ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1697 ขัดแย้ง

 มู่หรง อย่าลืมสิ่งที่พวกเขาทำกับเราสิ พ่อของหลิวหยิงเป็นคนฆ่าพ่อของแก แกจะยอมรับเธอได้ยังไง!   คุณนายซือถูตะโกนเสียงดัง ซือถูมู่หรงลืมเรื่องนี้ไปหรือเปล่า หรือเลือกที่จะลืมหรือหลอกตัวเอง จะไม่เสียใจกับเรื่องนี้ทีหลังเหรอ?

ซือถูมู่หรงไม่พูดอะไร สิ่งเหล่านี้อยู่ในใจเสมอ เขาไม่ปล่อยให้ตัวเองลืม เพียงแต่ว่าในหลายปีที่ผ่านมา เขาแก้แค้นมามากแล้ว ทำร้ายจิตใจ เขาได้ทำมามากพอแล้ว

 แกเป็นแบบนี้จะสมกับพ่อแกได้ยังไง?  คุณนายซือถูกล่าวอย่างขมขื่น หลิวหยิงมีความสามารถอะไรในการสร้างความสับสนให้กับซือถูมู่หรงถึงขนาดที่เขาไม่อยากเกลียดด้วยซ้ำ แค่มุ่งมั่นตั้งใจที่จะคบกับหลิวหยิง พวกเขาทั้งสองคบกันจะมีความสุขจริงๆเหรอ?

สิ่งที่คุณนายซือถูสนใจมากกว่าคือ ซือถูมู่หรงเพื่อหลิวหยิงแล้วนั้นก็ไม่ยอมจำคำพูดของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซือถูมู่หรงเปลี่ยนหลักการของเขาเพื่อหลิวหยิงนี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่ดี และเมื่อมีการประนีประนอมก็จะมีการประนีประนอมอีกครั้ง อิทธิพลของเธอที่มีต่อซือถูมู่หรงมากกว่าที่เธอจินตนาการจริงๆ ดังนั้นเธอจึงไม่ยอมให้หลิวหยิงเข้าใกล้ซือถูมู่หรงอีก นอกจากนี้ในสายตาของคุณนายซือถู หลิวหยิงไม่คู่ควรกับซือถูมู่หรง ความแตกต่างในฐานะทางสังคมระหว่างคนทั้งสองมีมากเกินไป หลิวหยิงไม่สามารถยืนเคียงข้างซือถูมู่หรงได้อย่างแน่นอน

สถานการณ์ปัจจุบันเกินความคาดหมายของคุณนายซือถูจริงๆ ในความคิดของเธอ หลิวหยิงจะไปจากซือถูมู่หรงในไม่ช้าและจะไม่มีการพัวพันกันมากนัก แต่ตอนนี้ไม่แน่ใจว่าจะเป็นอย่างนั้น ซือถูมู่หรงไม่มีแผนที่จะแยกจากหลิวหยิงเลยและหลิวหยิงก็ไม่คิดที่จะแยกจากซือถูมู่หรง เมื่อคนสองคนเข้าไปพัวพันกันแล้วก็จะพัวพันกันตลอด สิ่งนี้ทำให้คุณนายซือถูตื่นตระหนก เป็นไปได้ไหมว่าหลิวหยิงต้องการคบกับซือถูมู่หรงจริงๆ

 ผมรู้ว่าผมทำอะไร ผมขอโทษสำหรับเรื่องพ่อ ผมมีวิจารณญาณของตัวเอง แม่ ถ้าแม่เชื่อผม ผมจะไม่ทำให้แม่ผิดหวัง  ซือถูมู่หรงรู้สึกเหนื่อย ทำไมแม่ถึงไม่เข้าใจ ตอนนี้เขาปล่อยหลิวหยิงและแยกจากหลิวหยิงไม่ได้ ถ้าติดค้างจริง ใครติดค้างใครมากกว่ากันล่ะ? พวกเขาแยกแยะไม่ถูกตั้งนานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ก็มีลูกอีก เด็กคนนี้ที่สานสองคนเข้าด้วยกันอย่างง่ายดายไม่สามารถแยกพวกเขาออกจากกันได้อีกต่อไป

ซือถูมู่หรงรู้ว่าแม่ของเขาจะไม่ยอมรับหลิวหยิงอย่างง่ายดาย แต่เขาหวังว่าแม่สามารถมองหลิวหยิงอย่างมีเหตุผลและเป็นกลาง อย่างน้อยก็ให้โอกาสพวกเขา ปล่อยให้พวกเขาเดินช้าๆ แล้ววันหนึ่ง ความขัดแย้งระหว่างคนทั้งสองจะคลี่คลาย

ยิ่งกว่านั้น เขาชอบหลิวหยิงจริงๆ ชอบที่ตัวตนและเนื้อแท้แบบปล่อยไม่ได้ ถ้าเขาพลัดพรากจากหลิวหยิงจริงๆ เขาอาจจะไม่มีวันรักใครได้อีก เขาไม่รู้ว่าแม่ของเขาจะเข้าใจความรู้สึกนี้หรือไม่ แต่เขาแค่หวังว่าแม่ของเขาจะไม่กดดันมากเกินไป

 แต่ตอนนี้ แกทำให้ฉันผิดหวัง!  คุณนายซือถูพูดอย่างโกรธเคือง เธอกับซือถูมู่หรงอยู่ไม่ไกลกันนัก เธอสามารถมองเห็นซือถูมู่หรงและคำตอบของซือถูมู่หรง คำตอบของซือถูมู่หรงราวกับว่าเขากำลังพูดต่อหน้าเธอและเขาเองก็แสดงท่าทีขัดแย้ง

 ผมแค่ชอบหลิวหยิงก็ทำให้แม่ผิดหวังแล้วเหรอ?  ซือถูมู่หรงถามเสียงต่ำ ความอคติของแม่จริงๆแล้วมาจากไหน? มันเป็นความเกลียดชังของครอบครัวหลิวหยิงเหรอ? แต่หลังจากหลายปีผ่านไป พ่อของหลิวหยิงก็ตายไปหลายปีเช่นกัน ความเกลียดชังของเธอดูเหมือนจะไม่หายไปเลย มันจะทำให้ หลิวหยิงและครอบครัวของเธอต้องชดใช้จริงเหรอ?

 ใช่ แกตอนนี้น่ะทำให้ฉันผิดหวังมาก แกกับหลิวหยิงคบกัน ทำให้ฉันผิดหวังมาก!  คุณนายซือถูยิ้มเยาะ เธอไม่แม้แต่จะอยากเอ่ยถึงชื่อของหลิวหยิง ชื่อนี้นำพาแต่ความทรงจําที่ไม่ดีมากเกินไป หลิวหยิงอยู่ข้างกาย ซือถูมู่หรงเป็นเวลาห้าปี ยึดชีวิตห้าปีของเขาไปไม่พอตอนนี้ยังได้เอาหัวใจของเขาไปอีก ตอนนั้นเธอไม่ควรเห็นด้วยกับความคิดของซือถูมู่หรง ไม่ควรปล่อยให้ หลิวหยิงอยู่เคียงข้าง ซือถูมู่หรงมีหลายวิธีและโอกาสที่จะแก้แค้นตระกูลหลิว แต่ดันเลือกวิธีนี้และตอนนี้เหมือนเอาเนื้อไปแลกกับหนัง

ซือถูมู่หรงเงียบไปนาน ไม่คิดว่าแม่จะพูดคำที่โหดร้ายเช่นนี้ หลังจากที่พ่อของเขาตาย สิ่งที่เขาต้องการมาตลอดคือการแก้แค้นให้พ่อของเขาและขอความเห็นชอบและการสนับสนุนจากแม่ของเขา เขาทำได้ดีมาตลอด แม่ก็ภูมิใจในตัวเขาด้วย ตอนนี้ดูเหมือนแม่จะเอากำลังใจและความไว้วางใจกลับคืนมา ผิดหวังแล้วใช่ไหม? อย่างไรก็ตามระหว่างเขากับแม่ของเขาใครทำให้ใครผิดหวังกันแน่? เขาต้องการที่จะได้รับการยอมรับจากแม่และเขาต้องการให้เธอปฏิบัติต่อเขาอย่างอ่อนโยนไม่ว่าเขาจะตัดสินใจอย่างไรก็จะคอยให้กำลังใจ ปล่อยให้เขายืนหยัดต่อไปและดูเหมือนว่าแม่ของเขาจะใช้เขาเป็นเครื่องมือ ไม่ใช่การเป็นห่วงเป็นใยเขาจริงๆ สิ่งนี้ทำให้ ซือถูมู่หรงไม่เต็มใจสักเท่าไหร่ แต่เขาบอกไม่ได้ ตอนนี้ คำพูดของแม่เป็นเหมือนค้อนทุบหัวใจที่แข็งกระด้างมานานหลายปี เขาคิดว่าเขาไม่สนใจเกี่ยวกับความเจ็บปวดที่แม่ของเขาทํากับเขาอีกต่อไป เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำตามคำเรียกร้องของแม่และทั้งสองก็อยู่กันอย่างสงบสุขแบบนี้ คาดไม่ถึงเลยว่าความอบอุ่นถือเป็นความสุขอย่างหนึ่ง เขาชอบและสุขใจมาก

แต่ตอนนี้ซือถูมู่หรงรู้สึกว่าไม่จำเป็น ความรู้สึกมากมายไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ เดิมทีก็เป็นคำขอที่มากเกินไปเช่นเดียวกับแม่ของเขา เพียงแค่หวังว่าจะล้างแค้นให้พ่อได้ ฟังคำพูดของเขา ถือเป็นการไว้หน้าเธอ พอรู้อย่างชัดเจนแล้วก็ยังต้องการความรู้สึกที่แท้จริงอื่นๆ ซึ่งเป็นความคิดที่ฟุ่มเฟือย

 แม่ครับ ผมไม่สามารถยอมแพ้เรื่องหลิวหยิงได้ ถ้าอย่างนั้นผมจะทำให้แม่ผิดหวัง งั้นก็ผิดหวังเถอะ  ซือถูมู่หรงกล่าวอย่างใจเย็น มีความเหงาหงอยอยู่ในน้ำเสียงที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับแม่เสมอมา เขาคิดว่าพวกเขาเป็นแม่ลูกผูกพันธ์ แต่ดูเหมือนเขาจะหลอกตัวเอง เขาแทบจะไม่ได้ขัดต่อความต้องการของแม่เลย แม่คิดว่าเขาไม่มีความคิดส่วนตัวเหรอ? หรือคิดว่าเขาเปลี่ยนตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะความปรารถนาของเธอ?

สิ่งที่คุณนายซือถูต้องการจะพูดติดอยู่ที่ลำคอจนพูดไม่ออก ซือถูมู่หรงไม่เคยพูดกับเธอแบบนี้มาก่อน และสิ่งที่ซือถูมู่หรงเพิ่งพูดไปดูเหมือนจะละทิ้งบางอย่างในทันที คุณนายซือถูรู้สึกว่าเธอกำลังคิดมากด้วยความสูญเสียที่มากเกินไป ซือถูมู่หรงควบคุมอารมณ์ได้ดีเสมอมา จะเปิดเผยให้ชัดเจนขนาดนี้ได้ยังไง?

 แก แกรู้ไหมว่าแกกำลังพูดอะไร  อาจเป็นเพราะน้ำเสียงของซือถูมู่หรงเย็นเกินไป ทำให้คุณนายซือถูตกใจ น้ำเสียงอ่อนลงและถามอย่างเย็นชา เธอยังไม่อยากเชื่อว่าซือถูมู่หรงจะยืนกรานที่จะอยู่กับหลิวหยิงและถึงแม้ว่าจะทำให้เธอผิดหวังก็ไม่ยอมละทิ้งหลิวหยิง

คุณนายซือถูเข้าใจในใจว่าซือถูมู่หรงเป็นความภาคภูมิใจของเธอเสมอมา ซือถูมู่หรงได้ใช้ความพยายามมากเพียงใดเพื่อมาถึงจุดนี้ เธอได้เฝ้าดูอยู่ไม่ใช่ว่าเธอไม่เจ็บปวด แต่นี่เป็นทางเดียวที่เธอสามารถไปกับ ซือถูมู่หรงได้เท่านั้น เขาเจ็บ เธอเจ็บ เมื่อเขามีความสุข เธอก็มีความสุขไปกับเขา เธอคิดเสมอว่าเธอกับ ซือถูมู่หรงแม่และลูกจะไม่มีความขัดแย้งมากเกินไป แต่ หลิวหยิงเป็นอุบัติเหตุ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับ ซือถูมู่หรงดูเหมือนจะพังทลายลง ไม่มีทางที่เธอจะยอมรับ หลิวหยิงแต่มันเป็นไปไม่ได้อย่างยิ่งที่ ซือถูมู่หรงจะยอมแพ้ หลิวหยิงนี่เป็นความขัดแย้งในการปรองดองที่แก้ไขไม่ได้ เธอไม่เคยคิดที่จะอยู่ร่วมกันกับ หลิวหยิงดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงปล่อยให้ ซือถูมู่หรงยอมแพ้

 ผมรู้ ผมจะไม่ปล่อยหลิวหยิง ถ้าผมทำให้แม่ผิดหวังจริงๆ ก็ปล่อยมันไปเถอะ  ซือถูมู่หรงกล่าวอีกครั้ง ราวกับว่าเขากำลังยืนกรานอะไรบางอย่าง ราวกับว่าเขากำลังเตือนอะไรบางอย่าง เสียงของเขาไม่ได้ถูกควบคุมโดยเจตนา เหงาหงอยและเสียงต่ำ ความรู้สึกนี้ควบคุมเขาโดยตรง ซือถูมู่หรงก้มหัวลง มองไม่เห็นอารมณ์ของเขา

คุณนายซือถูรู้สึกเจ็บปวดในใจเมื่อได้ยินเสียงจากโทรศัพท์ น้ำเสียงนั้นลึกเกินไป ไม่ใช่ว่าไม่มีความรู้สึก แต่เป็นความเงียบเหงาและหมดหนทาง นานมากแล้วที่เธอไม่ได้เห็นด้านนี้ของซือถูมู่หรง เขามักจะเฉยเมยและหยิ่งผยอง แต่ตอนนี้ราวกับว่าย้อนเวลากลับไปในตอนที่พ่อของเขาเสียชีวิต ทำให้คุณนายซือถูรู้สึกหวั่นไหว เรื่องนี้มีความสำคัญต่อซือถูมู่หรงและทำให้เขาหมดหนทางขนาดนี้เลยเหรอ และดูเหมือนว่าซือถูมู่หรงละทิ้งเรื่องสำคัญซึ่งไม่ใช่สิ่งที่คุณนายซือถูต้องการเห็น