ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1603 พี่ชายชื่ออะไร
“แล้วคุณลุงพักอยู่ที่ไหนล่ะ?” ถังจื่อซีพูดออกไปด้วยเสียงดังฟังชัด “จื่อซีอยากจะพักอยู่ใกล้กับคุณลุงสักหน่อย”
หูของถังจื่อโม่เหมือนกับว่าจะผึ่งออกมาทันที รอฟังคำตอบต่อจากนั้นไปเงียบ ๆ
ผู้ดูแลจ้งเองก็อึ้งไปเล็กน้อยเหมือนกัน นึกไม่ถึงว่าหนูน้อยถังจื่อซีจะ…จู่โจมขนาดนี้? อาจจะชอบมากจริง ๆ ความชอบนี้มันเกินไปกว่าที่ผู้ดูแลจ้งได้จินตนาการเอาไว้ เขาอดสงสัยขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ว่ามันเป็นความสัมพันธ์ทางสายเลือดจริง ๆ หรือเปล่า——ถึงแม้ว่าตอนนี้คุณถังยังไม่ได้ยืนยันแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเป็นลูกสาวของหัวหน้า แต่ว่าตอนนี้เขาได้มองถังฉิ้นเอ๋อเป็นลูกสาวของหัวหน้าไปเรียบร้อยแล้ว ยิ่งปฏิบัติต่อถังจื่อซีเป็นดั่งหลานสาวของหัวหน้า ดังนั้นแล้วภายในใจตอนนี้มันก็รู้สึกชื่นใจขึ้นมาเล็กน้อย นานขนาดนี้แล้ว ในที่สุดหัวหน้าก็ไม่ต้องตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้ว!
“ได้หรือเปล่าคะคุณลุง!” ถังจื่อซีไม่ได้ยินคำตอบกลับมา ไม่พอใจออกมาเล็กน้อย แล้วก็ยังกังวลอยู่บ้าง หรือว่าคุณลุงจะไม่ชอบเธองั้นเหรอ? หรือคุณลุงจะคิดว่าเธอเป็นคนไม่ดี จงใจเข้าหาเขา? แต่ว่า เธอชอบคุณลุงคนนี้มากจริง ๆ ก็เลยอยากจะอยู่ใกล้ ๆ เขาสักหน่อย ถังจื่อซีรู้สึกน้อยใจขึ้นมาเล็กน้อย
“แน่นอนว่าได้อยู่แล้ว!” ซ่างกวนหงเหมือนกับว่าจะสังเกตเห็นถึงจิตใจที่หดหู่ลงของถังจื่อซีขึ้นมา รีบเอ่ยปากพูดออกไปทันที หลังจากที่พูดออกไปแล้ว ก็รู้สึกขึ้นมาอีกว่ามันไม่ค่อยจะเหมาะสมเท่าไหร่นัก เหมือนกับว่าเขาจะมีจุดประสงค์อื่นแฝงอยู่เลย อยากจะพูดอะไรบางอย่างออกไปก็ดูเหมือนจะตั้งใจขึ้นมาอีก เลยเม้มปากไม่ได้พูดอะไรออกไป
ผู้ดูแลจ้งเป็นคนฉลาดมากเลยคนหนึ่ง ก็ได้เข้ามารับช่วงต่อในการพูดออกมาทันที “ที่ที่หัวหน้าพักอยู่เดิมทีแล้วก็ไม่ได้ไกลจากที่ที่คุณหนูพักเลยครับ ต่างก็อยู่ที่ชั้นสองกันทั้งนั้นเลย แต่ว่าหัวหน้าพักอยู่ทางทิศตะวันออก ส่วนจุดที่คุณหนูพักนั้นได้จัดไว้อยู่ทางทิศตะวันตก ถ้าคุณหนูชอบล่ะก็ ผมจะไปจัดเตรียมมาใหม่? จัดให้อยู่ห้องข้าง ๆ หัวหน้าเลยเอามั้ยครับ?”
“ดีเลย ๆ !” ถังจื่อซีพอใจมาก เธออยากจะอยู่ใกล้ ๆ ซ่างกวนหงสักหน่อย ยิ่งใกล้เท่าไหร่ยิ่งดี
“คุณชายน้อยเองก็จัดเตรียมมาอยู่ใกล้กันสักหน่อยด้วยเหมือนกันหรือเปล่า?” ผู้ดูแลจ้งเอ่ยออกมาอย่างอารมณ์ดี เขาไม่กล้าลืมคุณชายน้อยคนนี้เลย เห็นได้ชัดว่าเด็กน้อยทั้งสองคน คุณชายน้อยจะเข้มงวดกว่าหน่อย อีกทั้งดูเหมือนว่าคุณชายน้อยจะมีความรู้สึกเป็นศัตรูต่อตัวหัวหน้าอยู่บ้างเล็กน้อย ถ้าสามารถแสดงความชื่นชอบแบบปลอม ๆ ออกมาสักหน่อยมันก็ไม่เลวเลย
“จัดการให้ฉันอยู่ที่ห้องข้าง ๆ น้องสาว” ถังจื่อโม่เอ่ยออกมาอย่างเย็นชา พักอยู่ที่ไหนเขาไม่สนใจหรอก แต่น้องสาวจะต้องอยู่ในสายตาเขา เขากลัวว่าพอเขาไม่ระวังก็จะเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันอะไรขึ้นมา
“ได้ครับ” ผู้ดูแลจ้งแสดงออกมาว่าได้เข้าใจแล้ว ก่อนหน้านี้ก็ยังคิดอยู่ว่าทำไมท่านย่าถังถึงไม่อนุญาตให้หนูน้อยถังจื่อซีออกมาตามลำพัง แต่กลับอนุญาตให้ออกมากับพี่ชาย ตอนนี้ดูไปแล้ว พี่ชายดูเหมือนว่าจะดูแลน้องสาวได้ดีเลยทีเดียว ทั้งยังทำอะไรก็ยังมีขอบเขตอีกด้วย นอกจากจะเย็นชาอยู่บ้างแล้วนั้น เด็กคนนี้แทบจะเป็นผู้ใหญ่ในร่างเด็กคนหนึ่งเลยทีเดียว ในใจได้ชื่นชมอยู่ไม่หยุด และยังรู้สึกภาคภูมิใจอีกด้วย นี่เป็นลูกหลานของหัวหน้า ถึงแม้ว่าหลายปีมานี้ หัวหน้ากับคุณหนูจะไม่ได้เจอกัน แต่เด็กคนนี้ ได้สืบทอดความเฉลียวฉลาดของหัวหน้ามาเลย เขาถึงขนาดที่ยังคิดเลยว่าต่อจากนี้ไปถ้าองค์กรโกสต์ซิตี้นั้นให้ถังจื่อโม่รับช่วงต่อไปมันก็ไม่เลวเลยเหมือนกัน!
“ว้าว ที่นี่สวยมากเลย!” พอเข้ามา ถังจื่อซีอุทานชื่นชมออกมา การตกแต่งของที่นี่ไม่เหมือนกับที่บ้านเลย แต่มองไปแล้วมันดูสว่างเจิดจ้ามากเลย ทำให้อดไม่ได้ที่จะอารมณ์ดีขึ้นมาเลย!
“คุณหนูชอบก็ดีแล้ว” ผู้ดูแลจ้งยิ้มออกมา รู้สึกภาคภูมิใจอยู่บ้าง การประดับตกแต่งของที่นี่ล้วนเป็นฝีมือเขาทั้งนั้น เดิมทีแล้วก็ได้อิงตามความชื่นชอบของหัวหน้าทั้งนั้น นึกไม่ถึงว่าจะสามารถได้รับความชื่นชอบจากคุณหนูมาได้ เขารู้สึกดีใจกว่าหัวหน้าชมเสียอีก
“คุณพาผมเข้าห้องไปก่อนเถอะครับ ผมจะเอาข้าวของไปเก็บสักหน่อย” ถังจื่อโม่ไม่ได้สนใจถังจื่อซี ได้พูดกับผู้ดูแลจ้งไป การตกแต่งของที่นี่เขาเองก็ชอบเหมือนกัน แต่ก็ไม่อาจแสดงออกมาได้ อย่างน้อยตอนนี้แหละที่ไม่สามารถแสดงออกมาได้
“คุณชายน้อยเชิญทางนี้ครับ” เกี่ยวกับเรื่องของถังจื่อซีกับถังจื่อโม่แล้วผู้ดูแลจ้งจะลงมือทำด้วยตัวเองทั้งนั้น มอบหมายให้กับคนอื่นไปเขาก็ไม่วางใจเหมือนกัน ถึงแม้ว่าหัวหน้าจะเชิญมาเป็นครั้งแรก ถ้าคุณหนูกับคุณชายน้อยใช้ชีวิตได้ไม่สบายนัก เขาเองก็จะรู้สึกไม่ดีไปด้วย
ห้องที่เข้าไปตอนนี้เป็นห้องที่ได้จัดเตรียมเอาไว้ก่อนแล้ว ผู้ดูแลจ้งเองก็ได้พูดออกมาตรง ๆ “คุณชายน้อย ห้องนี้เป็นห้องที่เตรียมให้พวกคุณก่อนหน้านี้ คุณลองดูก่อนว่ายังขาดอะไรอีกหรือเปล่า ข้าวของคุณวางไว้ตรงนี้ก่อน ผมจะรีบเก็บกวาดห้องข้าง ๆ หัวหน้าให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุด หลังจากนั้นพวกคุณก็พักอยู่ที่นั่นก็ได้”
ถังจื่อซีมองการประดับตกแต่งภายในห้อง ห้องนี้เห็นได้ชัดว่าได้เตรียมเอาไว้ให้เขา สีจะใช้สีดำน้ำเงินเป็นหลัก ข้าวของได้เตรียมครบครันสุด ๆ สามารถมองออกได้ว่าได้ใช้ความคิดพิจารณาอย่างถี่ถ้วนดีแล้ว คิด ๆ ไปแล้วก็ได้เอ่ยออกไปว่า “ไม่ต้องรบกวนแล้ว ผมกับน้องสาวพักอยู่ที่ห้องเดิมที่เตรียมเอาไว้เหมือนเดิม ห้องของผมไม่ได้ขาดเหลืออะไร”
“แต่ว่าทางคุณหนู…” ผู้ดูแลจ้งลำบากใจอยู่บ้าง ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะเป็นเด็กด้วยกันทั้งคู่ แต่มองไปแล้วต่างก็มีความคิดกันมากเลย คุณหนูเกรงว่าจะไม่ยอมนี่สิ
“ทางน้องสาว ผมจะไปพูดเอง” ถังจื่อโม่วางข้าวของลง เดิมทีแล้วเขาไม่อยากให้ถังจื่อซีกับซ่างกวนหงใกล้ชิดกันมากไป ยิ่งไม่ชอบเลยที่พวกเขาอยู่ใกล้กันมากไป คนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันเลย ถังจื่อซีชอบคนคนนั้นเสียขนาดนั้น เดิมทีก็ทำให้เขาไม่พอใจมากอยู่แล้ว ตอนนี้ถังจื่อซีก็เหมือนกับว่าจะลืมสิ่งที่หม่ามี้สั่งสอนไปหมดแล้ว ชวนให้น่าเป็นกังวลมากเลยจริง ๆ พวกเขาอยู่ที่นี่ยังต้องอยู่อีกหลายวัน ถ้าหลังจากนี้ได้พิสูจน์แล้วว่าซ่างกวนหงไม่ได้มีเจตนาร้าย ค่อยย้ายไปก็ยังไม่สาย
ถังจื่อซีอยู่ที่ในห้องรับแขกเล่นของเล่นที่ได้เตรียมเอาไว้ให้เธอล่วงหน้าไปพลาง คุยกับซ่างกวนหงไปพลาง
“ตอนที่หนูมาที่นี่ คุณแม่ของหนูได้ห้ามหนูหรือเปล่า?” ซ่างกวนหงอยากรู้ปฏิกิริยาขิงถังฉิ้นเอ๋อเป็นอย่างมาก และยิ่งอยากรู้มากกว่าว่าถังฉิ้นเอ๋อมีความคิดยังไงต่อเขา จึงถามถังจื่อซีไปอย่างเลี่ยง ๆ ไม่กล้าพูดออกไปตรง ๆ
“แม่ของหนูไม่ได้มีความเห็นอะไร ก็แค่ให้พวกเราระวังตัวเท่านั้นเอง” ถังจื่อซีตอบมาโดยไม่ต้องคิด “ปกติคุณแม่จะไม่ยุ่งว่าพวกเราจะไปเที่ยวที่ไหน คุณพ่อเองก็ด้วย ขอเพียงแค่มีพี่ชายไปเป็นเพื่อนด้วยก็พอแล้ว”
“หนูกับพี่ชายความสัมพันธ์ดีมากเลยจริง ๆ” ซ่างกวนหงพูดชมออกมา อย่างที่คิดฝาแฝดมันค่อนข้างจะแปลกมากเลยงั้นสินะ? เขาเคยเจอพี่น้องฆ่ากันเอง พี่น้องที่ต่อสู้แย่งชิงผลประโยชน์กันมามากเกินไป ถังจื่อซีกับพี่ชายของเขา เหมือนกับคนเดียวกันเลยไม่มีผิด ทั้งสองคนต่างก็คิดเผื่ออีกฝ่ายกันทั้งคู่ ไม่ทะเลาะไม่แย่งชิงกัน รักใคร่กันดี
“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว!พี่ชายรักหนูที่สุดแล้ว!” ถังจื่อซีพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ ตอนเด็ก ๆ เธอชอบอะไร พี่ชายก็จะยอมให้เธอทุกอย่าง ถังจื่อโม่รักและทะนุถนอมเธอ คนใกล้ตัวต่างก็รู้กันทั้งนั้น เธอเองก็ชอบพี่ชายที่สุดเหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยพูดออกมา ถังจื่อซีคิดแล้วแลบลิ้นออกมา
“พี่ชายของหนูชื่ออะไร?” ซ่างกวนหงมองการกระทำเล็ก ๆ ของถังจื่อซี ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้เหมือนกัน นึกขึ้นมาได้ว่าแม้แต่เด็กคนนี้ชื่อว่าอะไรก็ไม่เคยได้ถามดี ๆ มาก่อนเลย คิดว่ามันบกพร่องต่อหน้าที่อยู่บ้าง โธ่เอ้ย อีกเดี๋ยวจะเรียกเขาว่ายังไงล่ะเนี่ย? พี่ชายที่ค่อนข้างจะเย็นชาคนนั้น
“อืม…เดี๋ยวคุณลุงก็ถามพี่ชายเองสิ!” ถังจื่อซีตอนแรกก็จะพูดไปแล้ว แต่จู่ ๆ ก็อยากให้พี่ชายกับคุณลุงสนิทกันขึ้นมาสักหน่อย จึงตั้งใจพูดออกไปโดยเฉพาะ เธอชอบคุณลุง และก็ชอบพี่ชายด้วยเหมือนกัน เธอไม่อยากให้ทั้งสองคนมีความขัดแย้งอะไรกัน เธออยากให้ทั้งสองคนสนิทกันด้วยเหมือนกัน อย่างนี้แล้วคุณลุงก็จะได้ไม่ต้องเหงาอย่างนั้นแล้วใช่มั้ย? พี่ชายก็จะไม่ต้องกังวลแล้วใช่มั้ย? หลากหลายเรื่อง ถังจื่อซีไม่เข้าใจเลยว่าทำไมตัวเองถึงได้คิดอย่างนี้ แต่เธอก็แค่คิดอย่างนี้ ถึงขนาดที่คิดจะให้พวกเขาทำตามที่ตนคิดไปเลยทีเดียว
“ได้” ซ่างกวนหงนึกไม่ถึงว่าจะได้คำตอบอย่างนี้กลับมา ในบางแง่ความหมายหนึ่ง นี่นับว่ามันเป็นครั้งแรกที่ถังจื่อซีปฏิเสธเขาเลย ถึงแม้ว่าจะเพียงแค่ชื่อ แต่ก็ได้แสดงออกมาแล้วว่าถังจื่อซีไม่ได้เชื่อใจเขาขนาดนั้นใช่มั้ย? ซ่างกวนหงรู้สึกว่าภายในใจมันเจ็บแปลบขึ้นมาทีละนิด ๆ การทำให้เจ็บปวดโดยที่ไม่ได้เตรียมตัวรับมือจากเด็กน้อยมันเจ็บปวดใจที่สุดแล้ว
“คุณลุง คุณลุงอย่าเสียใจไปเลย หนูอยากให้คุณลุงไปถามพี่ชายเอง เป็นเพราะว่าหนูคิดว่าพี่ชายไม่เชื่อใจคุณลุง เขาคิดว่าคุณลุงอาจจะทำร้ายหนูก็ได้ แต่หนูรู้ว่าคุณลุงไม่ทำแน่! ถ้าคุณลุงเป็นฝ่ายเข้าไปถามชื่อของพี่ชายเอง คุยกับพี่ชาย เอาใจใส่พี่ชาย พี่ชายจะต้องชอบคุณลุงขึ้นมาอย่างแน่นอน อย่างนี้แล้ว คุณลุงก็จะได้รับการใส่ใจจากพี่ชายด้วย อย่างนี้ คุณลุงก็จะมีการใส่ใจจากทั้งจื่อซีและพี่ชายสองคนเลย คุณลุงก็จะไม่เหงาแล้ว!” ถังจื่อซีไม่อยากเห็นคนตรงหน้าเสียใจเลยแม้แต่นิดเดียว จึงพูดความคิดของตัวเองออกมา จ้องมองซ่างกวนหงไปด้วยดวงตาที่ใสกระจ่าง
ซ่างกวนหงรู้สึกว่าใจมันแทบจะละลายไปแล้ว ทำไมถึงได้มีเด็กผู้หญิงที่น่ารักอย่างนี้ได้นะ? น่ารัก อบอุ่นอย่างนี้ ได้ยินคนอื่นพูดมาตลอดเลยว่าลูกสาวจะเป็นเสื้อนวมผ้าฝ้ายจิ๋วที่รู้ใจตัวหนึ่งเลย แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยจะเข้าใจมาก่อนเลย แต่ตอนนี้ เขาได้รู้จักมันจากตัวของเด็กผู้หญิงคนนี้แล้ว ก้อนนุ่มนิ่ม ทั้ง ๆ ที่ยังป็นแค่เด็กคนหนึ่งแท้ ๆ แต่กลับคิดเผื่อเขา กังวลแทนเขาอยู่ตลอดเวลา และเด็กคนนี้ก็มีความเป็นไปได้มากเลยว่าจะเป็นหลานสาวของเขา เป็นคนที่เชื่อมต่อทางสายเลือดกับเขาน่ะ! ซ่างกวนหงไม่เคยจะขอร้องวิงวอนอะไรกับสวรรค์มาก่อนเลย แต่ตอนนี้กลับอยากจะขอให้พระเจ้าเมตตาเขาสักนิด ให้เด็กคนนี้สามารถเติบโตมาอย่างแข็งแรงไปตลอด ทางที่ดีที่สุดก็สามารถอยู่ข้างกายเขาตลอดไปเลย
“คุณลุง พี่ชายของหนูน่าคบหามากเลย เขาก็แค่ดูเย็นชาเท่านั้นเอง แต่ก็น่ารักมากจริง ๆ ว่าง่ายสุด ๆ แล้วยังรู้ความอีกด้วย คุณปู่ทวด คุณย่าทวดถึงขนาดที่แม้แต่คุณปู่คุณย่าคนอื่นก็ชอบพี่ชายกันทั้งนั้น!” ถังจื่อซีเห็นซ่างกวนหงไม่ได้พูดอะไรออกมา นึกว่าเขาจะไม่ชอบถังจื่อโม่ จึงรีบช่วยพูดให้พี่ชายไปทันที ของเล่นในมือได้วางลงไปหมด ในดวงตาถึงขนาดที่ได้ประดับไปด้วยความวิงวอนอยู่บ้าง