ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน [更名为《冲喜娘子的锦绣田园》] - บทที่ 269 ตระกูลเถา

บทที่ 269 ตระกูลเถา

จางซิ่วเอ๋อคิดว่าต่อให้แม่เถาพูดความจริง และแม่เฒ่าเถาก็รู้ว่าจางเป่าเกินเป็นคนผลักแม่โจวก่อน ในเวลานี้นางก็ยังคงโวยวายอยู่ดี

พูดกันตามตรงว่าปกติแม่เถาไม่ค่อยพูดมากก็จริง แต่เมื่อได้รับความลำบากแล้ว นางก็ไม่ยอมอ่อนให้แม้แต่นิดเดียว

แม่เฒ่าเถาที่สามารถให้กำเนิดลูกสาวอย่างแม่เถาได้ จะเป็นคนดีได้อย่างไร?

สีหน้าของแม่เฒ่าจางดูไม่สู้ดีนัก นางถลึงตาใส่แม่เถาที่ซ่อนตัวอยู่หลังฝูงชนอย่างดุร้าย

นางดีต่อแม่เถามากกว่าแม่โจว แต่ไม่ได้หมายความว่าแม่เฒ่าจางจะยอมตามใจแม่เถาได้

แม่เฒ่าจางรู้สึกว่าการที่แม่เถาพาคนในตระกูลทางแม่มาหาเรื่องนั้นเป็นการยั่วยุหยามศักดิ์ศรีของตน! นี่เป็นพฤติกรรมที่ทำให้นางรู้สึกเสียหน้ามาก

แม่เถาหมายความว่าอย่างไร? เห็นแม่โจวก่อเรื่องได้ เลยเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจแล้วมาหาเรื่องด้วยหรือ?

แม่เฒ่าจางคิดเช่นนี้ แม้ว่านางจะไม่ชอบแม่โจว แต่ในตอนนี้นางกลับไม่ชอบแม่เถายิ่งกว่าร้อยเท่าพันทวี

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนที่ตระกูลโจวมาก่อเรื่องเมื่อก่อนหน้านี้ ทั้งแม่เฒ่าจางและแม่เถาสองคนก็เกิดความขัดแย้งกันขึ้น จนบัดนี้ทั้งสองคนก็ยังมองหน้ากันไม่ติด!

“มันเป็นเรื่องของครอบครัวของเรา! ไม่ใช่เรื่องของตระกูลเถาอย่างพวกเจ้า! ” แม่เฒ่าจางพูดอย่างไม่พอใจ

เห็นได้ชัดว่าแม่เฒ่าเถาไม่ใช่คนที่น่าคบหา ในเวลานี้แม่เฒ่าเถาได้สั่งบุตรชายหลายคนที่อยู่ข้างหลังว่า “ถ้านังแก่คนนี้ไม่ส่งนังแพศยาแม่โจวออกมา พวกเจ้าจงทุบทำลายลานบ้านแห่งนี้ ทุบลานบ้านเสร็จแล้วจงไปทุบในบ้านต่อ! มีอะไรก็ทุบให้หมด! ”

ลูกชายหลายคนของแม่เฒ่าเถาได้ยินดังนั้นก็เริ่มเคลื่อนไหว

ลูกชายคนหนึ่งเตะโอ่งน้ำออก!

นี่คือเถาต้าผู้ทรงพลัง เป็นนักสู้เต็มกำลัง

บุตรชายของตระกูลเถามีชื่อเรียกว่า เถาต้า เถาเอ้อร์ เถาซาน เถาซื่อ เถาอู่ ส่วนบรรดาสตรีพวกนั้นต่างเรียกกันง่าย ๆ เป็นต้นว่าเถาต้าเหนียง เถาเอ้อร์เหนียง เถาซานเหนียง ซึ่งภรรยาของจางต้าเหอก็คือเถาซื่อเหนียง

คราวนี้คนตระกูลเถาทั้งหมดได้ออกหน้าให้กับแม่เถา

คนมากมายยืนรออยู่ในลานบ้าน รวมบิดามารดาของแม่เถาแล้ว ทำให้ในลานบ้านตระกูลจางดูแน่นขนัดไป

แม่เฒ่าจางร้องลั่น “อ๊า พวกเจ้าทำอะไรน่ะ!”

โอ่งน้ำใบนั้นมีค่ามากเป็นตำลึงเงินและถูกวางไว้ข้างนอก ด้วยความที่แม่เฒ่าจางเสียดายฟืน นางจึงเติมน้ำลงไป เพื่อที่นางจะได้ใช้น้ำร้อนขัดถูชำระล้างร่างกายได้อย่างสะดวก

ในหมู่บ้านนี้ หลาย ๆ บ้านจะมีโอ่งน้ำขนาดใหญ่วางอยู่ในลานบ้าน

แม่เฒ่าจางไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากที่คนตระกูลเถาเพิ่งมาถึง พวกเขาก็ลงมือกับโอ่งน้ำของนางโดยตรง

โอ่งน้ำขนาดใหญ่สูงครึ่งคนต้องใช้เหรียญทองแดง 200 เหรียญจึงจะสามารถซื้อได้! ไม่เพียงแต่เสียเงินค่าซื้อแล้วยังต้องเสียเงินอีกหลายสิบเหรียญทองแดงในการขนมาถึงบ้าน ไม่อย่างนั้นใครจะยอมขนส่งของชิ้นใหญ่ขนาดนี้มาที่บ้านกันล่ะ!

หากไม่ระวัง มันก็จะแตกเป็นเสี่ยง ๆ! เว้นแต่จะให้เงินเพียงพอที่จะมีคนแบกรับความเสี่ยงในการทำเช่นนี้ได้

สรุปแล้ว โอ่งน้ำใบนี้ในบ้านของแม่เฒ่าจางนับเป็นวัตถุชิ้นใหญ่อย่างแน่นอน

ตอนนี้มันถูกคนถีบจนล้มลงแตกเป็นเสี่ยง ๆ แม่เฒ่าจางจะไม่รู้สึกเดือดดาลในบัดดลได้หรือ?

“แล้วคนล่ะ? ถ้าเจ้ายังไม่พูด ข้าจะให้ลูกชายข้าเหยียบเจ้าให้ตาย!” แม่เฒ่าเถาเท้าสะเอวและตะโกนเกรี้ยวกราด

แม่เฒ่าจางเห็นฟืนในลานบ้านของตัวเองถูกคุ้ยกระจาย และดูเหมือนคนเหล่านี้กำลังจะลงไม้ลงมือกับข้าวของอย่างอื่นอีก นางก็ร้อนใจ “แม่โจวอยู่ในห้องทางทิศตะวันตก! ”

ที่จริงคนของตระกูลเถารู้อยู่แล้วว่าแม่โจวอยู่ที่ไหน

ครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าพวกเขามาหาเรื่องแม่โจว แต่ก็ไม่อยากปล่อยแม่เฒ่าจางไป คิดจะทำให้แม่เฒ่าจางเจ็บปวดสักครา จึงเกิดเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ขึ้น

มีแม่เถายืนอยู่ด้านหลังทั้งคน ถ้าคนของตระกูลเถาอยากรู้ว่าแม่โจวอาศัยอยู่ที่ไหนก็แค่ถามแม่เถา

ยิ่งไปกว่านั้นลานบ้านตระกูลจางก็ใหญ่มาก แค่คิดดูก็รู้ว่าแม่โจวอยู่ที่ไหน

คนของตระกูลเถาในตอนนี้กำลังจงใจแกล้งแม่เฒ่าจาง!

เมื่อจางซิ่วเอ๋อได้ยินเรื่องนี้ในห้อง นางก็เดาได้นานแล้วว่าแม่เฒ่าจางจะไม่ปกป้องแม่ของนางอีกต่อไป คำพูดไม่กี่คำที่แม่เฒ่าจางโต้ตอบกับคนตระกูลเถาล้วนไม่ใช่เพื่อแม่โจว

แต่เป็นคำพูดเพื่อตัวนางเอง คนอย่างแม่เฒ่าจางทนไม่ได้ที่คนอื่นจะไม่เห็นนางอยู่ในสายตา ในเมื่อตอนนี้คนตระกูลเถามาก่อเรื่องเช่นนี้ แม่เฒ่าจางจะปล่อยให้คนอื่นมาทำลายข้าวของในบ้านตัวเองได้อย่างไร?

ถ้านางไม่ออกมาโวยวายสักสองสามคำ ก็ไม่ใช่แม่เฒ่าจางแล้ว

สิ่งที่ตามมาคือหญิงชราคนนี้คงจะเห็นว่าตนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลเถา

ในใจของนางต้องคิดว่าตนเองไม่จำเป็นต้องออกหน้าเพื่อแม่โจว ทางที่ดีควรหาทางทำให้เรื่องนี้สงบลงโดยเร็ว

ส่วนคนของตระกูลเถาจะจัดการกับแม่โจวอย่างไร นั่นเกี่ยวอะไรกับนาง?

ใช่แล้ว แม่เฒ่าจางคิดเช่นนั้น ตอนนี้นางตั้งสติได้แล้ว นอกจากจะเสียดายสิ่งของที่ถูกคนตระกูลเถาทำลาย ยังรู้สึกยินดีในความโชคร้ายของผู้อื่นอีกด้วย

หลายวันมานี้นางไม่ค่อยถูกใจแม่โจวเท่าใด

ก่อนหน้านี้นางสามารถตะโกนเรียกแม่โจวได้ทุกวัน แต่ตั้งแต่คนตระกูลโจวมาก่อเรื่อง แม่เฒ่าจางก็จำต้องยั้งมือ

ท่านหมอเมิ่งบอกว่าแม่โจวต้องพักผ่อนให้เต็มที่ นางไม่กล้าเรียกใช้ให้แม่โจวทำงาน หากเด็กคนนี้เป็นอะไรขึ้นมา แล้วคนตระกูลโจวจะไม่ก่อเรื่องอีกหรือ?

เมื่อเป็นเช่นนี้ แม่เฒ่าจางก็รู้สึกอัดอั้นตันใจมาก

ตอนนี้ไม่สามารถรังแกแม่โจวได้ แม่เฒ่าจางก็รู้สึกเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง

โดยเฉพาะช่วงที่แม่โจวพักฟื้นอยู่ ภายในบ้านก็มีงานเยอะมาก ทั้งในและนอกบ้าน ครั้นไม่มีแม่โจวคอยเก็บกวาดก็ดูรกหูรกตาไปหมด

เรื่องนี้ทำให้แม่เฒ่าจางรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น

ตอนนี้จึงคิดว่าถ้ามีคนสามารถจัดการกับแม่โจวได้มันก็คงจะดี

ส่วนเด็กในท้องแม่โจว… ตอนนี้แม่เฒ่าจางไม่ได้คาดหวังอะไรจากเด็กคนนี้แล้ว

แม่เฒ่าจางรู้สึกว่าแม่โจวเป็นคนไม่มีวาสนา เริ่มจากให้กำเนิดตัวขาดทุนสามคนในคราวเดียว มาตอนนี้เด็กตัวเล็ก ๆ ที่ยังไม่เกิดนี่ก็สร้างปัญหาให้นางมากมายอีก มิสู้ตายเสียดีกว่า นางจะได้สบายใจ!

ถึงอย่างไรตระกูลจางก็ไม่ได้ตั้งความหวังลูกชายคนเดียวของจางต้าหู นางมีหลานชายแล้ว ขอเพียงได้รับควันสัญญาณจากบรรพบุรุษตระกูลจาง นางก็จะไม่คิดถึงลูกในท้องของนางโจวอีกต่อไป!

ตอนนี้แม่เฒ่าจางจึงคิดจะละทิ้งแม่โจวโดยสิ้นเชิง!

ปัง ปัง ปัง ปัง!

ประตูห้องทางทิศตะวันตกถูกทุบถี่รัว จนประตูนั้นแทบจะเปิดออก

ใบหน้าของแม่โจวซีดเผือด นางมองตรงไปที่หน้าประตูอย่างตกประหม่า เอ่ยถามเสียงเบา “ซิ่วเอ๋อ เจ้ารู้หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น?”

พูดจบแม่โจวก็ทำท่าจะลงจากเตียง

จางซิ่วเอ๋อรีบพูด “ท่านแม่ อย่าเพิ่งรีบร้อนไป เดี๋ยวพวกเราออกไปด้วยกัน”

จางซิ่วเอ๋อกำลังคิดว่าจะให้แม่โจวหลบไปก่อน ถ้าแม่โจวปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา พวกเขาอาจทำอะไรกับแม่โจวก็ได้!

เมื่อพูดถึงตรงนี้ จางซิ่วเอ๋อก็ถลันมาหาแม่โจวและกระซิบข้างหูแม่โจว

…………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

ซิ่วเอ๋อมีแผนดีๆ อะไรหรือเปล่า รีบบอกแม่โจวเร็วเข้า

ไหหม่า(海馬)