ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END 恶役少爷不想要破灭结局 - บทที่ 352 การปะทะ
บทที่ 352: การปะทะ
ลูกแก้วชีวิตนั้นเป็นอุปกรณ์เวทย์ที่ถูกพัฒนาขึ้นเมื่อหลายร้อยปีก่อนช่วงทำสงครามกับพวกกลายพันธุ์ เพื่อตรวจดูว่าทหารคนนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ แต่ในยุคปัจจุบัน ส่วนใหญ่มันถูกใช้โดยภรรยา ซึ่งสามีมักจะเดินทางไปยังที่อันห่างไกล
มันเป็นอุปกรณ์เวทย์ที่เรียบง่ายที่ทำหน้าที่เดียว แต่นั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้มันมีประสิทธิภาพสูงมากเช่นกัน
ไม่ว่าระยะทางจะไกล หรือมีการเปลี่ยนแปลงทางสภาพร่างกายของเป้าหมายแค่ไหน ลูกแก้วชีวิตก็จะสะท้อนถึงสภาพของเป้าหมายเสมอ ตราบใดที่แสงของมันยังไม่ดับ วันแห่งการพบพานจะต้องมาถึงอีกครั้งอย่างแน่นอน นี่คือตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของสิ่งนั้น
“ท่านพี่ !”
เด็กสาวผมสีเงินพุ่งเข้าไปในหอนาฬิกาผ่านแสงจันทร์ที่เล็ดลอดมาทางหน้าต่างด้วยความกังวล ทันใดนั้นเธอก็พบภาพอันน่าตะลึง
ข้างหน้าอลิเซียมีคนสองคนจ้องมาที่เธอด้วยสีหน้าตกใจ คนหนึ่งเป็นผู้หญิงที่เธอไม่เคยพบมาก่อนส่วนอีกคนเป็นเด็กชาย…
เด็กชายที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนท่านพี่โรเอล
“!”
ราวกับถูกฟ้าผ่า อลิเซียสะดุ้งด้วยความตกตะลึงหน้าซีดลงอย่างสั่นกลัว เธอคิดได้เพียงแค่ความเป็นไปได้เดียวที่จะอธิบายสถานการณ์นี้
พี่ใหญ่โรเอลมีลูกกับนังจิ้งจอกงั้นเหรอ ?!
ทันทีที่ความเป็นไปได้ดังกล่าวผุดขึ้นในใจของอลิเซีย ดวงตาของเธอก็แดงก่ำด้วยความขุ่นเคือง ราวกับว่าโลกทั้งใบเพิ่งถล่มลงมาทับ
ถ้าเป็นนอร่าหรือชาร์ล็อตก็ยังพอเข้าใจได้ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นแน่ ๆ
อันที่จริง อลิเซียรู้ลึก ๆ อยู่แล้วว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่โรเอลจะปฏิเสธนอร่าหรือชาร์ล็อตอีก พวกเขาเกี่ยวพันกันมากเกินไปในแง่ของสถานการณ์ทางครอบครัวและปัจจัยอื่น ๆ มากมาย
แต่ถึงกระนั้น อลิเซียก็ยอมรับไม่ได้ที่โรเอลจะไปอยู่กับนังจิ้งจอกที่ไหนไม่รู้… แถมพวกเขายังมีลูกด้วยกันอีกด้วย !
ล้อกันเล่นน่า ! เรายังไม่ได้มีความสัมพันธ์ระดับนั้นกับพี่ใหญ่โรเอลเลย !
“ค…คุณคือ…”
“อลิเซีย ?”
“เอ๋ ?”
ขณะที่อลิเซียชี้นิ้วอันสั่นเครือไปที่ทั้งสอง โรเอลก็หายจากอาการงุนงงและเรียกชื่อของเด็กสาวออกมา อลิเซียประหลาดใจที่ได้ยินเสียงของโรเอล แต่นั่นก็ทำให้ความสงบกลับมาหาเธอ
เดี๋ยวก่อน มีบางอย่างไม่ถูกต้อง เขาไม่โตเกินไปที่จะเป็นลูกของพี่ใหญ่โรเอลเหรอ ? เด็กนั่นตัวพอ ๆ กับครั้งแรกที่เราพบพี่ใหญ่โรเอลเลย ซึ่งหมายความว่าอย่างน้อย ๆ ก็ต้องมีอายุประมาณแปดถึงเก้าขวบ
ไม่ว่าร่างกายของเด็กคนนี้จะเติบโตเร็วแค่ไหน ก็ไม่มีทางที่มันจะเร็วได้ถึงขนาดนี้ อาจมีความเป็นไปได้ที่เจ้าตัวจะมีความสามารถบางอย่างในการเร่งอัตราการเติบโต แต่ตระกูลแอสคาร์ดไม่มีคาถาแบบนั้น
ยิ่งไปกว่านั้น เสียงของเขาฟังดูคุ้นหูมาก หมายความว่าเด็กคนนี้คือ…
“พี่ใหญ่โรเอล ?”
“ฉันเองอลิเซีย เธอมาทำอะไรที่นี่เหรอ ?”
“!”
อลิเซียถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อได้ยินเสียงของเขา เธอรีบวิ่งเข้าไปกอดโรเอล แต่ก่อนที่มือของเธอจะเอื้อมถึงเขา จู่ ๆ ก็มีพลังเวทย์พุ่งพรวดผลักเธอกลับไป
ความรู้สึกนี้ ! ระดับแก่นแท้สาม !
ดวงตาสีแดงเข้มของอลิเซียหรี่ลงเมื่อเธอตระหนักว่าผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ โรเอลนั้นคือผู้มีพลังเหนือธรรมชาติระดับแก่นแท้สาม เธอหันไปมองเด็กสาวคนนั้น ในขณะที่อีกฝ่ายก็กลับมาที่เธออย่างเย็นชาเช่นกัน
เดี๋ยวก่อน ถ้าเด็กคนนี้คือพี่ใหญ่โรเอล ก็หมายความว่าผู้หญิงคนนี้ที่พยายามจะจูบเขาก็คือ…
การตระหนักได้ว่ามีจิ้งจอกอยู่ข้างหน้าตัวเอง ทำให้ร่างกายของอลิเซียสั่นสะท้านด้วยความโกรธ เธอปล่อยพลังเวทย์อันทรงพลังปะทะกับผู้หญิงคนนั้นโดยไม่ลังเล อลิเซียไม่มีทางยอมให้มีผู้หญิงอีกคนมาอยู่เคียงข้างโรเอลเพิ่มแน่ !
เหตุการณ์ต่อเนื่องนี้ได้กระตุ้นสัญชาตญาณอันตรายของโรเอลในทันที เขาผ่านสถานการณ์เช่นนี้มามากมายหลายครั้งจนรู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“เดี๋ยว ๆ ๆ ๆ รอเดี๋ยวก่อน ! รุ่นพี่ เธอเป็นน้องสาวบุญธรรมของผม อลิเซีย แอสคาร์ด !”
“โอ้ ?”
“อลิเซีย นี่คือรุ่นพี่ที่ฉันเจอที่สถาบันการศึกษาเซนต์เฟรย่า เธอเป็นองค์หญิงแห่งจักรวรรดิออสทีน ลิเลียน แอคเคอร์มันน์ เธอเป็นคนที่ปกป้องฉันมาตั้งแต่ตอนที่ฉันต้องมาอยู่ในสภาพนี้”
“เข้าใจแล้ว/ เข้าใจแล้วค่ะท่านพี่”
ผู้หญิงสองคนตอบกลับการแนะนำของโรเอลด้วยรอยยิ้ม แต่การปะทะกันของพวกเธอไม่มีวี่แววว่าจะลดน้อยลงเลย มีแต่จะรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
สำหรับลิเลียน อลิเซียเหมือนดั่งนางฟ้าที่ชวนให้หลงใหลเสมือนหลุดออกมาจากความฝัน ทำให้ระดับความระแวดระวังของเธอพุ่งตรงไปถึงระดับสูงสุด เธอจะไม่ตื่นตระหนกได้อย่างไรเมื่อมีผู้หญิงที่สวยขนาดนี้อยู่ข้าง ๆ โรเอล ?
ในฐานะผู้หญิงด้วยกัน ลิเลียนสามารถเข้าใจความรู้สึกที่อลิเซียมีต่อโรเอลได้อย่างชัดเจน ว่ามันไม่ใช่แค่ระดับของพี่น้องแน่ ๆ นอกจากนี้วัตถุทรงกลมที่อลิเซียถืออยู่ในมือ ดูยังไงมันก็เป็นลูกแก้วชีวิตไม่ผิดแน่ มันเป็นอุปกรณ์เวทย์ที่สามีมักจะให้เป็นของขวัญกับภรรยาก่อนออกเดินทางไกล
น้องบุญธรรมหรือ ? หึ อย่าหลอกกันซะให้ยากน่า เธอคิดจะหลอกโรเอลด้วยการโกหกแบบนั้นสินะ เราจะดูไม่ออกได้ยังไงในเมื่อเราเองก็ใช้เส้นทางเครือญาติแบบเดียวกับเธอ ?
ลิเลียนยกมือขึ้นสัมผัสที่ต่างหูของตัวเอง ปัดเป่าการปลอมตัว เพื่อเผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของตน
คราวนี้กลับเป็นฝ่ายอลิเซียที่ต้องรู้สึกประหม่า
มันเป็นใบหน้าที่แตกต่างจากรูปลักษณ์ที่ดูอ่อนเยาว์และชวนฝันของอลิเซียอย่างมาก มันคือใบหน้าของหญิงสาวที่โตเต็มที่และเย้ายวน แต่เย็นชาสูงส่ง จนไม่สามารถบอกได้ว่าใครเหนือกว่าใคร
การเปิดเผยใบหน้าของลิเลียน เปรียบเสมือนการแทงเข้าในเส้นประสาทของอลิเซียด้วยกริช เธอไม่สามารถมองข้ามเสน่ห์ของลิเลียนได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาถึงตัวตนของเธอ ผลที่ได้ก็คือเธอยิ่งกระสับกระส่ายมากขึ้น ทำให้โรเอลตกใจมาก
หึ คิดว่าเราจะกลัวองค์หญิงแห่งจักรวรรดิออสทีนรึไง ? เราแข่งขันกับองค์หญิงแห่งจักรวรรดิเซนต์เมซิท และผู้นำในอนาคตของเมืองโรซ่าที่อยู่ใกล้ ๆ มาตลอด และทั้งคู่มีต่างก็อิทธิพลเหนือกว่าตระกูลแอสคาร์ดมากกว่าจักรวรรดิออสทีนที่อันห่างไกลของเธอเสียอีก !
เธอไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าคนจรจัดที่รู้จักพี่ใหญ่โรเอลได้เพียงสองเดือน ! คิดว่ามีสิทธิ์อะไรมาแข่งกับเรากัน
“คุณลิเลียน ดิฉันขอแสดงความขอบคุณในนามของตระกูลแอสคาร์ด ที่คุณช่วยดูแลเขามาตลอด อย่างไรก็ตามเราจะไม่สร้างปัญหาให้คนนอกเช่นคุณอีกต่อไป ดิฉันจะพาท่านพี่กลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลแอสคาร์ดด้วยกัน ดิฉันหวังว่าคุณจะไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ นะคะ”
“ขออภัยด้วย คุณอลิเซีย แต่ดูเหมือนว่าโรเอลจะลืมพูดถึงบางอย่างก่อนหน้านี้ ให้ฉันอธิบายสิ่งต่าง ๆ ให้คุณเข้าใจก่อน… ฉันเป็นญาติทางพลังสายเลือดของโรเอล”
“ญาติทางพลังสายเลือด ? โกหกน่า ! มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน !”
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ ? ฉันไม่แน่ใจว่าความสัมพันธ์ของเราย้อนกลับไปได้ไกลแค่ไหน แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเราพวกเราสองคนมีสายเลือดเดียวกัน ความสัมพันธ์ที่เรามีร่วมกันนั้นลึกซึ้งกว่าความสัมพันธ์อื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นมิตรภาพหรือสายสัมพันธ์ในครอบครัว กล่าวอีกนัยหนึ่ง…”
ลิเลียนก้าวไปข้างหน้า โอบแขนของเธอไว้รอบเอวของโรเอล และพูดด้วยรอยยิ้มอย่างมั่นใจ
“ฉันเป็นพี่สาวของโรเอลในแง่ของสายเลือด ฉันเป็นคนที่ใกล้ชิดเขาที่สุดในโลกนอกเหนือจากพ่อแม่ของเขา มันถูกต้องแล้วที่เขาจะพึ่งพาฉันเมื่อมีปัญหา”
“ค…คุณต้องล้อกันเล่นแน่ ๆ ! คิดว่าจะโกหกแบบนั้นได้จริง ๆ งั้นเหรอ…”
“โกหกเหรอ ? หันมองความจริงก่อนเถอะ คุณอลิเซีย น้องสาวบุญธรรม ฉันเข้าใจว่ามันยากสำหรับคุณที่จะยอมรับสถานการณ์นี้ แต่นี่คือสิ่งที่คุณจะต้องยอมรับให้ได้ เพราะท้ายที่สุดแล้ว… ฉันกับโรเอลตัดสินใจที่จะมีลูกด้วยกันแล้ว”
“อะไรนะ ?!”
“รุ่นพี่ ?”
คำพูดที่ระเบิดออกมาของลิเลียนทำให้อลิเซียส่ายหน้าไปมาด้วยความตกตะลึง เกือบจะสูญเสียความสมดุลของเธอ ทางโรเอลเองก็ตกตะลึงพอ ๆ กันกับการประกาศดังกล่าว ทำให้เขาหันไปมองลิเลียนอย่างสับสน
“การรวมกันของบุคคลสองคนที่มีสายเลือดเดียวกันจะมีโอกาสสูงกว่าที่จะมีลูกที่มีพลังสายเลือดที่ดีขึ้น นี่คือความจริงที่ไม่มีวันสั่นคลอน เรามีหน้าที่ต้องทำสิ่งนี้เพื่อมนุษยชาติ และบรรพบุรุษของเราก็ได้ให้พรแก่เราแล้วด้วย”
“คุณเข้าใจแล้วใช่ไหม คุณอลิเซีย ? ฉันจะต้องขอให้คุณใช้ไหวพริบและขอโทษซะ การรบกวนคู่รักในเทศกาลแสงออโรร่าเป็นเรื่องที่ไม่สุภาพมาก ๆ “
“…”
อลิเซียเงียบไปราวกับตายจากการทิ้งระเบิดด้วยวาจาอันน่าสะพรึงกลัวของลิเลียน
อย่างไรก็ตามลิเลียนก็ต้องประหลาดใจ เพราะความเงียบของอีกฝ่ายคงอยู่เพียงไม่นาน เมื่อเมฆดำเคลื่อนผ่านและแสงจันทร์เริ่มส่องแสงมาบนหอนาฬิกาอีกครั้ง ใบหน้าที่หม่นหมองของอลิเซียก็หายไป เธอเงยหน้าขึ้นและถามคำถามที่ตรงไปตรงมา
“ท่านพี่สารภาพรักกับคุณแล้วรึยัง ?”
“ถ้าไม่ใช่เพราะการรบกวนของคุณล่ะก็ พวกเราสองคนก็คงจะ…”
“ท่านพี่สารภาพกับดิฉันครั้งแรกตอนที่เขาอายุเก้าขวบ”
“…”
“อา มันอาจจะถูกต้องกว่าที่จะเรียกมันว่าเป็นการประกาศความรัก คำที่เขาใช้ไม่ใช่คำว่า ‘ชอบ’ แต่เป็น ‘รัก’ ”
“… แล้วมันจะทำไม ?”
รอยยิ้มของลิเลียนหายไปอย่างช้า ๆ ขณะที่เธอกำหมัดแน่น ดวงตาของอลิเซียหยีขึ้นเป็นเสี้ยวขณะที่เธอเล่าต่อ
“ดิฉันใช้เตียงร่วมกับท่านพี่ทั้งหมด สอง-ร้อย-สิบ-สอง ครั้ง จูบตอนเช้า หนึ่ง-พัน-สาม-ร้อย-สิบ-สาม ครั้ง สารภาพรักกันและกัน ห้า-สิบ-หก ครั้ง และอาบน้ำด้วยกัน ยี่-สิบ-เอ็ด ครั้ง ดิฉันเห็นทุกตารางนิ้วของร่างกายท่านพี่”
“อ...อลิเซีย ?”
“คุณรู้ไหมว่าท่านพี่ชอบสเต็กแค่ไหน ? คุณรู้รึเปล่าว่าอุณหภูมินำในอ่างอาบน้ำที่ท่านพี่ชอบคือเท่าไหร่ ? คุณรู้รึเปล่าว่าจูบแรกของท่านพี่เงอะงะแค่ไหน ? โธ่ ฉันเดาว่าคุณคงจะไม่มีวันจะได้รู้เรื่องพวกนั้นหรอก เพราะดิฉันฝึกเขามาแล้ว”
“… เธอพยายามจะสื่ออะไรกันแน่ ?”
เมื่อได้เห็นใบหน้าที่กำลังสะพรึงกลัวของลิเลียน อลิเซียก็หัวเราะเบา ๆ และพูดต่อ
“ดิฉันแค่กำลังบอกว่าคุณน่ะควรเลิกดีใจกับชัยชนะเล็ก ๆ ได้แล้ว ยัยป้า แกก็แค่กินของเหลือของฉัน ! พยายามเข้าหาท่านพี่เพื่อสืบพันธุ์ แกเป็นสัตว์ช่วงติดสัดงั้นเหรอ ? เจียมตัวได้แล้ว !”
“ว่ายังไงนะ ?! ยัยเด็กนี่ !”
“ทำไม ? ต้องการจะมีเรื่องเหรอ ยัยป้า ?”
“พวกเธอทั้งสองคนต้องสงบสติอารมณ์…”
ตูม !
โรเอลไม่มีจังหวะแม้แต่จะได้พูดจนจบ เขาถูกขัดด้วยเสาพลังเวทย์สองเสาที่พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
ใบหน้าของลิเลียนแดงก่ำด้วยความโกรธจากการถูกจี้จุดเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนทนไม่ไหว โดยเฉพาะเรื่องอายุของเธอ ทำให้เธออาละวาดทันที
ฝั่งอลิเซียเองก็รู้สึกผิดหวังอย่างยิ่งกับการที่ข้อได้เปรียบเพียงอย่างเดียวเหนือคู่ต่อสู้คนอื่น ๆ ได้ถูกช่วงชิงไปจากเธอ ดังนั้นเด็กสาวจึงยินดีกับการต่อสู้ครั้งนี้ด้วยเช่นกัน
พลังเวทย์สีม่วงของลิเลียนปะทะเข้ากับพลังเวทย์สีเงินของอลิเซีย ทำให้เกิดคลื่นกระแทกอันน่าสะพรึงกลัวที่เขย่าทุกสิ่งในบริเวณใกล้เคียงขึ้นไปในอากาศ
เสียงที่เกิดจากการปะทะกันอย่างไม่สนหน้าเทพีใด ๆ รวมถึงเศษหินและเศษอิฐที่ลอยขึ้นไปในอากาศ เรียกความสนใจของเด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงที่จัตุรัสแห่งพร และทูตสวรรค์ตัวน้อยในห้องจัดเลี้ยง ทั้งสองประสานเสียงกันอย่างน่าประหลาด
“เจอตัวเขาแล้ว !”