ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 707 เตรียมตอบโต้ (6) ตอนที่ 708 เตรียมตอบโต้ (7)

ตอนที่ 707 เตรียมตอบโต้ (6) / ตอนที่ 708 เตรียมตอบโต้ (7)
ตอนที่ 707 เตรียมตอบโต้ (6)

เวินซินหันไม่ได้อ้าปาก แต่เสียงของเขาก็ดังมาถึงหูของจวินอู๋เสีย

การส่งกระแสจิต!

นั่นเป็นความสามารถที่มีเพียงผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงเท่านั้นที่สามารถใช้ได้!

จวินอู๋เสียมองเวินซินหันที่นางไม่ได้เจอมาพักใหญ่ นางสังเกตเห็นว่าหน้าตาของเวินซินหันไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย แต่บรรยากาศของอำนาจและความน่าเกรงขามรอบตัวเขาตอนนี้แตกต่างจากเมื่อก่อนมากมายนัก!

เพียงแค่เวินซินหันยืนอยู่ตรงนั้น ก็ทำให้พวกเขารู้สึกถึงรังสีกดดันที่กดทับตัวพวกเขาอยู่

ขั้นสีครามถึงขั้นสีม่วงนั้นห่างกันแค่ขั้นเดียวก็จริง แต่ระยะห่างแค่ขั้นเดียวนั้นก็เป็นก้าวกระโดดที่เป็นไปไม่ได้สำหรับผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วน!

จวินอู๋เสียไม่ตอบคำถามของเวินซินหันในทันที สายตาของนางเหลือบมองไปที่ประตู เวินซินหันเข้าใจจึงพูดขึ้นว่า “ข้าใช้พลังวิญญาณของข้าปิดกั้นเสียงของพวกเราไว้เรียบร้อยแล้ว เขาจะไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเราพูดคุยกัน”

ตอนที่เวินซินหันพูด ดวงตาของเขาก็ประเมินเด็กหนุ่มตัวเล็กตรงหน้าเขาอย่างระมัดระวัง ถึงเด็กหนุ่มคนนี้จะตัวเล็กไปหน่อยเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ ในรุ่นราวคราวเดียวกันและผอมไปนิด แถมใบหน้านั้นก็ยังแตกต่างจากใบหน้าที่งดงามล่มเมืองในความทรงจำของเขา แต่เมื่อเวินซินหันมองเข้าไปในดวงตาเย็นชาที่นิ่งสงบคู่นั้น เขาก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าดวงตาของพวกเขาเหมือนกันมาก

เหมือนดวงตาคู่นั้นที่เขาเห็นในวันนั้น…ราวกับเป็นดวงตาคู่เดียวกันกับเด็กสาวคนนั้น!

“หลานชายของท่านหายดีแล้วหรือ” จวินอู๋เสียถามพลางมองไปที่เวินซินหัน คำถามแรกของนางก็ทำให้เวินซินหันรู้สึกตกใจและสับสน

เขารู้!

เขาเป็นคนจากจวนหลินอ๋องจริงๆ หรือนี่

เวินซินหันปัดเอาความตกใจออกไปจากแววตาและพยักหน้าเล็กน้อย

“ดีขึ้นมากแล้ว แค่ยังต้องดูแลรักษาอีกเล็กน้อยเพื่อให้หายสนิทเท่านั้น”

กู้หลีเซิงมองเวินซินหันอย่างประหลาดใจมากก่อนจะหันไปมองจวินอู๋เสียอย่างสับสน เขารู้เรื่องอาการป่วยของหลานชายของเวินซินหัน และเพราะเรื่องนี้ ทำให้เวินซินหันต้องไปทำงานให้สำนักชิงอวิ๋นอยู่พักหนึ่ง แต่หลังจากสำนักชิงอวิ๋นหายไป ก็ไม่มีข่าวคราวของเวินซินหันนับตั้งแต่ตอนนั้น เมื่อได้ยินบทสนทนาระหว่างคนทั้งสอง ดูเหมือนว่าหลานชายของเวินซินหันหายดีแล้วอย่างนั้นหรือ

“วันนั้นท่านให้สัญญาว่า ถ้าเม็ดยานั่นสามารถช่วยชีวิตหลานชายของท่านได้ ท่านจะเป็นหนี้ชีวิตข้าตั้งแต่นั้นเป็นต้นไป ท่านยังคงยืนยันคำพูดของตัวเองอยู่หรือไม่” จวินอู๋เสียถาม

แม้แต่เวินซินหันที่เป็นที่เคารพนับถืออย่างสูงสุด ก็อดแสดงสีหน้าตกใจสุดขีดออกมาไม่ได้

เขายังคงจำคำพูดพวกนั้นได้ และสิ่งที่เขาจำได้อย่างชัดเจนยิ่งกว่าก็คือคนที่เขาพูดประโยคพวกนั้นด้วย!

“ท่านคือจวินอู๋เสีย…คุณหนูใหญ่แห่งจวนหลินอ๋องอย่างนั้นหรือ!” ดวงตาของเวินซินหันทอแววประหลาดใจระคนยินดี

จวินอู๋เสียพยักหน้า

เมื่อจวินอู๋เสียพยักหน้ายอมรับ กู้หลีเซิงก็พลันพบว่าตัวเองแข็งเป็นหินไปแล้ว เขาทำได้แค่จ้องมองจวินอู๋เสียอย่างตกใจ สมองของเขาว่างเปล่าไปหมด

จวนหลินอ๋อง

จวินอู๋เสีย

เกิดอะไรขึ้นกันแน่

เวินซินหันโค้งคำนับลงตรงหน้าจวินอู๋เสียทันที “ข้าขอบพระคุณคุณหนูใหญ่แห่งสกุลจวินอย่างถึงที่สุดที่ช่วยชีวิตหลานชายของข้าเอาไว้! ข้าตั้งใจไปแสดงตัวที่หน้าประตูจวนหลินอ๋องเพื่อขอบคุณท่าน แต่ข้าได้ข่าวจากท่านอ๋องว่าคุณหนูใหญ่ไม่อยู่ที่จวน ข้าเสียใจมาก ข้าไม่คิดเลยว่าจะได้พบกับคุณหนูใหญ่ที่นี่! ได้โปรดให้เวินซินหันผู้นี้แสดงความคารวะท่านด้วย!”

ทันใดนั้น เวินซินหันก็รีบสลายรังสีกดดันของเขาและก้มลงคำนับจวินอู๋เสีย

กู้หลีเซิงแทบจะเสียสติ

เวินซินหันเป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจที่สุดและเป็นที่เคารพนับถืออย่างสูงสุด เขาเป็นคนแรกในรอบศตวรรษที่สามารถบรรลุถึงขั้นสีม่วงได้! บุคคลที่น่าเคารพนับถือเช่นนั้นกำลังโค้งคำนับลงตรงหน้าจวินอู๋เสียที่เด็กกว่าหลานของเขาอย่างไม่ลังเล…

ในใจของกู้หลีเซิงวุ่นวายสับสน เขาสงสัยอย่างจริงจังว่าตาของเขาฝาดไปหรือเปล่า!

ผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงที่สูงส่ง เมื่ออยู่ต่อหน้าเด็กหนุ่มตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ไม่เพียงละทิ้งธรรมเนียมทั้งหมด เขายังทำการคารวะเด็กคนนั้นอีกด้วย…

โลกนี้มันเกิดบ้าอะไรขึ้นมา

“ไม่จำเป็น ข้าเพียงแต่ต้องการถามท่านว่า ท่านยังยืนยันคำพูดของท่านอยู่หรือไม่” จวินอู๋เสียไม่ได้สนใจว่าเวินซินหันจะรู้สึกสำนึกบุญคุณนางหรือไม่ สิ่งที่นางสนใจก็คือ…เขาเป็นคนรักษาคำพูดหรือเปล่า!

ตอนที่ 708 เตรียมตอบโต้ (7)

เวินซินหันพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่นว่า “คำพูดของเวินซินหันเชื่อถือได้เสมอ”

จวินอู๋เสียพยักหน้าอย่างพอใจในคำตอบ

“ข้าไม่ต้องการให้ท่านยกชีวิตของท่านแก่ข้า ข้าต้องการให้แน่ใจว่าชีวิตของท่าน จะทำให้ข้าได้ชีวิตของคนอีกผู้หนึ่งกลับคืนมา” จวินอู๋เสียพูดพร้อมกับหรี่ตาลง

“โปรดบอกมาว่าข้าต้องทำอย่างไร” เวินซินหันถามอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขาไม่แม้แต่จะสอบถามเพิ่มเติมด้วยซ้ำและตอบตกลงในทันที เห็นได้ชัดเลยว่าชื่อเสียงของสกุลเวินในเรื่องความซื่อสัตย์จงรักภักดีนั้นได้มาอย่างไร

ด้วยสถานภาพและพลังของเวินซินหัน เขาสามารถเลือกที่จะละทิ้งสัญญาที่ทำไว้กับจวินอู๋เสียได้ ความแข็งแกร่งและพลังอำนาจของพลังวิญญาณขั้นสีม่วงที่แท้จริงนั้นมากมายจนไม่อาจวัดได้ กระทั่งจวนหลินอ๋องก็ไม่สามารถเรียกร้องคำสัญญานั้นจากเวินซินหันในตอนนี้ได้ แต่เวินซินหันเลือกที่จะรักษาสัญญาของเขา

นั่นเป็นนิสัยที่จวินอู๋เสียนับถืออย่างมาก นางดีใจที่ท่านปู่ของนางมองคนไม่ผิด เวินซินหันและสกุลเวินเป็นผู้ที่ซื่อตรงอย่างแท้จริง

“ไม่ต้องรีบ มีสองสามอย่างที่ข้าต้องถามท่านก่อน” เมื่อได้คำรับรองจากเวินซินหัน จวินอู๋เสียก็ไม่ร้อนใจอีกต่อไป ตอนนี้นางแน่ใจแล้วว่าเวินซินหันอยู่ข้างนาง สิ่งที่เหลือที่ต้องทำก็คือรวบรวมข้อมูลของศัตรูและรอคอยโอกาสโจมตี!

“ถามมาได้เลย” เวินซินหันตอบอย่างอดทน

กู้หลีเซิงเฝ้ามองโดยไม่สามารถพูดอะไรได้อยู่ด้านข้าง จวินอู๋เสียเป็นคนที่คุมสติได้มากที่สุดและใจเย็นที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมาอย่างไม่ต้องสงสัยเลย ทั้งๆ ที่เผชิญหน้ากับผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วง จวินอู๋เสียยอมรับการคารวะจากเวินซินหันอย่างตรงไปตรงมา และคำพูดของนางก็ยังทำให้เวินซินหันยอมทำตามคำขอของนางอีกด้วย เมื่อดูท่าทางของเวินซินหันแล้ว ดูเหมือนเขาจะไม่หวั่นใจหรือสงสัยเลยสักนิดว่าจวินอู๋เสียจะขออะไรเขา กู้หลีเซิงรู้สึกว่าตัวเองกำลังเกรงกลัวความสามารถของจวินอู๋เสียที่สามารถทำให้คนอย่างเวินซินหันยอมทำตามนางได้

“เอ่อ…ทำไมพวกเราไม่นั่งกันก่อนเล่า” กู้หลีเซิงถามอย่างระมัดระวัง

ไม่รู้ว่าทำไม อยู่ๆ กู้หลีเซิงก็รู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กลงเมื่ออยู่ต่อหน้าจวินอู๋เสียและเวินซินหัน

กับเวินซินหันก็ยังอธิบายได้ง่ายๆ ว่าเขาเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วง ทั่วทั้งดินแดนอันกว้างใหญ่นี้ คงมีไม่กี่คนที่สามารถเจรจากับเวินซินหันได้อย่างเท่าเทียม แต่จวินอู๋เสียเป็นเพียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งเท่านั้น กู้หลีเซิงกลับพบว่าเขาไม่สามารถและไม่เคยวางท่าเป็นผู้อาวุโสต่อหน้านางได้เลย

จวินอู๋เสียกับเวินซินหันพยักหน้าให้กันเพื่อไปนั่งลงบนเก้าอี้ จวินอู๋เสียพูดขึ้นโดยไม่ยอมให้เสียเวลาทันทีว่า “ในช่วงที่ผู้อาวุโสเวินอยู่ในสำนักศึกษาเฟิงหัว ท่านคงเข้าใจทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในที่นี้อย่างชัดเจนแล้ว ข้าแน่ใจว่าผู้อาวุโสเวินต้องสังเกตเห็นแล้วว่าคนที่อยู่ข้างนอกห้องนี้แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ไม่ใช่แค่ชายหนุ่มธรรมดาทั่วไป ข้าอยากถามว่าในช่วงที่ท่านอยู่ที่นี่ ท่านเห็นคนอื่นๆ ที่มีพลังเหมือนเขาหรือสูงกว่าเขาอยู่ที่นี่บ้างหรือไม่”

เวินซินหันประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าจวินอู๋เสียจะถามเรื่องแบบนี้ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหัว

“ชายหนุ่มที่ชื่อกู่อิ่งนั่นมีพลังวิญญาณที่แปลกมาก ในสำนักศึกษาเฟิงหัวข้าเห็นพลังวิญญาณแบบนั้นแค่บนตัวเขาคนเดียวเท่านั้น ไม่เห็นคนอื่นอีก”

คำพูดของเวินซินหันตรงกับสิ่งที่เยี่ยซาสังเกตได้ในสำนักศึกษาเฟิงหัวช่วงนี้ นอกจากกู่อิ่งแล้วก็ไม่มีคนอื่นที่มาจากสามโลกชั้นกลางอีก จวินอู๋เสียอยากให้เวินซินหันยืนยันเพื่อความแน่ใจ อย่างไรเสียเวินซินหันก็อยู่ในสำนักศึกษาเฟิงหัวมามากกว่าสองอาทิตย์ สิ่งที่เขารู้ย่อมมากกว่าข้อมูลที่เยี่ยซารวบรวมมาได้ในช่วงไม่กี่วันนี้

เมื่อได้คำยืนยันของเวินซินหัน สายตาของจวินอู๋เสียก็ทอแววอันตรายอย่างไม่จำเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป

“คุณหนูใหญ่จวิน…ท่านอย่าบอกนะว่า ท่านคิดที่จะ…ลงมือกับกู่อิ่ง” สีหน้าของเวินซินหันดูหนักใจเล็กน้อยเมื่อมองไปที่จวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียกำลังจะพูดบางอย่าง แต่เมื่อนางสังเกตเห็นสีหน้าแปลกๆ ของเวินซินหัน นางก็กลืนคำพูดนั้นกลับเข้าไปและถามขึ้นมาแทนว่า “ผู้อาวุโสเวินมีเรื่องไม่สบายใจอย่างนั้นหรือ”

เวินซินหันขมวดคิ้วด้วยสีหน้าเป็นกังวลเล็กน้อย เขามองจวินอู๋เสียและลังเลอยู่นาน แต่ในที่สุดก็ยอมเปิดปาก

“คุณหนูใหญ่จวินรู้เรื่องสามสามโลกหรือไม่”

จวินอู๋เสียสะดุ้งโหยงในใจทันที