ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END 恶役少爷不想要破灭结局 - บทที่ 387: ปรมาจารย์แห่งการจารกรรม โรเอล
- Home
- ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END 恶役少爷不想要破灭结局
- บทที่ 387: ปรมาจารย์แห่งการจารกรรม โรเอล
บทที่ 387: ปรมาจารย์แห่งการจารกรรม โรเอล
‘เขารอคุณมาโดยตลอด’
ข้างถนนอันพลุกพล่าน เทเรซากำลังยกสมุดจดเพื่อเผยคำคำนี้ออกสู่สายตา ซึ่งทำให้โรเอลตกตะลึงจนจ้องมองเธอด้วยสภาพอ้าปากค้าง
“วิลเลียมรอฉันอยู่งั้นเหรอ? หมายความว่ายังไงกัน?”
โรเอลถามอย่างไม่เข้าใจ
เทเรซาเม้มปากแน่น ไม่รู้จะตอบคำถามนั้นอย่างไร เธอจะต้องเปิดเผยความลับของวิลเลียมเพื่ออธิบายเรื่องนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรแบบนั้นได้
วิลเฮลมินาควรจะเป็นฝ่ายบอกเขาด้วยตัวเองมากกว่า
เธอจึงทำได้เพียงแค่ถอนหายใจและส่ายหัวเบา ๆ
โรเอลจับสังเกตได้ว่าเทเรซากำลังลำบากใจ จึงตัดสินใจไม่ถามต่อพร้อมกับพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะยกแก้วน้ำผลไม้ขึ้นจิบอีกครั้ง
ดูเหมือนว่าวิลเลียมเองก็คงจะมีเหตุผลส่วนตัวเหมือนกัน
ความคิดนี้บีบคั้นหัวใจโรเอลยิ่งนัก แต่เมื่อเขามองดูเด็กสาวผมสีชมพูที่อยู่ข้าง ๆ ความกดดันที่เขารู้สึกอยู่ดูเหมือนจะเบาลงมาเล็กน้อย
ดูเหมือนว่าไม่ใช่ทุกคนในอาณาจักรแห่งภาคีอัศวินที่จะเห็นด้วยกับแนวคิดของวิลเลียม ซึ่งถือเป็นข่าวดี เพราะมันหมายความว่าโรเอลสามารถชนะใจพวกเขาไปทีละคนได้ ก่อนที่จะหันไปกดดันวิลเลียมเป็นคนสุดท้าย
เทเรซาดูเหมือนจะเป็นสมาชิกหลักในกลุ่มของวิลเลียม อีกทั้งยังเป็นคนที่ปกติและมีเหตุผลที่สุด แผนการนี้ต้องไปได้ไกลแน่ ถ้าโรเอลยังสามารถรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอเอาไว้ได้
ในที่สุดโรเอลก็เข้าใจจุดประสงค์เบื้องหลังคำแนะนำนี้ แต่แล้วเขาก็เกิดความสงสัยขึ้นในใจขึ้นอีกครั้ง
โรเอลมาที่นี่เพื่อทำตามคำแนะนำของเทพธิดาแห่งโชคชะตา แล้วเทเรซาล่ะ? นี่ถือเป็นเรื่องแปลกตาอยู่บ้าง ที่จะเห็นนักเรียนซึ่งเพิ่งย้ายมาอย่างเธอ เดินไปตามถนนเพียงลำพังในวันแรก
“เทเรซา เธอกำลังเดินสำรวจสถาบันอยู่งั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้น ให้ฉันพาเธอไปดูรอบ ๆ ก็ได้นะ”
โรเอลถาม
เทเรซาส่ายหัวและรีบเขียนสมุดบันทึกทันที
‘ฉันกำลังตามหาคนอยู่’
“ตามหาคน? มีคนจากกลุ่มของเธอหลงทางงั้นเหรอ?”
‘ใช่ บริตตานี่หายตัวไป ฉันหาเธอไม่เจอ ตั้งแต่ตอนที่พวกเราแยกกันไปหลังมื้อเย็น’
“เข้าใจแล้ว… ว่าไงนะ?”
จู่ ๆ โรเอลก็นึกถึงความเป็นไปได้ที่ทำให้คำพูดของเขาต้องหยุดชะงัก
…
ภายในป่านอกคฤหาสน์สีกรมท่า เด็กสาวผมสีทองในชุดเกราะเบากำลังซ่อนอยู่บนต้นไม้ สอดแนมมองเข้าไปในคฤหาสน์ผ่านช่องแหวกระหว่างใบ ตามองดูเทียนดับลงอย่างช้า ๆ รอคอยช่วงที่เสียงหายใจของผู้ที่อยู่ในคฤหาสน์ลึกขึ้น
เธอคือบริตตานี่ ลูเด้ จากตระกูลดยุกลูเด้ของอาณาจักรแห่งภาคีอัศวินเพนเดอร์ เธอเป็นเด็กสาวที่มีเสน่ห์และเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ หลังจากที่ก้าวสู่ระดับแก่นแท้ 4 เมื่อเดือนที่แล้ว ด้วยพลังสายเลือดแห่งวัลคีรี่ส่งผลให้เธอสามารถเอาชนะคนอื่น ๆ ในรุ่นเดียวกันได้สบาย ๆ ทำให้เธอถือเป็นกำลังรบที่สำคัญของนักเรียนที่ย้ายมาจากต่างแดน
ทว่าในวันที่บริตตานี่เข้ามายังสถาบันการศึกษาเซนต์เฟรย่า ก็บังเอิญพบคู่หมั้นที่ออกจากบ้านเพื่อหนีการหมั้นหมาย ทำให้เด็กสาวอยากจะลากเขากลับไปพร้อมกันอย่างยิ่ง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอดันถูกคนที่ห้ามเป็นศัตรูด้วยมาขวางเอาไว้เสียก่อน ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกเสียจากโรเอล แอสคาร์ด เป้าหมายในการสังเกตการณ์ของเหล่านักเรียนจากอาณาจักรแห่งภาคีอัศวินนั่นเอง
บรรยากาศที่โรเอลปล่อยออกมาในห้องประชุมได้เขย่ากลุ่มของพวกเขาอย่างสุดใจ
สัญชาตญาณอันเฉียบแหลมของบริตตานี่จากสายเลือดแห่งวัลคีรี่ บอกเธอว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เธอจะสามารถเอาชนะได้… แต่เกอรัลนั้นอยู่ภายใต้การคุ้มครองของเขา
ฉันไม่สามารถเอาชนะโรเอล แอสคาร์ดได้ แถมเกอรัลเองก็ไม่มีทางกลับมาหาฉันด้วยความตั้งใจของตัวเองแน่ แต่ว่านะ ฉันยังมีตัวเลือกอื่นอยู่
ทั้งหมดที่บริตตานี่ต้องทำก็แค่หลีกเลี่ยง โรเอล แอสคาร์ด เป้าหมายเดียวของเธอคือเกอรัล ตราบใดที่ไม่มีโรเอล แอสคาร์ด เธอมั่นใจว่าตนเองจะสามารถกำราบเกอรัลและลักพาตัวเขากลับไปกับเธอได้
สิ่งแรกที่เธอต้องทำก็คือการสังเกตเพื่อหาจุดจู่โจม ซึ่งไม่ใช่ที่ไหนนอกเสียจากคฤหาสน์สีกรมท่า
หลังจากการสังเกตมาเป็นเวลาหลายชั่วโมง บริตตานี่พบว่านักเรียนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ที่นั่นเป็นนักเรียนชั้นปีที่ 1 และแทบจะไม่มีนักเรียนคนไหนที่แข็งแกร่งเลย มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่อว่าพอลคอยอยู่เคียงข้างเกอรัล ตลอดเวลา แต่ชายคนนั้นมีระดับอยู่เพียงแค่ระดับแก่นแท้ 5 เท่านั้น ซึ่งไม่สามารถคุกคามเธอได้แม้แต่น้อย
ชั้นแรกในแผนของบริตานี่คือการตรวจสอบสถานที่ แต่หลังจากการประเมินอย่างรอบคอบแล้ว เธอสังเกตเห็นบางสิ่งที่จุดประกายความตื่นเต้นของตน …เจ้าของคฤหาสน์ไม่อยู่ที่นี่ในขณะนี้
หรือก็คือ ถ้าฉันรีบบุกเข้าไปตอนนี้ละก็ จะไม่มีใครสามารถ…
ความคิดพวกนั้นดึงดูดใจบริตตานี่เป็นอย่างมาก
“ฉันขอแนะนำว่าอย่าทำอย่างนั้นจะดีกว่านะ”
“!”
เสียงที่ดังมาจากด้านหลังทำให้บริตตานี่เย็นวาบไปทั้งหลัง ก่อนจะรีบหันกลับไปมอง
ในส่วนลึกของป่า ใต้ร่มเงาของต้นไม้เขียวชอุ่ม มีดวงตาสีทองคู่หนึ่งจ้องมองมาที่บริตตานี่ เตือนเธออย่างเงียบ ๆ ว่าอย่าได้คิดจะลงมือ
โรเอล แอสคาร์ด!
บริตตานี่เบิกตาด้วยความสยดสยองเมื่อรู้ตัวตนของอีกฝ่าย ความกลัวอย่างท่วมท้นแล่นเข้ามาที่อกของเธอกระตุ้นสัญชาตญาณที่จะตอบโต้ แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็กังวลใจเกี่ยวกับการยั่วยุของชายที่มีพลังอำนาจเกินจะหยั่งถึงคนนี้
ขณะที่บริตตานี่กำลังติดอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก โรเอลก็พูดขึ้นมาต่อ
“เทเรซากับคนอื่น ๆ กำลังตามหาเธอนะบริตตานี่ ฉันว่าเธอกลับไปตอนนี้น่าจะดีกว่า”
“เทเรซา?”
บริตตานี่ประหลาดใจที่ได้ยินโรเอลพูดชื่อเทเรซาอย่างเป็นกันเอง ทำให้เธอสงสัยว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์แบบไหนกันแน่ แต่เมื่อได้รู้ว่าโรเอลและเทเรซามีความสัมพันธ์ที่เป็นมิตรกัน ช่วยบรรเทาความประหม่าของเธอลงเล็กน้อย
โรเอลดีใจที่เห็นว่าในที่สุดบริตตานี่ก็เริ่มผ่อนคลายลงมาบ้าง เขาจึงหยุดชั่วครู่ก่อนจะกล่าวเสริม
“บริตตานี่ ฉันได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเธอมาจากเกอรัลแล้ว โดยส่วนตัวฉันคิดว่าเธอควรจะใช้วิธีอื่นที่ดีกว่านี้นะ”
“โรเอล ฉันเป็นคู่หมั้นของเกอรัล ต่อให้นายพยายามจะหยุดฉัน ฉันก็ไม่สนหรอก...”
“ขอโทษนะ บริตตานี่ แต่ฉันอยากจะให้เธอใจเย็นลง และฟังฉันก่อน ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อหยุดเธอ ตรงกันข้ามฉันอยากช่วยเธอด้วยซ้ำ”
โรเอลพูดด้วยรอยยิ้ม
“เอ๋?”
บริตตานี่ตกตะลึง ดวงตาของเธอสั่นไหวด้วยความไม่แน่ใจ ขณะมองดูเด็กหนุ่มที่เดินออกมาจากเงามืดพร้อมกับไม้เท้าโบราณในมือ
“ช่วยฉัน? หมายความว่ายังไง?”
“ฉันอยากจะปัดเป่าความเข้าใจผิดระหว่างพวกเธอทั้งสองคน เพื่อที่เธอจะได้เติมเต็มการหมั้นหมาย บริตตานี่ เธอน่าจะสังเกตเห็นแล้วนี่นา ว่าความพยายามของเธอที่จะคว้าหัวใจของเกอรัล ไม่เคยประสบผลสำเร็จเลยสักครั้งจนถึงตอนนี้ ตรงกันข้าม เขามีแต่จะกลัวเธอมากขึ้นเท่านั้น”
“…”
คำพูดตรงไปตรงมาอย่างไร้ความปรานีทำให้บริตตานี่ถึงกับหน้าซีด เธอแอบสะดุ้งเบา ๆ เพราะนี่เป็นจุดที่ทำให้เจ้าตัวเจ็บปวดมาโดยตลอด แต่โรเอลไม่ได้ตั้งใจจะหยุดลงเพียงเพราะเรื่องนั้น
“ฉันได้ยินเรื่องตระกูลลูเด้กับทุกสิ่งที่เธอเคยทำมาแล้ว ดังนั้นฉันจะสรุปให้ตรง ๆ ก็แล้วกัน ถ้าเธอยังดึงดันที่จะทำแบบนี้ต่อไป ก็คงทำได้แค่รอเวลาให้เกอรัลเพิกถอนการหมั้นกับเธอแล้วล่ะ”
“!”
บริตตานี่รู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว แต่การยืนยันถึงความกลัวที่เลวร้ายที่สุดเป็นเรื่องที่ยากจะแบกรับ เธอถึงกับต้องคว้าลำต้นของต้นไม้ที่ใกล้ที่สุดเพื่อยันตัว มิฉะนั้นอาจจะตกลงมาจากต้นไม้ได้ด้วยความเศร้า ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีซีด เมื่อความสิ้นหวังเข้ามากลืนกินหัวใจ
ทันใดนั้น โรเอลก็เปลี่ยนน้ำเสียง
“แต่ว่า… มันยังไม่จบหรอก เธอยังพอมีความหวังอยู่นะ”
“ความหวัง?”
“ใช่แล้วบริตตานี่ คงจะดีไม่น้อยถ้าพวกเราสามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันได้”
โรเอลแนะนำด้วยรอยยิ้ม
“ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน… หมายความว่ายังไง? บอกไว้ก่อนนะ ฉันไม่คิดที่จะทรยศต่ออาณาจักรของตัวเอง!”
บริตตานี่หลุดจากภวังค์และจ้องมองโรเอลอย่างระแวงทันที ทว่าโรเอลกลับส่ายหัวแทนคำตอบ
“บริตตานี่ เธอคิดมากไปแล้ว ทั้งหมดที่ฉันขอ ก็คือฉันอยากจะสร้างความสัมพันธ์ฉันมิตรกับวิลเลียม นี่ควรจะเป็นสถานการณ์ที่ได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่ายนะ …เว้นแต่เธออยากจะเป็นศัตรูของฉัน”
“…”
บริตตานี่ รู้สึกขัดแย้งขึ้นมาในจิตใจ
ประการแรก วัตถุประสงค์ของพวกเขาที่มายังสถาบันการศึกษาแห่งนี้ก็เพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดีกับโรเอล ดังนั้นจึงไม่มีอะไรผิดปกติในคำขอของเขา อย่างไรก็ตามการเป็นพันธมิตรกับโรเอลโดยตรง กลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังทรยศต่อสหาย
ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ทำให้บริตตานี่ไม่สามารถตอบสนองต่อข้อเสนอของโรเอลได้ทันท่วงที
อย่างไรก็ตามความเงียบของเด็กสาวไม่ได้ทำให้โรเอลรู้สึกกังวล เพราะเขาเตรียมไพ่เด็ดอีกใบที่จะรับประกันความสำเร็จของการเจรจานี้
“บริตตานี่ ฉันเตรียมของขวัญมาให้เธอ เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งมิตรภาพของเรา”
“ของขวัญ? คิดว่าฉันจะรับสินบนจากนายงั้นเหรอ…”
“ชุดช้อนส้อมและผ้าปูที่นอนของเกอรัล”
“ตกลง!”
เหยื่อที่โรเอลนำมานั้นล่อตาล่อใจเกินกว่าที่บริตตานี่จะปฏิเสธได้ เธอตอบตกลงโดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว ทำให้โรเอลเผยรอยยิ้มที่พึงพอใจออกมา
จำนวนสายลับที่มีในปัจจุบัน: 2