ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1463 โผล่หัวออกมา (5) / ตอนที่ 1464 โผล่หัวออกมา (6)

ตอนที่ 1463 โผล่หัวออกมา (5) 

บุรุษชุดดำพุ่งมาเหมือนลูกธนูและกระแทกกับพื้นอย่างแรง ทำให้เกิดหลุมกว้างและลึกขึ้นที่พื้น โลหิตจำนวนมากพุ่งออกมาจากปากของเขา 

ลั่วซีตกใจกลัวจากเหตุการณ์ที่เห็นตรงหน้า เขาล้มลงกระแทกพื้น ไม่อยากจะเชื่อทุกสิ่งที่เกิดขึ้น 

นายท่านพ่ายแพ้…แพ้ผู้เยาว์คนหนึ่ง… 

เป็นไปได้อย่างไร!  

ความเชื่อมั่นในใจเขาพังทลายทันที ลั่วซีหน้าซีด ฟันกระทบกันอย่างควบคุมไม่ได้ 

การต่อสู้นี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปจะสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ทุกคนเห็นเพียงแสงพลังวิญญาณขั้นสีม่วงพุ่งวาบไปมา จนกระทั่งการต่อสู้จบลง หลายคนก็ยังไม่หายจากอาการตกใจ 

สายตาของผู้ลี้ภัยมองไปที่จวินอู๋เสียโดยพร้อมเพรียงกัน 

ร่างเล็กยืนตัวตรงอย่างเงียบๆ อยู่บนพื้น ใบหน้าของเขามีเสน่ห์น่าดึงดูด สายตาเย็นชาราวหิมะที่เย็นจัด เห็นได้ชัดว่าเขาอายุยังน้อย แต่ทำให้ผู้คนตกใจได้มากจริงๆ  

ทันใดนั้น บริเวณด้านหน้าหอพักก็มีเสียงโห่ร้องดังกึกก้อง!  

เสียงโห่ร้องดังสะเทือนสวรรค์ ฉลองให้กับชัยชนะของจวินอู๋เสีย 

จวินอู๋เสียมองบุรุษชุดดำที่ล้มลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้นอย่างเย็นชา นางไม่ได้เอาชีวิตเขาเพราะมีบางอย่างที่อยากจะถามเขา 

บุรุษชุดดำนอนจมกองโลหิต กระดูกทุกชิ้นภายในร่างของเขาเหมือนจะแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง ไม่จำเป็นต้องพูดถึงการสู้อย่างสูสีกับจวินอู๋เสียเลย ตอนที่จวินอู๋เสียโจมตีครั้งสุดท้ายนั่น เขาไม่สามารถป้องกันได้เลย 

และจากตอนนั้นเองที่เขาเริ่มรู้ว่า จวินอู๋เสียไม่ได้ต่อสู้ด้วยพลังทั้งหมดของนางมาตั้งแต่แรก!  

พลังนั่นดูเหมือนจะสามารถสู้กับจ้าวตำหนักได้เลย!  

การที่ผู้เยาว์ที่เพิ่งจะเข้าสู่วัยรุ่นจะมีพลังที่สามารถเทียบเคียงกับเหล่าจ้าวตำหนักแห่งสิบสองตำหนักได้นั้นเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่ออย่างแน่นอน 

การพ่ายแพ้ของบุรุษชุดดำทำให้ลั่วซีหวาดกลัวอย่างหนักจนสั่นไปทั้งตัว เขาล้มลงกับพื้นขณะมองดูจวินอู๋เสียเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างช้าๆ เขาเขยิบถอยหลัง ต้องการจะหนีไปจากที่แห่งนี้ 

“เอาล่ะ ใครนะที่จะตายวันนี้” สายตาของจวินอู๋เสียมองไปที่ลั่วซีอย่างช้าๆ แววตาไร้ความรู้สึกอย่างสิ้นเชิง 

แต่สายตาที่มองมานั้นทำให้ลั่วซีหยุดหายใจทันที ลำคอของเขารู้สึกเหมือนมีใครบีบคอเขาเอาไว้ ทำให้เขาไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้แม้แต่คำเดียว 

มือของจวินอู๋เสียค่อยๆ ยกขึ้น และแสงพลังวิญญาณขั้นสีม่วงก็พุ่งเข้าใส่หัวของลั่วซี!  

ทันใดนั้น!  

หน้าผากของลั่วซีถูกแสงพลังวิญญาณเจาะทะลุที่หว่างคิ้ว เกิดเป็นรูขึ้นทันที เขาไม่ทันได้กรีดร้องก็ล้มลงบนพื้นแล้ว 

กลิ่นคาวโลหิตปกคลุมไปในอากาศโดยรอบ จวินอู๋เสียหันมามองบุรุษชุดดำที่นอนนิ่งอยู่ ไม่มีความสงสารอยู่ในดวงตานางเลยสักนิด 

“เจ้า…เจ้าเป็นใครกันแน่” บุรุษชุดดำถามอย่างอ่อนแรงขณะที่นอนกองอยู่บนพื้น เขายังไม่สามารถยอมรับว่าตัวเองพ่ายแพ้อย่างสิ้นท่าเพียงใด 

“คนจากสามโลกเบื้องล่าง” จวินอู๋เสียตอบอย่างเย็นชา 

บุรุษชุดดำกัดฟันพูด “ฆ่าข้า…” 

“ข้าอยากให้เจ้าตายเมื่อไร ข้าจะฆ่าเจ้าเอง” พูดจบ จวินอู๋เสียก็หันกลับและเดินออกไป 

หลังจากนางเดินจากไปแล้ว ร่างของเยี่ยซาก็ปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วและแบกบุรุษชุดดำไป 

หลังการต่อสู้ที่น่าตกใจ ความสงบสุขก็กลับคืนมา ทุกคนที่ได้เห็นการต่อสู้ในวันนี้ต่างรู้สึกกลัวพลังของผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงเป็นอย่างมาก 

บุรุษชุดดำถูกเยี่ยซาลากกลับไปที่หอพักที่จวินอู๋เสียพักอยู่ แม้ว่าเขาจะบาดเจ็บสาหัส แต่อาการบาดเจ็บนั้นยังไม่ทำให้เขาเสียชีวิตสักระยะ จวินอู๋เสียยังมีเวลาขุดทุกสิ่งที่นางอยากรู้จากปากของบุรุษคนนั้น 

ตอนที่ 1464 โผล่หัวออกมา (6) 

บุรุษชุดดำถูกเยี่ยซาพาเข้าไปในห้อง จวินอู๋เสียสั่งให้เยี่ยซาเอาโอสถวิเศษให้บุรุษชุดดำเพื่อทำให้ลมหายใจของเขาคงที่ จะได้ไม่หมดสติไปเสียก่อน 

บุรุษชุดดำนั่งพิงข้างเตียงอย่างอ่อนแรง เส้นลมปราณทั้งหมดของเขาถูกผนึกด้วยพลังวิญญาณของจวินอู๋เสีย ตอนนี้เขาทำได้แค่ขยับปากเท่านั้น ดวงตาของเขาเย็นชาและแข็งกระด้างขณะจ้องมองไปยังจวินอู๋เสีย ดูเหมือนไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าหั่นนางออกเป็นชิ้นๆ และกินเข้าไปทั้งเป็น 

“เมื่อฝีมือด้อยกว่า ก็ต้องยอมรับชะตากรรมนะ” จวินอู๋เสียนั่งลงบนเก้าอี้ด้านข้าง เอามือข้างหนึ่งเท้าคางมองบุรุษชุดดำด้วยสายตาไม่แยแส 

“เจ้าเป็นใคร!” บุรุษชุดดำยังคงไม่สามารถเชื่อได้ว่าจวินอู๋เสียเป็นคนจากสามโลกเบื้องล่างจริงๆ สามโลกเบื้องล่างเป็นอย่างไรนั้น พวกเขารู้ดี ถ้าสามโลกเบื้องล่างสามารถสร้างสัตว์ประหลาดที่ทรงพลังขนาดท้าทายสวรรค์ได้เช่นนั้น พวกเขาคงไม่โดนสามโลกชั้นกลางกดขี่เป็นเวลาหลายปี 

“จะเป็นใคร เจ้าก็ไม่คู่ควรที่จะถาม” เสียงหนึ่งดังขึ้น 

จวินอู๋เย่าเดินเข้ามาปรากฏตัวที่ประตูอย่างช้าๆ มุมปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ เขาไม่ได้มองไปที่บุรุษชุดดำเลย เอาแต่จับจ้องไปที่จวินอู๋เสียอย่างไม่ละสายตา 

แต่ในตอนที่บุรุษชุดดำได้เห็นใบหน้าของจวินอู๋เย่าชัดๆ นั่นเอง ดวงตาของเขาก็แทบถลนออกมาทันที เส้นเลือดสีแดงขึ้นในดวงตาของเขา เขายังคงจ้องมองจวินอู๋เย่าราวกับว่าได้เห็นผี!  

“ท่านทำเขากลัวแล้ว” จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เย่าอย่างเฉื่อยชา 

จวินอู๋เย่าตอบว่า “ข้าไม่คิดว่าหน้าตาข้าจะส่งผลร้ายแรงขนาดนี้” 

“เขาอาจจะจำท่านได้” จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง 

จวินอู๋เย่าแค่ยิ้มและไม่พูดอะไร 

แต่ทันใดนั้น ริมฝีปากของบุรุษชุดดำก็สั่นไม่หยุด ใบหน้าของเขาซีดขาวปราศจากสีเลือดด้วยความหวาดกลัว ดูหวาดกลัวมากกว่าตอนที่เขาแพ้จวินอู๋เสียเสียอีก!  

“เทพ…เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ…” คำที่น่ากลัวหลุดออกมาจากปากของบุรุษชุดดำ ใบหน้าของเขาซีดขาว ดวงตาจับจ้องไปที่จวินอู๋เย่าซึ่งเดินไปนั่งข้างๆ จวินอู๋เสีย 

รอยยิ้มของจวินอู๋เย่าสงบนิ่ง เขาไม่ตอบสนองใดๆ แต่เป็นจวินอู๋เสียที่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและพูดว่า “เขารียกท่านแน่ะ” 

จวินอู๋เย่าทำสีหน้าสับสน “ข้าไม่เห็นรู้เลย!” 

“เสแสร้ง” จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เย่าด้วยหางตา แต่ก็ไม่ซักถามต่อว่าเขาจะปฏิเสธตัวตนของเขาต่อไปหรือไม่ 

หลังจากบุรุษชุดดำผู้โชคร้ายได้เห็นจวินอู๋เย่า เขาก็หวาดกลัวจนแทบสิ้นสติ ต่อหน้าจวินอู๋เสีย เขายังสามารถวางท่าทำเป็นกล้าหาญได้ แต่เมื่อจวินอู๋เย่าปรากฏตัว เขาก็เหมือนลูกโป่งถูกปล่อยลมจนแฟบและสั่นระริกเหมือนต้นหลิวกลางสายลม 

เป็นเวลานานแล้วนับตั้งแต่เทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิเสียชีวิตไป บุรุษชุดดำไม่เคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ แต่ในสิบสองตำหนักได้เก็บภาพวาดเก่าๆ ของเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิเอาไว้ ผลงานศิลปะนั้นเหมือนจริงมาก ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวของบุรุษที่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ก็คือสีตา นอกนั้นเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน 

แม้ว่าเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิจะไม่อยู่แล้ว แต่ชื่อเสียงและความรุ่งโรจน์ที่ไม่มีใครเทียบได้ของเขาก็ไม่เคยเลือนหายไปจากสามโลกชั้นกลาง ชื่อของเขาเป็นเหมือนคำสาปที่ยังคงอยู่ในใจของทุกผู้คน 

เป็นไปได้ว่าการปรากฏตัวของจวินอู๋เย่าทำให้บุรุษชุดดำหวาดกลัวอย่างแท้จริง เนื่องจากปฏิกิริยาของเขาหลังจากนั้นก็ช้าลงอย่างมาก แม้ว่าตอนที่จวินอู๋เสียถามเรื่องต่างๆ กับเขา เขาก็เปิดเผยทุกสิ่งที่เขารู้ตามความเป็นจริง ไม่ใช่ว่าเขาใจเสาะ แต่… 

ต่อหน้าเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิ ไม่มีใครกล้าต่อต้านเขาแม้แต่น้อย ความสำเร็จของเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิยังคงถูกพูดถึงในสามโลกชั้นกลางจนกระทั่งทุกวันนี้ 

บุรุษชุดดำไม่อยากถูกคิดว่าตัวเขาไม่ให้ความร่วมมือจนไปดึงดูด ‘ความสนใจ’ ของเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิเข้า ความโกรธเกรี้ยวของเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิไม่ใช่สิ่งที่เขาพร้อมจะเผชิญ!