ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 915 แผนการอันซับซ้อน (6) ตอนที่ 916 แผนการอันซับซ้อน (7)

ตอนที่ 915 แผนการอันซับซ้อน (6) / ตอนที่ 916 แผนการอันซับซ้อน (7)
ตอนที่ 915 แผนการอันซับซ้อน (6)

เหลยเชินหัวเราะอย่างขมขื่นพลางส่ายหน้า “ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากทำ แต่เสด็จพ่อสงสัยว่าข้าซ่อนตัวน้องจวินเอาไว้ ตราบใดที่ยังหาจวินเสียไม่พบ ต่อให้ข้าจะเข้าไปในวังหลวง ข้าก็ไม่ได้รับอนุญาตให้พาใครเข้าไปกับข้าได้หรอก แต่กรณีของท่านหัวหน้าตึกสยงนั้นแตกต่างกัน เชื่อข้าเถอะ พวกท่านแค่ทำภารกิจง่ายๆ แล้วจะมีคนทำให้เสด็จพ่อต้องชดใช้ให้พวกท่านเอง”

สยงป้าขมวดคิ้วคิดหนัก ถ้าไม่ต้องใช้พวกเขาไปต่อสู้กับรัฐเหยียน เขาก็ยินดีที่จะช่วยจวินเสีย

ชวีหลิงเย่ว์ทนนิ่งต่อไปไม่ได้อีก นางไม่สนใจสยงป้าที่พยายามห้ามนางพูดอยู่หลายรอบ และพูดโพล่งออกมาว่า “ศิษย์พี่กำลังบอกว่าตอนนี้คุณชายจวินอยู่ในตำหนักรัชทายาทหรือเจ้าคะ”

เหลยเชินพยักหน้า

ชวีหลิงเย่ว์รีบตอบทันที “ถ้าเช่นนั้นเราตกลงเจ้าค่ะ!”

สยงป้าเบิกตาโตอย่างตกใจ “คุณหนูใหญ่! ท่าน!”

ชวีหลิงเย่ว์มองสยงป้าอย่างวิงวอน “ท่านอาสยง เหตุการณ์ทั้งหมดมันเริ่มขึ้นก็เพราะข้า ยิ่งกว่านั้นท่านอาสยงก็เคยพูดไม่ใช่หรือ ครั้งนี้รัฐเหยียนทำเกินไปมาก และก็เพราะอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของรัฐเหยียนทำให้เราเป็นศัตรูกับพวกเขาอย่างเปิดเผยไม่ได้ แต่ตอนนี้พวกเรามีโอกาสช่วยเหลือคุณชายจวินไปพร้อมๆ กับให้คนพวกนั้นชดใช้ให้กับข้า แล้วทำไมเราถึงจะปฏิเสธเล่า เว้นแต่ว่า…ท่านอาสยงจะทนดูหลิงเย่ว์ได้รับความอยุติธรรมโดยไม่มีการชดใช้อะไรเลยได้”

ชวีหลิงเย่ว์พูดไปก็น้ำตาคลอไป

สยงป้ารู้สึกปวดใจเมื่อเห็นเช่นนั้น เขาพยายามปลอบเด็กสาว สุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้ให้กับน้ำตาของนาง สยงป้าไม่อาจทำอะไรได้นอกจากยอมตกลง

“ข้าหวังว่าองค์ชายจะคิดเรื่องนี้โดยละเอียดรอบคอบแล้ว ถึงคุณหนูใหญ่ของเราเต็มใจช่วยเหลือ แต่เราก็ไม่ปรารถนาให้เรื่องนี้ก่อให้เกิดปัญหาใดๆ ขึ้นมา สยงป้าย้ำจุดยืนของเขา

เหลยเชินพยักหน้าทันที

“อย่างนั้น…เราต้องพาคุณชายจวินออกไปจากที่นี่ก่อนใช่หรือไม่” ชวีหลิงเย่ว์ถาม

เหลยเชินพยักหน้าและหันไปมองทางด้านหลังทันที

ชวีหลิงเย่ว์กับสยงป้ามองตาม และทันใดนั้นพวกเขาก็ตะลึงค้างอยู่กับที่!

ประมาณสองชั่วยามหลังจากสยงป้ากับชวีหลิงเย่ว์เข้าไปในตำหนักรัชทายาท ในที่สุดทั้งสองก็กลับออกมา ทหารจากกองทหารราชองครักษ์หลวงที่แอบดูอยู่ก็ตรวจสอบอย่างละเอียดว่ามีคนเพิ่มมากับพวกเขาหรือเปล่า แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นกลับเป็นชวีหลิงเย่ว์ที่กำลังอุ้มแกะตัวเล็กไว้ในอ้อมแขน นอกจากนั้นแล้วพวกเขาก็ไม่เห็นอะไรผิดปกติอีก

หลังจากทั้งสองคนปีนขึ้นรถม้าแล้ว ชวีหลิงเย่ว์ก็เอนหลังพิงที่นั่ง มือเล็กๆ ของนางลูบใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะช้าๆ

สายตาของสยงป้ายังเต็มไปด้วยความตกตะลึงขณะที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับ ‘ชวีหลิงเย่ว์’

“คุณชายจวิน…” เสียงของสยงป้าสั่นเล็กน้อยขณะที่เอ่ยปากเรียกแบบแปลกๆ

‘ชวีหลิงเย่ว์’ ที่ก้มหน้าอยู่ก็เงยหน้าขึ้น ดวงตาใสกระจ่างคู่นั้นมีประกายเย็นชา

“ขอบคุณท่านหัวหน้าตึกสยง” เสียงเย็นชาเล็กน้อยดังออกมาจากปากของ ‘ชวีหลิงเย่ว์’

สยงป้ากลืนน้ำลาย พยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำความคุ้นเคยกับ ‘ชวีหลิงเย่ว์’ ที่ไม่คุ้นเคยคนนี้

ในตำหนักรัชทายาท ชวีหลิงเย่ว์ได้เปลี่ยนมาสวมใส่ชุดเครื่องแบบของข้ารับใช้และกำลังนั่งดื่มชาอยู่ที่โต๊ะร่วมกับเหลยเชิน สายตาของนางมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ข้าหวังว่าแผนของคุณชายจวินจะดำเนินไปอย่างราบรื่น” ชวีหลิงเย่ว์พูดเสียงเบา ตอนที่สยงป้ากับนางเห็นจวินอู๋เสียที่ปลอมตัวจนเหมือนนางไม่ผิดเพี้ยน ทั้งสองคนก็พากันตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่าแผนของจวินอู๋เสียคือการเปลี่ยนตัวกับนาง

ชวีหลิงเย่ว์เปลี่ยนอาภรณ์ชุดเดิมของนางออกและเอาให้จวินอู๋เสียใส่ จากนั้นจวินอู๋เสียก็ออกจากตำหนักรัชทายาทไปพร้อมกับสยงป้าด้วยการปลอมตัวเป็นนาง

ตอนที่ 916 แผนการอันซับซ้อน (7)

ชวีหลิงเย่ว์เปลี่ยนอาภรณ์ชุดเดิมของนางออกและเอาให้จวินอู๋เสียใส่ จากนั้นจวินอู๋เสียก็ออกจากตำหนักรัชทายาทไปพร้อมกับสยงป้าด้วยการปลอมตัวเป็นนาง

แม้แต่ทหารจากกองทหารราชองครักษ์หลวงที่แอบเฝ้าอยู่ด้านนอกก็ไม่สามารถสังเกตเห็นความผิดปกติได้

เหลยเชินยกถ้วยชาขึ้นแล้วชูไปทางชวีหลิงเย่ว์

“ข้าขอขอบคุณในความช่วยเหลือของศิษย์น้องหลิงเย่ว์ในครั้งนี้ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่คิดที่จะแก้แค้น เจ้าทำเช่นนี้ก็เพื่อช่วยข้ากับน้องจวินเท่านั้น” เหลยเชินเคยคิดที่จะเข้าหาชวีหลิงเย่ว์เพื่อดึงให้เมืองพันอสูรเป็นพวกของเขา นั่นทำให้เขารู้จักนิสัยของชวีหลิงเย่ว์ดี

ชวีหลิงเย่ว์มีหัวใจที่บริสุทธิ์ นางไม่มีความคิดแค้นเคืองใดๆ เมื่อครู่ที่นางทำเป็นเจ็บปวดและเสียใจจนน่าสงสารต่อหน้าสยงป้าก็เพื่อบีบคั้นให้เขาตกลงทำตามแผน

“ทำไมศิษย์พี่พูดอย่างนั้นเล่าเจ้าคะ ข้าก็ทำเพื่อตัวเองด้วยไม่ใช่หรือ” ชวีหลิงเย่ว์พูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้เหลยเชิน

เหลยเชินก้มหน้า ต้องบอกว่าชวีหลิงเย่ว์เป็นเด็กสาวที่นิสัยดีมากจริงๆ แล้วเขาเคยต้องการใช้นางเพื่อการแก้แค้นของตัวเองด้วย ตอนนี้เขาอดรู้สึกเกลียดตัวเองไม่ได้ที่มีเจตนาชั่วร้ายเช่นนั้นต่อเด็กสาวตรงหน้าเขาคนนี้

นางเป็นคนดีจริงๆ เขาไม่คิดจะทำให้นางต้องแปดเปื้อนอีกต่อไปแล้ว

หวังเพียงแต่ว่านางจะมีชีวิตที่ดี สุขภาพแข็งแรง และมีความสุขเช่นนี้ตลอดไป!

พวกทหารจากกองทหารราชองครักษ์หลวงด้านนอกได้ตามรถม้าของเมืองพันอสูรกลับไปที่โรงเตี๊ยมที่คนของสำนักศึกษาธงศึกพักอยู่ จากนั้นคอยดูจนแน่ใจว่ามีเพียง ‘ชวีหลิงเย่ว์’ กับสยงป้าเท่านั้นที่ลงมาจากรถม้า พวกเขาทำกระทั่งไปตรวจสอบรถม้าหลังจากที่มันไปจอดที่ด้านหลังโรงเตี๊ยมเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครซ่อนอยู่ข้างในก่อนจะกลับไปรายงานหยวนเปียว

ทั้งโรงเตี๊ยมตำหนักเซียนและตำหนักรัชทายาท ยังคงถูกกองทัพทหารจากกองทหารราชองครักษ์หลวงเฝ้าจับตาดูอยู่

ผ่านไปทั้งวันหยวนเปียวก็ยังไม่พบร่องรอยของจวินอู๋เสีย เมื่อเขาไปรายงานข่าวนี้ให้กับฮ่องเต้ที่ประทับอยู่ในวังหลวงได้ทราบ พระองค์ก็ถึงกับตบโต๊ะทรงงานอย่างกริ้วจัด

“เจ้าพวกไร้ประโยชน์! มีทหารอยู่ตั้งเยอะแยะยังปล่อยให้เด็กคนเดียวหนีไปได้ เจ้ากำลังบอกเราว่ากองทัพจากกองทหารราชองครักษ์หลวงของเราเป็นพวกสวะไร้ประโยชน์ใช้การอะไรไม่ได้ทั้งกองทัพเลยหรือไง!” ฮ่องเต้ทอดพระเนตรหยวนเปียวที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าอย่างโกรธจัด ยิ่งเรื่องนี้ลากยาวไปนานเท่าไร ความกลัวเรื่องพระธำมรงค์ของฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนจะถูกเปิดเผยก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

“เจ้าไปค้นที่ตำหนักรัชทายาทหรือยัง!” ฮ่องเต้ตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด

“ค้นแล้วพ่ะย่ะค่ะ จวินเสียไม่ได้อยู่ในตำหนักรัชทายาท” หยวนเปียวตอบ

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปตามหาให้ทั่วเมืองหลวง! เราต้องการให้เจอตัวจวินเสียโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!” ฮ่องเต้ตะคอกต่อ จากนั้นก็ทรงนึกอะไรขึ้นมาได้ พระอง์ตรัสขึ้นว่า “ไปที่จวนของราชครู! ไปตรวจสอบที่นั่นด้วย!”

หยวนเปียวตกใจมาก เขาเงยหน้าขึ้นมองฮ่องเต้ที่กริ้วจัดจนเกือบทรงพระกันแสงอย่างงุนงง

“ฝ่าบาท ฝ่าบาทรับสั่งให้กระหม่อมไปค้นจวนของท่านราชครูหรือพ่ะย่ะค่ะ”

“ต้องเป็นราชครูแน่! ต้องเป็นมัน! ตอนที่ไอ้หน้าสวยนั่นกลับมาที่งานเลี้ยงพร้อมจวินเสีย เราน่าจะคิดออกแล้ว! ทำเป็นไม่ยุ่งเรื่องกิจการงานเมือง แต่มันได้ยศราชครูมาจากพระเชษฐาของฮ่องเต้พระองค์แรกของสายโลหิตเรา! มันสนิทกับพระองค์มาก ต้องเป็นมัน มันแน่ๆ! มันต้องเห็นพระธำมรงค์ของฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนแล้ว มันต้องอยากให้…ไปได้แล้ว!” ฮ่องเต้รู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ

นอกจากคนในราชวงศ์ของรัฐเหยียน ไม่มีใครที่รู้ว่าราชครูเวินอวี่คนปัจจุบันนี้แท้จริงแล้วเป็นชายแก่อายุเกินร้อยปีเข้าไปแล้ว เขาปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่ร้อยกว่าปีก่อน และฮ่องเต้ที่ครองบัลลังก์อยู่ในสมัยนั้นก็คือพระเชษฐาของฮ่องเต้พระองค์แรกของสายโลหิตราชวงศ์ในปัจจุบัน พระองค์ได้แต่งตั้งให้เวินอวี่เป็นราชครูและหายตัวไปหลังจากนั้น ฮ่องเต้พระองค์แรกจึงสืบทอดบัลลังก์ต่อเพื่อทำตามพระประสงค์ของพระเชษฐาซึ่งทำให้ตำแหน่งของเวินอวี่มั่นคงขึ้นไปอีก

ราชครูทุกรุ่นจะหน้าตาดีเป็นพิเศษอยู่เสมอ และมีเส้นผมตรงยาวสีขาวล้วน ความไม่ธรรมดานี้ฮ่องเต้ทุกรุ่นมักจะบอกกับคนอื่นๆ ว่าเป็นเพราะราชครูได้รับสืบทอดพลังจากสวรรค์ มีเพียงคนในราชวงศ์เท่านั้นที่ต้องเก็บความลับกันเรื่องที่ว่าราชครูนั้นมีเพียงเวินอวี่คนเดียว เป็นคนนี้คนเดียวเสมอมา!

เป็นเพราะตำนานที่สืบทอดกันมานี้ ทำให้ตำแหน่งราชครูอยู่ในหัวใจของประชาชนรัฐเหยียนอย่างที่ไม่มีผู้ใดมาแทนที่ได้!