธอเดินไปที่ข้างถนน เรียกรถ จากนั้นก็จากไป ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมาเลย และฝีเท้าของเธอนั้นก็ไม่มีหยุดลงเลยสักนิด ไม่มีความลังเลเลยสักนิดเดียว เขานั่งอยู่ที่ตรงนี้ แต่เธอคงจะลืมเขาไปนานแล้ว

ตอนนี้ในใจเธอคงจะมีเพียงแค่ไป๋ยี่รุ่ยไปเสียแล้ว

เห็นหลิวหยิงจากไปแล้ว ซือถูมู่หรงถึงจะลุกขึ้นมา แล้วเดินไปที่หน้ารถหรูที่จอดอยู่ไม่ไกลออกไป นึกถึงเงาร่างที่เรียกรถออกไปอย่างไม่มีลังเลเลยสักนิดของเธอแล้ว ซือถูมู่หรงทอดมองรถคันตรงหน้า มุมปากก็ฉีกยิ้มที่ประดับไปด้วยการเยาะหยันตัวเองออกมาเล็กน้อย

เขาเปิดประตูรถแล้วขึ้นรถไป สีหน้าก็ได้เย็นชาออกมาทันที จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา ต่อสายไปยังหมายเลขหนึ่งไปด้วยความรวดเร็ว “จับตาดูเธอ คอยรายงานมาทุกเมื่อ”

ตั้งแต่เริ่มแรกเขาได้จัดคนเอาไว้จับตาดูเธอโดยเฉพาะ ตอนแรกเริ่มจุดประสงค์ของเขามันชัดเจนมาก เพียงแต่ในตอนหลังไม่รู้ว่ามันได้เปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เรื่องมากมายมันได้เปลี่ยนไปหมดแล้ว

อันที่จริงเขาไม่ให้คนไปจับตาดูเธอเป็นพิเศษมานานมากแล้ว ครั้งนั้นเมื่อไม่นานมานี้หรือไม่ก็ครั้งที่แล้วที่เธอหลอกเขา ตอนที่ไปเยี่ยมไป๋ยี่รุ่ยที่โรงพยาบาล

แต่ว่าครั้งนี้ เขารู้อยู่แล้วว่าเธอจะไปหาไป๋ยี่รุ่ย เขาก็ยังให้คนไปจับตาดูอยู่ดี

เขารู้ทั้งรู้ว่าเรื่องที่มันจะเกิดขึ้นต่อจากนี้มันเป็นเรื่องที่เขาไม่อยากเห็นมัน ซือถูมู่หรงคิดว่าเขาคงหาเรื่องทรมานตัวเองอยู่หน่อย ๆ

อันที่จริงตอนนี้เขาอยากจะจับเธอกลับมา แล้วขังเอาไว้ในบ้านเสียมากกว่า ทำให้เธอไม่อาจไปเจอไป๋ยี่รุ่ยได้อีก

แต่เขารู้ว่าถ้าตอนนี้เขาทำอย่างนั้นไปจริง ๆ ถ้าเขาบีบเธอมากไป มันรังแต่จะผลักเธอไกลเสียยิ่งกว่าเดิม หรือไม่บางทีเขาก็อาจจะยังคงสามารถได้ร่างกายของเธอมา แต่ใจของเธอเขาคงจะไม่ได้มาตลอดไป

ดังนั้นแล้ว เขาสูดหายใจเข้าไปแรง ๆ อยู่หลายที และก็ได้เลือกที่จะข่มกลั้นความคิดชั่ววูบที่จะจับเธอกลับมาอยู่ดี

หลังจากที่ซือถูมู่หรงโทรศัพท์เสร็จแล้วก็ไม่ได้ขับรถออกไปทันที แต่ได้นั่งอยู่ที่ในรถตามลำพังไป หยิบบุหรี่ออกมา แล้วล้วงเอาไฟแช็กออกมา กำลังจะจุดไฟ แต่สุดท้ายก็ได้หยุดเอาไว้

เธอไม่ชอบให้เขาสูบบุหรี่ เธอไม่ชอบได้กลิ่นบุหรี่ ทุกครั้งในตอนที่เขาสูบบุหรี่ต่อหน้าเธอ เธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วออกมา เพียงแต่เธอไม่เคยหยุดเขาเลย และก็ไม่เคยว่าอะไรมาก่อนเลย

ในตอนแรกเขาจงใจสูบต่อหน้าเธอ เขาเห็นคิ้วของเธอขมวดเข้าหากันแน่นขึ้นเรื่อย ๆ เห็นบางครั้งเธอก็ไอออกมาอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่ แต่ต่อมาไม่รู้ว่ามันเริ่มมาจากตั้งแต่เมื่อไหร่ พอเขาเห็นเธอขมวดคิ้วออกมาจึงอดไม่ได้ที่จะดับบุหรี่ไป

ต่อมาเขาก็สูบบุหรี่ต่อหน้าเธอน้อยลง สองปีมานี้ เพราะว่าเธอ ความเคยชินมากมายของเขาก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไปช้า ๆ

แต่เธอไม่เคยมองเห็นมันเลย และเธอก็ไม่มีทางจะสังเกตเห็นมันด้วยเหมือนกัน เพราะว่าหัวใจของเธอมันไม่ได้อยู่ที่เขาเลย

ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ข้างกายเขามาห้าปีแล้ว ใจของเธอแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยอยู่ที่เขาเลย เขาคิดว่า เธอถึงขนาดที่แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยเป็นห่วงเขามาก่อนเลย

บุหรี่ของซือถูมู่หรงไม่ได้จุดไฟ คีบเอาไว้ระหว่างนิ้วอยู่ตลอด และเขาก็ไม่ได้ขับรถออกไปเลย นั่งอยู่ที่ในรถไปเงียบ ๆ อยู่ตลอด

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว จนกระทั่งโทรศัพท์ของเขาได้ดังขึ้นมาอีกครั้ง

เขามองสายที่โทรเข้ามาที่แสดงขึ้นมาที่บนหน้าจอไปแวบนึง จากนั้นก็รับสายไปอย่างรวดเร็ว

“ประธานซือถู เธอไปคลับซิงหยุน ไป๋ยี่รุ่ยได้มาถึงก่อนเธอ คงจะนัดเอาไว้ก่อนแล้ว” คนที่โทรเข้ามาก็คือคนที่ซือถูมู่หรงสั่งให้ไปจับตาดูหลิวหยิงมาเมื่อกี้นี้

ประสิทธิภาพในการทำงานของทางนั้นมันสูงมาก พอหลิวหยิงเข้าคลับไป พวกเขาก็ได้ข้อมูลที่แม่นยำมาแล้ว และแน่ใจแล้วว่าหลิวหยิงไปเจอกับไป๋ยี่รุ่ย

ซือถูมู่หรงรู้อยู่ก่อนแล้วว่าเธอนัดไป๋ยี่รุ่ยเอาไว้ เขารู้อยู่ก่อนแล้วว่าพวกเขาได้นัดกันเอาไว้แล้ว แต่เขานึกไม่ถึงว่าเธอจะนัดกับไป๋ยี่รุ่ยไว้ที่คลับซิงหยุน

คลับซิงหยุนเป็นร้านระดับไฮเอนด์ เป็นคลับที่มีความเป็นส่วนตัวสูงมากแห่งหนึ่ง ปกติอย่างคลับซิงหยุนนั้นไม่ต้องกังวลเลยว่าความลับจะถูกเผยแพร่ออกไป และคลับซิงหยุนก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ครบครัน กินข้าว พักผ่อนหย่อนใจ ความบันเทิง ถึงขนาดที่นอนหลับก็ยังมีหมด

คุณอยู่ที่คลับซิงหยุนจะทำอะไรมันก็ได้ทั้งนั้น ไม่ต้องกังวลว่าจะถูกรบกวน และก็ไม่ต้องกังวลว่าความลับจะถูกเผยแพร่ออกไป

ดังนั้นแล้วคลับซิงหยุนจึงเป็นสถานที่ที่นัดเดทกันลับ ๆ ของเหล่าคู่รักพวกนั้นมาโดยตลอด

เธอกับไป๋ยี่รุ่ยนึกไม่ถึงว่าจะนัดกันที่คลับซิงหยุน?!

ดวงตาของซือถูมู่หรงได้หรี่ลงทีละนิด ๆ ทิ้งเขาไปเดทกับไป๋ยี่รุ่ย ทั้งสองคนยังนัดกันที่คลับซิงหยุนกันอีก เห็นเขาเป็นของตายหรือไง?

ตอนนี้ซือถูมู่หรงนึกเสียใจภายหลังขึ้นมาที่ตอนนั้นไม่ได้ใช้กำลังรั้งเธอเอาไว้

“ประธานซือถู ต้องการให้พวกเราเข้าไปตรวจสอบดูหรือเปล่า? แต่ว่าด้านในคลับซิงหยุน อยากจะตรวจสอบดูเกรงว่ามันจะไม่ได้ง่ายอย่างนั้น คนของเราถึงแม้ว่าจะสามารถแฝงตัวเข้าไปได้ ถึงแม้ว่าจะสามารถสืบห้องของพวกเขามาได้ แต่ก็ยากที่จะสืบสถานการณ์ภายในห้องมาได้” คนทางนั้นเห็นซือถูมู่หรงไม่พูดอะไรอยู่นาน ก็อดไม่ได้ที่จะถามหยั่งเชิงออกไปประโยคหนึ่ง

คนคนนั้นแน่นอนว่ารู้ความสัมพันธ์ของซือถูมู่หรงกับหลิวหยิงอยู่แล้ว รู้ว่าหลิวหยิงเป็นผู้หญิงของซือถูมู่หรง ผู้หญิงของซือถูมู่หรงนัดกับคนอื่นกลางค่ำกลางคืน แล้วยังนัดกันที่สถานที่อย่างนี้อีก เขาคิดว่าต่อจากนี้ประธานซือถูเกรงว่าคงจะฆ่าคนได้เลย

“ไม่ต้องแล้ว” ตอนที่ซือถูมู่หรงส่งเสียงออกมาอีกครั้ง น้ำเสียงเห็นได้ชัดว่าได้เปลี่ยนไปจนอึมครึมขึ้นมา เหมือนกับว่าจะประดับไปด้วยเสียงที่แหบพร่าออกมาด้วยเล็กน้อย

เขาเองก็รู้ว่าคลับซิงหยุนถึงแม้ว่าจะแฝงตัวเข้าไปแล้วก็ไม่อาจรู้สถานการณ์ในห้องลับได้เลย เพราะว่าทางด้านนี้ซิงหยุนทำได้ดีเลยจริง ๆ

ถ้าเขาได้เข้าไปด้วยตัวเองแน่นอนว่ามันจะต้องมีวิธี แต่เขาต้องเข้าไปด้วยตัวเองเหรอ?

ดวงตาของซือถูมู่หรงได้หลับลงไปเล็กน้อย ปิดบังความรู้สึกทั้งหมดที่อยู่ในดวงตา ตอนที่ลืมตาออกมาอีกครั้งเหมือนกับว่าจะสงบลงไปเล็กน้อย “เฝ้าอยู่ข้างนอก ตอนที่พวกเขาออกมาก็รายงานกับฉัน”

เขาอยากจะเชื่อเธอสักครั้ง เชื่อว่าเธอกับไป๋ยี่รุ่ยกำลังคุยธุระกันอยู่ ไม่ได้นัดเดทกันจริง ๆ

ถ้าพวกเขาเพียงแค่คุยธุระกันจริง ๆ เชื่อว่าใช้เวลาไม่นานพวกเขาก็จะกลับมาแล้ว

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เรื่องนี้ก็จะผ่านไปอย่างนี้ เขาจะไม่ตามสืบอีก

เขาให้โอกาสเธอครั้งนึง

ตอนนี้ที่ในคลับซิงหยุน หลิวหยิงตรงเข้าไปหาห้องของเขาตามที่ไป๋ยี่รุ่ยได้ส่งมาทันที ตอนนี้ไป๋ยี่รุ่ยได้รอเธออยู่ที่ในห้องเรียบร้อยแล้ว

หลิวหยิงเองก็นึกไม่ถึงว่าไป๋ยี่รุ่ยจะนัดเธอมาที่นี่ เธอรู้ด้วยว่าสถานที่แห่งนี้ ความเป็นส่วนตัวดีมาก ลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยจะดีนักที่มีมาแต่เดิมของเธอมันยิ่งรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม

เธอรู้จักไป๋ยี่รุ่ยดี ถ้าไม่ได้เกิดเรื่องที่มันร้ายแรงมากไป๋ยี่รุ่ยจะไม่มีทางนัดเธอมาที่นี่แน่

ถึงแม้ว่าหลิวหยิงจะเตรียมใจมาก่อนแล้ว แต่ตอนที่เธอเข้าห้องมา ตอนที่เห็นไป๋ยี่รุ่ยก็ยังต้องตกใจออกมา ถูกสภาพในตอนนี้ของเขาทำเอาตื่นตกใจไปเลย!!

ตอนนี้ไป๋ยี่รุ่ยซีดเซียวไปหมด ซีดเซียวเสียจนเหมือนกับมองไม่เห็นสีเลือดเลยสักนิด อีกอย่างพอมองไปแล้วมันก็คือสีขาวซีดที่ไม่แข็งแรงจำพวกนั้น ไป๋ยี่รุ่ยมองไปแล้วดูอิดโรย เหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก สภาพที่มองไปแล้วเหมือนกับว่าจะไม่ได้นอนมาหลายวันเลย

ไม่ หลิวหยิงคิดว่าเขามีสภาพที่จะตายเสียให้ได้อยู่ทุกเมื่อ!!

มันไม่ได้เกินจริงไปเลยจริง ๆ แต่เขามองไปแล้วเหมือนกับใกล้จะตายเต็มทีจริง ๆ นั่นแหละ