ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 587 ตบหน้าฝูงชน (5) ตอนที่ 588 ตบหน้าฝูงชน (6)

ตอนที่ 587 ตบหน้าฝูงชน (5) / ตอนที่ 588 ตบหน้าฝูงชน (6)
ตอนที่ 587 ตบหน้าฝูงชน (5)

สำหรับคนที่กู้หลีเซิงยอมรับ คนผู้นั้นจะต้องเป็นคนที่มีความรู้ความสามารถที่แท้จริงอย่างแน่นอน!

ก่อนหน้านี้ กู้หลีเซิงแสดงความโปรดปรานต่อหลี่จื่อมู่ให้ทุกคนเห็นอย่างชัดเจน เกือบทุกคนที่อยู่ตรงนั้น คาดเดาว่าศิษย์เพียงคนเดียวที่เขาบอกว่าเขายอมรับนั้น ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากหลี่จื่อมู่!

ไม่อย่างนั้น ทำไมกู้หลีเซิงจึงยอมรับศิษย์เพียงแค่คนเดียวในปีนี้ ซึ่งนั่นก็คือหลี่จื่อมู่ กู้หลีเซิงได้แสดงความใส่ใจและห่วงใยต่อเขามากที่สุดและปฏิบัติต่อเขาดีกว่าศิษย์คนอื่นในสาขาผู้เยียวยาจิตวิญญาณ

ศิษย์ทุกคนคิดว่าความโกรธของกู้หลีเซิงในวันนี้เนื่องมาจากการตายของหลี่จื่อมู่

ศิษย์เพียงคนเดียวที่กู้หลีเซิงยอมรับได้เสียชีวิตลงอย่างลึกลับ กู้หลีเซิงย่อมต้องโกรธมากเป็นธรรมดา!

เมื่อได้ยินน้ำเสียงดุๆ ของกู้หลีเซิง ศิษย์ทุกคนของสำนักศึกษาเฟิงหัวก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที แต่พวกเขาไม่กลัวเพราะรู้ว่าคนที่ต้องรับผิดชอบการตายของหลี่จื่อมู่ก็คือจวินอู๋เสีย พวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วย ความโกรธของกู้หลีเซิงทั้งหมดจึงพุ่งตรงไปที่จวินอู๋เสียเท่านั้น!

พวกเขาเพียงแค่ต้องอดทนรอดูการแสดงสนุกๆ

หนิงซินซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มคนและลอบยิ้มกับตัวเอง สายตาของนางเต็มไปด้วยความมุ่งร้ายขณะที่จ้องไปที่จวินอู๋เสีย

แต่อิ่นเหยียนที่ยืนอยู่ข้างๆ หนิงซินกลับรู้สึกว่ามีบางสิ่งไม่ถูกต้อง

เป็นความจริงที่กู้หลีเซิงปฏิบัติต่อหลี่จื่อมู่เป็นพิเศษ แต่ถ้าบอกว่าความเข้าใจในทักษะการเยียวยารักษาจิตวิญญาณของหลี่จื่อมู่เหนือกว่ากู้หลีเซิง เขาก็ไม่อาจทำใจให้เชื่อได้แม้แต่น้อย

ตลอดเวลาที่หลี่จื่อมู่อยู่ที่สาขาผู้เยียวยาจิตวิญญาณ เขาไม่เข้าใจกระทั่งพื้นฐานของพื้นฐานที่สุดด้วยซ้ำ ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ความรู้ในทักษะการเยียวยารักษาจิตวิญญาณของหลี่จื่อมู่จะเหนือกว่ากู้หลีเซิง! นั่นเป็นเรื่องที่ตลกที่สุด!

อิ่นเหยียนอดที่จะรู้สึกไม่ได้ว่ามีบางสิ่งไม่ถูกต้อง แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามคิดเท่าไร เขาก็ไม่สามารถระบุได้ว่าสิ่งที่ผิดปกตินั้นคืออะไร

“ข้าคิดอยู่เสมอว่าสำนักศึกษาเฟิงหัวเป็นหนึ่งในสามสุดยอดสำนักศึกษา เหล่าลูกศิษย์ย่อมต้องเป็นผู้มีเหตุผลและมีความประพฤติที่เหมาะสม แต่ข้าพบว่าข้าคิดผิด” กู้หลีเซิงหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน

“วันนี้ ข้าอยากจะแนะนำใครบางคนให้พวกเจ้าทุกคนที่นี่ได้รู้จัก คนผู้นี้คือสัตว์ประหลาดที่เป็นยิ่งกว่าอัจฉริยะที่มีความรู้ในทักษะการเยียวยารักษาจิตวิญญาณที่ลึกซึ้งยิ่งกว่าข้า!” กู้หลีเซิงเดินตรงไปที่ฝูงชนขณะที่เขาพูด

ศิษย์สำนักศึกษาเฟิงหัวทุกคนนิ่งเงียบด้วยความประหลาดใจ

แนะนำหรือ

หมายความว่าอย่างไร!

ไม่ใช่ว่าหลี่จื่อมู่ตายไปแล้วหรือ กู้หลีเซิงตั้งใจจะขุดศพของหลี่จื่อมู่ขึ้นมาหรือไง เพื่อให้เป็นเกียรติแก่หลี่จื่อมู่หรือ

ศิษย์ทุกคนพากันมองกู้หลีเซิงที่กำลังเดินเข้ามาอย่างสับสน ทันใดนั้นเขาก็เบี่ยงหันไปอีกทางหนึ่งทันทีที่เข้ามาในระยะสิบเมตร!

ภายใต้สายตาของศิษย์ทุกคน กู้หลีเซิงเดินมาที่คนสองคนที่ยืนแยกตัวออกมาจากคนอื่นๆ

“จวินเสีย เจ้าต้องทนทุกข์มากกระมังตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา” กู้หลีเซิงยืนอยู่ต่อหน้าจวินอู๋เสีย สีหน้าของเขาสำนึกเสียใจอย่างเปิดเผย ขณะที่ฝูงชนพากันอ้าปากค้าง

จวินอู๋เสียส่ายหัว

กู้หลีเซิงยื่นมือออกมาและพาจวินอู๋เสียเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าคนทั้งหมด

“จวินเสีย คืออัจฉริยะตัวน้อยที่ข้าพูดถึง ความรู้ความเข้าใจในทักษะการเยียวยารักษาจิตวิญญาณของเด็กหนุ่มคนนี้ เหนือล้ำยิ่งกว่าข้ามากนัก!” หน้าอกของกู้หลีเซิงยืดขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ เขาประกาศเสียงดังต่อหน้าศิษย์และอาจารย์ของสำนักศึกษาเฟิงหัวที่มารวมตัวกันอยู่ตรงหน้าเขา!

ในตอนนั้นเอง ทั่วทั้งลานชุมนุมเงียบกริบ และพริบตาต่อมาผู้คนทั้งหมดก็ส่งเสียงเอะอะดังลั่น

“จวินเสีย!”

“เป็นจวินเสียได้อย่างไร!”

กู้หลีเซิงไม่ได้พูดหรอกหรือว่ามันเป็นการเข้าใจผิด เขาพูดว่าจวินเสียไม่ใช่ศิษย์ที่เขาเลือก! แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น!

ความตกใจ ความสงสัย ความกลัว…อารมณ์อันซับซ้อนมากมายท่วมท้นขึ้นมาในหัวใจของเหล่าลูกศิษย์เมื่อนึกถึงสิ่งที่พวกเขาได้ทำลงไป!

ตอนที่ 588 ตบหน้าฝูงชน (6)

พวกเขาไม่นึกไม่ฝันว่าศิษย์เพียงคนเดียวที่กู้หลีเซิงให้การยอมรับนั้น จะกลายเป็นจวินเสีย!

ศิษย์ที่ถูกตราหน้าว่าเป็นเจ้าเด็กสารเลวต่ำช้าตั้งแต่วันแรกที่ได้เข้ามาเป็นศิษย์ของสำนักศึกษาเฟิงหัว!

และคำด่าทอสาปแช่งทั้งหมดที่จวินอู๋เสียได้รับ ก็เริ่มต้นมาจากสาขาผู้เยียวยาจิตวิญญาณอีกด้วย!

แต่ตอนนี้เหตุการณ์กลับพลิกเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ จนศิษย์ทุกคนไม่อาจทำใจเชื่อได้

นี่มัน…เป็นไปได้อย่างไรกัน

“ตลอดเวลาที่ผ่านมา ศิษย์ที่ข้าเลือกด้วยตัวเองมีเพียงแค่จวินเสียคนเดียวเท่านั้น! ข้าคิดว่าข้าได้พบกับศิษย์ที่เหมาะสมมากที่สุดแล้ว แต่ไม่เคยคิดเลยว่าข้าจะได้พบกับอัจฉริยะที่เหนือยิ่งกว่าอัจฉริยะ จนข้าได้แต่ชื่นชม จวินเสียใช้เวลาเพียงแค่สองชั่วยามในการทำความเข้าใจแนวคิดทั้งหมดของทักษะการเยียวยารักษาจิตวิญญาณ และกระทั่งสามารถแนะนำวิธีพัฒนาทักษะวิชานั้นได้อีกด้วย” ขณะที่พูด ใบหน้าของกู้หลีเซิงก็แดงก่ำ เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจอย่างถึงที่สุด

“ทักษะการเยียวยารักษาจิตวิญญาณนั้นมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด เพื่อให้จวินเสียได้มีเวลาและพื้นที่มากพอในการศึกษาเพื่อพัฒนาทักษะวิชานี้ให้เสร็จสมบูรณ์ และเพื่อป้องกันไม่ให้คนนอกที่มีเจตนาไม่ดีมาทำร้ายเขา ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปล่อยเขาให้ออกไปจากสาขาผู้เยียวยาจิตวิญญาณชั่วคราว และเพื่อหลีกเลี่ยงข้อสงสัยที่ไม่จำเป็น ข้าจึงสุ่มเลือกศิษย์ใหม่อีกคนให้เข้ามาแทนที่จวินเสีย การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้ ดำเนินการด้วยความเห็นชอบจากท่านอาจารย์ใหญ่ และข้าได้อธิบายให้แก่ศิษย์ที่ถูกเลือกเข้ามาใหม่อย่างชัดเจนแล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงการเปิดเผยตัวจวินเสีย ข้าได้บอกกับทุกคนอยู่ตลอดว่าทั้งหมดเป็นแค่ความเข้าใจผิดครั้งใหญ่เท่านั้น”

เมื่อกู้หลีเซิงพูดจบ คิ้วของเขาก็ขมวดแน่น น้ำเสียงของเขาไม่มีความใจดีอ่อนโยนเหมือนก่อนหน้านี้อีก สายตาแหลมคมของเขากวาดมองศิษย์สำนักศึกษาเฟิงหัวที่ยืนรวมกันก่อนจะพูดว่า “แต่สิ่งหนึ่งที่ข้าไม่คาดคิดก็คือ ศิษย์สำนักศึกษาเฟิงหัวของเราจะทำตัวโง่เขลาเบาปัญญาได้ถึงขนาดนี้ พวกเจ้าถูกข่าวลือชั่วร้ายเหลวไหลชักจูงได้ง่ายดายยิ่งนัก และพากันประณามกล่าวหาจวินเสียซ้ำแล้วซ้ำเล่า พวกเจ้าทำให้ข้าผิดหวังเป็นที่สุด ความจริงทั้งหมดนี้ ข้าและท่านอาจารย์ใหญ่รู้ดี จวินเสียไม่เคยพยายามหรือมีเจตนาที่จะขโมยตำแหน่งของใคร ในเมื่อตำแหน่งนั้นมันเป็นของเขามาตั้งแต่แรกแล้ว! จวินเสียคือคนที่ขอออกจากตำแหน่งนั้นเองเพื่อเปิดโอกาสให้กับผู้อื่น พวกเจ้าทุกคนไม่สนใจความจริง ไม่ได้รู้ได้เห็นอะไรเลย แต่พวกเจ้าก็พากันเชื่อข่าวลือร้ายๆ พวกนั้นว่าเป็นความจริง คำประณามด่าทอที่พวกเจ้าทุกคนว่ากล่าวจวินเสีย มันทำให้ชื่อของสำนักศึกษาเฟิงหัวต้องเสื่อมเสียอย่างถึงที่สุด!”

คำพูดอันรุนแรงของกู้หลีเซิง ได้ทำให้ข่าวลือชั่วร้ายต่างๆ รอบตัวจวินอู๋เสียแตกกระจายหายไปจนหมดสิ้น! และมันยังเป็นการตบหน้าศิษย์ทุกคนที่เคยด่าทอประณามจวินอู๋เสีย! คำพูดของกู้หลีเซิงทำให้เหล่าศิษย์ทุกคนตรงหน้าเขาตกอยู่ในความเงียบ ไม่สามารถโต้แย้งได้เลยสักคำ

ฟ่านฉีที่ไม่ได้พูดอะไรเลยก้าวออกมาข้างหน้า เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดว่า “ข้าสามารถเป็นพยานได้ว่าทุกคำพูดของกู้หลีเซิงในวันนี้นั้นเป็นเรื่องจริงทั้งหมด ในตอนแรกที่เขามาบอกเรื่องนี้กับข้า ข้าตกใจมาก ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าผู้เยาว์ที่อายุเพียงแค่สิบสี่ปีจะสามารถเข้าใจในทักษะการเยียวยารักษาจิตวิญญาณได้เหนือกว่ากู้หลีเซิง แต่ข้ารู้ว่ากู้หลีเซิงผู้ที่สร้างทักษะการเยียวยารักษาจิตวิญญาณขึ้นมานั้น ปฏิบัติกับทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับทักษะวิชาเหมือนลูกของตัวเอง และจะไม่มีวันล้อเล่นในเรื่องนี้ ข้าเชื่อในสายตาของเขา และข้าไว้ใจในการตัดสินใจของเขา และบัดนี้ ความจริงก็พิสูจน์แล้วว่า ข้าคิดไม่ผิดเกี่ยวกับกู้หลีเซิง และกู้หลีเซิงก็มองจวินเสียได้ถูกต้อง”

ฟ่านฉีหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อว่า “เมื่อเร็วๆ นี้ ข้าไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ริเริ่ม แต่คนผู้นั้นอยู่ๆ ก็ต้องการให้มีการสืบสวนสาเหตุการตายของหลี่จื่อมู่ ซึ่งทำให้เกิดข่าวลือชั่วร้ายกระจายไปทั่วสำนักศึกษาอีกครั้ง และเพื่อเป็นการแสดงให้พวกเจ้าทุกคนเห็นความจริงที่เกิดขึ้น ข้าจึงสั่งให้มีการสืบสวนด้วยตัวเอง ผลการสืบสวนออกมาแล้วว่าหลี่จื่อมู่ถูกสัตว์วิญญาณฆ่าตาย บาดแผลที่ทำให้ถึงตายนั้นมาจากเขี้ยวและเล็บของสัตว์วิญญาณดุร้าย ไม่ใช่ฝีมือของมนุษย์ และที่อยู่ตรงหน้าพวกเจ้าในตอนนี้ เป้าหมายที่พวกเจ้าทุกคนระแวงสงสัย ทุกคนคงเห็นแล้วว่าภูติวิญญาณของเขาเป็นเพียงแค่แมวดำตัวเล็กๆ ขนาดเท่าฝ่ามือ ข้าขอถามพวกเจ้าหน่อยเถอะว่า แมวดำตัวเล็กขนาดนี้จะไปหักคอชายหนุ่มที่โตเต็มวัยด้วยการกัดเพียงครั้งเดียวได้อย่างไร”