ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1546 จะเข้าไปหรือเปล่า? (2)

เพียงแต่นึกไม่ถึงว่าต่อมาทั้งสองบ้านต่างก็เกิดเรื่องกันขึ้น เธอไปอยู่กับซือถูมู่หรง ส่วนเขาก็ไปเจอคนที่ตัวเองรักสุดหัวใจ และคนที่เขารักสุดหัวใจคนนั้นก็ยังเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธออีก

ตอนที่เธอรู้เรื่องนี้ เพียงแค่อวยพรให้เขาออกไปจากใจเท่านั้น เธอหวังว่าเขาจะมีความสุข เธอหวังมากกว่าว่าฉิงฉิงจะมีความสุข เมื่อตอนนั้นเธอคิดว่าเขาคบอยู่กับฉิงฉิงมันเป็นเรื่องที่ดีที่สุด

เพียงแต่นึกไม่ถึงว่า สุดท้ายพวกเขาทั้งสองคนกลับไม่อาจอยู่ด้วยกันได้

เมื่อกี้ฟังจากสิ่งที่เขาสื่อออกมาแล้วคงจะเป็นไป๋หยิงที่ทำเรื่องบางอย่างลงไปในระหว่างนั้น ดังนั้นแล้วจึงส่งผลทำให้สุดท้ายเขากับฉิงฉิงก็ต้องเลิกรากันไป

ดังนั้นแล้วก็เป็นไป๋หยิงทำร้ายเขา

และไป๋หยิงก็ยังทำเรื่องอย่างนั้นกับเขาลงไปอีก สมควรตายจริง ๆ

แต่ไม่ว่าไป๋หยิงจะสมควรตายแค่ไหน เขาก็ไม่อาจฆ่าไป๋หยิงไปแบบสุดโต่งอย่างนั้นได้เหมือนกัน

ตอนนี้เขาจะต้องทำยังไงดี?

ต้องทำยังไงดี?

เธอจะทำยังไงได้บ้าง? เธอจะช่วยเขาได้ยังไง?

หลิวหยิงเพิ่งจะพาเขามาที่บนเตียง มันเหนื่อยมากจริง ๆ ตอนนี้เธอก็เลยนั่งอยู่บนพื้นพรม มองเขา ในดวงตาได้เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ทำไม ในชีวิตของพวกเขามันจะต้องมีความทุกข์ทรมานขนาดนี้ด้วย

เธอคิดมาโดยตลอดว่าเธอทุกข์พอแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนกว่าเขาจะทุกข์กว่าเธอเสียอีก

หลิวหยิงรู้ว่าอาศัยกำลังของตัวเองมันไม่มีทางจะช่วยไป๋ยี่รุ่ยได้เลย

เธออยากช่วยไป๋ยี่รุ่ย มีเพียงแค่สองวิธี วิธีแรกคือไปหาฉิงฉิง แต่ไป๋ยี่รุ่ยไม่อยากให้ฉิงฉิงรู้เรื่องนี้ มุมปากของหลิวหยิงได้เม้มแน่นออกมา เธอเข้าใจความคิดของไป๋ยี่รุ่ย ไป๋ยี่รุ่ยนั้นไม่อยากให้ฉิงฉิงเห็นด้านที่เขามีสภาพจนตรอก สุดแสนจะรับได้อย่างนี้นั่นเอง

เขาอยากทิ้งภาพจำที่งดงามที่สุดให้ฉิงฉิง เพราะว่ารักมากเกินไป จึงได้แคร์มากเกินไป

เธอเข้าใจ เธอเข้าใจมันทั้งหมด

และตอนนี้วิธีที่สองที่เธอสามารถคิดได้ก็คือไปให้ซือถูมู่หรงช่วย แต่เธอไม่อยากไปให้ซือถูมู่หรงช่วย เธอไม่อยากมีส่วนข้องเกี่ยวกับซือถูมู่หรงไปอย่างนี้อีก ไม่อยากเลยจริง ๆ

อย่างข้อตกลงประหนึ่งการค้าขายแบบนั้นมันทำร้ายกันเกินไปจริง ๆ อีกอย่างถ้าเธอให้ซือถูมู่หรงช่วยไป๋ยี่รุ่ยไปจริง ๆ ชีวิตต่อจากนี้ไปเธอเกรงว่าจะยิ่งเหลือทนกว่าเดิมไปอีก

เธอรู้เหมือนกันว่าซือถูมู่หรงไม่มีทางช่วยไป๋ยี่รุ่ยแน่ ถ้าซือถูมู่หรงรู้เรื่องนี้เข้าจริง ๆ แล้วไม่ทำให้เรื่องมันแย่กว่าเดิมมันก็ไม่เลวอยู่หรอก แต่คิดอยากจะคาดหวังให้ซือถูมู่หรงช่วยไป๋ยี่รุ่ย ดูเหมือนว่าเธอจะฝันหวานไปแล้ว

“ตอนนี้ฉันควรจะต้องทำยังไงดี? ควรจะช่วยพี่ยังไงดี?” หลิวหยิงมองเขา น้ำเสียงประดับไปด้วยเสียงที่แหบแห้งออกมาเล็กน้อย ตอนนี้เธอเพิ่งจะค้นพบว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้เลย

อันที่จริง ด้วยสถานะทางสังคมกับความมั่งคั่งในตอนนี้แล้ว ถ้าเขาอยากจะจัดการเคลียร์เรื่องนี้ให้เรียบร้อยจริง ๆ มันก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เลยเหมือนกัน

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่คิดจะทำอย่างนั้นเลย เขาคนนี้ถึงแม้ว่าบางครั้งจะทำอะไรแบบดันทุรังอยู่บ้าง แต่กลับเป็นคนที่แยกแยะถูกผิดชัดเจนเลยคนนึง สิ่งที่เขาทำ เขาล้วนแล้วแต่จะต้องรับผิดชอบมันทั้งนั้น

ตอนนี้เขาจะโอนทุกสิ่งทุกอย่างของเขาไปให้ฉิงฉิง มันก็พิสูจน์แล้วว่าแต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยคิดจะใช้ประโยชน์จากสถานะกับเงินทองของตัวเองมาทำให้ตัวเองพ้นผิดมาก่อนเลย

หลิวหยิงคิดวิธีไม่ออกเลย เธอเองก็ไม่วางใจเขาเลยจริง ๆ เธอก็เลยเอาแต่นั่งอยู่บนพื้นพรมอยู่ตลอด ไม่ลุกขึ้น ไม่ไปไหนเลย

เธอนั่งอยู่อย่างนั้น มองเหม่อออกไป ก่อนหน้านี้เธอกำลังมองไป๋ยี่รุ่ยอยู่ แต่เธอค่อย ๆ เริ่มไม่รู้ขึ้นมาเหมือนกันว่าตัวเองกำลังมองอะไรอยู่

ตอนเริ่มแรกเธอกำลังคิดเรื่องไป๋ยี่รุ่ยอยู่ แต่ต่อมายิ่งคิดมันก็ยิ่งเยอะขึ้นเรื่อย ๆ เธอถึงขนาดที่นึกถึงซือถูมู่หรงขึ้นมาเลย ต่อมาก็เหมือนกับว่าจะเอาแต่คิดถึงเรื่องเธอกับซือถูมู่หรงทั้งนั้นเลย

เธอไม่รู้ว่าเธอกับซือถูมู่หรงมันนับว่าเป็นยังไงกัน เธอเองก็รู้อยู่ว่าเธอกับซือถูมู่หรงต่อจากนี้ไปมันจะยังไง?

สถานการณ์แบบนี้เมื่อก่อนเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลย เธอคิดมาโดยตลอดว่าพอครบกำหนดห้าปี พวกเขาก็จะแยกทางกันไป เมื่อก่อนเธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าซือถูมู่หรงจะไม่ให้เธอไปเสียอย่างนั้น

จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมซือถูมู่หรงถึงไม่ให้เธอไป?

ทำไมเขาถึงต้องทำอย่างนั้น?

เธอคิดไม่ตกเลยจริง ๆ

หลิวหยิงคิดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหลายวันนี้ ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ซือถูมู่หรงก็ไม่โกรธเลย เขาถึงขนาดที่ไม่มีความไม่พอใจใด ๆ เลย ถึงขนาดที่ตามใจเธอตลอด มองไปแล้วเหมือนกับว่าดูมีท่าทีอารมณ์ดีใช้ได้เลยทีเดียว

วันนี้เธอไปก่อเรื่องที่บริษัทเขา ประกาศตัวว่าเป็นแฟนเขา เขาก็ไม่โกรธเลย เหมือนกับว่าเธอเป็นแฟนเขาจริง ๆ นั่นแหละ

แต่เธอรู้ดีว่าระหว่างพวกเขามันเป็นความสัมพันธ์แบบไหน และเธอก็รู้ดีเหมือนกันว่าด้วยสถานะของเขาแล้วจะไม่มีวันแต่งงานกับเธอแน่ ๆ

เธอรู้เหมือนกันว่าคุณนายซือถูได้มองหาคนที่ตรงตามเกณฑ์เอาไว้ให้เขาเรียบร้อยแล้ว เขาคงจะใกล้แต่งงานแล้ว คุณหนูพันชั่งพวกนั้นที่คุณนายซือถูได้หามาต่างหากที่จะเป็นภรรยาที่เขาจะแต่งงานด้วย

เธอจากไปตอนนี้ เขาแต่งงานกับภรรยาของเขา นี่มันไม่ใช่เรื่องดีหรอกเหรอ?

ทำไมเขาถึงไม่ให้เธอไปล่ะ?

นี่ไม่ใช่ว่าเขาหาเรื่องวุ่นวายให้ตัวเองอยู่เหรอ?

เขาไม่กลัวว่าเธอก่อเรื่องอย่างนี้ต่อไปอีกแล้วมันจะไปส่งผลกระทบต่อเรื่องการแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์ของเขาจริง ๆ งั้นเหรอ?

หลิวหยิงคิดอยู่นานมาก แต่ก็ยังคิดว่าไม่น่าเป็นไปได้อยู่ เธอนั่งอยู่บนพื้นพรมไปอย่างนั้น ลืมเวลาไป นั่งอยู่ประมาณสองชั่วโมงเห็นจะได้ ไม่ขยับเลยสักนิด

ไป๋ยี่รุ่ยที่ตอนนี้กำลังนอนหลับลึกอยู่บนเตียง ไม่ขยับเลยสักนิดเดียว แต่การหายใจสม่ำเสมอ

ตอนนี้ คนที่ด้านนอกคลับซิงหยุนได้รอมาสองชั่วโมงกว่าไปแล้ว ระยะเวลาสองชั่วโมงกว่า ๆ มันสามารถเกิดเรื่องมากมายขึ้นได้จริง ๆ อีกอย่างยังอยู่สถานที่อย่างนี้กลางค่ำกลางคืนอีก

คนด้านนอกรอมาสองชั่วโมงกว่าแล้วยังไม่เห็นหลิวหยิงกับไป๋ยี่รุ่ยออกมาเลย คิดแล้วคิดอีก ก็เลือกที่จะโทรไปหาซือถูมู่หรงเลยจะดีกว่า

เสียงรอสายดังอยู่หลายครั้ง กว่าซือถูมู่หรงจะรับสาย

“ท่านประธาน คนยังไม่ออกมา ต้องการให้พวกเราเข้าไปหาดูสักหน่อยหรือเปล่าครับ?” ในน้ำเสียงตอนที่คนนั้นพูดคำนี้ออกไปได้ประดับไปด้วยความระมัดระวังออกมาอย่างเห็นได้ชัด เรื่องในคืนวันนี้มันไม่ใช่เรื่องดีเลยจริง ๆ

อันที่จริงตอนนี้ซือถูมู่หรงก็ได้อยู่ด้านนอกคลับซิงหยุนแล้ว เขาขับรถตรงมาจากทางร้านแผงลอยข้างทาง เขารออยู่ทางนั้นอยู่สักพักนึง สุดท้ายก็ทนไม่ไหวอยู่ดี จึงขับรถมาเลยทันที

เขาได้มาถึงคลับซิงหยุนประมาณชั่วโมงนึงแล้ว แล้วก็ได้รออยู่ที่ด้านนอกมาประมาณชั่วโมงนึงแล้ว ในหนึ่งชั่วโมงนี้ เขาจับตามองประตูทางเข้าคลับซิงหยุนอยู่ตลอด

เขาหวังเป็นอย่างมากว่าถัดจากนี้ จะเห็นเธอออกมา แต่ก็ไม่มี เธอไม่ออกมาเลย

เขารู้ว่าเธอนัดไป๋ยี่รุ่ยเอาไว้ แต่เขาก็ยังกล่อมตัวเองว่าจะต้องเชื่อใจเธอ บางทีเธออาจจะนัดไป๋ยี่รุ่ยเพราะมีธุระต้องคุยจริง ๆ ก็ได้

แต่สองชั่วโมงแล้ว ช่วงเวลาสองชั่วโมงธุระอะไรที่มันจะคุยกันไม่จบอีก?

ปกติเขาคุยงานยังไม่ใช้เวลานานขนาดนี้เลย

สองคนนั้นตกลงแล้วมีเรื่องมากมายเท่าไหร่ที่จะต้องคุยกันแน่ พูดไปแล้วสองชั่วโมงกว่ายังพูดไม่เสร็จอีก?

ปกติตอนที่เธออยู่ต่อหน้าเขา พูดน้อยมาก เขาไม่เป็นฝ่ายถามออกไปเอง แต่ไหนแต่ไรมาเธอก็ไม่เคยจะปริปากพูดออกมาเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่าจะเป็นฝ่ายพูดกับเขาออกมาเอง

ทำไมถึงได้มีคำพูดมากมายคุยกับไป๋ยี่รุ่ยขนาดนั้นได้? มีเรื่องอะไรให้น่าคุย??

ระหว่างนิ้วมือของซือถูมู่หรงยังคีบบุหรี่เอาไว้มวนนึง ตอนนี้เขาได้ลงแรงไปเล็กน้อย บุหรี่ที่ตรงระหว่างนิ้วมันจึงบดขยี้เป็นผุยผงไป หล่นร่วงกระจัดกระจายอยู่ในห้องโดยสาร บดขยี้ละเอียดจนไม่อาจละเอียดไปกว่านี้ได้อีกแล้ว มองไปแล้วก็ดูน่าตกตะลึงเลยทีเดียว…