ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1273 มอบให้เจ้า (1) / ตอนที่ 1274 มอบให้เจ้า (2)

เฟยเยียนมองฮ่องเต้น้อยกินอย่างมีความสุข น้ำตาของเขาไหลรินราวสายน้ำ 

 ข้าเพิ่งคิดอะไรออก  เฉียวฉู่พูดพร้อมกับลูบคาง 

 อะไร  ฮวาเหยาถาม 

 ตอนไปที่สุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ เราจะพาเด็กนี่ไปกับเราด้วยหรือเปล่า เห็นว่าที่สุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิมีสมบัติกับวัตถุเวทมนตร์อยู่นับไม่ถ้วนเลยไม่ใช่หรือ หยกกับพวกของที่มีแก่นวิญญาณก็ต้องมีเยอะเหมือนกันซิ ถ้าเด็กนี่ต้องการจริงๆ พาเขาไปกับเราด้วยก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรมากนี่นา จะได้ให้เขากินจนพอใจเลย แบบนั้นไม่ดีหรือ  เฉียวฉู่พูด 

 สุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิเต็มไปด้วยอันตรายนับไม่ถ้วน ให้เขาไปด้วยอาจจะไม่ปลอดภัยสำหรับเขานะ  หรงรั่วพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว นางไม่กลัวอะไรนอกจากความปลอดภัยของฮ่องเต้น้อยเท่านั้น พวกเขาเคยไปผาสุดขอบฟ้ากันมาแล้ว และรู้ว่าที่นั่นอันตรายขนาดไหน จะปกป้องตัวเองยังยากเลย ไม่ต้องพูดถึงว่าจะพาฮ่องเต้น้อยที่ยังเด็กมากและวิญญาณอ่อนแอไปด้วยเลย 

 เรื่องนั้น พวกเจ้าทุกคนไม่ต้องกังวลไปหรอก  จวินอู๋เย่าพูดขึ้น  ในด้านพลังการต่อสู้ พวกเจ้าทุกคนที่นี่ ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้เขาได้สักคน  ดวงตาของเขาหันไปมองฮ่องเต้น้อยที่ยังคงเคี้ยวจี้หยกอยู่ 

ผู้เยาว์ทุกคนที่นั่นทำตาโตอย่างเหลือเชื่อ ต่างมองไปที่ฮ่องเต้น้อยที่รู้จักแค่ ‘จิน จิน จิน’ 

 โลหิตแดงถูกสร้างขึ้นเพื่อให้พลังที่แข็งแกร่ง ถึงเขาจะไม่ตายเพราะโลหิตแดง แต่พลังที่มาพร้อมโลหิตแดงก็อยู่ในร่างของเขาแล้ว  จวินอู๋เย่าอธิบายให้ฟัง 

 จริงหรือ  จวินอู๋เสียถาม พร้อมกับหันไปทางจวินอู๋เย่า 

จวินอู๋เย่ายิ้มและตอบว่า  ข้าเคยโกหกเจ้าเมื่อไหร่  

จวินอู๋เสียประหลาดใจ  ท่านจะบอกว่าเราสามารถพาเขาไปด้วยได้อย่างนั้นหรือ  

จวินอู๋เย่าพยักหน้า 

 ไม่ใช่แค่เขา แต่ข้าจะไปกับเจ้าด้วย  

ตอนที่พูดเช่นนั้น สายตาของจวินอู๋เย่าไม่ละไปจากใบหน้าของจวินอู๋เสียเลย แม้ว่าปากจะยิ้ม แต่คำพูดของเขาก็จริงใจจริงๆ  

จวินอู๋เสียก้มหน้าโดยไม่รู้ตัว หัวใจของนางเริ่มเต้นเร็วมาก 

 เย้ มีพี่ใหญ่อู๋เย่าไปด้วย ก็ไม่มีอะไรที่เราต้องกลัวอีกแล้ว!  เฉียวฉู่เป็นแฟนตัวยงของจวินอู๋เย่า เขาเคารพบูชาความแข็งแกร่งของจวินอู๋เย่าอย่างถึงที่สุด เมื่อได้ยินว่าจวินอู๋เย่าจะไปกับพวกเขาด้วย เขาก็ดีใจยิ่งกว่าใคร 

 เราเหลือแผนที่อีกแค่สองส่วนสุดท้าย ออกไปรวบรวมพวกมันให้เร็วที่สุดกันเถอะ เราจะได้ไปที่สุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิกัน!  เฉียวฉู่พูดพร้อมกับลูบกำปั้น เตรียมตัวพร้อมรบเต็มที่ 

พวกผู้เยาว์ในห้องเผยรอยยิ้มกว้าง เนื่องจากวันที่พวกเขารอมานานแสนนานใกล้จะมาถึงแล้ว ตอนนี้ความหวังอยู่ตรงหน้าแล้ว โลหิตพวกเขาแทบเดือดพล่านด้วยความปรารถนาที่จะแก้แค้น 

 พวกเจ้าทุกคนไม่จำเป็นต้องไปค้นหาแล้ว  จวินอู๋เย่าพูดขึ้น 

จวินอู๋เสียมองเขาอย่างงุนงง 

จวินอู๋เย่าพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเยี่ยเม่ยที่ยืนอยู่ด้านข้างก็เอากล่องเล็กๆสองกล่องออกมายื่นให้ตรงหน้าจวินอู๋เสีย 

จวินอู๋เสียมองไปที่จวินอู๋เย่า ไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร 

 เพราะช่วงนี้ข้าอยู่ข้างกายเจ้าไม่ได้ ข้าเลยรวบรวมของขวัญเล็กๆ น้อยๆ นี้มาให้เจ้า หวังว่าเสี่ยวเสียเอ๋อร์จะชอบ  จวินอู๋เย่าพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ยกมือขึ้นลูบหัวจวินอู๋เสีย 

จวินอู๋เสียก้าวเข้าไปเปิดกล่องในมือของเยี่ยเม่ย 

แผนที่หนังมนุษย์เก่าๆสองแผ่นนอนนิ่งอยู่ในกล่องสองใบนั้น!  

 แผนที่!  เฉียวฉู่อุทานด้วยความประหลาดใจ!  

ในกล่องสองกล่องนั้น มีแผนที่อีกสองส่วนที่จวินอู๋เสียกับสหายกำลังหาอยู่!  

จวินอู๋เสียเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ นางอยากถามเขาเรื่องพวกมัน แต่พอหันหน้าไป จวินอู๋เย่าก็เข้ามาใกล้และฉวยโอกาสจุมพิตปากที่อ้าเล็กน้อยของจวินอู๋เสีย 

ตอนที่ 1274 มอบให้เจ้า (2) 

จวินอู๋เสียเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ นางอยากถามเขาเรื่องพวกมัน แต่พอหันหน้าไป จวินอู๋เย่าก็เข้ามาใกล้และฉวยโอกาสจุมพิตปากที่อ้าเล็กน้อยของจวินอู๋เสีย 

มันไม่เหมือนสัมผัสเบาๆ อย่างที่แมลงปอสัมผัสกับผิวน้ำเช่นเมื่อก่อน จุมพิตจากจวินอู๋เย่าครั้งนี้ไม่ใช่แค่ชิมรสชาติเล็กน้อยแล้วถอนกลับ แต่เขาเอาแขนโอบรอบเอวของจวินอู๋เสียและดึงนางเข้ามากอด พร้อมกับจุมพิตอย่างลึกซึ้งยิ่งกว่าเดิม 

เฉียวฉู่กับคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านข้างมองอย่างตะลึงงัน 

พวกเขาไม่นึกไม่ฝันเลยว่า… 

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกระทันหันเกินไป พวกเขาจึงรู้สึกตื่นตกใจไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไรดี!  

เฉียวฉู่สับสนปั่นป่วนไปหมด เขาไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น 

ทำไมจู่ๆ พี่ใหญ่อู๋เย่าถึงจุมพิตน้องเสียแบบนี้… 

ฟ่านจัวกระแอมในลำคอเล็กน้อย แล้วส่งสายตาให้สหายของเขา ฮวาเหยาจัดการลากเฉียวฉู่ที่ปากอ้าตาโตออกไปจากห้อง แม้แต่เยี่ยเม่ยก็วางกล่องลงบนโต๊ะด้านข้าง แล้วแบกฮ่องเต้น้อยที่ยังเคี้ยวกร้วมๆ อยู่ หลบออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว 

ไม่นานภายในห้องก็เหลือแค่จวินอู๋เสียกับจวินอู๋เย่าเท่านั้น 

จุมพิตนี้มาอย่างกระทันหันเกินไป จวินอู๋เสียจึงไม่ทันระวังตัว ร่างเล็กๆ ของนางซุกอยู่ในอกกว้าง ทำให้นางรู้สึกมึนงงทำอะไรไม่ถูก 

กลิ่นที่เขาคิดถึงมานานกระจายอยู่ในปากเขา จวินอู๋เย่าอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ที่ตรงนี้ ไม่อยากจะปล่อยไปเลยแม้แต่วินาทีเดียว 

 หายใจ  แต่สุดท้ายเขาก็ปล่อยปากเล็กๆ ของจวินอู๋เสียไป และเอ่ยเตือนนางเมื่อเห็นว่าเด็กสาวตกใจมากจนลืมหายใจ จวินอู๋เย่ามองใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงของนาง แล้วหัวเราะออกมาดังๆ อย่างร้ายกาจที่สุด 

 ท่าน…  จวินอู๋เสียพึมพำขณะที่จ้องมองจวินอู๋เย่า แก้มของนางเป็นสีแดง ดวงตาที่เย็นชาก็ลดความเย็นชาลงจากเดิม เพิ่มเติมด้วยความไร้เดียงสาของเด็กสาว 

นั่นเกือบทำให้จวินอู๋เย่าใจละลาย 

เพื่อดวงตาคู่นั้น เขายินดีจะทำทุกอย่าง 

ตราบใดที่ดวงตาคู่นั้นมีเพียงเขาแค่คนเดียวเท่านั้น 

 ชอบหรือไม่  เสียงของจวินอู๋เย่าแหบพร่าเล็กน้อยขณะที่พูดเบาๆ  

จวินอู๋เสียมองเขาอย่างมึนงง  อะไรนะ…  

จวินอู๋เย่าส่งยิ้มหยอกล้อให้นาง 

 คิดว่าอะไรเล่า  

จวินอู๋เสียกะพริบตา ยังคงสับสนเล็กน้อย 

จวินอู๋เย่าหัวเราะและอุ้มนางไปนั่งที่เก้าอี้ด้านข้าง เขาหยิบแผนที่สองส่วนจากกล่องมาวางไว้ในมือนาง 

 ชอบหรือไม่  

จวินอู๋เสียมองแผนที่ในมือแล้วถามว่า  ท่านไปหามาตั้งแต่เมื่อไร  

จวินอู๋เย่าพูดพร้อมหัวเราะ  ข้าพบหนึ่งแผ่นก่อนที่รัฐชีจะถูกโจมตี และอยากหาที่เหลือก่อนจะเอาให้เจ้าเป็นของขวัญ ก็เลยไม่ได้บอกเจ้าก่อน  มันคือเซอร์ไพรซ์ที่เขาเตรียมเอาไว้ให้นาง 

 ขอบคุณ…  จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เย่าอย่างจริงจัง ตัวจวินอู๋เย่าเองนั้นลึกลับมาก เป็นเทพมังกรเห็นหัวไม่เห็นหาง มักจะหายตัวไปอยู่เสมอ จวินอู๋เสียเดาว่าเขาอาจมีเรื่องของตัวเองให้ต้องจัดการ และเรื่องพวกนั้นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ  

ทุกครั้งที่เขาหายตัวไป จวินอู๋เสียก็สันนิษฐานว่าเขากำลังจัดการธุระของตัวเอง ไม่เคยคิดเลยว่าสองครั้งสุดท้ายที่หายไปนั้นจะด้วยจุดประสงค์อื่น 

เขาออกไปเพื่อค้นหาแผนที่สุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิที่เหลือให้กับนาง 

 ระหว่างเจ้ากับข้า ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก  จวินอู๋เย่าพูดด้วยรอยยิ้มและจุมพิตเบาๆ ที่หน้าผากของนาง ตราบใดที่มันทำให้นางมีความสุข เขาก็ไม่คิดว่าการทำเรื่องทั้งหมดนี้จะไม่เหมาะสม 

จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เย่า หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง นางก็เงยหน้าขึ้น และก่อนที่จวินอู๋เย่าจะทันได้ตอบสนอง นางก็จุมพิตเขาที่ริมฝีปาก 

ตอนที่ริมฝีปากนุ่มของนางแตะที่ปากของเขาเบาๆ ดวงตาของจวินอู๋เย่าก็ฉายแววตกใจทันที!