ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1704 ดราม่าสนุกกำลังเริ่มขึ้น

มู่เฉิงสามารถแกล้งเสแสร้งให้ตนเองมีท่าทีที่ธรรมดา ทว่าเขาเข้าดี ตนเองไม่ใช่คนแบบนี้ แค่สำรวจอย่างละเอียดอ่อนเล็กน้อย โฉมหน้าที่แท้จริงได้เผยออกมาหมด ทว่าหลินจื่อไม่เหมือนกัน ถึงแม้ว่าคุณจะลองใจแล้วก็ไม่มีความรู้สึกใดๆ ในทางกลับกัน ยิ่งรู้สึกว่าเธอน่าสนใจ เหมือนปริศนาหนึ่ง ทำให้คนอดอยากจะค้นหาความจริงไม่ไหว

จู่ๆ แสงไฟในงานก็เปลี่ยนไป เป็นแสงไฟสีฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วค่อยๆ สว่างขึ้น มู่เฉิงมองไปที่นาฬิกา เก้านาฬิกาแล้ว ดูเหมือนว่า งานประมูลเริ่มขึ้นแล้ว

หญิงสาวที่สวมชุดกี่เพ้าสีแดงเดินออกมาจากแสงไฟ สวมหน้ากากหน้าจิ้งจอก ปกปิดใบหน้าอย่างสมบูรณ์

ไม่มีบทเกริ่นนำใดๆ วางของประมูลชิ้นแรกเลย คือปากกาด้ามหนึ่ง หรูหรามาก

เวินลั่วฉิงเห็นปากกาด้ามนี้แล้ว ถอนหายใจเบาๆ ฉือเย่ฉาง สมแล้วที่เป็นฉือเย่ฉาง หากตำไม่ผิด ปากกาด้ามนี้คือปากการุ่นจำนวนจำกัดที่มงต์บลองค์และแวน คลีฟ แอนด์ อาร์เปลส์ผลิตขึ้นมาด้วยกัน เพื่อที่จะฉลองครบรอบ100ปีของพวกเขา บนตัวของปากกามีอัญมณีสีฟ้าสามอย่าง รวมถึงมรกตอีกด้วย นอกจากนี้ ยังมีเพชร 840 เม็ดที่สวยงามและโลโก้ของแวน คลีฟ แอนด์ อาร์เปลส์ ข้างบนสลักอัญมณีไว้ 20 กว่าเม็ด

ทันใดนั้นบรรยากาศก็ครื้นเครงขึ้นทันที สำหรับพวกเขาแล้ว สิ่งของมากมายล้วนไม่ต้องมีประโยชน์ ขอแค่หรูหราพอก็พอแล้ว

เวินลั่วฉิงไม่ได้มีความสนใจในด้านนี้ เย่ซือเฉินเองก็ไม่ได้มีความสนใจเช่นกัน แค่นั่งอยู่อย่างเงียบๆ มู่เฉิงก็แค่มาดูความครื้นเครง ไม่ได้เข้าร่วมด้วย

ผ่านไปสักพัก สิ่งของถูกประมูลไปแล้ว และคนที่มาร่วมงาน ก็ยิ่งรู้สึกว่า ฉือเย่ฉางมีชื่อเสียงสมจริงดังคำเล่าลือ ของสะสมข้างใน ล้วนเป็นรุ่นที่มีจำนวนจำกัดทั้งนั้น และยังพบเจอยากอีกด้วย

แต่ว่า พึ่งชื่นชมคนของฉือเย่ฉางไปเมื่อกี้ ในตอนที่เห็นของสะสมชิ้นต่อไป ต่างก็อึ้งกันไปเลย——คือชุดเครื่องประดับหนึ่งชุด ดูแล้วธรรมดาไม่โดดเด่น

คนของฉือเย่ฉางก็เหมือนดูตะลึงไปด้วย มองลงไปยังข้างล่างเวทีทันที มู่เฉิงรู้สึกว่าเหมือนมองมาทางเขา ทว่าก็เก็บสายตากลับไปทันที เหมือนว่าจะไม่ใช่

ผู้หญิงที่อยู่ข้างบนถอนไอด้วยเสียงเบา เริ่มแนะนำของสะสมชิ้นนี้ “นี่คือชุดเครื่องประดับที่ได้มาเมื่อห้าปีก่อนค่ะ ตอนนั้นฉือเย่ฉางได้มาโดยเป็นของจำนอง การออกแบบมีสไตล์ ดูเรียบหรูค่ะ”

ชัดเจนเลยว่า ผู้หญิงที่อยู่ข้างบนไม่อยากพูดอะไรมาก คิดไปชั่วครู่ ก็พูดขึ้นว่า “ราคาประมูลเริ่มที่ ห้าแสน ค่ะ”

ทันใดนั้นข้างล่างก็เงียบไปหมด ชุดเครื่องประดับชุดหนึ่งห้าแสนถือว่าไม่แพง แต่ว่า ชุดเครื่องประดับนี้ จะพูดยังไงดี มากสุดสองล้าน ไม่ได้คุ้มราคามากพอที่จะสะสม

นัยน์ตาของหลิวหยิงหยุดอยู่บนชุดเครื่องประดับนั้น ชุดเครื่องประดับนี้ ใช้แล้ว คือโทเค็นความรักที่คุณพ่อให้กับคุณแม่ ในตอนที่ตระกูลหลิวล้มละลาย ถูกนำออกไปจำนอง ตอนนี้ กลับได้พบเจออีกครั้ง เธอจะต้องเอาเครื่องประดับชุดนี้มาให้ได้ อยากจะมอบให้กับแม่ของเธอ

“ทำไมเหรอ?” เวินลั่วฉิงเห็นหลิวหยิงตื่นเต้นขึ้นกะทันหัน จึงไถ่ถาม

“ฉิงฉิง เครื่องประดับชุดนี้ พ่อฉันเป็นคนมอบให้แม่ฉันในตอนนั้น ห้าปีก่อนจำเป็นต้องจำนองออกไป ฉันอยากได้มันกลับมา” เสียงของหลิวหยิงสั่นไปหมด ระยะเวลาห้าปี เปลี่ยนไปมากมาย ทว่าหลิวหยิงรู้มาโดยตลอด คุณพ่อของเธอยังคงจดจำเรื่องที่นำเครื่องประดับชุดนี้ออกไปจำนองมาโดยตลอด คุณแม่ก็ยังคงนึกถึงตลอด ดังนั้น ครั้งนี้มีโอกาส เธอจะไม่ยอมปล่อยเด็ดขาด แต่ว่า……

ไม่ ห้าม สั่นคลอน หากครั้งนี้ไม่สามารถได้มา งั้นก็ไม่รู้ว่าจะตกอยู่ในมือของใครแล้ว

เวินลั่วฉิงพยักหน้า เครื่องประดับชุดนี้ เหมือนว่าไม่ควรปรากฏตัวอยู่ที่นี่ คนของฉือเย่ฉาง ก็แปลกใจมากเช่นกัน หากไม่ใช่เพราะราคาเครื่องประดับชุดนี้ดูธรรมดา ก็เป็นเพราะว่าเครื่องประดับชุดนี้มีความหมายลึกซึ้งอื่น ทว่า ตอนนี้เครื่องประดับชุดนี้ปรากฏตัวแล้ว สำหรับหลิวหยิงแล้วมีความหมายพิเศษ หลิวหยิงอยากได้ เธอจึงต้องประมูลให้ได้แน่นอน

อีกอย่าง จะพูดอย่างไรดี เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าเครื่องประดับชุดนี้ค่อนข้างแปลก ปรากฏอยู่ในฉือเย่ฉาง จะต้องคุ้มค่าพอที่จะสะสม ถึงแม้ว่าจะไม่มีค่า ฉือเย่ฉางก็ยอมนำออกมาประมูล จะต้องมีราคาแพงมากๆ แน่นอน ฉือเย่ฉางกลับเหมือนว่าประกาศออกมาอย่างธรรมดาง่ายดาย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสาเหตุอะไร

ข้างล่างเวทีไม่มีเสียงมาโดยตลอด แค่เสียงซุบซิบเล็กน้อย หลิวหยิงจึงตะโกนขึ้นเองว่า “ห้าแสน”

ผู้หญิงที่อยู่บนเวทีดูเหมือนค่อนข้างลำบากใจ ทว่าเพราะไม่มีคนตะโกนต่อ กำลังอยากจะพูด ก็ได้ยินเสียงอื่นดังขึ้น

“หกแสน” หลิวหยิงมองไปทางที่เสียงดังออกมา คือ——คุณหรวน? หลิวหยิงรู้จักเขา คือลูกสะใภ้ที่คุณแม่ของซือถูมู่หรงช่วยเขาหามา คุณแม่ของซือถูมู่หรงย่าจะพอใจในตัวเธอมาก จับคู่ซือถูมู่หรงกับเธอมาโดยตลอด

หลิวหยิงขมวดคิ้ว คนคนนี้ ก็ชอบเครื่องประดับชุดนี้เหรอ?

“หนึ่งล้าน” หลิวหยิงไม่อยากพัวพันกับคุณหรวนมากมาย หนึ่งล้านถือว่าราคาสูงมากพอแล้ว อยากไม่ใช่เพราะมีความหมายที่พิเศษ คงไม่ถึงราคานี้แน่นอน

“หนึ่งล้านหนึ่งแสนค่ะ” คุณหรวนตะโกนหลังจากหลิวหยิงต่อ เธอยักคิ้ว มองหลิวหยิงด้วยความยั่วอยู่ ผู้หญิงข้างกายของซือถูมู่หรง ผู้หญิงที่อยู่นานที่สุด แล้วทำไมล่ะ ก็ยังไม่สามารถหลุดจากชะตากรรมของการถูกทิ้งไม่ใช่เหรอ?

คุณหรวนนึกถึงเมื่อสองสามวันก่อน ตอนที่คุณนายซือถูโทรหาเธอ เรื่องที่พูดถึง คุณนายซือถูพูดกับเธออย่างชัดเจน เธอไม่พอใจในตัวหลิวหยิงมาก ไม่มีทางยอมรับให้หลิวหยิงเป็นลูกสะใภ้ของเธอ ทว่าตอนนี้ ขอแค่หลิวหยิงออกจากซือถูมู่หรงไป เธอก็จักหาวิธีให้ซือถูมู่หรงสู่ขอตนเอง

พอนึกถึงเรื่องนี้ คุณหรวนก็รู้สึกดีใจมากๆ นี่คือการยอมรับที่คุณแม่ของซือถูมู่หรงมีต่อตนเอง มีผู้คนมากมายแค่ไหนที่อยากแต่งงานกับซือถูมู่หรงแต่ไม่มีโอกาส มีผู้คนมากมายแค่ไหน ที่ไม่ได้รับการยอมรับจากคุณแม่ของซือถูมู่หรง แต่ตนเอง ไม่เพียงแต่สามารถใกล้ชิดซือถูมู่หรง ยังสามารถทำให้คุณแม่ของซือถูมู่หรงยอมรับตนเอง ขอแค่ข้างกายของซือถูมู่หรงไม่มีใคร ตนเองก็จะเป็นภรรยาของซือถูมู่หรง เป็นคุณหญิงในอนาคตของตระกูลซือถู นี่เป็นเรื่องที่น่าดีใจแค่ไหนเนี่ย

คุณหรวนเข้าใจดี ซือถูมู่หรงชอบหลิวหยิง ทว่า เธอไม่ได้เห็นอยู่ในสายตาเลย หลิวหยิงไม่มีฐานะ ไม่มีตำแหน่ง ไม่สามารถเทียบกับตนเองได้เลย ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีความชอบของซือถูมู่หรง ทว่า คุณนายซือถูไม่ชอบเธอนิ เธอก็ไม่สามารถแต่งงานกับซือถูมู่หรงได้ ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่เชื่อหรอก ความสัมพันธ์ที่ไม่มีคนอวยพร หลิวหยิงจะสามารถยืนหยัดต่อไปได้

อีกอย่าง คุณหรวนรู้สึกว่า ซือถูมู่หรงก็ยังดีกับเธออยู่ ตนเองถือว่ายังมีโอกาส ขอแค่ตนเองทำดีกับซือถูมู่หรง ให้ซือถูมู่หรงรับรู้ถึงความรักของเขา ซือถูมู่หรงจะต้องหวั่นไหวในไม่ช้าก็เร็ว

เธอไม่เคยพบเจอหลิวหยิงเลย ตอนนี้ ไม่ง่ายเลยกว่าจะเจอแล้ว แน่นอนว่าต้องกดทับหน่อย ให้หลิวหยิงรู้ถึง ความแตกต่างระหว่างเธอกับตนเอง นอกจากการไม่ถูกยอมรับจากคุณนายซือถูแล้ว ยังมีความรู้สึกอื่น เช่น วงศ์ตระกูล เธอหลิวหยิงกับซือถูมู่หรง ไม่เหมาะสมกัน!

หลิวหยิงเห็นสีหน้านี้ ก็เข้าใจแล้วว่าคุณหรวนกำลังต่อต้านเธอ แต่ว่า เธอไม่อยากยอมแพ้เร็วขนาดนี้ แต่ว่า หนึ่งล้าน คือจำนวนมากที่สุดที่เธอสามารถจ่ายไหวแล้ว

หลิวหยิงลังเลอยู่ว่าจะตะโกนเรียกต่อดีไหม ก็ได้ยินเสียงของเวินลั่วฉิงที่อยู่ข้างๆ “หนึ่งล้านห้าแสน” เวินลั่วฉิงจับมือของหลิวหยิง สิ่งของของแม่เธอ ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง จะให้คนอื่นไปได้ยังไง? โดยเฉพาะให้คนที่มาต่อต้านหลิวหยิง

หลิวหยิงมองไปทางเวินลั่วฉิงด้วยความขอบคุณ โชคดีที่ยังมีฉิงฉิงอยู่ ให้เธอยอมแพ้เร็วขนาดนั้น เธอมีความไม่พอใจจริงๆ

“หนึ่งล้านหกแสน” คุณหรวนตะโกนเรียกต่อ เวินลั่วฉิงเม้มปาก นี่ตั้งใจมาเหยียดหยามหลิวหยิงสินะ? ราคาของเธอ จะกดทับหลิวหยิงแค่หนึ่งแสน ก็เหมือนกำลังบอกกับหลิวหยิงว่า ขอแค่หนึ่งแสน เธอก็สามารถกดทับหลิวหยิงจนยกหัวไม่ขึ้น

“สองล้าน” เวินลั่วฉิงยิ้มอย่างดูถูก เงินก้อนนี้ เธอเล่นไหว เครื่องประดับชุดนี้ เธอจะต้องช่วยหลิวหยิงประมูลลงมา คุณหรวนเหรอ? เธอจะลองดูว่า นางมีเงินเท่าไหน มาสู้กับตนเอง! เธอไม่เพียงแต่เป็นคนของตระกูลถัง ยังเป็นภรรยาของเย่ซือเฉินอีกด้วย สู้กับตระกูลหรวนของเธอแล้ว ไม่รู้ว่าเก่งกว่ากี่เท่า

“สองล้านหนึ่งแสน” คุณหรวนตะโกนเรียกอย่างเกียจคร้าน ดูเหมือนว่า หลิวหยิงไม่มีเงินแล้ว ถึงได้ให้คนอื่นมาประมูลให้ น่าเสียดาย ของคนอื่นย่อมเป็นของคนอื่น จะยอมจ่ายเพื่อเธอเท่าไหร่กัน? คุณหรวนไม่ได้เห็นอยู่ในสายตาเลย

หลิวหยิงขมวดคิ้ว น้ำเสียงของคุณหรวน เหมือนมีความดูถูกแฝงอยู่ด้วย ทำให้รู้สึกไม่สบายใจมากๆ ทว่าสิ่งที่เธอยิ่งไม่ชอบเธอ นำความไม่สบายใจนี้ มาให้กับเวินลั่วฉิง เธอยื่นมือไปจับเวินลั่วฉิง อยากจะบอกเธอว่าช่างเถอะ ไม่เอาแล้ว เสียไปแล้วก็ให้มันเสียไปเถอะ มีเพื่อนออกหน้าให้เธอ เธอก็พอใจมากแล้ว ไม่จำเป็นต้องมาแย่งชิงอะไรกัน

แต่ว่า เวินลั่วฉิงแค่ยิ้มไปทางเธอ ยัยหยิงเอ๋อร์ซื่อบื้อ ตอนนี้ ไม่ใช่เวลาที่จะหยุดก็หยุดได้? ดราม่าสนุกกำลังเริ่มขึ้น