ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1676 อุบัติเหตุ
ความเศร้าโศกผุดขึ้นในหัวใจของหลิวหยิง ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยคาดหวังว่าอยากจะมีลูก แต่ว่าเธอแค่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า จะมีลูกในสถานการณ์แบบนี้ เธอกับซือถูมู่หรงแตกหักกันไปแล้ว แต่ว่ากลับตั้งท้องลูกของเขา การมีอยู่ของเด็กคนนี้ มันคือความผิดพลาด เธอไม่ได้รักซือถูมู่หรง ก็ไม่ควรจะให้กำเนิดลูกคนนี้ออกมา แค่ชีวิตของตัวเองเธอยังไม่รับผิดชอบเลย เธอไม่สามารถไม่รับผิดชอบต่อชีวิตของลูกได้ หลิวหยิงหลับตาลง ให้มันเป็นแบบนี้ไปแล้วกัน อย่าให้คนอื่นได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของเด็กคนนี้ แล้วเธอก็จะค่อยๆ ไปเอาออก แบบนี้มันจะดีกับคนรอบข้างเธอ
หลิวหยิงตัดสินใจเรียบร้อย เธอพยายามที่จะแสดงรอยยิ้มออกมา แล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
ในใจคุณแม่หลิวรู้ดีว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง แต่ว่าเธอก็ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ และก็ยิ่งไม่ได้ตักเตือนหรือว่าหยั่งเชิง เพียงแค่ถามด้วยความเป็นห่วงเท่านั้น ไม่เป็นไรใช่ไหม?
ไม่เป็นไรค่ะ จู่ๆ ก็รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย หลิวหยิงไม่อยากพูดอะไรมาก กลัวว่าแม่จะมองเห็นความผิดปกติ ก็เลยรีบเปลี่ยนหัวข้อ แม่ เก็บข้าวของไปถึงไหนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกเราก็ต้องไปแล้วนะ
ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เก็บหมดแล้ว อะไรที่ควรเอาไปด้วยแม่ก็เตรียมไว้หมดแล้ว คุณแม่หลิวมองหลิวหยิง โชคดี ที่เธอยังถือว่าสงบยิ่งอยู่ และก็ไม่ได้มีท่าทีว่าอยากจะอยู่ต่อ เป็นแบบนี้ก็ดีมากเลย เธอจะได้พาลูกออกไปจากที่นี่ได้อย่างสบายใจ
ถ้างั้นก็ดีแล้ว หลิวหยิงยิ้มละพูด เหมือนกับว่ากำลังรอคอยให้วันพรุ่งนี้มาถึง
แต่น่าเสียดาย คนคำนวณมิอาจสู้ฟ้าลิขิต วันที่สองตอนที่กำลังจะไปสนามบินนั้น จู่ๆ หลิวหยิงหลิวหยิงก็ปวดท้องกะทันหันจนทนไม่ไหว ก็เลยต้องรีบไปโรงพยาบาลก่อน
หลิวหยิงถูกเข็นเข้าไปในห้องผ่าตัด หัวใจของคุณแม่หลิวก็ค่อยๆ จมดิ่งลง เรื่องที่หลิวหยิงตั้งท้อง เกรงว่าจะปิดไม่อยู่แล้ว และสถานการณ์ในตอนนี้ยังไม่ชัดเจน ยังไม่รู้ว่าหลิวหยิงจะสามารถเก็บลูกคนนี้ไว้ได้รึเปล่า แต่ว่า ไม่ว่าจะเก็บไว้ได้หรือไม่ คนที่ได้รับบาดเจ็บก็คือหลิวหยิง
คุณแม่หลิวไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย คนที่โชคร้ายขนาดนี้ อีกนิดเดียว เวลาทั้งหมดมันเหลือเพียงแค่อีกนิดเดียวเท่านั้น ถ้าเกิดว่าหลิวหยิงไม่รู้ว่าตัวเองตั้งท้อง ถ้าเกิดว่าวันนี้ไม่เกิดเรื่องขึ้นกับหลิวหยิง พวกเธอก็จะสามารถออกไปจากที่นี่ได้แล้ว แต่มันกลับกลายมาเป็นแบบนี้
ไฟสีแดงสว่างคำว่า อยู่ระหว่างการผ่าตัด เหมือนกับเลือดหยดออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจคุณแม่หลิว พลาดไปแล้ว ก็คือพลาดไปแล้ว ครั้งนี้ เกรงว่าหลิวหยิงจะจากไปได้ยากแล้ว ครั้งนี้ เธอจะต้องอยู่ข้างๆ หลิวหยิงให้ได้ ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง
คุณแม่หลิวรออยู่ด้านนอกเกือบสองชั่วโมง กว่าการผ่าตัดจะจบลง คุณแม่หลิวมองดูคุณหมอเข็นหลิวหยิงออกมา ก็รีบเข้าไปทันที คุณหมอคะ ลูกสาวฉันเป็นยังไงบ้างคะ?
คุณหมอมองดูใบหน้าที่วิตกกังวลของคุณแม่หลิว เขารู้สึกโกรธเล็กน้อย แต่ก็พยายามอดทนและพูดว่า ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วครับ แต่ว่า คุณไข้ตั้งครรภ์อยู่ คุณทราบเรื่องนี้ไหมครับ? โชคดีที่พามาโรงพยาบาลทันเวลา ไม่อย่างนั้น ก็อาจจะรักษาเด็กคนนี้ไว้ไม่ได้
ความรู้สึกของคุณแม่หลิวผสมปนเปกัน เด็กคนนี้เกือบจะไม่รอดแล้ว ถ้ายังงั้น……ถ้าเกิดว่าเมื่อกี้พามาโรงพยาบาลช้ากว่านี้อีกหน่อยล่ะ? คุณแม่หลิวกัดฟันแน่น ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่ตัวเธอเองกลายเป็นคนโหดร้ายขนาดนี้ ขนาดคิดร้ายกับเด็กคนนี้
ไปถึงห้องพักผู้ป่วยก่อนแล้วค่อยคุยกันเถอะครับ คุณหมอมองดูผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า สลับกันมองผู้ป่วยที่ยังไม่ได้สติอยู่บนเตียง พลางถอนหายใจออกมา นานแล้วที่เขาไม่ได้เจอผู้หญิงตั้งครรภ์ที่ไม่ดูแลตัวเองขนาดนี้
คุณแม่หลิวพยักหน้าและเดินตามไป มองดูพยาบาลจัดแจงหลิวหยิงให้เรียบร้อย แล้วก็ค่อยๆ หันไปมองคุณหมอ รู้สึกมีลางสังหรณ์ใจที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก
คุณคือแม่ของคนไข้เหรอครับ? คุณหมอมองไปที่คุณแม่หลิวด้วยความเห็นอกเห็นใจ ทำให้คุณแม่หลิวหัวใจเต้นแรง เธอพยายามบังคับตัวเองให้สงบลง และพยักหน้า
แล้วสามีคนไข้ล่ะครับ? คำถามนี้มันไม่ได้จำเป็นต้องถาม แต่ว่าตอนนี้สถานการณ์ของคนไข้ค่อนข้างจะพิเศษ เขาก็เลยจำเป็นต้องถาม
ตอนนี้เขาไม่อยู่ที่นี่ค่ะ คุณแม่หลิวตอบด้วยความสงบ คงจะตอบไม่ได้ว่า หลิวหยิงเป็นผู้หญิงที่ท้องก่อนแต่งสินะ? ถึงแม้ว่าจะท้องก่อนแต่งจริง ก็ต้องมีซือถูมู่หรงมาเกี่ยวข้องด้วยน่ะสิ แต่ว่าคุณแม่หลิวไม่อยากจะให้หลิวหยิงอยู่กับซือถูมู่หรงเลยจริงๆ
คุณหมอเห็นว่าคุณแม่หลิวพยายามปิดบังอะไรบางอย่าง ก็เลยไม่ได้ถามอะไรมากมาย ผมบอกผลก่อนละกันนะครับ ตอนนี้ เด็กอายุหนึ่งเดือนกว่าแล้ว ตอนนี้ยากที่จะรักษาไว้ได้
คุณแม่หลิวเม้มปาก เธอพยายามบอกตัวเอง ว่าจะขจัดเด็กคนนี้ไปไม่ได้ เขาก็เป็นเลือดเนื้อของหลิวหยิงเหมือนกัน
เป็นหลานของตัวเอง ดังนั้นเธอก็เลยพยักหน้า
คุณหมออยู่ที่นี่และได้พบเจอคนมาหลากหลาย เห็นหมอว่าครอบครัวไหนเป็นอย่างไร ดังนั้นก็เลยไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ แล้วก็พูดต่อว่า ช่วงนี้อารมณ์ของคนไข้ไม่ดีมากเลยใช่ไหมครับ วิตกกังวล วุ่นวายใจ แถมยังโกรธและเสียใจง่ายอีกด้าน บางทีก็นอนไม่หลับทั้งคืน แม้แต่เศร้าสุดขีดและดีใจสุดขีดก็มี แต่โดยรวมแล้ว ยังมีอารมณ์ด้านลบมากกว่าใช่ไหมครับ?
คุณแม่หลิวอึ้งไป เธอดูออกว่าหลิวหยิงไม่มีความสุข แต่ที่แท้ เธอไม่มีความสุขมากขนาดนี้เลยเหรอ? นอนไม่หลับทั้งคืน วุ่นวายใจ แถมยังอัดอั้นตันใจ เธอตกต่ำขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
สีหน้าของคุณหมอหมองหม่นเล็กน้อย ผมขอแนะนำให้คุณเอาใจใส่ลูกสาวเยอะๆ นะครับ อาการในตอนนี้ของเธอไม่ดีเท่าไหร่นัก ถึงแม้ว่าตอนนี้เด็กในท้องจะยังไม่เป็นอะไร แต่ว่า ถ้าเกิดว่าคนไข้ยังอารมณ์ไม่ดีแบบนี้ต่อไป อารมณ์ดีใจหรือว่าเศร้าสุดขีด ถ้าเกิดว่าเกิดเรื่องไม่คาดฝันอะไรขึ้น ก็เป็นไปได้ว่าเราอาจจะเสียเด็กไป
คุณแม่หลิวพยักหน้า ตอนนี้หัวใจของเธอสนใจอยู่แต่กับที่หลิวหยิงเท่านั้น สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งแล้ว เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่สำคัญมาก แต่ว่า เด็กคนนี้ หลิวหยิงได้คาดหวังว่าจะมีรึเปล่า? คุณแม่หลิวก็ไม่รู้เหมือนกัน และไม่อยากจะไปคาดเดาด้วย ได้แต่รอให้หลิวหยิงตื่นขึ้นมา แล้วก็ค่อยคุยเรื่องปัญหานี้อีกทีหนึ่ง
คุณแม่หลิวกล่าวขอบคุณคุณหมอ แล้วก็มองดูเขาเดินออกไป เสร็จแล้วก็กลับมานั่งที่ข้างเตียงหลิวหยิง
หรือบางที เมื่อนานมาแล้ว ที่หลิวหยิงถูกผูกติดกับซือถูมู่หรง อยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืนมาตลอดห้าปี ตอนนี้ก็มีลูกที่มาผิดเวลา มาขัดขวางไม่ให้หลิวหยิงจากไป
คุณแม่หลิวเคียดแค้นต่อซือถูมู่หรง ห้าปีของการคิดร้ายและกวนใจ เขาเอาแต่คอยบังคับหลิวหยิงอยู่ตลอด พอผ่านมาห้าปีจะออกจากเขามาได้ ก็เอาเรื่องเมื่อปีนั้นมาเปิดเผย ทำให้หลิวหยิงต้องเผชิญกับความทรมาน ตอนนี้ ไม่ง่ายเลยกว่าที่ทั้งสองคนจะสามารถแยกออกจากกันได้ แต่กลับมีเหตุผลที่ทำให้ไม่สามารถแยกจากกันได้อีก คุณแม่หลิวรู้ดีว่าเธอไม่ควรจะไปอาฆาตพยาบาทเด็กคนนี้ แต่ว่าเธอก็ไม่มีทางเลือก ทำได้แค่เคียดแค้นซือถูมู่หรงเพียงเท่านั้น
ตอนที่หลิวหยิงตื่นขึ้นมานั้น ก็เป็นเวลาตอนบ่ายแล้ว หลิวหยิงลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ เธอมองเห็นแต่สีขาว ในใจของเธอก็มีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น ว่าเธอยังไม่ได้ไปจากที่นี่ และเรื่องที่เธอต้องท้อง แม่ของเธอก็รับรู้แล้วด้วย
หลิวหยิงหันหน้าไปช้าๆ แล้วก็เห็นแม่ของเธอนั่งอยู่ข้างเตียง หัวใจของเธอรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาในทันที เหมือนกับว่าโดนอะไรบางอย่างแข็งเข้าไป เธออดไม่ได้ที่จะโพล่งออกมาว่า แม่
หยิงเอ๋อร์ ตื่นแล้วเหรอลูก？ คุณแม่หลิวมองดูใบหน้าที่ซีดเซียวของหลิวหยิง แล้วก็เอ่ยถามออกมา หลิวหยิงน้ำตาไหลลงมาในทันที เธอทำให้แม่ของเธอต้องผิดหวังจริงๆ แล้วเธอก็พูดออกมาอย่างสะเปะสะปะ แม่ หนูขอโทษ ขอโทษจริงๆ หนูไม่ได้ตั้งใจ หนูไม่ได้อยากได้เด็กคนนี้ หนูไม่รู้เลย
หัวใจของคุณแม่หลิวแตกสลาย ทำไมกัน ทำไมลูกของเธอ ถึงต้องได้รับความทรมานมากมายขณะนี้ แม้แต่จะเดินไปตามหาความสุขยังไม่ได้เลยเหรอ?
หยิงเอ๋อร์ ไม่ต้องร้องไห้แล้ว แม่รู้ แม่รู้ทุกอย่าง แม่ไม่โทษลูกหรอกนะ คุณแม่หลิวกลัวว่าหลิวหยิงจะคิดมาก ก็เลยกอดเธอเอาไว้แน่นๆ พร้อมกับยื่นมือออกไปเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่หลิวหยิงกลับยิ่งร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้สึกผิดหวังในชีวิต สิ่งที่น่ากลัวที่สุด ก็คือมองเห็นความหวังอยู่ตรงหน้า แต่มันก็หายไปเพียงพริบตาเดียว ตอนแรกเธอจะสามารถไปจากที่นี่ได้แล้ว เดิมที เธอจะสามารถมีชีวิตใหม่ได้อยู่แล้ว แต่ว่า……ตอนนี้ เธอกลับต้องมาจมอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากแบบนี้อีกแล้ว
หยิงเอ๋อร์ ไม่ต้องกลัวนะ แม่อยู่นี่ ตอนนี้ลูกจะคิดมากไม่ได้ จะเสียใจไม่ได้ คุณแม่หลิวพูด พอเธอนึกถึงสิ่งที่คุณหมอพูด ก็รู้สึกเหมือนอยากจะเข้มงวดเพื่อให้ลูกสบายดี ทำไมหลิวหยิงถึงได้ทรมานตัวเองขนาดนั้น? เสียใจหรือทุกข์ใจก็ช่างเถอะ แต่ทำไมถึงไม่หลับไม่นอนทั้งคืน ทำลายตัวเองถึงขนาดนี้！
แม่ หนูกลัว หลิวหยิงพูดแล้วก็ร้องไห้ ตอนนี้เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่แปลกประหลาด พอไปนึกถึงมันเมื่อไหร่ก็จะรู้สึกเสียใจ ตรงนี้ เธอมองไม่เห็นความหวังอีกแล้ว
ไม่ต้องกลัวนะหยิงเอ๋อร์ ไม่ต้องกลัว แม่อยู่นี่！แม่จะไม่มีวันไปจากลูก คุณแม่หลิวกอดหลิวหยิงเอาไว้แน่น ไม่กล้าปล่อยมือ หยิงเอ๋อร์ แม่อยู่นี่ไม่ต้องกลัว！ คุณแม่หลิวพูดย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า อารมณ์ของหลิวหยิงก็เริ่มนิ่งขึ้น เธอค่อยๆ เช็ดน้ำตา แล้วก็มองไปที่แม่ที่ดูสงบและอ่อนโยนตรงหน้าเธอ เธอก็รู้สึกสงบและสบายใจ เธอมีครอบครัว และสามารถเป็นที่พึ่งได้อย่างสมบูรณ์
แม่ หนู…… หลิวหยิงอ้าปาก แต่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร ควรจะอธิบายเรื่องนี้งั้นเหรอ? แต่ว่า เธอเองก็เพิ่งรู้ หรือจะพูดเรื่องที่จะไปจากที่นี่? แต่ว่าการของเธอตอนนี้ แม่ต้องไม่ยอมให้เธอไปแน่ๆ ถ้าอย่างนั้น เธออยากจะพูดอะไรได้อีก? เรื่องเอาลูกออกงั้นเหรอ? หลิวหยิงรู้สึกไม่สบายใจ
ไม่ต้องพูดแล้ว แม่เข้าใจหมดนั่นแหละ คุณแม่หลิวตัดบทหลิวหยิง แม่จะบอกลูกแค่ว่า แม่จะอยู่ตรงนี้ตลอด ถ้าเกิดว่าลูกอยากจะเอาเด็กคนนี้ออก แม่ก็จะสนับสนุนลูก และจะอยู่กับลูก แต่ถ้าเกิดลูกเลือกที่จะเก็บเด็กคนนี้ไว้ แม่ก็จะไม่ขัด ขอแค่ลูกคิดดีๆ ก็พอแล้ว