ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1629 ตาเฒ่าตัวร้าย (4) / ตอนที่ 1630 ไป๋สวี่ (1)

ตอนที่ 1629 ตาเฒ่าตัวร้าย (4) / ตอนที่ 1630 ไป๋สวี่ (1)
ตอนที่ 1629 ตาเฒ่าตัวร้าย (4)

“เป็นอย่างไร ไม่เลวเลยใช่หรือไม่ ข้าปรุงโอสถวิเศษนี้เองเลยนะ เสี่ยวเทียนเป็นพยานให้ข้าได้” ชายชราตัวเล็กเชิดหน้าขึ้นอย่างภูมิใจ ทำสีหน้าเหมือนจะบอกว่า ‘ข้าเก่งที่สุด’

ชายชราผมขาวมองโอสถวิเศษแล้วมองไปที่ชายชราตัวเล็กด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ

“ไม่ว่าเจ้าจะพูดอะไร เสี่ยวเทียนก็ไม่กล้าโต้แย้งเจ้าอยู่แล้ว”

ชายชราตัวเล็กโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอีกครั้ง “เหลวไหล! โอสถวิเศษนี้ข้าปรุงเองกับมือ! ถ้าเจ้าไม่เชื่อ ข้าปรุงให้เจ้าดูอีกรอบก็ได้!” พูดจบ ชายชราตัวเล็กก็เริ่มคุ้ยหาของในชุดคลุมของเขา หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หยิบเอาถุงผ้าออกมาใบหนึ่ง แล้วดึงกระดาษที่ยับยู่ยี่สองแผ่นออกมาอย่างระมัดระวัง

ถ้าจวินอู๋เสียดูไม่ผิด กระดาษสองแผ่นนั้นน่าจะเป็นสิ่งที่นางใช้กำจัดชายชราตัวเล็ก แต่…ตอนนี้มันยับเยินเสียจนไม่ต่างอะไรกับกระดาษชำระ

“ดูเสีย! นี่คือใบสั่งยา! ส่วนนี่คือรายละเอียดวิธีการปรุง! ดูเสียว่าบันทึกไว้ละเอียดแค่ไหน!” ชายชราตัวเล็กโบกกระดาษยู่ยี่สองแผ่นตรงหน้าชายชราผมขาว

ชายชราผมขาวกวาดตามองอย่างรวดเร็ว ตอนแรกเขาก็ไม่เห็นว่ามีอะไรพิเศษ แต่พอเห็นว่ามันมีขั้นตอนการปรุงโอสถวิเศษที่เขียนไว้อย่างละเอียดมาก เขาก็แสดงสีหน้าตกตะลึงออกมา!

“เจ้าเอาสิ่งนี้มาจากไหน!” ชายชราผมขาวคว้ากระดาษที่เขียนขั้นตอนปรุงโอสถวิเศษไปจากชายชราตัวเล็กด้วยความประหลาดใจ

ชายชราตัวเล็กยกนิ้วโป้งขึ้นชี้ไปที่ด้านหลังของเขา “ศิษย์ของเสี่ยวหย่าให้มา เป็นไงเล่า เจ้าเขียนไม่ได้ใช่หรือไม่ นี่คือมรดกตกทอดที่มีค่ามากที่สุดของเผ่าเจ้าหนูนี่! ไม่ใช่สิ่งที่คนนอกจะดูได้หรอกนะ ถ้าไม่ใช่เพราะจะให้เจ้าได้เห็นว่าเจ้าโง่แค่ไหน ข้าก็คงไม่เอาให้เจ้าดูหรอก!”

จวินอู๋เสียยืนเงียบอยู่กับที่ โชคดีที่นั่นเป็นสิ่งที่นางเขียนออกมาได้ง่ายๆ ถ้าเป็นสมบัติล้ำค่าจริงๆ แล้วชายชราตัวเล็กเอาให้คนอื่นดูด้วยเหตุผลเหลวไหลแบบนี้ นางคงอยากร้องไห้จริงๆ แน่

สายตาของชายชราที่มองจวินอู๋เสียยิ่งดูแปลกมากขึ้น

สายตาของเขาทำให้จวินอู๋เสียเริ่มคิดว่าสิ่งที่นางเขียนลงไปมีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า

ความจริงแล้ว สิ่งนั้นถูกเขียนอย่างเร่งรีบ จวินอู๋เสียอยากกำจัดชายชราตัวเล็กไปให้พ้นๆ โดยเร็ว นางจึงไม่อยากใช้เวลาเรียบเรียงนานเกินไป แถมโอสถวิเศษนั่นก็เป็นแค่โอสถวิเศษธรรมดาทั่วไป นางไม่ได้ใส่ใจมากนัก

แต่ถ้าพิจารณาให้ดี มันมีบางส่วนที่ไม่สมเหตุสมผลอยู่ ชายชราตัวเล็กไม่รู้เรื่องยามากนัก จึงไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติ แต่ถ้าเป็นคนที่มีเชี่ยวชาญในการปรุงโอสถวิเศษเป็นอย่างดี มองแค่ครั้งเดียวพวกเขาก็อาจจับได้ว่ามีอะไรแปลกๆ

การเขียนขั้นตอนปรุงโอสถวิเศษไว้อย่างละเอียดมากขนาดนี้ มันเป็นงานที่เหนื่อยมากสำหรับคนทั่วไป และพลังงานที่เสียไปนี้ดันเอาไปใช้กับใบสั่งยาที่ไม่ได้มีค่ามากมายอะไรนัก นี่มันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย ยิ่งกว่านั้นแม้ว่าขั้นตอนที่ละเอียดนี้จะหาได้ยาก แต่โอสถวิเศษนี้ไม่ได้มีค่ามากขนาดนั้น เทียบสองจุดนี้เข้าด้วยกันแล้ว รายละเอียดในขั้นตอนเหล่านั้นมีคุณค่าสูงกว่ามาก

ในตอนนั้นจวินอู๋เสียไม่ได้คิดถึงปัจจัยทั้งหมดนี้เลย คิดแค่ชนิดโอสถวิเศษที่นางจะเปิดเผยให้ชายชราตัวเล็กรู้อย่างเดียวเท่านั้น ถ้านางเปลี่ยนเป็นโอสถวิเศษชนิดอื่น นางคงถูกรังควานไม่สิ้นสุดแน่ นางแค่พยายามหาทางกำจัดชายชราตัวเล็กไปให้เร็วๆ เท่านั้น จึงไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้งเกินไปนัก

นี่คงเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่จวินอู๋เสียมาเกิดใหม่ ที่นางไม่ได้คิดแผนให้รอบคอบ

ผลก็คือ…

ความขี้เกียจในตอนนั้นนำมาสู่ ‘ปัญหา’ เล็กๆ ในตอนนี้

ชายชราคนนั้นจ้องมองจวินอู๋เสียอยู่นาน ขณะที่จวินอู๋เสียก็ทำหน้านิ่ง ชายชราคนนั้นจึงไม่สามารถค้นพบพิรุธใดๆ ได้เลย แต่เป็นชายชราตัวเล็กที่รู้สึกไม่พอใจแทน

“จ้องหาอะไรอยู่ได้! ข้าบอกแล้วนะว่านี่คือศิษย์ของเสี่ยวหย่า ห้ามเจ้าคิดอะไรเด็ดขาด! เอาไอ้นั่นคืนมา!” ชายชราตัวเล็กคว้ากระดาษกลับมาทันที

ตอนที่ 1630 ไป๋สวี่ (1)

ชายชราผมขาวไม่สนใจชายชราตัวเล็ก เขายังมองจวินอู๋เสียไม่เลิกและถามขึ้นว่า “น้องชาย ของนั่นคงไม่ใช่มรดกตกทอดอันล้ำค่าของเผ่าเจ้าจริงๆ หรอกใช่หรือไม่”

คำถามของชายชราทำให้จวินอู๋เสียใจหายวาบ

ชายชราตัวเล็กก็ยืนตะลึงไปเช่นกัน

จวินอู๋เสียมองชายชราผมขาวและไม่พูดอะไร นางรู้ว่าชายชราคนนั้นต้องรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงได้ถามเช่นนั้น

“น้องชาย ไม่ต้องกังวล ข้าไม่ได้มีเจตนาร้ายต่อเจ้า เจ้าเป็นศิษย์ของเสี่ยวหย่า ข้าย่อมไม่ทำให้เจ้าเดือดร้อนอยู่แล้ว ข้าแค่อยากถามว่าเจ้ารู้หรือเปล่าว่าใครเป็นคนเขียนสิ่งนี้” ชายชราคนนั้นพยายามทำเสียงให้อ่อนโยนมากขึ้น จวินอู๋เสียดูยังเด็ก แถมตัวเล็กอีกต่างหาก เขาไม่อยากทำให้นางตกใจกลัว

“ท่านคิดจะทำอะไร” คำพูดของจวินอู๋เสียราวกับจะยอมรับข้อสงสัยของชายชรา

ชายชราตัวเล็กเบิกตากว้าง

นี่ไม่ใช่มรดกตกทอดอันล้ำค่าของเผ่าอย่างที่จวินอู๋กล่าวอ้างจริงๆ หรือ

รอยยิ้มของชายชราอบอุ่นมากขึ้น “ข้าแค่อยากพบกับคนที่มีพรสวรรค์เช่นนี้ ว่ากันตามตรง ข้าเองก็มีความสามารถทางการรักษาอยู่บ้างและสามารถปรุงโอสถวิเศษได้เช่นกัน แต่ถ้าขอให้ข้าเขียนขั้นตอนที่มีรายละเอียดมากขนาดนี้ เห็นทีจะเป็นไปไม่ได้ การปรุงโอสถวิเศษส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับความคุ้นเคยของผู้ปรุงโอสถวิเศษ ขั้นตอนต่างๆ การควบคุมไฟ ความเข้าใจในเรื่องเวลา ความเคยชินเหล่านี้เป็นเรื่องยากในการอธิบายออกมาเป็นคำพูด ดังนั้น แม้ว่าเราจะสามารถปรุงโอสถวิเศษได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่ทุกคนจะไม่สามารถเลียนแบบวิธีการของคนอื่นได้อย่างเต็มที่ แต่คนที่เรียบเรียงรายละเอียดพวกนี้ เขาสามารถเข้าใจและบรรยายรายละเอียดของความเคยชินที่ซ่อนอยู่ออกมาได้อย่างแม่นยำ นี่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ากระบวนการปรุงโอสถวิเศษสำหรับเขาไม่ใช่แค่ความเคยชิน แต่เป็นการทำด้วยความมั่นใจที่แม่นยำสูงมาก”

สามารถควบคุมปริมาณสมุนไพรได้ ควบคุมเวลาได้ และกระทั่งความแรงของไฟก็ควบคุมได้เช่นกัน ยกเว้นปริมาณสมุนไพรที่ต้องใช้แล้ว การที่ต้องควบคุมเวลาและความแรงของไฟไปพร้อมๆ กันนั้น มันจะนำตัวแปรอื่นๆ เข้ามาอีกมากมาย ขนาดคนที่ปรุงโอสถวิเศษอยู่เป็นประจำ ยังเป็นไปไม่ได้ที่จะทำซ้ำรูปแบบเดิมไม่ผิดเพี้ยนๆ ไม่มีใครแน่ใจได้ว่าจะไม่มีการเบี่ยงเบนในกระบวนการทำ แต่ขั้นตอนพวกนั้นบันทึกไว้อย่างชัดเจนถึงความเบี่ยงเบนที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทั้งหมดอย่างละเอียด

ข้อมูลที่แม่นยำเช่นนี้น่ากลัวมากจริงๆ

เหมือนกับว่าสิ่งที่คนทั้งกลุ่มรับรู้ได้แค่ในใจ คนผู้นี้กลับเขียนออกมาได้อย่างชัดเจน คนอื่นๆ เห็นแค่ความคลุมเครือ แต่คนผู้นี้สามารถลงรายละเอียดทุกอย่างได้อย่างไม่มีตกหล่น

ความสามารถในการปรุงโอสถวิเศษของชายชราตัวเล็กนั้น ชายชราผมขาวรู้ดีเสียยิ่งกว่าดี ถ้าความสามารถอย่างชายชราตัวเล็กยังสามารถใช้คำแนะนำนี้ปรุงโอสถวิเศษออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ มันก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้แล้วว่าขั้นตอนพวกนี้แม่นยำเพียงใด

จวินอู๋เสียนิ่งเงียบฟังคำพูดของชายชราผมขาว การที่ชายชราคนนี้สามารถตรวจจับได้ว่ามีบางอย่างไม่สมเหตุสมผลในขั้นตอนใบสั่งยาของนาง ก็แสดงว่าเขาไม่ใช่แค่คนที่มีความสามารถด้านการรักษาเพียงเล็กน้อยอย่างที่เขากล่าวอ้างแน่

ชายชราตัวเล็กเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีนัก แม้ว่าเขาจะทะเลาะกับชายชราผมขาวอยู่นาน แต่ในตอนนั้นเขาก็ยังเอ่ยปากช่วย “เจ้าหนู อย่าเพิ่งคิดว่าเจ้านี่เป็นคนไม่ดี ความสามารถในด้านการรักษาของเขาไม่เลวเลย เขาคือไป๋สวี่ หมอเทวดาเพียงคนเดียวของสามโลกชั้นกลาง ถ้าเจ้ารู้อะไรก็บอกเขาไปเถอะ ข้ารับรองว่าเขาไม่ทำอะไรไม่ดีหรอก เขาก็แค่คนงี่เง่าที่บ้าทักษะหมอเท่านั้น”

หมอเทวดาไป๋สวี่

จวินอู๋เสียชะงักไปนิดหนึ่ง นี่เป็นครั้งที่สองที่นางได้ยินชื่อนี้ ชายชราตัวเล็กเองก็เคยพูดถึงไป๋สวี่ตอนเห็นขั้นตอนปรุงโอสถวิเศษพวกนั้น