ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 527 ทำดีหวังผล (2) ตอนที่ 528 ทำดีหวังผล (3)

ตอนที่ 527 ทำดีหวังผล (2) / ตอนที่ 528 ทำดีหวังผล (3)
ตอนที่ 527 ทำดีหวังผล (2)

เมื่อฟ่านจัวเปิดประตู เขาก็หยุดชะงักไปชั่วครู่เมื่อเห็นหญิงสาวที่งดงามยืนอยู่ด้านนอกประตู นัยน์ตาของเขาก็มีบางอย่างแวบผ่านเข้ามาแล้วหายไปอย่างรวดเร็ว

“ซินเอ๋อร์” ฟ่านจัวมองหนิงซินที่ไม่ได้พบมานานด้วยความประหลาดใจ

แม้ว่าทั้งสองจะมีการหมั้นหมายกัน แต่เนื่องจากปัญหาสุขภาพของฟ่านจัวที่แย่ลงทุกวันจึงไม่มีผู้ใดพูดถึงเรื่องนี้ ฟ่านจัวก็ได้ย้ายมาอาศัยอยู่ที่นี้เพื่อรักษาตัวและหนิงซินก็แทบไม่เคยปรากฏตัวที่นี่เลย

จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่หนิงซินมาที่นี่คือเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว

“พี่เสี่ยวจัว” ใบหน้าของหนิงซินเต็มไปด้วยรอยยิ้มหวานที่ไร้เดียงสา ราวกับเด็กสาวไร้เดียงสาข้างบ้านที่ทำให้คนที่เห็นรู้สึกรักและเอ็นดู

“พี่เสี่ยวจัว ซินเอ๋อร์ไม่ได้มาหาพี่นานแล้ว พี่โกรธซินเอ๋อร์หรือไม่”

ฟ่านจัวกล่าวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนว่า “ไม่อย่างแน่นอน”

หนิงซินมองฟ่านจัวอย่างขอโทษ ดวงตาของนางหรี่ลงด้วยท่าทางโศกเศร้า

“มิใช่ว่าซินเอ๋อร์ไม่เป็นห่วงพี่เสี่ยวจัว แต่ท่านพ่อเตือนข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าพี่เสี่ยวจัวต้องพักผ่อนอยู่ในความสงบ ห้ามผู้อื่นรบกวน ซินเอ๋อร์จึงอดทนที่จะไม่มาหาพี่เสี่ยวจัวจนถึงตอนนี้ พี่เสี่ยวจัวอย่าได้โกรธซินเอ๋อร์เลย”

ฟ่านจัวหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วส่ายหัว

รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหนิงซินอีกครั้ง นางมองฟ่านจัวแล้วกล่าวว่า “ซินเอ๋อร์เตรียมขนมข้าวเหนียวมาให้พี่เสี่ยวจัว ข้าจำได้ว่าตอนเด็กพี่เสี่ยวจัวชอบทานมาก” หลังจากพูดจบ หนิงซินก็ยกกล่องอาหารที่มีลวดลายประณีตในมือตัวเองขึ้นมาเขย่า

ฟ่านจัวหรี่ตาลงเล็กน้อย เพียงครู่หนึ่ง เขาก็เงยหน้าขึ้นมองหนิงซินอย่างอ่อนโยนแล้วกล่าวว่า “รบกวนซินเอ๋อร์จริงๆ ด้านนอกอากาศร้อน เจ้าเข้ามาดื่มชาสักแก้วก่อนเถิด”

หนิงซินพยักหน้าด้วยรอยยิ้มแล้วเดินตามฟ่านจัวเข้าไปในลาน ความเขินอายในดวงตาของนางได้หายไปในทันทีที่ฟ่านจัวหันกลับไป นางมองแผ่นหลังที่ซูบผอมของฟ่านจัวแล้วหรี่ตาลงเล็กน้อย

รูปลักษณ์และนิสัยของฟ่านจัวนั้นยอดเยี่ยมมากแต่มีเพียงร่างกายของเขาเท่านั้นที่ทำอะไรไม่ได้จริงๆ

หากฟ่านจัวมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง หนิงซินก็เต็มใจที่จะแต่งงานกับบุรุษที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ แต่น่าเสียดายที่ร่างกายของฟ่านจัวนั้นอ่อนแอเกินไป ยื้อชีวิตมาจนถึงตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะเสียชีวิตเมื่อใด หากฟ่านจัวเสียชีวิต สำนักศึกษาเฟิงหัวก็อาจตกเป็นของฟ่านจิ่น เมื่อถึงเวลานั้นนางกับท่านพ่อนางก็ไม่มีความหวังอะไรอีก

แต่…

หนิงซินยิ้มมุมปาก ฟ่านจัวก็มีข้อดีของเขาเช่นกัน ข้อดีของเขาคือนิสัยที่ใสซื่อบริสุทธิ์ของเขานี้ทำให้สามารถหลอกเขาได้อย่างง่ายดาย

ในใจของเขา นางอาจเป็นสาวน้อยที่ไร้เดียงสาที่ไม่รู้อะไรคนนั้นอยู่

หนิงซินเก็บความคิดตัวเองแล้วสังเกตลานรอบๆ อย่างเงียบๆ หลังจากอาจิ้งถูกไล่ออกจากที่นี่ ในลานนี้ก็เหลือเพียงฟ่านจัวและจวินอู๋เสียเท่านั้น ฟ่านจิ่นจะมาเฉพาะเวลาที่ทานอาหารเท่านั้น

ฟ่านจัวอยู่ตรงหน้านาง แล้วจวินเสียล่ะ

หนิงซินชำเลืองมองไปรอบๆ เพื่อหาเป้าหมายที่แท้จริงของนาง

แต่ขณะที่นางจมอยู่ในความคิดตัวเอง ฟ่านจัวก็หยุดเดินกะทันหัน

หนิงซินที่ไม่รู้สึกตัวเกือบเดินชนหลังฟ่านจัว นางพึมพำเบาๆ แล้วเงยศีรษะขึ้นมอง ทันใดนั้นนางก็พบร่างเล็กๆ ที่ยืนอยู่บนขั้นบันไดของลานจ้องมองมาที่นางด้วยสายตาเย็นชา

หัวใจของหนิงซินกระตุกเล็กน้อย นับตั้งแต่ที่นางเห็นเหตุการณ์ที่จวินอู๋เสียต่อสู้กับสัตว์วิญญาณระดับภัยพิบัติในป่าประลองวิญญาณวันนั้น นางก็รู้สึกกลัวเด็กหนุ่มที่อายุน้อยกว่านางคนนี้เล็กน้อย

ดวงตาของนางทำให้ผู้คนกลัวจนตัวสั่นจริงๆ

ตอนที่ 528 ทำดีหวังผล (3)

“พี่เสี่ยวจัว คนนี้คือ” หนิงซินสงบใจลงแล้วมองจวินอู๋เสียด้วยท่าทางงุนงง

ฟ่านจัวกล่าวว่า “นี่คือจวินเสีย”

หลังจากพูดจบเขาก็ไม่ได้แนะนำหนิงซินให้กับจวินอู๋เสีย

แต่หนิงซินกลับก้าวออกมาด้วยความกระตือรือร้นแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ตัวเองคิดว่าสวยงามที่สุดว่า “ที่แท้เจ้าก็คือจวินเสียนี่เอง ข้าได้ยินมาก่อนหน้านี้ว่ามีคนอาศัยอยู่กับพี่เสี่ยวจัว ข้ายังแปลกใจเล็กน้อยและคิดว่าคนที่เป็นสหายกับพี่เสี่ยวจัวได้จะต้องนิสัยดีอย่างแน่นอน วันนี้ได้พบก็จริงอย่างที่ข้าคิดจริงๆ”

น้ำเสียงของหนิงซินนั้นอ่อนโยนมาก รอยยิ้มของนางก็อบอุ่นและจริงใจ

แต่จวินอู๋เสียกลับนิ่งเฉยแล้วกล่าวว่า “นั่นแปลว่าสายตาของศิษย์พี่หนิงนั่นไม่ดีแล้ว”

นางนิสัยดี

หึ

รอยยิ้มบนใบหน้าของหนิงซินหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง เพราะนางไม่คิดจวินอู๋เสียจะพูดแบบนี้กับนาง

ฟ่านจัวก็ทำเหมือนไม่เห็นว่าหนิงซินอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ เขายิ้มแล้วกล่าวว่า “น้องเสียมีนิสัยเย็นชาเล็กน้อย ไม่ชอบยุ่งกับใคร ซินเอ๋อร์อย่าได้ใส่ใจเลย”

คำพูดของเขาอาจดูเหมือนว่ากำลังช่วยหนิงซิน แต่แท้จริงแล้ว เขาก็เหมือนตบหน้าหนิงซินเหมือนจวินอู๋เสีย

แค่ดูแวบแรกก็ดูออกว่าจวินอู๋เสียนิสัยดี นางตาบอดหรือ

มุมปากของหนิงซินแข็งทื่อเล็กน้อย แต่โชคดีที่นางมีจิตใจที่เข้มแข็งมากพอ นางจึงไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา นางยังคงมีรอยยิ้มที่สดใสอยู่บนใบหน้าของนาง

“เป็นไปได้อย่างไร ข้ารู้สึกว่าน้องเสียดีจริงๆ”

จวินอู๋เสียเลิกคิ้วเล็กน้อย “ดูเหมือนว่าศิษย์พี่หนิงจะไม่รู้ว่าชื่อเสียงของข้าในสำนักศึกษานั้นเป็นอย่างไร”

ชื่อเสียงของนางในสำนักศึกษาเฟิงหัวนั้นโด่งดังมาก เพราะแม้แต่อาจิ้งที่อาศัยอยู่ในลานยังเคยได้ยิน ฉะนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงหนิงซินที่อยู่ในสำนักศึกษาจะไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ได้อย่างไร

การแสดงแย่ คะแนนติดลบ

หนิงซินไม่เคยพูดคุยกับจวินอู๋เสียมาก่อน นางจึงคิดว่าจวินอู๋เสียเงียบกว่าคนอื่นเพราะนางไม่มีคนคบ แต่นางไม่คิดว่าแค่นางพูดคุยกับจวินอู๋เสียแค่สองประโยคใบหน้าของนางจะรู้สึกเจ็บแสบเช่นนี้

คำพูดทุกประโยคของไอ้หนูนี่เต็มไปด้วยหนามแหลมคม ทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกไม่สบายใจมาก

หนิงซินสูดหายใจเข้าลึกๆ และรีบหวนคิดทันทีว่านางเคยมีเรื่องกับจวินอู๋เสียตรงๆ หรือไม่ แต่หลังจากคิดทบทวนอย่างดีแล้ว นางก็คิดไม่ออก นางจึงเข้าใจว่าจวินอู๋เสียรู้ความสัมพันธ์ของอิ่นเหยียนกับนางจึงทำให้จวินอู๋เสียปฏิบัติกับนางอย่างนี้

หลังจากรู้เหตุผลแล้ว หนิงซินก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาทันที

“ข่าวลือเหล่านั้นจะเชื่อถือได้อย่างไร ตอนนี้ในสำนักศึกษาเฟิงหัวก็มีข่าวลือของข้ามากมาย แต่คนที่บริสุทธิ์จริงย่อมบริสุทธิ์ คำพูดเหล่านั้นก็แค่หลอกคนเท่านั้น พี่เสี่ยวจัวรู้จักนิสัยของเจ้าจึงอาศัยอยู่กับเจ้าและรู้จักนิสัยของข้าจึงไม่เชื่อข่าวลือเหล่านั้น แล้วเพราะเหตุใดเราจึงต้องไปเป็นทุกข์เป็นร้อนในเรื่องที่ไร้สาระแบบนั้นหรือ” เพื่อจะได้ใกล้ชิดกับจวินอู๋เสีย หนิงซินก็ไม่ลังเลใจที่จะพูดเรื่องของตัวเองออกมาเพื่อใช้เรื่องที่นางและจวินอู๋เสียพบเจอเหมือนกันมาขอความเห็นใจจากจวินอู๋เสีย

ในเวลาเดียวกัน นางก็พูดเพื่อตัวเอง เพราะหากต่อไปจวินอู๋เสียและฟ่านจัวไปได้ยินอะไรที่เกี่ยวกับนางพวกเขาก็จะคิดว่าเรื่องเหล่านั้นเป็นเพียงเรื่องไร้สาระเท่านั้น

หนิงซินภูมิใจกับตัวเองมากและคิดว่าตัวเองทำทุกอย่างได้อย่างไร้ที่ติ แต่นางก็ไม่สามารถเอาชนะความเย็นชาของจวินอู๋เสียได้

จวินอู๋เสียมองการแสดงของหนิงซินด้วยสายตาเย็นชา “แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริงล่ะ”

หนิงซินหยุดชะงักไป

“ข้ามิใช่คนดี” จวินอู๋เสียมองหนิงซินที่ถูกตัวเองแทงซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความพึงพอใจ

เกมเพิ่งจะเริ่ม รอรับมันได้เลย

หนิงซินจึงจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อรู้ว่าจวินอู๋เสียพูดถึงตัวเองไม่ได้พูดถึงนาง แต่ยังไม่ทันถอนหายใจ นางก็รู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที บนโลกนี้ยังมีคนที่พูดถึงตัวเองอย่างนี้ด้วยหรือ

นางพูดคำดีๆ มากมาย แต่สุดท้ายจวินอู๋เสียกลับยอมรับว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริง แล้วแบบนี้จะให้หนิงซินพูดต่อว่าอย่างไร