ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน [更名为《冲喜娘子的锦绣田园》] - บทที่ 271 เดรัจฉานเฒ่า

บทที่ 271 เดรัจฉานเฒ่า

แม้นางจะบอกว่าไม่ได้ลงมือ แต่ในเมื่อแม่โจวตายแล้ว นางจะทำเช่นไร?

ถ้าต้องไปขึ้นศาลของทางการจริง ๆ ต่อให้กลับมาอย่างไร้รอยขีดข่วน แต่ชื่อเสียงของพวกเขาก็จะเสื่อมเสียย่อยยับ

ตอนนี้นางเองก็แต่งงานแล้ว มีบ้านมีสามีเป็นของตัวเอง

ต้องรู้ว่าตระกูลสามีของนางไม่เคยอยากให้นางไปมาหาสู่กันกับตระกูลมารดา หากครั้งนี้สามีรู้ว่านางมามีเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ต่อไปชีวิตนางคงลำบากแน่

อย่างไรเสียตระกูลของนางก็ไม่สามารถไปสร้างปัญหาเช่นนี้ที่บ้านของนางได้

ตระกูลที่นางแต่งงานด้วย เป็นตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่งในหมู่บ้านของพวกเขา

คนตระกูลเถาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา!

ตอนนี้เถาซานเหนียงไม่สนใจแล้วว่าแม่โจวจะเสแสร้งเป็นลมหรือเป็นลมจริง ในใจมีเพียงความคิดเดียว นั่นคือแม่โจวจะต้องเสแสร้งเป็นลม หากเป็นจริงอย่างที่จางซิ่วเอ๋อพูดจริง ๆ ล่ะก็

นางกำลังจะโชคร้าย!

เถาซานเหนียงรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก นางรู้สึกว่าตนไม่ควรมาหาเรื่องที่นี่ หากนางรู้เช่นนี้ นางก็ไม่น่าโลภมากกับผลประโยชน์ที่แม่เถามอบให้

อย่างไรเสียครอบครัวของนางก็ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย แค่มีเนื้อกินก็ถือว่าไม่เลวแล้ว!

“เกิดอะไรขึ้น?” จางต้าหูถามขึ้นขณะเดินเข้ามาจากด้านหลังพลางมองสภาพบ้านที่ยุ่งเหยิง

ในที่สุดจางต้าหูก็มองไปที่จางซิ่วเอ๋อและแม่โจว “ซิ่วเอ๋อ เจ้าร้องไห้ทำไม? ”

“ท่านพ่อ! ท่านกลับมาแล้ว!” จางซิ่วเอ๋อปากสั่นระริก ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความเศร้าโศก เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจางต้าหู นางกลับไม่ได้ดูเหมือนไม่เห็นจางต้าหูอยู่ในสายตาเช่นเคย

จางต้าหูตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นจางซิ่วเอ๋อ เขารู้ว่าหลังจากจางซิ่วเอ๋อแต่งงาน นางมักจะทำหน้าเหมือนไม่ชอบเขาทุกครั้งไปยามที่เจอกับเขา แต่นางไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แสดงว่านางต้องการพึ่งพาเขา!

จางต้าหูชอบลูกชายมากกว่า แต่แม้ว่าเขาจะไม่ชอบเด็กผู้หญิง แต่เขาก็ไม่ได้เกลียดนางมากนัก

เมื่อเห็นจางซิ่วเอ๋อเป็นแบบนี้ โดยไม่ต้องกล่าว หัวใจของจางต้าหูถึงกับอ่อนยวบในทันที

กล่าวกันว่ากับจางต้าหูคนนี้ ถ้าแม่โจวกับลูกสาวสามคนไม่ขัดแย้งกับแม่เฒ่าจางและจางอวี่หมิน เขาก็ยังสามารถช่วยเหลือภรรยากับลูกสามคนได้

ในเวลานี้เสียงของจางต้าหูฟังดูสลดลงขณะที่เขาถามทันที “ซิ่วเอ๋อ! เจ้าบอกพ่อมาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ เจ้าไม่ต้องกลัว หากเจ้าไม่ผิด พ่อจะสนับสนุนเจ้า!”

จางซิ่วเอ๋อปาดน้ำตาและพูดว่า “ท่านพ่อ ข้าจะเป็นคนผิดได้อย่างไร? วันนี้ข้ามาส่งข้าวให้ท่านแม่ แต่ใครจะรู้เล่าว่าเพราะอะไรหญิงชราคนนี้จึงวิ่งเข้ามา ตอนแรกก็ด่าท่านแม่ จากนั้นก็เริ่มตีท่านแม่ ท่านแม่ถูกผลักจนล้มลง ตอนนี้เหมือนจะไม่รู้สึกตัวแล้ว!”

“ท่านพ่อ! หญิงชราคนนี้เป็นแม่ของป้าสาม ข้าว่าท่านป้าสามต้องการให้ท่านไร้ทายาท!” จางซิ่วเอ๋อราดน้ำมันลงบนกองไฟ

จางต้าหูมองไปที่แม่โจวที่ดวงตาปิดสนิท ครั้นได้ยินจางซิ่วเอ๋อร้องไห้และพูดแบบนี้ เขาก็รู้สึกว่าตอนนี้เลือดขึ้นหน้าแล้ว!

จางต้าหูคว้าคอเสื้อของแม่เฒ่าเถาไว้ “ทำไมท่านต้องทุบตีภรรยาของข้าด้วย? บอกข้ามาให้ชัด!”

เมื่อแม่เถาเห็นเหตุการณ์ดังนี้ นางก็รีบยื่นมือออกไปคว้าจางต้าหู

จางซิ่วเอ๋อพูดเสียงเย็น “ป้าสาม ท่านเป็นพี่สะใภ้ของพ่อข้า ท่านสมควรฉุดกระชากพ่อข้าแบบนี้น่ะหรือ? ”

แม่เถาถลึงตาใส่จางซิ่วเอ๋ออย่างดุร้าย “หุบปากซะนังตัวขาดทุน!”

“ตัวขาดทุน? ไม่ใช่ว่าท่านเองก็เป็นตัวขาดทุนหรอกหรือ! ท่านไม่ใช่สตรีหรืออย่างไร?” จางซิ่วเอ๋อแค่นเสียงเย็นชา

แม่เถากัดฟันพลางกล่าว “ข้าเป็นสตรีก็จริง แต่ข้ามีลูกชาย ไม่เหมือนเจ้า ที่กลายเป็นแม่ม่ายตั้งแต่อายุยังน้อย! กลายเป็นของเล่นที่มีพันคนขี่หมื่นคนนอน!”

จางซิ่วเอ๋อยิ้มอย่างเย็นชาและเอ่ยขึ้น “ดูจากท่านแล้ว ข้าว่าตอนนี้คงไม่มีใครอยากขี่ท่านอีกแล้วล่ะถูกไหม? ”

ไม่ใช่ว่านางไม่เคยถูกด่าเหรอ? ไม่ใช่ว่าหน้านางหนาไปแล้วเหรอ? คิดหรือว่าจางซิ่วเอ๋อจะเสียใจกับคำด่าทอของแม่เถา? นางจะเทียบกับแม่เถาได้อย่างไร?

เมื่อแม่เถาได้ยินเช่นนี้ นางก็สะอึกไป ในความเป็นจริงแล้วมันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ

ต่อให้จางต้าเหอจะดีกับนางมาก แต่ทุกครั้งที่เขากลับมาจากข้างนอก เขาก็ไม่แตะต้องนางเลย

เดิมทีนางยังคิดจะฉวยโอกาสที่ยังเยาว์วัยให้กำเนิดบุตรชายอีกสักคน ทางที่ดีควรให้กำเนิดบุตรชายขึ้นมาใหม่ เพื่อจะได้อยู่เหนือแม่โจวผู้มีแต่บุตรสาวอย่างสมบูรณ์

เรื่องแบบนี้ แม่เถาไม่มีทางบอกใครได้ แต่ไม่ได้หมายความว่านางจะพอใจจริง ๆ

นางรู้สึกว่าตอนนี้ตนเองไม่ได้เป็นที่สนใจของจางต้าเหอแล้ว นั่นทำให้แม่เถารู้สึกเจ็บปวด

จางซิ่วเอ๋อจะรู้ได้อย่างไรว่านางเพียงตอบโต้แม่เถาไปส่ง ๆ เท่านั้น แต่คำพูดของนางกลับจี้ใจดำแม่เถาอย่างเจ็บแสบ

ด้วยเหตุนี้ ทั้งสองคนจึงเผชิญหน้ากันอีกครั้ง

แม้จางซิ่วเอ๋อจะรู้สึกโกรธ แต่นางก็ไม่เก็บคำพูดนี้มาใส่ใจ

ถึงอย่างไรเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องไร้สาระ การที่นางทำผิดก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร มันอาจมีผลต่อชื่อเสียงของนาง ทำให้นางแต่งงานได้ยากในอนาคต แต่จางซิ่วเอ๋อก็ไม่มีความคิดที่จะแต่งงานอยู่พอดี

สำหรับจางซิ่วเอ๋อแล้ว ถ้านางต้องแต่งงานจริง ๆ นางคงไม่หาผู้ชายที่เชื่อในข่าวลือพวกนี้

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น อย่างน้อยนางก็ต้องหาคนที่เชื่อใจนาง!

ไม่อย่างนั้นนางคงไม่ยอมแต่งงานไปตลอดชีวิต!

แต่จางซิ่วเอ๋อกลับด่าแม่เถาและบังเอิญไปสะกิดความเจ็บปวดของแม่เถาเข้า

“ปล่อยข้า! จางต้าหู เจ้าเดรัจฉาน รีบปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!” แม่เฒ่าเถาโวยวาย

จางซิ่วเอ๋อมองแม่เฒ่าจางที่ยืนอยู่นอกหน้าต่างและตะโกนใส่ลานบ้านว่า “ท่านย่า แม่เฒ่าเถาด่าท่านว่าเป็นเดรัจฉานเฒ่า! ”

แม่เฒ่าเถาได้ยินดังนั้นก็ตะลึงงัน นางด่าแม่เฒ่าจางตอนไหนกัน?

ตอนนี้เองแม่เฒ่าจางถึงเริ่มโมโหขึ้นมา จึงตะโกนว่า “ใครก็ได้! ช่วยด้วย! คนจากตระกูลเถามาฆ่าคนที่บ้านข้า! ”

เดิมทีแม่เฒ่าจางไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้

แต่พอได้ยินจางซิ่วเอ๋อบอกว่าแม่เฒ่าเถาด่าว่านางเป็นเดรัจฉานเฒ่า นางก็โมโหขึ้นมาทันที

แม่เฒ่าเถาคนนี้เป็นอะไร? นางสามารถเมินเรื่องที่อีกฝ่ายมารังแกแม่โจวถึงที่บ้านได้ แต่ทำไมต้องด่านางด้วย?

แม่เฒ่าจางไม่ใช่คนที่ยอมเสียเปรียบ!

ขนาดตอนที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ นางยังสามารถพูดได้น้ำไหลไฟดับ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่แม่เฒ่าจางยังมีเหตุผลอยู่หรือไม่?

นอกจากนี้แม่เฒ่าจางก็ฟังจากข้างนอกอยู่พักหนึ่ง พอได้ยินว่าตอนนี้แม่โจวใกล้จะหมดลมหายใจแล้ว นางก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน

เด็กในท้องของแม่โจวสามารถปล่อยให้แท้งได้ แต่แม่โจวจะตายไม่ได้

ตอนแรกแม่เฒ่าจางก็ไม่อยากสนใจว่าแม่โจวจะเป็นหรือจะตาย คิดเพียงว่าแม่โจวตายเสียก็ดี แต่หลังจากที่แม่เฒ่าจางสงบสติอารมณ์ลงได้ นางก็รู้สึกว่าแม่โจวจะตายไม่ได้

เกิดแม่โจวตายแล้ว ถ้าจางต้าหูยังโวยวายอยากแต่งภรรยาอีกจะทำอย่างไร?

นางจะมีเงินที่ไหนมาแต่งภรรยาให้จางต้าหู?

ต่อให้ไม่จำเป็นต้องรอผู้สืบสกุลจากจางต้าหู แต่ว่างานในบ้านนี้ใครจะเป็นคนทำ?

………………………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

หน้าสั่นไปเลยใช่ไหมล่ะแม่เถา บอกแล้วอย่าได้มาประชันฝีปากกับซิ่วเอ๋อ

แม่เฒ่าจางนี่เป็นพวกหวงก้างสินะ ตัวเองทำร้ายแม่โจวได้ แต่ไม่ยอมให้คนอื่นมาทำร้าย

ไหหม่า(海馬)