ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1574 เป็นภรรยาของเขา (1)

เขาเองก็รู้ว่าอยากจะสู่ขอเธอคงจะไม่ราบรื่น ทางคุณแม่ของเขาก็ไม่ผ่านแล้ว ดังนั้นเขาจึงพยายามห้ามไม่ให้แม่ของเขากับเธอพบเจอกันมาโดยตลอด!!

“ฮ่าฮ่าฮ่า……” จู่ๆ หลิวหยิงก็หัวเราะดังขึ้น ราวกับว่าได้ยินเรื่องตลกที่สุดบนโลกใบนี้ “เป็นภรรยาของนาย? ประธานซือถูนี่นายไม่รู้สึกว่าประโยคนี้ช่างน่าตลกเหรอ? ระหว่างเรามีความแค้นเรื่องการตายของพ่อตนเองอยู่นะ ไม่ว่าเมื่อก่อนพ่อของนายจะถูกพ่อของฉันฆ่าตายหรือเปล่า แต่ว่าพ่อของฉันนั้นถูกนายฆ่าตายนะ ระหว่างเรามีความแค้นที่บาดหมางกันในสายเลือด นายคิดว่าเราจะสามารถเป็นสามีภรรยากันได้เหรอ?”

หลิวหยิงในตอนนี้รู้สึกอยากหัวเราะมากจริงๆ คำพูดประโยคนี้ที่ซือถูมู่หรงพูดแม้กระทั่งตัวเองขาเองก็คงจะไม่อยากเชื่อสินะ?

เขากลับนำเรื่องตลกขนาดนี้มาโกหกเธอ?

“หลิวหยิง เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะนะ?” น้ำเสียงของซือถูมู่หรงค่อนข้างแหบ หากตั้งใจฟังดีๆ จะฟังออกถึงความร้องขอ เรื่องที่ผ่านไปแล้วเขาจะไม่ไปสนใจอีก เรื่องความแค้นต่างๆ ก็ให้มันผ่านไป ตอนนี้เขาแค่อยากอยู่กับเธอ

“ผ่านไป นายคิดว่ามันจะสามารถผ่านไปได้เหรอ? ฉันไม่รู้ว่าพ่อของฉันกับตระกูลซือถูของพวกนายเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันรู้ว่าพ่อของฉันถูกนายฆ่าตาย นายคิดว่าจะสามารถปล่อยให้ผ่านไปได้ไหม” หลิวหยิงมองซือถูมู่หรงอย่างไม่อยากเชื่อ เธอไม่กล้าเชื่อว่าซือถูมู่หรงจะพูดประโยคแบบนี้ออกมาได้

จะปล่อยให้ผ่านไปได้ยังไง?

“หลิวหยิง ฉันรู้ว่าเรื่องเมื่อห้าปีก่อนฉันเป็นคนผิด แต่ว่าการตายของพ่อฉันมีเหตุมาจากพ่อเธอจริงๆ ระหว่างเราทั้งสองก็คือว่าถือว่าแล้วกันไปเถอะ ดีไหม?” ซือถูมู่หรงไม่เคยร้องขอใครมาก่อน ทว่าในน้ำเสียงของเขามีความร้องขอแฝงอยู่อย่างชัดเจน เขาสามารถไม่คิดอะไรต่อได้ เขาไม่อยากให้เพราะเรื่องก่อนหน้านี้ส่งผลกระทบต่อพวกเขา

“นี่คือเรื่องที่สามารถว่าแล้วกันไปได้เหรอ? นี่คือความแค้นในความแค้นเลยนะ?” หลิวหยิงมองดูซือถูมู่หรงแล้วหัวเราะอย่างเสียดสี คนคนนี้มีปัญหาด้านสมองหรือเปล่า?

เรื่องนี้สามารถวาดแล้วกันไปได้เหรอ?

“อีกอย่างถึงแม้ว่าเรื่องนี้นายจะว่าแล้วกันไป คุณนายซือถูจะยอมตกลงเหรอ” หลิวหยิงนึกถึงความเก่งกาจของคุณนายซือถูก่อนหน้านี้ นึกถึงความเกลียดแค้นที่คุณนายซือถูมีต่อเธอ หลิวหยิงรู้ ถึงแม้ว่าพ่อของเธอจะถูกซือถูมู่หรงฆ่าตาย

คุณนายซือถูก็ยังไม่พอใจ เรื่องนี้สำหรับคุณนายซือถูแล้วยังไม่จบลง

อย่าพูดถึงเรื่องที่ซือถูมู่หรงจะสู่ขอเธอ จะให้เธอมาเป็นภรรยาเลย เกรงว่าคุณนายซือถูคงจะอยากฆ่าเธอตายก่อน

ซือถูมู่หรงอึ้งไปเลย นัยน์ตาดูหม่นหมองลงอย่างชัดเจน “เธอเคยเจอนางมาก่อน?”

ซือถูมู่หรงเป็นคนที่ฉลาดมาโดยตลอด เพราะเห็นท่าทีที่รนของหลิวหยิงในเมื่อกี้ จึงไม่ได้คิดเชื่อมกับอะไรไปมากมาย

ทว่าตอนนี้เขาได้ยินหลิวหยิงพูดถึงซือถูมู่หรงก็เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

“ใช่ ฉันเคยเจอนางมาก่อน” หลิวหยิงไม่ได้มีการปกปิดใดๆ แน่นอนว่าเธอยังจำคำพูดข่มขู่ที่คุณนายซือถูพูดกับเธอตอนจากไป ทว่าเธอไม่ใส่ใจ เธอไม่มีเหตุผลที่จะปิดบังแทนคุณนายซือถู

หลิวหยิงไม่ได้ตั้งใจจะสร้างความแตกแยกระหว่างแม่ลูกพวกเขาเหมือนที่คุณนายซือถูพูด

หลิวหยิงไม่ได้ใส่ใจอยู่แล้ว เธอก็แค่พูดตามความจริง

“นางพูดอะไรกับเธอบ้าง?” สีหน้าของซือถูมู่หรงเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน เขาไม่อยากให้แม่ของเขาและหลิวหยิงพบเจอกันมาโดยตอลด ก็เพราะกลัวว่าคุณแม่จะพูดอะไรที่ไม่ควรพูดกับหลิวหยิง

เขาเองก็ป้องกันไม่ให้พวกเขาเจอกัน คิดไม่ถึงว่าคุณแม่จะมาหาหลิวหยิงแล้ว

ซือถูมู่หรงนึกถึงสถานการณ์ที่หลิวปิงพูดในโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ หลิวปิงบอกว่าหลิวหยิงไปที่ร้านขายชุดชั้นในใจในห้างสรรพสินค้าหยินโล่ว เข้าไปนานมาก แต่กลับออกมาโดยไม่ซื้ออะไรเลย จากนั้นหลิวหยิงก็ไม่ได้เข้าร้านอื่นอีกเลย

ดังนั้นจริงๆ แล้วแม่ของเขากับหลิวหยิงเจอกันที่ร้านขายชุดชั้นใน

เพื่อที่แม่ของเขาจะไม่ให้เขาจับได้ ดังนั้นจึงคิดหาวิธีแบบนี้มาเจอกับหลิวหยิง

ทำไมแม่ของเขาถึงต้องทำแบบนี้?

แม่ของเขาบอกอะไรกับหลิวหยิงกันแน่?

“บอกมาไม่น้อยเลย อย่างเช่นความแค้นระหว่างพ่อของนายกับพ่อของฉัน เรื่องที่นายฆ่าพ่อของฉัน และเรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวกับฉัน จริงด้วย คุณนายซือถูยังย้ำอีกว่าฉันบริสุทธิ์ ดังนั้นเธอไม่เห็นด้วยที่นายทำแบบนี้ตั้งแต่แรก แต่แค่พูดโน้มน้าวนายไม่ไหว” หลิวหยิงรู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นใดๆ ที่ต้องปิดบังเรื่องนี้

สีหน้าของซือถูมู่หรงหม่นหมองลงยิ่งข้น โดนเฉพาะตอนที่ได้ยินหลิวหยิงพูดประโยคสุดท้าย

จริงๆ แล้วเรื่องที่เกี่ยวกับหลิวหยิงซือถูมู่หรงไม่เคยพูดกับคุณนายซือถูเลย ซือถูมู่หรงคิดว่าคุณนายซือถูไม่รู้มาโดยตลอด ทว่าตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะผิดไปตั้งแต่แรกแล้ว

คุณนายซือถูรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรกแล้วแท้ๆ และรู้ทั้งหมด

คุณนายซือถูหาหลิวหยิงในตอนนี้ ความหมายก็ชัดเจนมากๆ แล้ว

“หลิวหยิง เธอไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น ปล่อยให้ฉันจัดการ โอเคไหม? ฉันขอรับรองว่าจะให้คำตอบที่พอใจกับเธอ” ซือถูมู่หรงเข้าใจความรู้สึกที่ตนเองมีต่อเธอในตอนนี้อย่างดี ดังนั้น เขาสามารถไม่สนใจเรื่องอื่นได้ แต่เขาจะไม่สามารถปล่อยเธอไปเด็ดขาด

เรื่องพวกนั้นเขารับรองว่าจะจัดการเป็นอย่างดี มีเพียงสิ่งเดียวที่เขาร้องเขาก็คือเก็บเธอไว้ข้างกายของเขา

“ให้คำตอบที่พอใจกับฉัน? นายคิดว่าคำตอบแบบไหนถึงจะทำให้ฉันพอใจ?” หลิวหยิงยิ้มอย่างเสียดสี เขาฆ่าพ่อของเธอตายแล้ว อีกยังอย่างเป็นเพราะใช้ใบสัญญาของพวกเขาไปฆ่าพ่อของเธอ ตอนนี้กลับมาบอกเธอว่าจะให้คำตอบที่เธอพอใจ

นี่น่าตลกเกินไปหรือเปล่า?

ซือถูมู่หรงอึ้งไปเลย เม้มริมฝีปาก เขารู้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้จัดการง่ายขนาดนั้น ไม่ว่ายังไงแล้วตอนนั้นคุณพ่อของเธอก็ตายเพราะเขา อีกอย่างเขาเองก็มีเป้าหมายที่จะฆ่าหลิวหยูเซียนตายตั้งแต่แรก

“ประธานซือถูบอกว่าจะให้คำตอบที่ฉันพอใจไม่ใช่เหรอ? ฆ่าคนก็ชดใช้ด้วยชีวิต ประธานซือถูคืนชีวิตกลับมาให้ฉัน” หลิวหยิงในขณะนี้เกลียดเขามาก เธอรู้สึกว่าเกลียดเขาถึงขั้นสุด ตอนนี้เธออยากจะสู้สุดชีวิตกับเขาจริงๆ

ซือถูมู่หรงหรี่ตาลง มองเธอ เขาเห็นความเกลียดแค้นในนัยน์ตาของเธอเป็นอย่างดี เขามองออกว่าเธอพูดประโยคนี้ไม่ได้ล้อเล่น

จู่ๆ ซือถูมู่หรงก็ยื่นมือออกไป นำมีดปอกผลไม้ที่อยู่บนโต๊ะน้ำชามา ยื่นไปในมือของเธอ “ได้ หากนี่เป็นสิ่งที่เธอต้องการ หากแบบนี้เธอสามารถไม่เกลียดฉันอีกได้ สามารถทำให้เธอให้อภัยฉันได้”

ซือถูมู่หรงยื่นมีดเข้าไปในมือของหลิวหยิง

หลิวหยิงคิดไม่ถึงว่าเขาจะทำแบบนี้ ในความคิดของเธอซือถูมู่หรงคือคนที่เกรี้ยวกราดมาโดยตลอด อีกอย่างซือถูมู่หรงก็มีความระมัดระวังตัวเป็นอย่างสูง เธอคิดว่าถึงว่าตอนนี้ซือถูมู่หรงจะยื่นมีดปอกผลไม้เข้ามาในมือของเธอ

ตอนนี้เธอเกลียดเขามากจริงๆ อยากจะสู้สุดชีวิตกับเขามากจริงๆ

ทว่าหลังจากที่มีดปอกผลไม้จับอยู่ในมือของเธอ มือของเธอกลับสั่น อีกอย่างยังสั่นรุนแรงมาก ขณะนี้ ซือถูมู่หรงอยู่ตรงหน้าเธอ ห่างกับถึงไม่ถึงครึ่งเมตร

ในใจของเธอจับมีดปอกผลไม้ไว้ ขอแค่ยื่นไปข้างหน้า ก็สามารถแทงเขาได้ ทว่ามือของเธอกลับสั่นไม่หยุด ไม่สามารถแทงไปทางเขาได้

“ไม่อาจฝืนทนใช่ไหม?” สีหน้าที่หม่นหมองของซือถูมู่หรงในตอนแรกก็โอเคขึ้น เขามองออกถึงความลังเลของเธอ เธอไม่อยากฆ่าเขา ไม่อยากทำร้ายเขา

จริงๆ แล้วมีดปอกผลไม้เล่มหนึ่ง ไม่สามารถเอาชีวิตของเขาได้ นอกจากว่าจะแทงลงตรงไปทางหัวใจ

ทว่าตอนนี้เธอถึงขั้นไม่อาจฝืนแทงมาทางเขา ดังนั้น จริงๆ แล้วเธอมีความรู้กับเขา การอยู่ด้วยกันห้าปี อย่างน้อยก็มีความไม่อยาก

จุดนี้สำหรับเขาถือว่ามากพอแล้ว สามารถทำให้เขาพอใจแล้ว ไม่ว่ายังไงแล้วตอนนี้เธอก็รู้ว่าเขาเป็นคนที่ฆ่าพ่อของเธอ แต่เธอก็ยังไม่อาจฝืนทำร้ายเขา

“หลิวหยิง เรื่องนี้ส่งให้ฉันไปจัดการ เธอไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น โอเคไหม” น้ำเสียงของซือถูมู่หรงในตอนนี้ไม่ได้มีความเย็นชาเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เต็มไปด้วยความอ่อนโยน และความร้องขอเพิ่มขึ้น

จริงๆ แล้วเรื่องทั้งหมดเธอบริสุทธิ์ที่สุด ตอนนั้นไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง เขาเสียใจมากจริงๆ ที่ตอนนั้นทำร้ายเธอ

เขารู้ว่าตอนนั้นพ่อของเธอตายเพราะเขาจริงๆ นี่คือความจริง ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ และไม่สามารถย้อนกลับไปได้

เขาก็เคยนึกถึงผลที่ตามมาหลังจากที่เธอรู้เรื่องนั้นตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้น ตลอดหลายปีมานี้เขาปิดบังเธอมาโดยตลอด ตอนแรกเขาคิดว่าจะสามารถปิดบังไปได้ตลอด

ตอนแรกเขาติดว่าเธอไม่รู้เรื่องเมื่อห้าปีก่อน พวกเขาก็จะสามารถอยู่ด้วยกันได้

เขาอยากรับให้เธอคลอดลูกคนหนึ่งให้เขาก็เพราะกลัวว่าเธอจะรู้เรื่องในตอนนั้นแล้วจากไปอย่างไม่ไยดี เขาคิดว่าหากมีลูกคนหนึ่ง อย่างน้อยเธอก็จะไม่จากไป

ทว่าไม่ว่ายังไงเขาก็คิดไม่ถึงว่าแม่ของเขาจะบอกเรื่องทั้งหมดกับเธอในเวลานี้

เรื่องนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันมากเกินไป ทำให้เขาทำตัวไม่ถูก ทว่าไม่ว่ายังไงเขาก็จะจัดการให้ดี เขาจะจัดการกับปัญหาทุกอย่าง เขาไม่ไม่ทำให้เธอลำบากใจ