ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน [更名为《冲喜娘子的锦绣田园》] - บทที่ 273 ซานหยาหมดสติ
บทที่ 273 ซานหยาหมดสติ
จางต้าหูมองเถาต้าด้วยดวงตาแดงก่ำ เขายกเท้าขึ้นและเตะออกไป!
เมื่อจางต้าหูลงมือ ก็ดูราวกับว่าเขากำลังเหยียบรังแตน!
ในตอนนี้เองพี่น้องตระกูลเถาก็พุ่งเข้าใส่เขา
ลูกชายตระกูลเถาไม่ได้สมัครสมานสามัคคีกันมากนัก แต่ในเวลานี้พวกเขาถูกบังคับให้มารับงานที่นี่ ถ้าพวกเขาไม่ลงมือ ก็คงไม่มีหน้ามาพบกับเถาต้าได้ในอนาคต
นอกจากนี้พวกเขาเองยังต้องต่อสู้ด้วย สถานการณ์แบบนี้ต่อให้ต้องต่อสู้กับจางต้าหู ก็ต้องให้จางต้าหูเป็นฝ่ายเสียเปรียบ โดยที่ตัวเขาเองไม่เสียเปรียบอะไร!
เมื่อคิดได้เช่นนี้ คนที่เหลือก็โถมเข้ามา
แน่นอนว่าจางต้าหูถูกล้อมด้วยคนหลายคน ด้วยความที่ห้องนี้เล็กเกินไป คนมากมายจึงยืนเบียดเสียดกันเล็กน้อย
จางต้าหูถูกดึงตัวออกไปโดยพี่น้องตระกูลเถา
ในสถานการณ์เช่นนี้ จางต้าหูไม่สามารถจับแม่เฒ่าเถาได้อีกแล้ว ตอนนี้ทำได้เพียงปล่อยแม่เฒ่าเถาเท่านั้น
มีผู้หญิงหลายคนที่เหลืออยู่ในห้อง
ตอนนี้แม่เถามองจางซิ่วเอ๋ออย่างเคียดแค้น “นังแพศยา หลีกทางให้ข้า เจ้าบอกว่าแม่เจ้าหมดลมหายใจแล้ว จะให้ข้าเชื่อได้อย่างไร! พวกเจ้าสมรู้ร่วมคิดกันเพื่อปรักปรำพวกเรา!”
“ใช่! นั่นคือการปรักปรำพวกเรา!” แม่เฒ่าเถาเห็นด้วย
ลูกสาวอีกสามคนของตระกูลเถาตอนนี้พวกนางกลัวขึ้นมาเล็กน้อย ในตอนนี้มีหลายคนทีเดียวที่ไม่เต็มใจจะเป็นกำลังเสริม
ถ้าแม่โจวตายจริง ๆ พวกนางจะไม่ซวยไปด้วยหรอกหรือ?
ดังนั้นคนที่เต็มใจลงมือในเวลานี้ก็คือแม่เถาและแม่เฒ่าเถาสองแม่ลูก
เมื่อเห็นสองแม่ลูกกำลังจะวิ่งเข้ามาดึงแม่โจว จางซิ่วเอ๋อก็ร้อนใจ
อย่าว่าแต่นางกับแม่โจวที่สมรู้ร่วมคิดกันจริง ๆ เลย… เมื่อจางซิ่วเอ๋อเห็นคนมากมายอยู่ข้างนอก นางก็รู้ว่าถ้าคนเหล่านี้บุกเข้ามาจริง ๆ นางคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา
แทนที่จะรอให้คนเหล่านี้วิ่งเข้ามาดูแม่โจวด้วยความโกรธเคือง นางควรจะปล่อยให้แม่โจวสลบไปก่อน
เมื่อเวลานั้นมาถึง คนเหล่านี้ที่เห็นแม่โจวกำลังจะตาย อย่างน้อยก็ต้องเก็บอาการบ้าง เพราะกลัวว่าตนจะเป็นคนฆ่าแม่โจว
ดังนั้นจางซิ่วเอ๋อจึงปรึกษากับแม่โจวว่าจะแสดงละครเช่นนี้
แม้ว่าจางซิ่วเอ๋อและแม่โจวจะไม่ได้สมรู้ร่วมคิดกัน แต่แม่โจวก็สลบไปจริง ๆ ในเวลานี้จางซิ่วเอ๋อไม่สามารถปล่อยให้แม่เฒ่าเถาและแม่เถาเข้าใกล้แม่โจวได้
สตรีสองคนนี้ไม่มีใครเป็นคนดี!
พวกนางอาจกลัวว่าแม่โจวจะตาย แต่พวกนางอาจจะอยากเอาเด็กในท้องแม่โจวออก!
จางซิ่วเอ๋อเข้าใจดีว่าเด็กคนนี้มีความหมายต่อแม่โจวอย่างไร แน่นอนว่าในเวลานี้ไม่มีทางที่ทั้งสองคนจะทำได้
ยิ่งไปกว่านั้น จางซิ่วเอ๋อยังรู้สึกว่าเด็กคนนี้ต้องพบเจอกับชีวิตที่แสนสาหัสตั้งแต่ยังไม่เกิด นางทนเห็นเด็กผู้นี้เป็นแบบนี้ไม่ได้จริง ๆ เขาอาจตายโดยไม่มีโอกาสลืมตาดูโลกนี้
เด็กคนนี้เป็นน้องชายแท้ ๆ ของซิ่วเอ๋อ! แม้ว่าเจ้าของเดิมจะตายไปแล้ว แต่จางซิ่วเอ๋อก็ยังรู้สึกว่าเด็กในท้องของนางโจวนั้นเชื่อมต่อกันด้วยสายเลือด
แม้ว่านางจะไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม แต่สายเลือดบนร่างกายของนางตอนนี้ก็เหมือนกับเด็กคนนี้!
เด็กคนนี้กำลังจะเกิด ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง นั่นคือน้องชายและน้องสาวแท้ ๆ ของนาง!
นางรักเด็กคนนี้เหมือนที่นางรักจางชุนเถาและจางซานหยา!
ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม จางซิ่วเอ๋อจะปกป้องแม่โจวและปกป้องลูก ๆ ในท้องของนาง
จางซิ่วเอ๋อกางแขนออกปกป้องแม่โจวที่อยู่ด้านหลัง
“เฮ้ เจ้า นังตัวขาดทุน? เจ้าสมรู้ร่วมคิดกับแม่ของเจ้าอย่างนั้นหรือ? ท่านแม่!ดึงนางเอาไว้ ข้าจะดูว่าแม่โจวตายหรือไม่!” แม่เถาจ้องมองจางซิ่วเอ๋อด้วยความโกรธ
แม่เถาไม่ชอบจางซิ่วเอ๋อ
แม่เถารู้สึกว่าหลายสิ่งหลายอย่างในบ้านล้วนเป็นฝีมือของจางซิ่วเอ๋อ! โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องที่ตระกูลโจวมาก่อเรื่องในวันนั้น นั่นก็คือจางซิ่วเอ๋อแอบสั่งการอยู่เบื้องหลัง
ด้วยนิสัยที่อ่อนแอของแม่โจวนั้น นางก็เอาแต่อดทนมาหลายปี ไม่เคยกลับบ้านเพื่อระบายความอัดอั้นทนทุกข์ทรมานแม้แต่ครั้งเดียว
ถ้าจางซิ่วเอ๋อไม่ได้ไปฟ้อง คนตระกูลโจวจะมาได้อย่างไร?
คราวนี้นางต้องการดูว่าแม่โจวจะตายหรือไม่ แล้วค่อยจัดการกับนังแพศยาอย่างจางซิ่วเอ๋อ!
แม่เฒ่าเถามาดึงตัวจางซิ่วเอ๋อ จางซิ่วเอ๋อสะบัดตัวหลบแม่เฒ่าเถา พลางขวางแม่เถาไว้
เมื่อแม่เถาจับมือของจางซิ่วเอ๋อ นางก็ไม่ออมมือและแอบหยิกจางซิ่วเอ๋ออยู่หลายครั้ง
จางซิ่วเอ๋อรู้สึกเจ็บปวด แต่ในเวลานี้นางต้องอดทนไว้ นางจะไม่ปล่อยให้สองคนนี้รังแกแม่โจวเด็ดขาด!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งแม่โจวที่ไม่สามารถลุกขึ้นได้ในเวลานี้ ตราบเท่าที่แม่โจวนอนลงและแสร้งทำเป็นสลบอยู่ ไม่ว่าตระกูลเถาจะก่อเรื่องวุ่นวายอย่างไร ก็ต้องทำเป็นเมินเฉย!
“ใครก็ได้ ช่วยด้วย! ใครก็ได้ ช่วยด้วย!” จางซิ่วเอ๋อร้องไห้และตะโกน
ตอนแรกนางแกล้งร้องไห้ แต่ต่อมาแม่เถาและแม่เฒ่าเถาก็ลอบทำร้ายนางถึงสองครั้ง มันเจ็บจนน้ำตาไหลออกมา
หัวใจของจางซิ่วเอ๋อเต็มไปด้วยความเคียดแค้น นางจะไม่ปล่อยให้แม่เฒ่าเถาและแม่เถามีชีวิตที่ดีแน่!
แต่ในเวลานี้ แม้ว่าจางซิ่วเอ๋อจะแข็งแกร่งและฉลาดแค่ไหน นางก็ไม่สามารถเอาชนะสี่มือได้!
ในตอนนั้นเอง จางซานหยาก็มาพอดี จางซานหยาเดินเข้ามาในห้องและเห็นฉากนี้ นางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเห็นแม่เถาและแม่เฒ่าเถารังแกจางซิ่วเอ๋อแบบนี้ นางจะทนได้อย่างไร?
จางซานหยาพุ่งเข้าไปกัดแขนของแม่เฒ่าเถา
แม่เฒ่าเถาร้องโอดโอย ออกแรงผลักจางซานหยา
แต่จางซานหยาก็โมโหเช่นกัน นางกัดแม่เฒ่าเถาไว้ไม่ยอมปล่อย! แม่เฒ่าเถาเจ็บมาก จึงใช้มืออีกข้างตบจางซานหยาไปหลายที แล้วเหวี่ยงจางซานหยาจนสลบไป!
เมื่อจางซิ่วเอ๋อเห็นฉากนี้ นางก็รู้สึกปวดใจมาก!
“ซานหยายังเด็กมาก! เจ้าลงมือกับซานหยาได้อย่างไร!” จางซิ่วเอ๋อร้องไห้
ครั้งนี้จางซิ่วเอ๋อกังวลจริง ๆ!
ในเวลานี้นางกลับพบว่าตนทำงานได้ไม่ดีนัก!
พลังของนางมีน้อยนัก! อยากปกป้องผู้อื่นแต่ก็ทำไม่ได้!
ตอนนี้จางซิ่วเอ๋อกำลังจะล้มทรุดลง!
โชคดีที่ขณะจางซิ่วเอ๋อใกล้จะทนไม่ไหวแล้วนั่นเอง ผู้ใหญ่บ้านซ่งก็มา
ผู้ใหญ่บ้านซ่งยืนอยู่หน้าประตูและมองเข้าไปข้างใน เขาตะโกนเสียงดัง “พวกเจ้าทำอะไรกัน!”
แม่เถาตกใจ นางกลัวผู้ใหญ่บ้านซ่งอยู่บ้าง อย่างไรเสียผู้ใหญ่บ้านซ่งก็มีอิทธิพลมากในหมู่บ้านชิงสือ
แต่แม่เฒ่าเถาไม่รู้จักผู้ใหญ่บ้านซ่ง นางมองออกไปด้านนอกและเห็นเพียงชายชราที่ผอมแห้งคนหนึ่ง ในเวลานี้นางจะเห็นผู้ใหญ่บ้านซ่งอยู่ในสายตาได้อย่างไร?
“ท่านเป็นใคร? มายุ่งอะไรเกี่ยวกับเรื่องของพวกเรา!” แม่เฒ่าเถาแค่นเสียงเย็นชา
แม่เฒ่าจางก็เข้ามาหานางเช่นกัน “เห็นไหม! หญิงชราคนนี้มารังแกครอบครัวเรา! นางทำกับพวกเราอย่างนี้ได้อย่างไร เหมยจื่อสลบไปตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย!”
ผู้ใหญ่บ้านซ่งพยักหน้า เขาไม่ชอบแม่เฒ่าจาง แต่เมื่อเห็นคนเหล่านี้รังแกพวกนางในหมู่บ้านของเขา เขาจะไม่สนใจเรื่องนี้ได้อย่างไร
……………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
ม่ายยยย น้องซานหยา อิแม่เฒ่าเถา แก!!!
ขอให้นังแม่เถาโดนลงโทษทั้งตระกูลสักทีเถอะ
ไหหม่า(海馬)