ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน [更名为《冲喜娘子的锦绣田园》] - บทที่ 282 ปั่นป่วน
บทที่ 282 ปั่นป่วน
ผู้ใหญ่บ้านซ่งปริปาก “เอาล่ะ เรามาคุยธุระสำคัญกันเลยดีกว่า!”
แม่เฒ่าเถาแทบกระอักเลือด แล้วเมื่อกี้ไม่ใช่ธุระสำคัญหรือ? นางโดนแม่เฒ่าซ่งรังแกมานะ ผู้ใหญ่บ้านซ่งลำเอียงเข้าข้างแม่เฒ่าซ่งชัด ๆ ทว่าถึงจะลำเอียง แม่เฒ่าเถาก็ว่าอะไรไม่ได้
แม่เฒ่าซ่งเป็นภรรยาของผู้ใหญ่บ้านซ่งนะ เขาย่อมปกป้องนางเป็นเรื่องธรรมดา
“ท่านหมอเมิ่ง เมื่อครู่นี้เจ้าบอกว่าอาการของแม่โจวและจางซานหยาไม่ค่อยดี แล้วชีวิตของพวกนาง…..” ผู้ใหญ่บ้านซ่งอยากจะถามให้แน่ใจ อย่าได้มีใครถึงแก่ชีวิตจริง ๆ เลย แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่ได้เกิดขึ้นเพราะเขาก็เถอะ
ถ้ามีคนตายในหมู่บ้าน เขาในฐานะผู้ใหญ่บ้านก็จะเสียหน้าเหมือนกัน
“หากรักษาได้ทันท่วงทีก็พอรักษาชีวิตไว้ได้ แต่เด็กในท้องแม่โจว….เรื่องนั้น….ไม่อาจรับแรงกระทบกระเทือนอะไรได้อีกต่อไปแล้ว” ท่านหมอเมิ่งถอนหายใจพลางกล่าว
ที่ท่านหมอเมิ่งพูดครั้งนี้คือความจริง อาการของท้องแม่โจวไม่ค่อยคงที่มาตลอด ต่อให้ไม่ได้โดนอะไรไปจริง ๆ แต่ต้องมาตกอกตกใจแบบนี้บ่อย ๆ ก็ไม่ค่อยดีนักหรอก
“ลูกสะใภ้และหลานสาวผู้น่าสงสารของข้า ข้าจะทวงความยุติธรรมให้พวกเจ้า ผู้ใหญ่บ้านซ่ง เจ้าได้ยินแล้วนะ ตอนนี้อาการของพวกเขาไม่ค่อยดีนัก หากจะรักษาก็ต้องใช้เงิน เงินนี่จะให้คนบ้านเราออกไม่ได้หรอกนะ” แม่เฒ่าจางพูดเสียงดัง
ใช่แล้ว ตอนนี้แม่เฒ่าจางหมายตาเรื่องเงิน
จางซิ่วเอ๋อเบ้ปาก ตอนนี้นางรู้ความคิดของแม่เฒ่าจางดี
แน่นอนว่าแม่เฒ่าจางต้องอยากได้เงินมาไว้ในกำมืออยู่แล้ว แต่นางไม่ยอมเจียดเงินไปรักษาแม่โจวและจางซานหยาหรอก
แน่นอนว่าจางซิ่วเอ๋อก็ไม่ได้อยากได้เงินนั่นหรอก อย่างไรซะแม่โจวและจางซานหยาก็ไม่ได้เป็นอะไรจริง ๆ นางไม่จำเป็นต้องออกเงินนี่
ถึงจางซิ่วเอ๋อไม่ชอบความคิดของแม่เฒ่าจางที่อยากจะอมเงินไว้คนเดียว แต่นางสนับสนุนให้แม่เฒ่าจางไปขอเงินเป็นอย่างมาก!
ตระกูลเถามาสร้างเรื่องสร้างราวแบบนี้แล้วคิดจะกลับไปเฉย ๆ หรือ? ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!
จะให้ตีกันตอนนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้ว หากต้องลงไม้ลงมือกันลำพังตัวนางคนเดียวได้เปรียบได้แค่ครั้งแรกเท่านั้นแหละ ถ้ามาครั้งสองนางต้องเป็นคนที่เสียเปรียบแน่นอน
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ต้องให้คนตระกูลเถาเสียอะไรหน่อย!
ไม่มีอะไรทำให้คนตระกูลเถาเจ็บใจได้มากกว่าให้คนตระกูลเถาควักเงินแล้ว
ต่อให้แม่เฒ่าเถารักลูกสาวอย่างแม่เถา ยอมออกหน้าให้แม่เถา แต่นางไม่เชื่อหรอกว่าแม่เฒ่าเถาจะไม่คิดอะไรถ้าต้องออกเงินให้แม่เถา
ต่อให้แม่เฒ่าเถาไม่คิด แม่เฒ่าเถายังมีลูกสะใภ้อยู่
ถึงตอนนั้นแม่เถาต้องเป็นที่ไม่พอใจในครอบครัวตัวเองเป็นแน่
ใครใช้ให้แม่เถามาหาเรื่องล่ะ เจอจุดจบแบบนี้ก็สมควรแล้ว
แน่นอนว่าเรื่องขอเงินจางซิ่วเอ๋อไม่คิดจะออกหน้าเอง นางเป็นเพียงลูกสาวที่ออกเรือนไปแล้ว ต่อให้เวลานี้ไปขอเงินมาได้ก็เก็บไว้ไม่ได้
อย่างไรเสียนางก็ไม่อยากได้เงินนี้ สู้ให้แม่เฒ่าจางไปขอเองดีกว่า!
ด้วยเรื่องเงินนี้ แม่เฒ่าจางต้องอาละวาดกับตระกูลเถาจนฟ้าถล่มดินทลายแน่!
ต่อให้ต้นเหตุคือแม่โจว แต่เพื่อเงินก้อนนี้ แม่เฒ่าจางก็ต้องผูกใจเจ็บกับตระกูลเถาเป็นแน่
ต่อให้ตอนนี้แม่เฒ่าจางได้เปรียบชั่วคราวและได้เงินมา แต่ภัยที่จะตามมาทีหลังนั้นมหาศาล
ที่แม่เถามาอาละวาดขนาดนี้ ดูจากสีหน้าเรียบเฉยของจางต้าเหอก็รู้แล้วว่าจางต้าเหอรู้เรื่องนี้แต่แรก
เมื่อเป็นแบบนี้ ตระกูลเถาออกเงิน แม่เถาไม่พอใจ แล้วจางต้าเหอจะพอใจหรือ
แม่เฒ่าจางรักลูกชายคนนี้ที่สุดไม่ใช่หรือ? นางล่ะอยากจะเห็นว่าหลังจากนี้แม่เฒ่าจางจะอยู่กับจางต้าเหอต่อไปได้อย่างไร!
อย่างไรเสียนางก็ไม่ต้องออกเงินก้อนนี้ นางจะปั่นป่วนเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด แล้วค่อยรอดูเรื่องสนุก ๆ ทีหลัง!
จางซิ่วเอ๋อได้ข้อสรุปแล้วจึงสนับสนุนคำพูดของแม่เฒ่าจาง “ท่านย่าพูดถูก เงินที่รักษาแม่ข้าหนนี้ต้องให้พวกเขาออก”
แม่เฒ่าจางได้ยินคำพูดของจางซิ่วเอ๋อแล้วจู่ ๆ ก็รู้สึกชื่นใจอย่างไม่ทราบสาเหตุ
นางไม่ค่อยชอบจางซิ่วเอ๋อมาตลอด แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าตอนนี้นางก็ไม่ได้รู้สึกว่าจางซิ่วเอ๋อน่ารำคาญขนาดนั้น นางไม่สนว่าก่อนหน้านี้ตัวเองมีหนี้แค้นอะไรกับจางซิ่วเอ๋อบ้าง แต่นาทีนี้เพื่อเงินก้อนนั้น แม่เฒ่าจางยังเต็มใจไปร่วมแนวรบกับจางซิ่วเอ๋อเพื่อต่อกรกับผู้อื่น
“ท่านหมอเมิ่ง ท่านบอกมาซิว่าจะรักษาพวกนางต้องใช้เงินเท่าใด?” แม่เฒ่าจางถามอย่างคาดหวัง
แม่เฒ่าจางคำนวณในใจ ยิ่งเยอะก็ยิ่งดี
ถึงตอนนั้นขอเพียงนางได้เงินมาแล้ว นางไม่สนหรอกว่าแม่โจวกับจางซานหยาจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร แค่เอาเงินมาได้ก็ประหยัดแรงไปอีกเยอะ เอาแค่จางซานหยา ตอนนี้ยังเด็กเกินไปนางอยากจับไปขายก็ขายไม่ได้ ไม่รู้ว่าต้องเลี้ยงอีกกี่ปี
จางซิ่วเอ๋อเอ่ยขึ้น “ตอนนั้นที่รักษาชุนเถายังใช้ไปสิบกว่าตำลึง ครั้งนี้ทั้งแม่ข้าและซานหยารวมกันไม่ต้องใช้ถึง 20 ตำลึงเลยเหรอ?”
จางซิ่วเอ๋อพูดเหมือนอุทาน คนอื่นฟังแล้วไม่รู้สึกอะไร
ทว่าท่านหมอเมิ่งเข้าใจแล้ว เขามองจางซิ่วเอ๋อพลางกล่าว “สถานการณ์ครั้งนี้ร้ายแรงกว่าครั้งก่อนมาก ในท้องแม่โจวมีเด็กอีกหนึ่งคน อย่างไรเสียก็ต้องใช้ถึง 25 ตำลึง”
ตอนแม่เฒ่าจางได้ยินตัวเลขว่า 25 ตำลึง นางก็ตื่นเต้นขึ้นมาอย่างสิ้นเชิง
“ 25 ตำลึง! ตระกูลเถา! พวกเจ้าเอาเงินมาเดี๋ยวนี้เลย! ไม่อย่างนั้นวันนี้พวกเจ้าอย่าหวังว่าจะได้ออกจากหมู่บ้านนี้ได้อย่างปลอดภัย!” แม่เฒ่าจางโวยวายขึ้นมาทันควัน
แม่เฒ่าซ่งก็ร่วมผสมโรงด้วย
พวกนางไม่ตาย มิหนำซ้ำยังต้องใช้เงินถึง 25 ตำลึงเพื่อรักษา เงินนี้ไม่ว่าจะให้ตระกูลเถาออกหรือตระกูลจางออก ก็มีเรื่องสนุก ๆ ให้ดูแล้ว!
“ท่านหมอเมิ่ง ท่านหลอกลวงหรือเปล่า 25 ตำลึง นังตัวขาดทุนสองตัวนั้นมีค่าถึง 25 ตำลึงเหรอ?” แม่เถาได้ยินแบบนั้นแล้วร้อนใจขึ้นมาทันที
แม่เถาไม่ได้เพิ่งอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกับแม่เฒ่าจาง นางรู้จักนิสัยแม่เฒ่าจางดี
นางรู้ว่าเมื่อแม่เฒ่าจางได้ยินจำนวน 25 ตำลึงแล้ว ก็เปรียบเสมือนหมาป่าที่เจอเนื้อ ไม่ยอมคายออกมาง่าย ๆ แน่
ครั้งก่อนตอนรักษาแม่โจว แม่เฒ่าจางก็คิดจะหลอกเอาเงินจากจางซิ่วเอ๋อ
หนนี้แม่เฒ่าจางได้โอกาสเช่นเดิมอีกครั้ง มีหรือที่แม่เฒ่าจางจะยอมปล่อยไป
25 ตำลึงเลยนะ ครอบครัวนางจะเอาจากที่ไหนมาจ่าย!
“ทำไมข้าต้องออกเงินด้วย? ข้าจะบอกเจ้าให้นะแม่เฒ่าจาง จะให้ข้าจ่ายเงินให้รึ ไม่มีทางโว้ย” แม่เฒ่าเถาเดือดขึ้นมาทันที กล้าดีอย่างไรมาให้นางออกเงิน! กล้าดีอย่างไร! แม่โจวไม่ใช่ลูกสะใภ้ของนางเสียหน่อย
ต่อให้เป็นลูกสะใภ้ของนาง นางก็ไม่อยากออกเงินนี้อยู่ดี!
“ทำไมต้องออกหรือ? ข้าจะบอกให้ว่าทำไม! ลูกสะใภ้ข้าและหลานสาวข้าอยู่ในบ้านดี ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้ามาก่อเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้รึ? หรือเจ้าไม่คิดจะรับผิดชอบ? ข้าจะบอกให้นะ เจ้าเลิกคิดได้เลย! วันนี้เจ้าต้องรับผิดชอบเรื่องนี้!” แม่เฒ่าจางกัดฟันกรอด
“นั่นนางสมควรโดนแล้ว!” แม่เฒ่าเถาโวยวาย
“ข้าว่าไอ้แก่เดนตายอย่างเจ้าสิสมควรโดน! ท่านผู้ใหญ่บ้าน เรื่องนี้ท่านต้องจัดการนะ จะปล่อยให้คนหมู่บ้านอื่นมาตีคนหมู่บ้านเราแล้วไปเฉย ๆ ไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้กันหมดหลังจากนี้จะมีใครเห็นท่านอยู่ในสายตาอีก?” แม่เฒ่าจางเริ่มยุแยง
……………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
จบลงด้วยการไถเงิน สมกับเป็นแม่เฒ่าจางจริง ๆ
ไหหม่า(海馬)