ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1717 สงสัย (1) / ตอนที่ 1718 สงสัย (2)
- Home
- ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1
- ตอนที่ 1717 สงสัย (1) / ตอนที่ 1718 สงสัย (2)
ตอนที่ 1717 สงสัย (1)
เช้าวันรุ่งขึ้น เยว่อี้ก็ฟื้นขึ้นมา เยี่ยเม่ยที่อยู่เฝ้าในห้องตลอดทั้งคืนอย่างเงียบๆ ก็ออกจากห้องไปทันทีที่เยว่อี้ลืมตา
เยว่อี้ลืมตาที่ยังเจ็บปวดอยู่มากขึ้นและเห็นห้องที่ว่างเปล่า เขาพยายามขยับนิ้ว แค่นิ้วเดียวก็ทำให้เขาเจ็บปวดอย่างมากจนเหงื่อออก
ตอนนั้นเอง ประตูห้องก็เปิดออก จื่อจินถือชาร้อนเดินเข้ามา ทันทีที่นางเข้ามาในห้อง นางก็เห็นเยว่อี้ที่นอนอยู่บนเตียงกำลังลืมตามองนาง ใบหน้าของนางปรากฏรอยยิ้มสดใสทันที
“เจ้าฟื้นแล้ว!” จื่อจินรีบวางชาที่ถืออยู่ในมือลงบนโต๊ะ และเดินไปที่เตียงเพื่อดูอาการของเยว่อี้
เยว่อี้อยากผงกหัว แต่พบว่าไม่สามารถขยับได้ เขาอ้าปากอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ลำคอของเขาแห้งผากมากจนทำได้แค่ส่งเสียงพึมพำแหบแห้ง
“อย่าเพิ่งขยับ เมื่อวานเจ้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ต้องพักผ่อนให้มากๆ หิวน้ำหรือเปล่า อยากกินน้ำสักหน่อยหรือไม่” จื่อจินถามอย่างใส่ใจ
เยว่อี้กะพริบตา จื่อจินรีบเดินไปรินชาใส่ถ้วย แล้วถืออย่างระมัดระวังมาที่ข้างเตียงของเยว่อี้ เพราะเยว่อี้ไม่สามารถลุกขึ้นได้ นางจึงต้องใช้ช้อนเล็กๆ ป้อนชาใส่ปากของเยว่อี้อย่างช้าๆ
ของเหลวอุ่นๆ ไหลลงไปตามลำคอที่แห้งผากอย่างช้าๆ ทำให้เยว่อี้รู้สึกดีขึ้นมาก เขามองจื่อจินอย่างขอบคุณ จากนั้นก็พูดเสียงแหบว่า ”ขอบคุณ”
จื่อจินหน้าแดง และก้มหน้าลงอย่างเก้อเขินเล็กน้อย
“เจ้าไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า ข้าต่างหากที่ควรเป็นฝ่ายขอโทษเจ้า ถ้าข้าไม่ตื้อเจ้าให้ไปกับข้า เจ้าก็คงไม่เจอกับโชคร้ายเช่นนี้ ข้าเป็นคนที่ลากเจ้าไปเจอกับเรื่องนี้ ข้าขอโทษจริงๆ”
จื่อจินหลับตาไม่ลงเลยตลอดทั้งคืน เมื่อไรที่หลับตา ภาพเหตุการณ์อันน่ากลัวบนเวทีประลองก็จะผุดขึ้นในหัว นางไม่กล้าคิดเลยว่าถ้าจูเก๋ออินลงมือหนักกว่านี้เพียงเล็กน้อย เยว่อี้จะสามารถรอดชีวิตกลับมาได้หรือไม่
ในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนั้น นางพบว่าตัวเองไม่สามารถทำอะไรได้เลย ได้แต่ยืนอับจนหนทางอยู่ด้านล่างเวทีประลอง มองดูเยว่อี้โดนทำร้ายโดยไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ความรู้สึกหมดสิ้นหนทางและความรู้สึกผิดทำให้จื่อจินกินไม่ได้นอนไม่หลับตลอดทั้งคืน พอรุ่งสางนางก็ทนไม่ไหวต้องวิ่งมาดูว่าอาการเยว่อี้เป็นอย่างไรบ้าง
“เรื่องแบบนี้ ไม่มีใครรู้ว่ามันจะเกิดขึ้น โทษเจ้าไม่ได้” เสียงของเยว่อี้แหบเล็กน้อย เป็นเพราะเขายังไม่มีเรี่ยวแรง เสียงจึงเบามาก
“เจ้าไม่ต้องปลอบข้า ข้ามันไร้ประโยชน์ ไม่สามารถช่วยเจ้าได้” จื่อจินยังคงโทษตัวเอง
เยว่อี้มองจื่อจินอย่างจนปัญญา เรื่องจูเก๋ออินจ้องเล่นงานเขา เยว่อี้ก็งงและไม่เข้าใจเช่นกัน แต่เขาไม่โทษใคร บุตรชายย่อมไม่ผลักความรับผิดชอบให้สตรี
“เมื่อวาน…ข้ากลับมาที่นี่ได้อย่างไร” เพื่อไม่ให้จื่อจินตำหนิตัวเองต่อไป เยว่อี้จึงทำได้แค่เปลี่ยนเรื่อง
บนเวทีประลองเมื่อวานนี้ เขารู้แก่ใจดีว่าจูเก๋ออินไม่ได้แค่อยากเอาชนะเขา แต่อยากเอาชีวิตของเขาด้วย ตอนนั้นเยว่อี้ละทิ้งความหวังทั้งหมดแล้ว และบอกตัวเองว่าไม่มีโอกาสที่จะลงจากเวทีแบบมีชีวิตได้ ไม่คิดเลยว่าเขาจะลืมตาขึ้นมาวันนี้และพบว่าตัวเองยังมีชีวิตอยู่
จื่อจินชะงักไปเล็กน้อย ดูเหมือนจะนึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้ นางก้มหน้าลงทันที สีหน้าดูผิดปกติไปเล็กน้อย หลบสายตามองไปที่พื้นด้านข้าง
“เจ้าจำเรื่องเมื่อวานไม่ได้หรือ” จื่อจินถามเสียงเบา
เยว่อี้ตอบว่า ”ตอนนั้นข้าไม่ค่อยมีสตินัก หัวเบลอไปหมด จำอะไรไม่ได้เลย”
จื่อจินเม้มปากมองเยว่อี้ที่นอนอยู่บนเตียง ลังเลอยู่ครู่ก่อนจะพูดขึ้นว่า ”ข้าไปตามหาคุณชายจวิน แล้วเขาก็รีบมา”
ตอนที่ 1718 สงสัย (2)
“เป็นคุณชายจวินนี่เองที่ช่วยชีวิตข้า…” เยว่อี้พูดพร้อมกับยิ้มบางๆ
แต่จื่อจินกลับมองเยว่อี้ด้วยแววตาที่ค่อนข้างซับซ้อน หลังจากนิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดจื่อจินก็พูดขึ้นว่า ”เยว่อี้ เจ้าคิดว่า…คุณชายจวินเป็นคนอย่างไร”
เยว่อี้มองจื่อจินอย่างงุนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมจื่อจินถึงถามเขาเช่นนั้น
“ข้า…ข้าแค่ถามไปอย่างนั้นแหละ ถ้าเจ้าไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร” จื่อจินรีบก้มหน้าลง
เยว่อี้พูดขึ้นว่า ”คุณชายจวินเป็นคนที่พิเศษมากจริงๆ ข้าไม่เคยเจอเด็กวัยรุ่นที่นิ่งและใจเย็นอย่างเขามาก่อนเลย เขาไม่ค่อยพูด แต่ก็เหมือนว่าเข้าใจทุกอย่างเป็นอย่างดี ข้าชื่นชมเขามากจริงๆ” คำพูดของเยว่อี้จริงใจมาก แม้ว่าเขาอยู่กับจวินอู๋เสียมาได้ไม่นาน แต่วิธีที่นางจัดการกับสิ่งต่างๆ ทำให้เยว่อี้ชื่นชมเป็นอย่างมาก ตอนแรกเขาคิดว่าจวินอู๋เสียแทรกซึมเข้าไปในตำหนักจิงหงโดยใช้ตำหนักเงาจันทราบังหน้าก็เพราะอยากดำเนินแผนการลับ แต่หลังจากที่พวกเขาเข้ามาที่ตำหนักจิงหง ท่าทีของจวินอู๋เสียยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม ทำให้ผู้คนมักจะลืมแรงจูงใจของเขาในการมาที่นี่
สัตว์ร้ายนั้น หลังจากเล็งเหยื่อไว้แล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดไม่ใช่แยกเขี้ยวกางกรงเล็บเพื่อแสดงความแข็งแกร่ง แต่เป็นหมอบรออยู่ในเงามืด เฝ้าสังเกตการเคลื่อนไหวของเหยื่ออย่างเงียบๆ อดทน ไม่เปิดเผยตัวตนออกมา เหยื่อของมันจะไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่ามีมันอยู่
สุดท้าย เมื่อช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุดมาถึง สัตว์ร้ายที่หมอบรออยู่ก็จะทำการโจมตีที่ร้ายแรงจนถึงตาย!
ฆ่าให้ตายในทีเดียว!
พูดเหมือนจะง่าย แต่ใครจะรู้บ้างว่าการอดทนรอคอยเป็นเวลานานนั้นมันทรมานแค่ไหน
เยว่อี้รู้ตัวเองดี นิสัยของเขานั้น หากผ่านอุปสรรคเหนื่อยยากมาขนาดนี้ เมื่อมีเป้าหมายมาอยู่ตรงหน้า ต่อให้ยับยั้งตัวเองไม่ให้โจมตีได้ แต่เจตนาที่ซ่อนเร้นอยู่คงถูกเปิดเผยผ่านการกระทำของเขาอย่างแน่นอน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนที่อยู่ข้างๆ คนของตัวเอง การเอาแต่เสแสร้งตลอดเวลามันคงเป็นสิ่งที่ยากมากสำหรับเขา
แต่ถึงแม้จะติดตามจวินอู๋เสียมาหลายวัน เยว่อี้ก็ไม่สามารถบอกได้เลยว่าจวินอู๋เสียตั้งใจจะทำอะไรที่นี่ และก็ไม่รู้ว่าใครคือเป้าหมายของจวินอู๋เสียเช่นกัน
ถ้าจะบอกว่าจวินอู๋เสียไม่ได้คิดจะทำอะไรตำหนักจิงหงเลยในการเดินทางครั้งนี้ แล้วทำไมถึงต้องลงทุนมาสกัดกั้นเขากับพวกคนจากตำหนักเงาจันทราด้วย
จื่อจินมองเยว่อี้ด้วยสายตาขัดแย้ง นางต้องยอมรับว่าจวินอู๋เสียมีความคิดที่รอบคอบมาก คนอื่นไม่สามารถเดาได้ว่าจวินอู๋เสียกำลังคิดอะไรอยู่ในใจ แต่ความสามารถที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ จะไม่เป็นอันตรายต่อคนอื่นหรอกหรือ
“เจ้าไม่กลัวหรือ” จู่ๆ จื่อจินก็ถามขึ้น
“กลัวอะไร” เยว่อี้มองจื่อจินอย่างงุนงง
“คุณชายจวิน เจ้าไม่กลัวเขาหรือ เขาสามารถชักใยและควบคุมทุกอย่างไว้ในมือเขาได้ รวมทั้งเจ้าและข้าด้วย” จื่อจินพูด
เยว่อี้มองตาจื่อจินที่ฉายแววร้อนรน ในสายตานั้น เขามองเห็นความกลัวอยู่ด้วย
“เจ้ากลัวเขาหรือ”
นั่นทำให้เยว่อี้รู้สึกว่ามันค่อนข้างแปลก จื่อจินไม่ได้อยู่กับคุณชายจวินมานานหรอกหรือ
จื่อจินพยักหน้า
เมื่อก่อนนางไม่กลัวหรอก แต่ตอนนี้ นางรู้สึกถึงความกลัวที่ฝังลึกอยู่ในใจนางที่มีต่อจวินอู๋เสีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อวานนี้ หลังจากที่นางได้ยินจวินอู๋เสียเอ่ยคำพูดเหล่านั้นออกมา ความกลัวในใจจื่อจินก็เพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุด
ในคำพูดของจวินอู๋เสีย นางไม่พบความตั้งใจที่ต้องการจะช่วยหรือปกป้องเยว่อี้เลยแม้แต่น้อย นั่นทำให้จื่อจินหวาดกลัวอย่างมาก
เยว่อี้เป็นพันธมิตรของจวินอู๋เสีย เช่นเดียวกับตำหนักหยกวิญญาณที่เป็นพันธมิตรของจวินอู๋เสีย
สมองอันชาญฉลาดของจวินอู๋เสียอาจช่วยให้นางทำทุกอย่างที่ต้องการได้สำเร็จ แต่นางจะปฏิบัติกับพันธมิตรของตนอย่างไร