ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1661 ต่อหน้าพูดดี แต่ไม่จริงใจ

เธอมองตรงไปที่หลินฉือ:  คุณหวังให้จื่อซีเป็นนางแบบให้กับVGไหม? เซ็นแล้วก็พัฒนาต่อไป? 

หลินฉือยิ้มอย่างรวดเร็ว  ตอนนั้นฉันก็เคยบอกกับจื่อซี เธอเลือกที่จะเซ็นสัญญากับVGก็ได้ หรือจะเลือกเป็นนางแบบของฉันคนเดียวก็ได้ ได้ทั้งนั้น เพราะว่าฉันชอบจื่อซีอย่างหมดจด บวกกับ เธอทุกสไตล์ล้วนควบคุมได้ 

 เพียงแต่…  หลินฉือเปลี่ยนน้ำเสียงกะทันหัน เวินลั่วฉิงมองเธออย่างสงสัย หลินฉือถอนหายใจเบาๆ น้ำเสียงหดหู่เล็กน้อย  เมื่อก่อนฉันคิดว่าจื่อซีจะไปแน่ เพราะไม่ได้พิจารณาถึงสถานะของเธอ VGสำหรับส่วนใหญ่ รวมถึงคนระดับสูงบางส่วน ต่างเต็มใจที่จะมา แต่ว่า จื่อซีเป็นลูกสาวของตระกูลเย่ และก็เป็นหลานของ…ตระกูลถัง? พวกคุณอาจจะไม่ยอมรับแน่ 

หลินฉือไม่ค่อยแน่ใจว่าควรจะเรียกว่าอะไร ก็แค่พูดความคิดเห็นในใจ ถังจื่อซีสถานะแบบนี้ สำหรับVGไม่ได้มีความปรารถนามากนัก ดังนั้นยิ่งต้องดูความสนใจส่วนตัวมากกว่า

เย่ซือเฉินเห็นด้วยกับคำพูดนี้ ลูกสาวของเธอ อยากจะทำอะไรก็ทำอันนั้น แม้ว่าจะเป็นVG เธอก็ไม่ใช่ว่าจะต้องไป VGยิ่งใหญ่ก็จริง แต่ยังไม่ถึงจุดที่สามารถข่มขู่ตัวเองได้ทั้งหมด เย่ซือเฉินดูว่าจื่อซีเต็มใจหรือไม่มากกว่า

หลินฉือไม่ได้ปิดบังความชื่นชอบที่มีต่อถังจื่อซี ทำให้เวินลั่วฉิงอดไม่ได้ที่จะมองไปทางถังจื่อโม่ ทั้งสองคนเจอหลินฉือด้วยกัน ได้รับการปฏิบัติแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ความรักชอบที่หลินฉือมีต่อจื่อซี แค่พูดก็ฟังออกทันที ในสายตาของหลินฉือ จื่อซีเป็นเหมือนเด็กที่รู้จักกันมาเป็นเวลานาน ส่วนถังจื่อโม่ ก็คือเพิ่งพบกัน เวินลั่วฉิงไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร

ถังจื่อโม่สีหน้านิ่งเงียบมาก มองไม่ออกถึงความสุข ราวกับว่าไม่สนใจเรื่องนี้เลย เวินลั่วฉิงปวดใจเล็กน้อย ไม่เคยมีสักคน แสดงออกกับทั้งสองคนแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงชัดเจน เมื่อก่อนจื่อโม่คงจะไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้มาก่อน เขามีความคิดเห็นยังไงกับหลินฉือ?

เพียงแต่ เวินลั่วฉิงเชื่อว่า ถังจื่อโม่จะควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ ถึงอย่างไร หลินฉือก็เป็นคนนอกคนหนึ่ง ขอแค่คนในครอบครัวปฏิบัติต่อจื่อซีและจื่อโม่ดีเหมือนกันก็พอแล้ว

 จื่อซีชอบมาก ดังนั้นถึงอยากเป็นนางแบบ ฉันไม่มีความต้องการอื่นใด แค่หวังว่าคุณจะดูแลจื่อซีดีๆ  เวินลั่วฉิงพูด สำหรับเย่ซือเฉินหรือตระกูลถัง แค่ถังจื่อซีได้รับความไม่ยุติธรรม ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร จะไม่ปล่อยไปง่ายๆแน่ ดังนั้นเวินลั่วฉิงเลยไม่เป็นห่วง แต่ก็ยังอยากบอกหลินฉือล่วงหน้าสักหน่อย ถือซะว่าเป็นการทักทาย

หลินฉือพยักหน้า  จุดนี้คุณวางใจได้ ฉันมีอำนาจเด็ดขาดในVG เรื่องของถังจื่อซี ฉันตัดสินใจคนเดียวได้ ขอแค่จื่อซีไม่เต็มใจ ฉันจะไม่บังคับเธอแน่นอน VGก็ไม่มีใครบังคับเธอแน่นอน 

หลินฉือมีความรู้สึกยโสโอหังอย่างมาก ร่างชุดสีแดงนั้นราวกับแฝงไปด้วยจิตสังหารและทระนงเล็กน้อย

 โม่ฉือ？  เย่ซือเฉินถามอย่างสงสัย แล้วก็มั่นใจเช่นกัน

หลินฉือเลิกคิ้ว:  ฉันคือหลินฉือ แต่ ก็คือโม่ฉือด้วย คุณพูดถึงตระกูลโม่นั่น แต่ว่าเรื่องของตระกูลโม่แต่ไหนแต่ไรมาฉันไม่เคยสนใจ เรื่องของ VGก็ไม่สนใจเหมือนกัน  เธอไม่ชอบสิ่งที่ซับซ้อนพวกนี้ ชอบที่จะตามอารมณ์มากกว่า มีเรื่องโดยบังเอิญก็น้อยมาก แต่ ถึงแม้เธอจะไม่สนใจพวกนี้ ดูแลถังจื่อซี ก็ใส่ใจแน่นอน และ… คนในครอบครัวก็ด้วย

 พี่หลินฉือ ทางนั้นคุณไม่ต้องการนายแบบหรอ? ทำไมไม่มาหาผมล่ะ  เป็นครั้งแรกที่ถังจื่อโม่ถูกเพิกเฉยโดยสิ้นเชิง ในใจรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย อีกอย่าง หลินฉือปฏิบัติต่อเขา ไม่ใช่ไม่เป็นมิตร แต่เป็น…ท่าทีแปลกๆอย่างหนึ่ง ขอแค่เขาพูด หลินฉือจะให้ความเคารพเขามากพอแน่ แต่ถ้าเขาไม่พูด หลินฉือก็จะเมินเขาโดยสิ้นเชิง ทำให้เขารู้สึกไม่ชินอย่างมาก

 เพราะว่า คุณไม่มีวันมาแน่นอน  หลินฉือพูดอย่างมั่นใจ ถังจื่อโม่แตกต่างจากถังจื่อซี เขามีเงื่อนไขที่เข้มงวดต่อตัวเอง อีกอย่าง มีเป้าหมายที่ชัดเจน คนแบบนี้ ไม่มีทางหวั่นไหวง่ายๆ หลินฉือก็ไม่เคยพูดความคิดนี้เหมือนกัน

ถังจื่อโม่นิ่งเงียบ เขาคิดไม่ถึงว่าหลินฉือจะตอบแบบนี้ อีกทั้งมั่นใจมากเช่นนี้ ใช่ ถึงแม้หลินฉือจะเอ่ยขึ้นมา เขาก็จะปฏิเสธในทันทีแน่นอน แต่ว่า ด้วยเหตุผลนี้เลยไม่ถามเขา มันทำให้คนรู้สึกหนักหน่วงใจ

หลินฉือมองถังจื่อโม่อย่างจริงจัง พูดอย่างใจเย็น:  คุณไม่เหมือนกับจื่อซี จื่อซีเป็นคนที่ฉันอยากจะตีสนิทด้วย ฉันอยากให้เธอมาเป็นนางแบบของฉัน และอีกอย่าง ฉันมีโอกาสนี้ ส่วนคุณ เป็นคนที่ไม่มีทางเป็นไปได้ ดังนั้น ฉันไม่ใช่ว่าไม่ชอบคุณ แต่ฉันชอบจื่อซีมากกว่า คุณสำหรับฉันแล้ว เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง เด็กที่น่ารัก ไม่เหมือนกับจื่อซี ที่สามารถกลายเป็นคนที่ฉันแกะสลักออกมาได้ ฉันไม่อยากจะทุ่มเทมากเกินไปกับคุณ 

ถังจื่อโม่ไม่เคยเจอคนแบบนี้มาก่อน มองเธออย่างตะลึงค้าง นี่คือ? กำลังอธิบาย และก็กำลังปฏิเสธเหมือนเดิมใช่ไหม? ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แต่เป็น ไม่ค่อยชอบ? ไม่เหมาะสม? ทุ่มเทแล้วจะไม่ได้รับผลตอบแทน? ดังนั้นเลยไม่สนใจเขา? ถังจื่อโม่คิดถึงความแตกต่างในนั้น แม้ว่าจะไม่เข้าใจ ในใจก็สบายใจแล้ว ในความคิดของเขา เหมือนกับการลงทุน ถังจื่อซีสำหรับหลินฉือ สามารถได้รับผลตอบแทนมากกว่า แต่ตัวเขา ไม่ได้รับการตอบรับ ถังจื่อโม่เห็นด้วยกับผลลัพธ์นี้ สำหรับท่าทีของหลินฉือก็ยอมรับแล้ว

เวินลั่วฉิงกลับรู้สึกว่า หลินฉือเป็นคนที่บริสุทธิ์คนหนึ่ง ราวกับช่างฝีมือ เธอสนใจแค่เฉพาะเรื่องที่ตัวเองต้องการจะแกะสลัก เรื่องอื่นๆ ไม่สนใจเลย หลินฉือก็เปรียบเสมือนช่างแกะสลักหยก ถังจื่อซีเป็นก้อนหยก เธอมองออกในพริบตา และเต็มใจที่จะทุ่มเทอย่างมากเพื่อแกะสลัก ส่วนถังจื่อโม่ เป็นหินที่สวยงามก้อนหนึ่ง ทำให้ผู้คนชื่นชม แต่แกะสลักไม่ได้ เป็นธรรมชาติที่หลินฉือจะไม่สนใจเขา

เย่ซือเฉินสังเกตหลินฉือมาตลอด เขากับคนของตระกูลโม่ไม่เคยติดต่อกันมาก่อน เลยไม่ค่อยรู้จักหลินฉือ ตระกูลโม่ในตอนนี้ผู้ถืออำนาจคือโม่จื่อและโม่เนี่ยน สองคนนี้พอได้ยินมาบ้าง จากการพูดของหลินฉือ เธออยู่ในตำแหน่งที่สำคัญในตระกูลโม่ ทำไมถึงไม่เคยได้ยินเลยล่ะ? คนที่ถูกทอดทิ้ง? ไม่มีทาง ถ้าเป็นคนที่ไม่สำคัญ หลินฉือไม่กล้าพูดแบบนี้หรอก เย่ซือเฉินสงสัย หลินฉือในตระกูลโม่ ตกลงว่าคือสถานะอะไร

ถังจื่อโม่เข้าใจ เอียงหัวลง  พี่สาวพูดถูก ผมไม่มีทางไปจริงๆ ผมเข้าใจผิดพี่สาวแล้ว 

หลินฉือมองถังจื่อโม่ด้วยความประหลาดใจ ไม่คาดคิดว่าเขาจะเป็นคนที่ขอโทษได้ง่ายๆ แต่ หลินฉือชอบคนแบบนี้ ฉลาด และมีความคิดเห็นเป็นของตัวเอง เธอยิ้มพร้อมพูดว่า:  ถ้าคุณอยากจะเล่นๆ ก็มาลองได้นะ ฉันเลือกคนที่เหมาะสมจะดูแลคุณให้ได้ 

ถังจื่อโม่ส่ายหัว:  ไม่ ผมไม่ได้อยากไป น้องสาวไปก็พอแล้ว  บนหน้าเขาเต็มไปด้วยการปฏิเสธ หลินฉือรู้สึกสนใจ ใบหน้าที่วัยเยาว์ ความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ ล้วนทำให้คนไม่มีทางปฏิเสธ น่าเสียดาย… ไม่ใช่ที่ตัวเองชอบ เธอชอบถังจื่อซีมากกว่า เป็นหยกแท้ แกะสลักได้ เหมือนกับเจ้าหญิง ปล่อยให้คนแต่งตัว

เวินลั่วฉิงมองหลินฉือ ผู้หญิงคนนี้ต่างจากเธอ ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า สุขทุกข์โกรธเศร้าแค่เห็นก็มองออก ไม่ปิดบังแม้แต่น้อย ไม่ใช่ทำไม่เป็น ไม่เห็นต้องปิดบัง เธอมีความภาคภูมิใจและเปิดเผย หลินฉือชื่นชมผู้หญิงแบบนี้ เริ่มเป็นฝ่ายเข้าใจพร้อมพูดว่า:  ไม่ทราบว่าคุณ林มาคนเดียวงั้นหรือ? เที่ยวเล่น? ผ่อนคลาย? ถ้าไม่มีสถานที่จะไปล่ะก็ มาบ้านฉันดีกว่า? 

หลินฉือมองตระกูลนี้ ทีละคนๆ ต่างทำให้เธอรู้สึกแปลกใหม่ ถังจื่อซีเป็นเจ้าหญิง เป็นคนที่เธอถูกใจ ถังจื่อโม่เป็นเหมือนเจ้าชาย มีความคิดเป็นของตัวเองทั้งหมด แต่ไม่หยิ่งผยอง ควรยืนหยัดยืนหยัด ควรขอโทษขอโทษ ไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกว่าไร้เหตุผล เวินลั่วฉิงดูอ่อนโยน แต่จริงๆฉลาดหลักแหลม ความคิดรอบคอบ สามารถเห็นได้ชัดเจน แต่กลับไม่ยอมรับการหลอกลวง เป็นผู้หญิงที่ใจกว้างและฉลาด เธอชอบมาก! ส่วนเย่ซือเฉิน แม้ว่าจะไม่พูดจามาตลอด การมีอยู่ต่ำมาก แต่ก็ไม่ให้ใครละเลยเขาแม้แต่น้อย ความไว้วางใจและความเข้าใจที่เขามีต่อเวินลั่วฉิง ทำให้เธอรู้สึกอิจฉา

ตลอดหลายปี เธอให้ความสำคัญกับความรู้สึกน้อยมาก มีหรือไม่มีอย่างไรก็ได้ แต่ว่าวันนี้ เป็นครั้งแรกที่เธออยากจะมีความรักสักครั้ง จากนั้น แต่งงาน มีลูก เธอก็จะมีชีวิตที่มีความสุขได้

หลินฉือทำเสียงจิ๊ สถานที่นี้เลวร้ายไปหน่อยหรือเปล่า? ทำไมคนที่พบ ล้วนเป็นพวกคนแปลกๆ? อย่างเช่น ถังจื่อซีและถังจื่อโม่ อย่างเช่นเวินลั่วฉิงและเย่ซือเฉิน และก็อย่างเช่น…มู่เฉิง แต่ละคน เห็นได้ชัดว่าเป็นคนที่แค่เห็นก็มองทะลุผ่านได้หมด แต่กลับล้วนแสดงออกจุดที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ทำให้คนประหลาดใจอย่างมาก หลินฉือจู่ๆก็อยากจะอยู่อีกสักพักหนึ่ง ดูว่าจะมีเซอร์ไพรส์มากกว่านี้หรือไม่!

อาหารมาเสิร์ฟทันเวลาพอดี ขัดจังหวะความคิดของหลินฉือ แต่ว่าความคิดนี้ก็เหมือนกับเมล็ดพืช ค่อยๆแตกหน่อผลิบานอย่างช้าๆ