ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1453 ข้าจะเล่นกับเจ้าเอง (2) / ตอนที่ 1454 ข้าจะเล่นกับเจ้าเอง (3)

แต่สิ่งที่แปลกมากก็คือ หลังจากที่พวกเขาฟื้นขึ้นมาแล้ว ทุกคนก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีใครจำเรื่องที่ถูกทำให้หมดสติได้เลย หลังจากฟื้นขึ้นมาทุกคนก็ทำเหมือนสูญเสียความทรงจำอยู่ระยะหนึ่ง แต่ละคนต่างกลับไปยังที่ที่พวกเขาควรอยู่ จากนั้นอีกสักพักถึงได้รู้สึกตัวอย่างเต็มที่และกลับคืนสู่สภาพปกติ 

เหตุการณ์แปลกๆ นั้นเพียงพอที่จะทำให้เจ้าเมืองขนหัวลุก และทำให้เขารู้ว่าจวินอู๋เสียนั้นเป็นคนที่ไม่อาจหยั่งถึงได้อย่างแท้จริง 

จวินอู๋เสียได้รับจดหมายลับของเจ้าเมืองอย่างรวดเร็ว เจ้าเมืองบอกถึงความตั้งใจของลั่วซีไว้ในจดหมาย และจากสิ่งที่นางรู้เกี่ยวกับลั่วซี จวินอู๋เสียก็คาดเดาวิธีการที่ลั่วซีจะใช้ในเร็วๆ นี้ได้ 

“ก็แค่การเล่นของเด็กๆ” จวินอู๋เสียถือจดหมายไว้เหนือเปลวเทียน ดูมันถูกเปลวไฟกลืนกินทีละนิด 

จวินอู๋เย่านั่งตรงข้ามกับนาง รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนริมฝีปากของเขา “น้องเสียเอ้อร์ดูจะผิดหวังมากเลยนะ” 

“อย่างนั้นหรือ” จวินอู๋เสียเลิกคิ้วเล็กน้อย 

จวินอู๋เย่าตอบพลางหัวเราะ “ก็ใช่น่ะสิ การที่ลั่วซีคิดจะใช้วิธีเด็กๆ มาสร้างปัญหาให้เจ้า นั่นมันน่าตลกจริงๆ” 

เมื่อพูดถึงเรื่องทักษะเกี่ยวกับโอสถพิษและโอสถแก้พิษ จวินอู๋เย่าไม่เคยพบใครที่เก่งกว่าจวินอู๋เสีย แม้ว่านางจะเกิดในสามโลกเบื้องล่าง แต่ความเชี่ยวชาญด้านโอสถวิเศษและพิษของนางทำให้เขาประหลาดใจได้ในบางครั้ง 

บางครั้งจวินอู๋เย่าก็อยากรู้ว่าจวินอู๋เสียไปเอาความสามารถขนาดนี้มาจากไหน ดูเหมือนว่านางมีทุกอย่างพร้อมอยู่แล้วตั้งแต่ตอนที่เขาพบนางครั้งแรก 

ใครก็ตามที่กล้ามาแสดงความสามารถทางโอสถวิเศษหรือโอสถพิษต่อหน้าจวินอู๋เสีย ล้วนต้องอับอายขายหน้ากันทุกคน 

“ลั่วซีและเจ้าคนนั้นติดต่อกันอยู่ ข้าจะต้องกดดันลั่วซีให้จนมุม คนที่อยู่เบื้องหลังเขาจะได้เคลื่อนไหว” จวินอู๋เสียพูดอย่างเฉยชา 

เกี่ยวเหยื่อล่อและเหวี่ยงสายเบ็ดแล้ว ที่เหลือก็คือต้องรอให้ปลามาติดเบ็ด 

ยามค่ำคืนที่เงียบสงัด เงาร่างที่น่าสงสัยหลายร่างแทรกซึมเข้าไปในหอพักทางเหนือของเมือง แสงจันทร์ส่องสว่างอยู่บนฟากฟ้า สถานที่นี้ยามดึกเงียบสงบมาก บุรุษหลายคนรวมตัวกันเงียบๆ หนึ่งในนั้นแจกซองกระดาษขนาดฝ่ามือให้กับทุกคน พร้อมกับพูดด้วยเสียงกระซิบแผ่วเบาว่า “ทุกคนฟังให้ดี โอสถวิเศษนี่จะออกฤทธิ์เมื่อสัมผัสกับโลหิต พวกเจ้าเอามันไปใส่ในบ่อน้ำรอบๆ ที่นี่ให้หมด อย่าให้พลาดแม้แต่บ่อเดียว” 

คนชุดดำคนอื่นๆ พยักหน้า แล้วแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว 

พวกเขาคิดว่าตัวเองเงียบไร้เสียงไร้ร่องรอย ไม่มีใครเห็นแล้ว แต่พวกเขาไม่รู้ว่า ในหอพักที่แยกตัวออกมา ร่างเล็กๆ ร่างหนึ่งซ่อนตัวอยู่ในความมืด ดวงตาของนางจับจ้องการเคลื่อนไหวของพวกเขาทุกอย่าง 

“แถวนี้มีบ่อน้ำอยู่กี่แห่ง” จวินอู๋เสียถามจากภายในความมืด 

เสียงของเยี่ยซาดังขึ้นเบาๆ “สิบเจ็ดขอรับ ไม่ได้มีแต่พวกเราที่ใช้ ชาวเมืองชิงเฟิงที่อาศัยอยู่แถวนี้ก็ใช้ด้วย” 

จวินอู๋เสียหัวเราะเสียงเย็น 

“ลั่วซีนี่ชั่วยิ่งกว่าเจ้าเมืองเสียอีก เพื่อทำลายที่นี่ เขาไม่สนเลยว่าจะลากคนบริสุทธิ์ไปตายด้วยหรือเปล่า” 

สิบเจ็ดบ่อ และไม่ใช่แค่ผู้ลี้ภัยเท่านั้นที่ดื่มน้ำจากบ่อพวกนี้ ชาวเมืองที่อาศัยอยู่แถวนี้ก็ใช้น้ำจากบ่อพวกนี้ด้วย ประมาณการคร่าวๆ แล้ว บ่อน้ำสิบเจ็ดแห่งนี้จะคร่าชีวิตผู้คนได้หลายพันคนเลย 

จวินอู๋เสียเฝ้ามองทุกอย่างอย่างเงียบๆ จนกระทั่งคนชุดดำทำงานเสร็จและจากไป 

จากนั้นนางก็เดินไปอย่างไม่เร่งรีบ ตรงไปยังบ่อน้ำที่ใกล้ที่สุด และตักน้ำขึ้นมาตรวจสอบอย่างละเอียด 

ครู่ต่อมา ดวงตาเย็นชาคู่นั้นก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง 

จวินอู๋เสียโยนขวดบรรจุโอสถวิเศษสองขวดไปให้เยี่ยซาอย่างไม่ไยดี 

“หย่อนโอสถวิเศษสองเม็ดลงไปในบ่อน้ำทุกบ่อ” พูดจบ จวินอู๋เสียก็เดินจากไปทันที ความกระตือรือร้นของนางลดฮวบ 

ตอนที่ 1454 ข้าจะเล่นกับเจ้าเอง (3) 

เยี่ยซามองตามหลังของจวินอู๋เสียที่ค่อยๆ ห่างออกไปเรื่อยๆ อย่างเงียบเชียบ 

พิษในบ่อน้ำพวกนี้กระจอกขนาดไหนกัน ถึงทำให้คุณหนูใหญ่ของเขาผิดหวังได้ขนาดนี้ ไฟสู้ดับหมดไม่เหลือเลย!  

ภายในฝูหยวนถัง ลั่วซียืนอยู่ด้านนอกแสงเทียน ใบหน้าเต็มไปด้วยความพอใจ 

“ทุกอย่างเรียบร้อยหรือไม่” 

“ขอรับ” 

“ดีมาก” ลั่วซีพยักหน้าและหันกลับไปจ้องเปลวเทียนที่ริบหรี่ ดวงตาทอประกายชั่วร้าย “พรุ่งนี้อาจจะมีผู้เสียชีวิตจำนวนมากในเมืองนี้ ข้าคิดว่าราคาของโลงศพคงจะสูงขึ้นไม่น้อย” 

“แผนการคุณชายยอดเยี่ยมไม่มีใครเทียบ โอสถพิษนั่นคุณชายก็ปรุงด้วยตัวเอง พิษร้ายแรงถึงตาย ไม่มีใครในโลกจะต้านทานฤทธิ์ของมันได้ ต้องสำเร็จอย่างแน่นอนขอรับ!” 

ลั่วซียิ้มเล็กน้อยและโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “เอาล่ะ รู้ก็ดีแล้ว พรุ่งนี้รอดูเรื่องสนุกได้เลย อ้อ อีกอย่างหนึ่ง เตรียมเสื่อฟางเพิ่มด้วย ข้าจะได้เอาไปให้พวกผู้ลี้ภัยที่ “ยากจน” พวกนั้นห่อศพ ฮ่าๆ ๆ …” 

เช้าวันรุ่งขึ้น ลั่วซีเต็มไปด้วยความคาดหวัง เขานั่งยิ้มอยู่ในบ้านรอคอยข่าวการคนเสียชีวิตจำนวนมากที่จะเกิดขึ้นที่ทางเหนือของเมือง แต่… 

เขานั่งอยู่ที่นั่นจนกระทั่งดวงอาทิตย์ขึ้นสูงตรงศีรษะ เขาก็ยังไม่ได้รับรายงานการเสียชีวิตเลยแม้แต่ครั้งเดียว!  

ลั่วซีงงมาก เขาส่งคนขึ้นไปทางเหนือของเมืองเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ และเมื่อลูกน้องของเขากลับมา ข่าวที่เขานำมาก็ทำให้ลั่วซีตกตะลึงในทันที 

“เจ้าว่าอะไรนะ!” ดวงตาของลั่วซีเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อขณะจ้องมองลูกน้องที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า 

บุรุษคนนั้นพูดว่า “ข้าไปเฝ้าดูที่ทางเหนือของเมืองอยู่สี่ชั่วยามเต็มๆ เห็นผู้ลี้ภัยตักน้ำในบ่อขึ้นมาหลายคน แต่…ข้าไม่เห็นใครแสดงอาการว่าถูกวางยาพิษเลยขอรับ” 

บุรุษคนนั้นเกือบจะร้องไห้อยู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงคนจะตายเลย การได้เห็นผู้ลี้ภัยพวกนั้นถือกระบวยขนาดใหญ่ตักน้ำในบ่อขึ้นมาดื่มตรงๆ อย่างสบายใจไม่เป็นอะไรเลย ทำให้เขาตกตะลึงมาก เขาเห็นกับตาว่าพิษของลั่วซีร้ายแรงเพียงใด กินเข้าไปแค่เล็กน้อย พิษก็จะฆ่าคนที่แข็งแรงสุขภาพดีให้ตายในเวลาแค่ครู่เดียวเท่านั้น แล้วผู้ลี้ภัยที่อ่อนแอพวกนั้นไม่ยิ่งกว่าหรือไง 

แต่ไม่ว่าด้วยเหตุผลกลใด ปรากฏการณ์แปลกประหลาดก็ได้เกิดขึ้นแล้ว!  

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่! ตาเจ้าเบลอหรือเปล่า!” ลั่วซียอมรับผลแบบนี้ไม่ได้ พิษของเขาใช้ได้ผลทุกครั้ง ไม่เคยล้มเหลวเลย 

คนรับใช้ส่ายหัวและพูดว่า “ข้ากลัวว่าจะดูผิด ก็เลยไปดูสถานการณ์รอบๆ บ่อน้ำอื่นๆ แต่สถานการณ์ก็เหมือนกันทุกบ่อเลยขอรับ” 

ลั่วซีทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ สีหน้าดูน่าเกลียดที่สุด 

“มันกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร…เป็นแบบนี้ได้อย่างไร…เป็นไปไม่ได้! พิษของข้า…จะไม่ได้ผลได้อย่างไร…ไป! ไปพาคนมาทดสอบพิษสิ ข้าไม่เชื่อว่าปัญหาจะอยู่ที่โอสถวิเศษของข้า!” 

ไม่นาน เด็กหนุ่มตัวเล็กผอมแห้งคนหนึ่งก็ถูกลากเข้าไปในห้องของลั่วซี เขาถูกบังคับป้อนโอสถพิษเข้าไป ภายในสองนาที ผู้เยาว์คนนั้นก็นอนตายอยู่บนพื้นโดยมีโลหิตออกจากทวารทั้งเจ็ด 

ลั่วซีมองโลหิตที่นองอยู่บนพื้น แล้วยิ่งงุนงงมากขึ้น 

เห็นได้ชัดว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่โอสถพิษ แล้วทำไมผู้ลี้ภัยที่ทางเหนือของเมืองถึงไม่ตายสักคน 

“คืนนี้พวกเจ้าไปที่นั่นอีกครั้ง! เทโอสถพิษเพิ่มลงไปสามเท่า!” ลั่วซีกัดฟันกรอด 

“ขอรับ!” 

แต่ทว่า… 

ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด หลังจากกลุ่มคนชุดดำจากไป จวินอู๋เสียก็เดินไปที่บ่อน้ำอีกครั้งและตรวจสอบอยู่ครู่หนึ่ง ครั้งนี้นางไม่พูดอะไรสักคำ โยนโอสถวิเศษสองขวดให้กับเยี่ยซาด้วยความผิดหวัง แล้วกลับไปนอนที่เตียงอย่างรวดเร็ว 

เยี่ยซายืนถือขวดบรรจุโอสถวิเศษด้วยสีหน้าโศกเศร้าอย่างมาก ในตอนนั้นเขาอยากจะวิ่งไปหาลั่วซีแล้วบอกให้เขาสร้างโอสถพิษที่ระดับสูงกว่านี้หน่อยเพื่อมาใช้ในครั้งต่อไป ดูสิว่าโอสถพิษห่วยๆ ที่เขาใช้นี่ทำให้คุณหนูใหญ่หมดความสนใจไปแล้ว นางไม่คิดจะเหลือบมองอีกรอบด้วยซ้ำ!