ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน [更名为《冲喜娘子的锦绣田园》] - บทที่ 186 คุณชายฉินมาอีกแล้ว
บทที่ 186 คุณชายฉินมาอีกแล้ว
หลังซื้อเนื้อเสร็จแล้ว พวกเขาก็ซื้อผักเพิ่มอีกจำนวนหนึ่ง
ที่บ้านเหลือผักไม่มากแล้ว จางซิ่วเอ๋อไม่อาจไปขอกับบ้านคนอื่นได้ตลอด อีกอย่างครั้งนี้ยังมีคนจ่ายเงินให้ด้วย
จนกระทั่งซื้อเสร็จแล้วตวนอู่จึงไปเอารถมารับ
พอจางซิ่วเอ๋อเห็นรถม้าโอ่อ่าของคุณชายฉินแล้ว นางก็ทำหน้าตาเหนื่อยหน่าย “เช่นนี้ข้านั่งรถลากวัวกลับไปเองดีกว่า”
คุณชายฉินขึ้นรถม้าแล้วเอ่ยขึ้น “ขึ้นมา!”
จางซิ่วเอ๋อหมดหนทาง จึงได้แต่ขึ้นรถม้าภายใต้แรงกดดัน
รถม้าของคุณชายฉินดูหรูหราไม่น้อย แต่ด้านในรถม้าเรียบง่ายกว่ามาก แต่แค่เรียบง่ายเท่านั้น…..ไม่ใช่ธรรมดา เพราะเป็นการตกแต่งแบบเรียบหรู
อย่างเช่นการปูเบาะนวมไว้อย่างหนาภายในรถม้า เบาะนวมพวกนี้ดูก็รู้ว่าทำจากผ้าฝ้ายละเอียด ของแบบนี้นั่งสบายมาก
ตรงกลางมีโต๊ะตัวเตี้ยทำจากไม้แดง บนโต๊ะมีชุดน้ำชาทำจากหินสีดำวางอยู่
จางซิ่วเอ๋อดูปราดเดียวก็ดูออกว่าชุดน้ำชานี้ทำจากหินแม่เหล็ก
ยุคโบราณไม่เหมือนยุคปัจจุบัน หินแม่เหล็กเช่นนี้ต้องมาจากธรรมชาติและนำมาขัดเจียจนอยู่ในสภาพนี้ได้ แม้จะไม่ค่อยสวยงามและดูไม่มีราคา แต่ไม่รู้หรอกว่าต้องเสียเงินเท่าใดกว่าจะได้มา
ถ้วยหินแม่เหล็กแบบนี้มีดีอยู่อย่าง ตรงที่ไม่มีทางสะเทือนต่อให้ตั้งอยู่ในรถม้า
จากเรื่องนี้จึงเห็นได้ว่าคุณชายฉินเป็นคนรักความเพลิดเพลินที่ตั้งอยู่บนความสบาย
จางซิ่วเอ๋อแอบบ่นในใจ ไม่รู้ว่าเอ็นเส้นไหนในหัวคุณชายฉินบิด ถึงได้อยากจะมากินข้าวที่บ้านตัวเอง!
แต่ไม่ว่าคุณชายฉินจะเป็นอย่างไร นางไม่ยอมขายสูตรเครื่องเทศผสมให้ง่าย ๆ หรอก!
ส่วนคุณชายฉินจะใช่คู่ค้าธุรกิจที่ดีหรือไม่นั้น….ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ นางไม่เลือกคู่ค้าแบบคุณชายฉินหรอก ดูก็รู้ว่าต้องร่วมมือกับคนที่มีจิตใจแยบยล
วันนี้คุณชายฉินสวมเสื้อผ้าสีม่วงเข้มปักลายด้วยดิ้นทอง สวมรัดเกล้าหยก ท่าทางโดดเด่น
แต่จางซิ่วเอ๋อดูอย่างไรก็รู้สึกว่าหน้าตาคุณชายฉินมักฉายแววเจ้าเล่ห์เพทุบาย
จางซิ่วเอ๋อกลับหมู่บ้านด้วยความพะวงหลายอย่าง
ทันทีที่รถม้าของคุณชายฉินมาถึงในหมู่บ้าน มันก็สร้างความฮือฮา!
สิ่งใดกันที่ทำให้คุณชายสูงศักดิ์เช่นนี้มาเยือนหมู่บ้านครั้งแล้วครั้งเล่า?
หรือครั้งนี้คุณชายฉินมาเพราะจางซิ่วเอ๋ออีกแล้ว?
จางอวี่หมินเห็นรถม้าแล่นเข้ามาในหมู่บ้านแต่ไกล
นางรีบวิ่งออกมา ถึงนางจะวิ่งเร็วแต่ยังคงกะประมาณการก้าวเท้าให้ดูเล็ก ๆ เพื่อภาพลักษณ์ของตัวเองอยู่ อย่าให้พูดเลยว่าต้องกระมิดกระเมี้ยนขนาดไหน
จางอวี่หมินดีใจสุดขีด ครั้งนี้คุณชายฉินมาหานางหรือเปล่านะ?
นางไม่สนแล้ว ต่อให้ไม่ได้มาหาตน นางก็ต้องหาทางเอาคุณชายฉินเข้าบ้านตัวเองให้ได้!
จางอวี่หมินคิดได้ดังนั้นจึงไปยืนอยู่กลางถนน
ตวนอู่ไม่ทันตั้งตัว คิดไม่ถึงว่าจู่ ๆ จะมีคนพุ่งออกมาจึงกระตุกดึงบังเหียนกะทันหัน
ทั้งรถม้าสั่นสะเทือนอย่างแรง
“ตวนอู่!” เสียงของคุณชายฉินดังขึ้น น้ำเสียงไม่พอใจ
ตวนอู่รีบอธิบาย “คุณชาย มีหญิงสติฟั่นเฟือนที่ไหนก็ไม่รู้มายืนขวางอยู่กลางถนนขอรับ!”
จางอวี่หมินเดินนวยนาดเข้ามา “คุณชายฉิน ในเมื่อผ่านหน้าบ้านข้าก็เข้ามานั่งก่อนสิเจ้าคะ”
ตวนอู่มองจางอวี่หมินอย่างรังเกียจ หากเขาไม่ชอบจางซิ่วเอ๋อ เช่นนั้นกับจางอวี่หมินเขาเรียกได้ว่าขยะแขยงเลยล่ะ
คุณชายฉินขมวดคิ้ว สีหน้ารำคาญใจ
จางซิ่วเอ๋อขำพรืดออกมา
จางอวี่หมินคงชอบคุณชายฉินเข้าให้แล้วสินะ?
ขอบคุณฟ้าดิน จางอวี่หมินเชิญคุณชายฉินกลับไปได้สิดี ปล่อยให้ตัวก่อกวนสองตัวทรมานซึ่งกันและกันไป!
นางเชื่อว่าหลังจากคุณชายฉินไปบ้านตระกูลจางได้หนึ่งครั้ง เขาคงจะไม่อยากมาหมู่บ้านชิงสืออีก!
จางซิ่วเอ๋อยิ้มไปยิ้มมาก็สัมผัสถึงสายตาคุณชายฉินที่มองตัวเองอยู่ได้ จึงสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา
อย่างนางจะเป็นคู่มือของคนเจ้าเล่ห์เพทุบายอย่างคุณชายฉินได้อย่างไร?
คุณชายฉินเอ่ยขึ้น “ซิ่วเอ๋อ ข้างนอกนั่นใคร?”
เสียงของคุณชายฉินไม่ดังและไม่เบา เพียงพอให้คนข้างนอกได้ยินสิ่งที่เขาพูด
จางอวี่หมินที่ยืนอยู่ข้างนอกรอยยิ้มแข็งทื่อไปทันที……
นี่หมายความว่าอย่างไรกัน? นังชั้นต่ำจางซิ่วเอ๋ออยู่บนรถม้าคุณชายฉินรึ?
จางอวี่หมินจ้องรถม้าหรูหรานั่นเขม็ง นางรู้สึกรับไม่ได้ รถม้าของคุณชายฉินเยี่ยมยอดขนาดนี้! จะยอมให้คนอย่างจางซิ่วเอ๋อขึ้นไปได้อย่างไร!
นางยังไม่เคยนั่งรถม้าที่ดีขนาดนี้เลย จางซิ่วเอ๋อมีสิทธิ์อะไรขึ้นรถม้าแบบนี้?
จางซิ่วเอ๋อมองคุณชายฉินอย่างขุ่นเคือง คุณชายฉินรู้ความคิดตัวเองเมื่อครู่สินะ รู้ว่าเมื่อกี้ตัวเองรอหัวเราะอยู่! ถึงชักภัยมาหานางเพื่อแก้แค้น!
นี่อย่างไรล่ะ นางว่าแล้วว่าคุณชายฉินไว้ใจไม่ได้ ดูจากเรื่องนี้ก็รู้แล้ว
“จางซิ่วเอ๋อ! เจ้าอยู่บนรถม้าใช่ไหม?” เนิ่นนานกว่าจางอวี่หมินจะได้สติ นางถามทันที
ในเมื่อปิดต่อไปไม่ได้แล้วจางซิ่วเอ๋อก็ไม่คิดจะปิดบังอีก
ถ้านางมัวแต่หลบ ๆ ซ่อน ๆ คนอื่นอาจจะคิดว่าตัวเองมีเรื่องน่าอับอายจริง ๆ ก็ได้
จางซิ่วเอ๋อเลิกม่านรถม้าขึ้น มองจางอวี่หมินพลางเอ่ย “อ้าว! ท่านอาเล็ก! บังเอิญจริง”
“ใช่เจ้าจริง ๆ ด้วย!” จางอวี้หมิ่นกัดฟันกรอด
“ท่านอาเล็ก ท่านไปยืนขวางอยู่กลางถนนทำไมกัน? ถ้ารถม้าพุ่งเข้าไปทำให้ท่านบาดเจ็บขึ้นมาจะทำอย่างไร?” จางซิ่วเอ๋อพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง
จางอวี่หมินทั้งอายทั้งโมโห แต่เวลานี้นางพยายามกลั้นอารมณ์ตัวเองไว้ นางมองคุณชายฉินบนรถม้าแล้วส่งยิ้มบาง ๆ “คุณชายฉิน ท่านไม่มานั่งที่บ้านข้าจริง ๆ เหรอเจ้าคะ? ข้าจะได้ทำอาหารให้ท่านด้วยตัวเอง”
จางซิ่วเอ๋อเบ้ปาก คนไม่รู้จะนึกว่าคุณชายฉินเป็นญาติบ้านนี้จริง ๆ
จางอวี่หมินพูดแบบนี้ถึงจะแปลกไปหน่อยแต่ก็ไม่มีอะไรไม่เหมาะสม
แต่นางรู้ดีว่าจางอวี่หมินกับคุณชายฉินไม่รู้จักกันมาก่อน! ที่รู้จักกันได้ก็เพราะคราวก่อนที่คุณชายฉินมาหาตัวเอง
และดูจากรูปการณ์แล้ว คุณชายฉินไม่เห็นจางอวี่หมินอยู่ในสายตาเลย จางอวี่หมินสิเป็นฝ่ายชอบคุณชายฉิน มีความคิดอยากเกาะบารมี ถึงได้คะยั้นคะยอเสนอหน้าขนาดนี้
นางช่างหน้าด้านเสียจริง
ยังมีหน้าพูดว่าให้คุณชายฉินแวะไปนั่งที่บ้าน นี่ถ้าคุณชายฉินกระดิกนิ้ว จางอวี่หมินคงคลานขึ้นเตียงไปแล้ว
จางซิ่วเอ๋อคิดไปพลางมองสีหน้าคุณชายฉินอย่างพิจารณา
นางไม่คิดว่าคุณชายฉินมีรสนิยมแบบนี้….
ถ้าคุณชายฉินชอบจางอวี่หมินจริง ๆ นางก็ไม่มีอะไรจะพูด แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็พูดได้ว่าคุณชายฉินไม่เลือกขนาดไหน และนิสัยเชื่อไม่ได้ขนาดไหน
แต่เห็นได้ชัดว่าเป็นอย่างที่จางซิ่วเอ๋อคิด คนอย่างคุณชายฉินไม่มีทางชอบจางอวี่หมินหรอก
คุณชายฉินมองจางซิ่วเอ๋อพลางเอ่ย “ซิ่วเอ๋อ ข้าหิวแล้ว เจ้ารีบกลับไปทำอาหารให้ข้ากินเถิด”
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
ทำไมไม่ขับรถให้เร็วกว่านี้ล่ะตวนอู่ จะได้ชนคนน่ารำคาญให้จบ ๆ ไป
นกบินว่อนขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอีกเหรออวี้หมิ่น คุณชายเขาไม่ชายตามองเธอหรอก
ซิ่วเอ๋อก็ยังคงซวยซ้ำซวยซ้อน แง
ไหหม่า(海馬)