ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน [更名为《冲喜娘子的锦绣田园》] - บทที่ 268 สร้างปัญหา

บทที่ 268 สร้างปัญหา

ตอนนี้เขาตำหนิตัวเองจากก้นบึ้งหัวใจ รู้สึกว่าตนไม่ควรทำเช่นนี้โดยเด็ดขาด

“อวี่หมิน ฟังพี่สี่พูด…” จางต้าหูอยากจะอธิบายอะไร

จางอวี่หมินกลับไม่เปิดโอกาสให้จางต้าหูได้อธิบาย แต่พูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ท่านไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ในเมื่อตอนนี้ท่านรู้จักกินคนเดียว ต่อไปข้าคงไม่อาจหวังอะไรจากท่านอีก!”

“ยังมีท่านแม่อีกนะ ท่านแม่ตั้งครรภ์มาสิบกว่าเดือน คลอดท่านออกมาอย่างยากลำบาก ตอนนี้ท่านกลับได้กินของดีแล้วปิดบังพวกเรา ท่านอกตัญญูเกินไปแล้ว!” จางอวี่หมินยังคงตำหนิ

ถ้าจางซิ่วเอ๋ออยู่ที่นี่ นางจะต้องโต้กลับจางอวี่หมินแน่ ถ้ากตัญญูนักก็ควรปฎิบัติด้วยตัวเอง!

จางอวี่หมินไม่ได้ทำคุณประโยชน์อะไรให้กับครอบครัวนี้ เหตุใดต้องชี้มือชี้ไม้สั่งคนอื่นด้วย?

แต่จางต้าหูไม่ได้คิดแบบนั้น ตอนนี้จางต้าหูรู้สึกผิดมากที่ได้ยินจางอวี่หมินพูดเช่นนี้

จางต้าหูพูดเสียงต่ำ “อวี่หมิน หยุดพูดได้แล้ว”

จางอวี่หมินไม่ยอมแพ้เพราะท่าทางรู้สึกผิดของจางต้าหู นางแค่นเสียงเย็นชาแล้วเอ่ยขึ้น “ทำไม? ท่านไม่ชอบฟังหรืออย่างไร? ”

“ข้าสงสัยนักว่าเมื่อไม่กี่วันมานี้นังแม่โจวกับจางซิ่วเอ๋อวางยาอะไรท่าน ถึงทำให้ท่านเป็นแบบนี้!” จางอวี่หมินไม่พอใจมาก

พูดจบจางอวี่หมินก็ไม่รอให้จางต้าหูพูดอะไร หันหลังเดินจากไปอีกทางหนึ่ง

จางต้าหูยืนอึ้งอยู่กับที่ครู่หนึ่ง ก่อนจะครุ่นคิดว่าตนทำอะไรผิดหรือไม่?

จางต้าเหอเดินผ่านมาพอดี เขามองไปที่จางต้าหูด้วยสีหน้าเย็นชาและไม่พูดอะไรสักคำ

จางต้าหูทักทายอย่างซื่อ ๆ “พี่สาม”

จางต้าเหอพูดอย่างรังเกียจ “ข้าไม่มีน้องชายอย่างเจ้า! ข้าได้ยินสิ่งที่อวี่หมินพูดไปเมื่อครู่นี้แล้ว ตอนนี้เป่าเกินถูกตีจนเป็นแบบนี้ เจ้ากลับยังมีกะจิตกะใจจะกินของดีอยู่อีก! ข้าไม่ได้คาดหวังให้เจ้าทำดีกับข้า แต่เจ้าไม่ได้คิดเลยหรือว่าอะไรที่ทำให้เป่าเกินกลายเป็นเช่นนี้!”

“เขาทำอะไรผิด? แค่บังเอิญผลักแม่โจวเท่านั้น เจ้าดูสิว่าเขาทุกข์ทรมานขนาดไหน!”จางต้าเหอจ้องมองจางต้าหู ยิ่งมองก็ยิ่งไม่ชอบอีกฝ่าย

ยิ่งไม่สามารถระงับความคิดในการแยกครอบครัวได้

ไม่ เขาไม่อยากข่มมันไว้เหมือนกัน

จางเป่าเกินรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เขาไม่จำเป็นต้องให้แม่เถาคอยดูแลเขาอีกต่อไป… ในตอนกลางวันจางต้าเหอได้มอบเงินให้กับแม่เถา และขอให้นางเถาซื้อเนื้อกลับบ้าน

แน่นอนว่าแม่เฒ่าจางรู้แค่ว่าแม่เถากลับมาถึงบ้านแล้ว แต่จะไม่รู้ว่าแม่เถาเอาเนื้อกลับมาด้วย

ครั้งนี้แม่เถาก็พยายามสร้างปัญหากับตระกูลจางเช่นกัน นางตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว และซื้อเนื้อทั้งหมด 20 ชั่ง!

ตระกูลเถามีพี่น้องมากมาย นางมีพี่ชายและพี่สาวทั้งหมด 5 คน

ตอนนี้แม่เถานำของพวกนี้กลับไปแบ่งกันตามบ้าน เมื่อถึงตอนนั้นบิดามารดาของนางจะพาพี่น้องเหล่านี้มาด้วย ความเคลื่อนไหวนั้นใหญ่หลวงกว่าตระกูลของแม่โจวอย่างแน่นอน!

แม่เถาคิดเช่นนี้ แม้ว่านางจะรู้สึกเสียดายเงิน แต่สุดท้ายนางก็ยังกัดฟันและหยิบมันออกมาใช้

ตอนมื้อค่ำ จางซิ่วเอ๋อเพิ่งมาถึงบ้านตระกูลจาง

จากนั้นจึงเห็นกลุ่มคนที่เดินเข้ามาอย่างองอาจตรงทางเข้าหมู่บ้าน

นางขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกพิกลไป ท้องฟ้าใกล้จะมืดแล้ว ต่อให้เป็นญาติพี่น้องก็ไม่ค่อยมาเยี่ยมกันในเวลานี้ อีกทั้งจำนวนคนก็ไม่น้อย ไม่รู้ว่ามาบ้านใคร

นางคิดเช่นนี้ก็นำของเข้าไปในบ้านของแม่โจว

วันนี้นางทำอาหารอย่างเรียบง่ายคือบวบผัดไข่

กินเนื้ออยู่บ่อย ๆ ก็น่าจะเลี่ยนเต็มประดา จางซิ่วเอ๋อจึงทำบวบผัดไข่แทน

บวบนั้นจางซิ่วเอ๋อได้มาจากบ้านของจวี๋ฮวา

สวนผักที่บ้านของจวี๋ฮวามีขนาดใหญ่มาก ในเมื่อนางกินผักไม่หมด จางซิ่วเอ๋อก็ไม่มีอะไรต้องเกรงใจ นางส่งไก่ป่าให้จวี๋ฮวาเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้ตามมารยาทไปแล้ว

จางซิ่วเอ๋อจึงไม่ได้รู้สึกว่าตนเอาเปรียบจวี๋ฮวา

อาจกล่าวได้ว่าการอยู่ร่วมกันเช่นนี้เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่

แม่โจวหยิบหมั่นโถวมาครึ่งลูกแล้วเริ่มกัดกิน ใครจะรู้ว่าเพิ่งจะกินไปไม่กี่คำ เสียงเอะอะโวยวายก็ดังมาจากด้านนอก

เริ่มจากบางสิ่งบางอย่างถูกทุบให้เปิดออก เกิดเสียงปังดังสนั่น จางซิ่วเอ๋อตกใจมากเมื่อได้ยินเสียงนั้นเข้ามาถึงในห้อง

ตามมาด้วยเสียงตะโกนและด่าทอของคนกลุ่มหนึ่ง

“นังแพศยาแม่โจวนั่นอยู่ไหน! มันอยู่ไหน? ”

“โจวเหมยจื่อ ออกมาเดี๋ยวนี้!”

ขณะที่จางซิ่วเอ๋อกำลังจะออกไปดู นางก็ตกใจเมื่อได้ยินเสียงนี้ ครั้นมองออกไปนอกประตูจึงเห็นใบหน้าคนหลายคนที่ยืนอยู่ในลานบ้าน ประตูบ้านของตระกูลจางถูกเตะเปิดออก แล้วตอนนี้พวกเขากำลังร้องตะโกนก้อง

คนที่พวกเขาโวยวายด่าทอไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นแม่โจว

แม้ว่าแม่โจวจะมีนิสัยเปลี่ยนไปบ้าง แต่นางยังคงขี้ขลาดมาก

นางตกใจเมื่อได้ยินคำพูดนี้ และถามด้วยเนื้อตัวสั่นเทา “ซิ่วเอ๋อ ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น? ”

“แม่โจว นังแพศยาที่นั่งหมอนคนนับหมื่น! ออกมาเดี๋ยวนี้!” คนที่ตะโกนออกไปตอนนี้คือหญิงชราที่มีผมหงอกและรูปร่างเตี้ย

ภายในบ้านตระกูลจางเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้ที่คนตระกูลจางจะไม่มีปฏิกิริยาอะไร

ตอนนี้แม่เฒ่าจางออกมาแล้ว

แม่เฒ่าจางเชิดหน้าขึ้น แล้วด่ากลับ “บ้านใครตาย มาหอนที่หน้าบ้านข้าทำไม?”

“นังเฒ่าจาง นังแก่ไม่รู้จักตาย! เจ้าแหกตาของเจ้าดูสิว่าข้าเป็นใคร!” หญิงร่างอ้วนเตี้ยเท้าสะเอวกัดฟันและสาปแช่ง

แม่เฒ่าจางมองแล้วสีหน้าดูกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง แต่ก็ยังพูดอย่างแข็งกร้าว “โอ้ ข้าคิดว่าเป็นใคร ที่แท้ก็เป็นแม่สะใภ้นี่เอง”

“ใครเป็นแม่สะใภ้กับเจ้า? เจ้าซ่อนแม่โจวไว้ที่ไหน? หาตัวมาให้ข้าเร็วเข้า!” หญิงร่างอ้วนเตี้ยตะโกน

ในเวลานี้จางซิ่วเอ๋อก็เห็นแม่เถาอยู่ด้านหลังคนกลุ่มนี้ และเมื่อคิดถึงการที่แม่เฒ่าจางเรียกหญิงร่างอ้วนคนนี้ว่าแม่สะใภ้แล้ว ตอนนี้นางก็เกือบจะระบุตัวตนของหญิงอ้วนเตี้ยคนนี้ได้ คนผู้นี้น่าจะเป็นแม่ของแม่เถา

แต่แม่เฒ่าเถามาทำอะไรที่บ้านตระกูลจางกัน? แถมยังโวยวายอยากพบแม่โจวอีก?

จางซิ่วเอ๋อคิดได้คร่าว ๆ ว่าคงเป็นเพราะแม่เถารู้สึกว่าครอบครัวของตนถูกคนตระกูลโจวรังแก

นางรู้สึกไม่พอใจ จึงกลับไปบ้านแม่ครั้งหนึ่ง หาคนในครอบครัวมาระบายโทสะให้ตัวเอง!

จางซิ่วเอ๋อหัวเราะอย่างเย็นชาอยู่ในใจ นางไม่เคยคิดเลยว่าแม่เถาจะทำเรื่องแบบนี้! ช่างไร้ยางอายเสียจริง!

เห็นชัดอยู่ว่าจางเป่าเกินเป็นฝ่ายผิด แต่ในเวลานี้แม่เถากลับมีหน้ามาแก้แค้น!

“ทำไมพวกเจ้าถึงมาหาแม่โจว?” อย่างไรเสียแม่เฒ่าจางก็ถามไปหนึ่งประโยค

“ทำไมถึงมาหาแม่โจว? หลานชายของข้าถูกตีอย่างไร? เจ้าเป็นย่าไม่รู้สึกปวดใจบ้างหรือ? เจ้าไม่สงสารที่หลานข้าเจ็บ แต่ข้าสงสาร! ข้าจะบอกอะไรให้นะ ข้ารู้เรื่องพวกนี้ทั้งหมดแล้ว! เหตุใดคนตระกูลโจวถึงตีหลานชายของข้าจนง่อยเปลี้ยเช่นนั้นด้วย? ถ้าวันนี้ข้าไม่ได้ถลกหนังของโจวเหมยจื่อ ข้าคงเสียชาติเกิดแล้ว!” แม่เฒ่าเถาสบถออกมาด้วยความเคียดแค้น

จางซิ่วเอ๋อไม่รู้ว่าแม่เถาพูดอะไรกับแม่เฒ่าเถากันแน่ ถึงได้ทำให้แม่เฒ่าเถาเต้นผางขนาดนี้ได้

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

เอาละสิ บ้านแม่เถามาหาเรื่องแม่โจวแล้ว จะเอาตัวรอดยังไงดีล่ะเนี่ย

ไหหม่า(海馬)