ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 643 ทักษะการเสริมวิญญาณ (5) ตอนที่ 644 ทักษะการเสริมวิญญาณ (6)

ตอนที่ 643 ทักษะการเสริมวิญญาณ (5) / ตอนที่ 644 ทักษะการเสริมวิญญาณ (6)
ตอนที่ 643 ทักษะการเสริมวิญญาณ (5)

ในที่สุดเจ้าแมวดำตัวน้อยที่อยู่บนโต๊ะก็สลัดเรื่องที่เกิดขึ้นออกไปจากใจได้หลังจากที่พยายามอย่างหนัก แต่ทันใดนั้นมันก็เห็นว่าเจ้านายของมันกำลังจ้องมองมันด้วยสายตาแปลกๆ

สายตาคู่นั้นกระตุ้นสัญชาตญาณภายในตัวของมัน และเตือนว่าอันตรายกำลังใกล้เข้ามา!

“ท่านคิดจะทำอะไร” เจ้าแมวดำตัวน้อยถอยกลับไปเข้ามุมที่อยู่ไกลที่สุดทันที สายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวจ้องมองไปที่จวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียยื่นมือออกไปคว้าอุ้งเท้าหน้าข้างหนึ่งของเจ้าแมวดำตัวน้อย แล้วบังคับลากเจ้าแมวดำตัวน้อยที่ตัวแข็งเป็นหินออกมาตรงหน้านาง

“ข้าร่วมทุกข์ร่วมสุขกับท่านมานานหลายปี! อย่างน้อยข้าก็ควรได้รับความสำนึกขอบคุณบ้างสิต่อให้ท่านจะไม่ซาบซึ้งเลยก็เถอะ! ท่านทำแบบนี้ไม่ได้นะ!” เจ้าแมวดำตัวน้อยยังคงพูดไม่หยุด แล้วทันใดนก็พบว่าปากของมันถูกมือของจวินอู๋เสียปิดไว้

“เจ้าพูดมากขึ้นทุกวัน” จวินอู๋เสียพูด นางหรี่ตาลงและมองเข้าไปในดวงตาของเจ้าแมวดำตัวน้อย

ก่อนมาเกิดใหม่ เสี่ยวเฮยเงียบกว่านี้มาก

เจ้าแมวดำตัวน้อยมองจวินอู๋เสียอย่างเศร้าใจ

มันอยากบอกเจ้านายของมันมาก ไม่ใช่ว่าในอดีตมันไม่ชอบพูด แต่เป็นเพราะชาติก่อนของจวินอู๋เสียนั้นไม่สามารถใช้คำอื่นมาอธิบายได้เลยนอกจากคำว่าน่าเบื่อจำเจ ชีวิตช่วงนั้นได้แต่ทำงานเดิมๆ ทุกวันวนเวียนซ้ำซากไม่หยุด แล้วจะมีอะไรให้มันคุยกันเล่า

“สิ่งที่เจ้าเหยียบคืออักขระที่ข้าเขียน พวกมันเป็นอักขระเดียวกับที่ฟ่านจัวใช้บนแหวน แต่ข้าไม่แน่ใจว่าพวกมันหมายความว่าอะไร แต่เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเจ้าเมื่อครู่ อักขระพวกนี้สามารถนำมาใช้ได้ เมื่อใช้กับร่างวิญญาณ มันจะทำให้เกิดผลกระทบบางอย่างขึ้น” ขณะที่พูด จวินอู๋เสียก็เอามือออกจากปากของเจ้าแมวดำตัวน้อยและจุ่มนิ้วลงไปในชา จากนั้นก็วาดอักขระแปลกๆ ลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว

“นี่คือตัวที่เจ้าเหยียบครั้งแรก”

เมื่อพูดจบ นางก็เขียนอักขระตัวที่สองลงไปบนโต๊ะ

“นี่คือตัวที่เจ้าเหยียบในครั้งที่สอง”

“ครั้งแรกเจ้าถูกไฟลุกท่วมแต่ไม่รู้สึกเจ็บเลย นั่นหมายความว่าพลังครอบงำเจ้าแต่ไม่ได้ทำร้ายเจ้า ข้าทดสอบกับใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะเมื่อสักครู่แล้ว ทำวิธีเดียวกันเป๊ะแต่ก็ไม่ได้ผล ร่างวิญญาณเท่านั้นที่สามารถใช้พลังจากอักขระพวกนี้ได้” จวินอู๋เสียลูบคางขณะที่สมองแล่นฉิวประมวลผลทุกสิ่งที่นางสังเกตได้อย่างรวดเร็ว

“แต่ทั้งสองครั้งนั้น พลังของครั้งสุดท้ายใช้เวลาสั้นมาก อาจจะเพราะอักขระถูกเขียนด้วยชา แล้วชามันก็จางหายไปไว พลังเลยคงอยู่ได้ไม่นาน”

ถ้าสิ่งที่นางคาดเดาถูกต้อง พวกเขาก็ไม่จำเป็นต้องวาดอักขระลงไปบนแหวนแห่งวงแหวนภูติวิญญาณตรงๆ ก็ได้ แต่หาวิธีที่เหมาะสมในการใช้อักขระบนแหวนชั่วคราวแทน แล้วนางจะได้ผลลัพธ์ที่เร็วกว่าและไม่ทำร้ายภูติวิญญาณด้วยต่อให้นางใช้อักขระผิดก็ตาม

สิ่งที่ทำให้จวินอู๋เสียมีความสุขจากการค้นพบครั้งนี้มากขึ้นก็คือมันจะแก้ปัญหาใหญ่อีกอย่างที่อยู่ในใจนางได้!

ในที่สุดนางก็สามารถจำแนกความแตกต่างของอักขระพวกนี้ได้!

นางสามารถจำรูปร่างของอักขระต่างๆ ได้ แต่นางไม่สามารถถอดความหมายของมันได้ แต่ตอนนี้นางแค่ต้องเขียนพวกมันลงบนตัวเจ้าแมวดำตัวน้อยด้วยน้ำ และผลที่ออกมาจะบอกนางถึงความหมายของอักขระพวกนั้น กระบวนการนี้รวดเร็วและไม่เสียพลังงานมากมายอะไร

“ท่าน…ท่านไม่ได้ตั้งใจจะทดสอบทั้งหมดนั้นบนตัวข้าใช่หรือไม่…” หนวดของเจ้าแมวดำตัวน้อยสั่นระริกขณะมองมาที่จวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียพยักหน้าตามตรง

เจ้าแมวดำตัวน้อยส่ายหัวอย่างรุนแรงพลางอ้อนวอน

“ไม่ได้นะ! ท่านจะทำกับข้าเช่นนี้ไม่ได้นะ! ท่านยังมีเจ้าดอกบัวขาวน้อยอีกตนไม่ใช่หรือ! เรียกเขาออกมาสิ! ทำไมต้องเป็นข้าตลอดเลย!”

มันขอคัดค้าน!

จวินอู๋เสียตบหัวเจ้าแมวดำตัวน้อยเบาๆ แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ขอบใจที่เตือน”

ตอนที่ 644 ทักษะการเสริมวิญญาณ (6)

เจ้าแมวดำตัวน้อยอ้าปากค้างอย่างประหลาดใจ ดูเหมือน…ดูเหมือนว่า…มันเพิ่งจะ…หักหลังเจ้าดอกบัวขาวน้อยใช่หรือไม่

โดยไม่พูดพร่ำทำเพลงอีก จวินอู๋เสียเรียกเจ้าดอกบัวขาวน้อยออกมาทันที

เจ้าดอกบัวขาวน้อยยืนเท้าเปล่าอยู่บนพื้น ใบหน้าเล็กๆ ของเขามองไปที่จวินอู๋เสียอย่างใสซื่อ แล้วทันใดนั้นสายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะที่นอนกรนอยู่บนเตียง ร่างอ้วนกลมของเขาพลันสั่นระริกขึ้นมา!

“เจ้านาย…มีอะไรให้ข้ารับใช้หรือขอรับ” เจ้าดอกบัวขาวน้อยถามอย่างอ่อนน้อม พร้อมกับขยับเท้าเล็กๆ ของเขาอย่างระมัดระวังเพื่อเว้นระยะห่างระหว่างตัวเขากับเตียงให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

เจ้าดอกบัวขาวน้อยยังหลอนกับความทรงจำที่น่าสะพรึงกลัวที่ถูกใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะไล่ตามและถูกกัดเมื่อครั้งที่แล้ว

ตอนนั้นถ้าเจ้านายไม่ลากใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะออกไป เขาอาจจะกลายเป็นดอกอ่อนอยู่ในตอนนี้ก็ได้

“ข้ามีงานอย่างหนึ่งให้เจ้ากับเสี่ยวเฮย” จวินอู๋เสียพูดกับเจ้าดอกบัวขาวน้อย

เจ้าดอกบัวขาวน้อยพยักหน้าตกลงทันทีพร้อมรอยยิ้มสดใส

“ข้าจะทำงานที่เจ้านายมอบหมายให้อย่างเต็มที่ขอรับ!”

เจ้าแมวดำตัวน้อยทนมองตาเจ้าดอกบัวขาวน้อยไม่ได้ มันยกอุ้งเท้าขึ้นปิดหน้าเอาไว้เพื่อซ่อนความรู้สึกผิดในหัวใจ

อีกเดี๋ยวเจ้าดอกบัวขาวน้อยก็จะไม่สามารถยิ้มอย่างสดใสได้อีกต่อไป…

เจ้าแมวดำตัวน้อยยังซื่อไปหน่อย ถึงแม้จวินอู๋เสียจะเรียกเจ้าดอกบัวขาวน้อยออกมาแล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าตัวมันเองจะหนีไปได้

จวินอู๋เสียถือแก้วน้ำไว้ในมือและเขียนอักขระเสริมวิญญาณทั้งหมดลงบนพื้นก่อนจะให้เจ้าแมวดำตัวน้อยกับเจ้าดอกบัวขาวน้อยทดสอบผลของมันพร้อมกัน เจ้าตัวเล็กที่น่าสงสารทั้งสองบอบช้ำทางจิตใจยิ่งนักจนรู้สึกว่าความตายอาจจะง่ายกว่า ไม่นานเจ้าดอกบัวขาวน้อยก็มีน้ำตา แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทดสอบผลของอักขระเสริมวิญญาณต่อไป

ขณะที่นางเขียนอักขระเสริมวิญญาณเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จู่ๆ นางก็รู้สึกว่าพลังวิญญาณของนางค่อยๆ ลดลง หลังจากเขียนไปประมาณยี่สิบกว่าตัว นางก็พบว่าพลังวิญญาณของตัวเองหมดเกลี้ยง

นางหอบเล็กน้อยพร้อมกับทรุดนั่งบนเก้าอี้ จากนั้นก็หันไปมองเจ้าแมวดำตัวน้อยกับเจ้าดอกบัวขาวน้อยที่เหน็ดเหนื่อยจนแทบยืนไม่ไหว นางย่นคิ้วเข้าหากันจนเป็นร่องลึก

ตอนแรกนางไม่รู้สึกว่าพลังวิญญาณของตัวเองลดลง แต่เมื่อจำนวนอักขระที่เขียนเพิ่มมากขึ้น นางก็พลันรู้สึกว่าพลังวิญญาณของนางไหลออกไปเร็วมาก แต่ปรากฏการณ์นั้นไม่ได้แสดงให้เห็นชัดนักในตอนที่นางเขียนอักขระพวกนั้นลงบนกระดาษ

“การเขียนอักขระเสริมวิญญาณต้องใช้พลังวิญญาณด้วย!” จวินอู๋เสียวิเคราะห์พร้อมกับลูบคาง นางเขียนอักขระเสริมวิญญาณลงบนเศษกระดาษแผ่นหนึ่งจนเต็มหน้า และเอามาลองกับเจ้าแมวดำตัวน้อยและเจ้าดอกบัวขาวน้อย แต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้นเลย

มันค่อนข้างชัดเจนว่าอักขระเสริมวิญญาณจะดูดเอาพลังวิญญาณออกไปเฉพาะตอนที่อักขระสามารถประทับลงไปบนร่างวิญญาณได้

ถ้าอักขระไม่สามารถใช้ได้ มันก็จะไม่ดูดเอาพลังวิญญาณไป ตอนที่นางใช้น้ำเขียนอักขระเหล่านั้น พวกมันยังสามารถย้ายไปบนร่างของเจ้าแมวดำตัวน้อยกับเจ้าดอกบัวขาวน้อยได้ มันจึงกินพลังวิญญาณของนาง

เมื่อนางได้ข้อสรุป หลายสิ่งก็กระจ่างสำหรับจวินอู๋เสีย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในตอนที่ฟ่านจัวหลอมแหวนแห่งวงแหวนภูติวิญญาณนั้น ทำไมเขาถึงต้องคงพลังวิญญาณเอาไว้อย่างต่อเนื่องและคงที่ ดูเหมือนว่าทักษะการเสริมวิญญาณที่มีผลยาวนานมากขึ้นก็จะยิ่งใช้พลังวิญญาณมากขึ้นไปด้วย

จวินอู๋เสียหยิบเอากาสวรรค์เทียนหูที่บรรจุน้ำพุสวรรค์เทียนเฉวียนออกมา ด้วยสรรพคุณอันล้ำเลิศของน้ำพุสวรรค์เทียนเฉวียน ทำให้พลังวิญญาณของเจ้าดอกบัวขาวน้อยท่วมท้นออกมา ขณะที่จวินอู๋เสียดูดซับพลังเข้าสู่ร่างกาย สิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ก็ทำให้นางประหลาดใจเป็นอย่างมาก

ความเร็วที่นางดูดซับพลังวิญญาณในครั้งนี้เป็นสองเท่าจากความเร็วปกติของนาง!

พลังวิญญาณในร่างของนางหายไปเกือบหมด และภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น ระดับพลังวิญญาณของนางก็เพิ่มขึ้นด้วยความเร็วที่นางไม่เคยเป็นมาก่อน!

ดวงตาของจวินอู๋เสียทอประกายครุ่นคิด “ไม่คิดเลยว่าการใช้พลังวิญญาณจนหมดเกลี้ยงจะทำให้เกิดผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิดเช่นนี้ด้วย”