ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1291 คิดบัญชี (1) / ตอนที่ 1292 คิดบัญชี (2)

 เจ้าเป็นใคร!  บุรุษชุดเขียวถามพร้อมกับขมวดคิ้วมองจวินอู๋เย่าที่จู่ๆ ก็โผล่มา เขาคิดเอาว่าบุรุษผู้นี้คงเป็นคนจากสามโลกเบื้องล่าง พลังวิญญาณขั้นสีม่วงของเขาแผ่กระจายออกมา เตรียมที่จะจัดการบุรุษที่เข้ามาขวางทางพวกเขา 

แต่ก่อนที่เขาจะได้ลงมือ ผู้อาวุโสฮุยที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็กดบ่าเขาเอาไว้ 

 ผู้อาวุโสฮุย  บุรุษชุดเขียวเอ่ยถามด้วยความงุนงงพร้อมกับมองไปที่ผู้อาวุโสฮุย 

ผู้อาวุโสฮุยหรี่ตาลง จ้องมองไปที่จวินอู๋เย่าเขม็ง 

 อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม  ผู้อาวุโสฮุยพูดด้วยเสียงเย็นชา 

 ทำไม  บุรุษชุดเขียวสับสน ขนาดคนจากตำหนักสรรพชีวิต พวกเขายังฆ่าทันทีที่เจอ กะอีแค่คนจากสามโลกเบื้องล่างคนเดียว ทำไมผู้อาวุโสฮุยถึงห้ามไม่ให้เขาลงมือ 

 ดูนั่น  ผู้อาวุโสฮุยยื่นคางชี้ ดวงตาของบุรุษชุดเขียวมองตามไป สายตาของเขาเคลื่อนจากใบหน้าของจวินอู๋เย่าลงไปที่เท้าของเขา! 

ทันใดนั้น เขาก็เห็นว่าเท้าของจวินอู๋เย่าไม่ได้สัมผัสพื้นดิน แต่เขาลอยอยู่เหนือพื้นประมาณหนึ่งฝ่ามือ 

มองทีเดียว บุรุษชุดเขียวก็เหงื่อแตกพลั่กทันที 

คนจากตำหนักสรรพชีวิตหอบอย่างหนัก เขามองไปที่จวินอู๋เย่าและสังเกตเห็นปรากฏการณ์แปลกๆ ของจวินอู๋เย่าเข้า 

ก็เหมือนกับบุรุษชุดเขียว เขาตกตะลึงพรึงเพริดไม่ต่างกัน! 

การลอยตัวนั้นมีแต่ผู้ที่แข็งแกร่งเหนือมนุษย์เท่านั้นที่จะทำได้ ทั่วทั้งสิบสองตำหนัก นอกจากจ้าวตำหนักของสิบสองตำหนักแล้ว ก็ไม่มีใครทำได้อีก แถมจ้าวตำหนักของสิบสองตำหนักทุกคนก็ทำได้แค่ลอยตัวเพียงช่วงเวลาสั้นๆ มันต้องใช้การตั้งสมาธิรวบรวมพลังวิญญาณไปไว้ที่เท้าเพื่อให้ลอยตัวอยู่ได้ในระยะเวลาสั้นๆ แต่บุรุษตรงหน้าพวกเขากลับใช้มันแทนการเดิน และที่ยิ่งน่ากลัวขึ้นไปอีกคือเขาไม่สามารถตรวจจับพลังวิญญาณจากบุรุษคนนั้นได้เลยแม้แต่น้อย 

คนจากตำหนักเปลวเพลิงปีศาจและตำหนักสรรพชีวิตตระหนักได้แทบจะในทันทีนั้น ไม่ว่าบุรุษตรงหน้าพวกเขาจะเป็นใครก็ตาม พลังอำนาจของเขาก็เหนือกว่าจ้าวตำหนักตำหนักของพวกเขาเองเสียอีก! 

นี่มากพอจะทำให้พวกเขาหวาดกลัวได้แล้ว 

แม้ว่าจ้าวตำหนักสิบสองตำหนักในสามโลกชั้นกลางจะไม่ได้ถือว่าแข็งแกร่งไร้เทียมทาน แต่ก็นับเป็นยอดฝีมือชั้นหัวกะทิ มีคนไม่มากหรอกที่จะเอาชนะพวกเขาได้ และใครก็ตามที่มีพลังแข็งแกร่งกว่าพวกเขา ก็ย่อมจะมีภูมิหลังที่ทรงอำนาจเช่นกัน 

ตอนนั้นเอง ไม่ว่าจะเป็นคนจากตำหนักเปลวเพลิงปีศาจหรือตำหนักสรรพชีวิต ต่างก็ไม่โง่พอที่จะท้าทายจวินอู๋เย่า 

เสียงการปะทะกันของอาวุธที่ดังไปทั่วบริเวณเมื่อครู่ก่อนเงียบกริบลงทันทีที่จวินอู๋เย่าปรากฏตัว 

 ไม่ทราบว่าท่านผู้มาเยือนเป็นใคร วันนี้ตำหนักเปลวเพลิงปีศาจต้องจัดการเรื่องส่วนตัวสักเล็กน้อย ถ้าพวกเราล่วงเกินท่าน โปรดอภัยให้เราด้วย  ผู้อาวุโสฮุยที่เย็นชาและหยิ่งยโสเปลี่ยนท่าทีเป็นเคารพยำเกรงทันที น้ำเสียงของเขาสุภาพมาก 

ใบหน้าของจวินอู๋เย่าเผยรอยยิ้มชั่วร้าย เขากวาดตามองคนจากตำหนักเปลวเพลิงปีศาจโดยไม่พูดอะไรสักคำ 

ความเงียบของเขาทำให้คนที่ยืนอยู่บนผาสุดขอบฟ้ายิ่งกระวนกระวายกันมากขึ้น 

หลังจากนั้นไม่นาน เยี่ยเม่ยกับเยี่ยซาก็ตามมาทัน พวกเขามายืนขนาบข้างจวินอู๋เย่า 

แต่พอเยี่ยซาและเยี่ยเม่ยปรากฏตัว บุรุษชุดเขียวและผู้อาวุโสฮุยก็สีหน้าเปลี่ยนทันที! 

ชายชุดดำคนนั้นคือคนที่ระเบิดตัวเองที่เทือกเขาเมฆาไม่ใช่หรือ เขาระเบิดตัวตายไม่เหลือซากไปแล้วนี่ ทำไม…ถึงมาโผล่ที่นี่ได้เล่า 

บุรุษชุดเขียวตื่นตระหนกขึ้นมาทันที เขาพยายามที่จะบอกตัวเองว่าบุรุษที่เขาเห็นไม่ใช่คนเดียวกับที่เขาเจอที่เทือกเขาเมฆา แต่ไม่ว่าจะมองอย่างไร ใบหน้าของบุรุษคนนั้นก็เหมือนกับคนที่เขาเจอที่เทือกเขาเมฆา! แม้แต่เสื้อผ้าและท่าทางก็ยังเหมือนกัน! 

และสิ่งที่ทำให้เขากลัวมากขึ้นก็คือ ประโยคที่จวินอู๋เย่าถามบุรุษคนนั้น! 

ตอนที่ 1292 คิดบัญชี (2) 

 สองคนนั้นหรือ  จวินอู๋เย่าถามด้วยน้ำเสียงสบายๆ 

คำถามของจวินอู๋เย่าทำให้บุรุษชุดเขียวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เหงื่อโชกทั่วร่าง 

สองคนนั้น! 

สองคนไหน 

คำถามนั้นทำให้บุรุษชุดเขียวนึกถึงตอนที่เขากับผู้อาวุโสฮุยโจมตีเยี่ยซาทันที! 

เยี่ยซาเงยหน้าขึ้นช้าๆ สายตาเย็นเยียบดุร้ายกวาดมองบุรุษชุดเขียวและผู้อาวุโสฮุยก่อนจะพูดว่า  นั่นขอรับ  พร้อมกับพูด เขายกมือขึ้นชี้ไปที่บุรุษชุดเขียวกับผู้อาวุโสฮุย 

พอเยี่ยซาชี้นิ้วมาที่พวกเขา หัวใจของบุรุษชุดเขียวกับผู้อาวุโสฮุยก็หล่นวูบลงเหวลึก พวกเขาหันไปมองจวินอู๋เย่าโดยไม่ได้ตั้งใจ และเห็นว่ามุมปากของจวินอู๋เย่าโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มชั่วร้ายเย็นชา รอยยิ้มที่ทำให้พวกเขาสั่นจนถึงกระดูก 

 นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด! โปรดฟังเราอธิบายก่อน!  บุรุษชุดเขียวรีบพูดด้วยความกลัวจับใจ ไม่รู้ทำไม สายตาของจวินอู๋เย่าถึงทำให้เขารู้สึกเหมือนว่าเขาต้องตายแน่ ความกลัวที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนกระจายไปทั่วร่าง ทำให้เสียงของเขาสั่นเล็กน้อย 

 โอ้  จวินอู๋เย่าเลิกคิ้วขึ้น รอยยิ้มที่มุมปากไม่เคยจางหาย ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้รีบร้อนลงมือ 

คำตอบพยางค์เดียวของจวินอู๋เย่า ทำให้บุรุษชุดเขียวรู้สึกเหมือนว่าได้เจอกับแสงแห่งความหวังสุดท้ายที่จะรอดชีวิต 

 เรา…เราแค่อยากจับเด็กหนุ่มที่มีภูติวิญญาณประเภทพฤกษา ไม่ได้ตั้งใจจะสร้างปัญหาให้พี่ชายท่านนี้เลยสักนิด ไม่ได้อยากทำร้ายเขาเลยด้วย! วันนั้น…วันนั้น ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสฮุยจะทำร้ายเขา แต่เราก็ไม่เคยคิดจะเอาชีวิตเขาเลย แค่อยากหยุดเขาไม่ให้มายุ่งกับภารกิจของเราเท่านั้น…  บุรุษชุดเขียวพูดเสียงสั่น ไม่เหมือนคนหยิ่งยโสอย่างตอนที่คุยกับคนจากตำหนักสรรพชีวิตเลย 

จวินอู๋เย่ามองเขายิ้มๆ 

บุรุษชุดเขียวไม่สามารถหยั่งได้ว่าจวินอู๋เย่าคิดอะไรอยู่ เขาจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก 

สีหน้าของผู้อาวุโสฮุยบิดเบี้ยวไม่น่ามองเอามากๆ 

จวินอู๋เย่านิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็พูดพร้อมหัวเราะว่า  ที่เจ้าพูดมา วันนั้นพวกเจ้าตั้งใจจะฆ่าเด็กหนุ่มที่ครอบครองภูติวิญญาณประเภทพฤกษาเท่านั้นสินะ  

บุรุษชุดเขียวคิดว่าเขาเจอช่องทางที่จะพลิกสถานการณ์ได้แล้ว จึงรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว 

 ใช่แล้ว เป้าหมายของเรามีแค่จับภูติวิญญาณประเภทพฤกษานั่นมาเท่านั้น เราไม่ได้อยากทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ตำหนักเปลวเพลิงปีศาจไม่อนุญาตให้เราลงมือตามใจชอบ แต่พี่ชายท่านนี้ก็เลือกที่จะระเบิดตัวเองในวันนั้น…  ตอนนี้บุรุษชุดเขียวกังวลใจอยากแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นก่อนหน้า เขาไม่อยากเกี่ยวข้องกับคนน่ากลัวที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคนนี้ 

เมื่อได้ยินคำอธิบายของบุรุษชุดเขียว คนจากตำหนักสรรพชีวิตก็ยิ้มเยาะ 

 ตำหนักเปลวเพลิงปีศาจไม่อนุญาตให้เจ้าลงมือตามใจชอบหรือ นั่นเป็นเรื่องตลกที่สุดที่ข้าเคยได้ยินมาเลย! ตำหนักเปลวเพลิงปีศาจหยิ่งผยองอวดดีมาตลอด นั่นเป็นเรื่องที่รู้กันทั่วสามโลกชั้นกลาง ทำไมพี่ชายท่านนี้ถึงเลือกระเบิดตัวเองเล่า ถ้าพวกเจ้าไม่ต้อนเขาจนมุม เขาจะเลือกทำแบบนั้นไปทำไม!  คนจากตำหนักสรรพชีวิตกล่าวด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม แม้ว่าเขาจะสู้คนจากตำหนักเปลวเพลิงปีศาจไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่ เห็นได้ชัดว่าบุรุษลึกลับที่ไม่รู้ที่มาที่ไปผู้นี้มีความขัดแย้งบางอย่างกับบุรุษสองคนจากตำหนักเปลวเพลิงปีศาจ เขาย่อมไม่พลาดโอกาสทองที่จะเติมน้ำมันลงไปในกองเพลิง 

ถ้าเขาทำให้บุรุษคนนั้นโกรธได้มากพอที่จะกำจัดคนจากตำหนักเปลวเพลิงปีศาจ พวกเขาก็จะรอดจากวิกฤตครั้งนี้ 

บุรุษชุดเขียวพยายามอย่างหนักที่จะทำให้คนน่ากลัวนั้นระงับโทสะลง เมื่อเขาเห็นคนจากตำหนักสรรพชีวิตพูดจายั่วยุเช่นนั้น เขาก็รีบตะโกนเสียงดังทันที  เจ้าอย่าพูดจาพล่อยๆ! ตำหนักเปลวเพลิงปีศาจของเราระมัดระวังตัวอยู่ในขอบเขตเสมอ ไม่เคยต่อสู้โดยไม่จำเป็น!  

เขาภาวนาอยู่ในใจ ขอให้จวินอู๋เย่าไม่เชื่อคำพูดของคนจากตำหนักสรรพชีวิต