ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 611
บทที่ 611 คิดกระทำความชั่ว
มันก็เหมือนชุดเกราะกันกระสุนตัวหนึ่ง มันแยกตัวเองจากโลกภายนอก มันสามารถป้องกันอันตรยายได้จริง
แต่เมื่อชุดเกราะกันกระสุนนี้ถูกเจาะขาด ต้องมีฝ่ายหนึ่งได้รับบาดเจ็บ
ดังนั้น ในที่สุดเฉินเกอก็เก็บมันไว้ในใจก่อน เขาเชื่อว่า เวลาจะคือยารักษาปมในใจที่ดีที่สุด เวลาเนิ่นนานไป ทุกอย่างก็จะค่อยๆจางหายไปเอง
เฉินเกอก็เลยไม่ได้สนทนาหัวข้อนี้ต่อ
“ใช่แล้ว เพื่อนของฉันลี่เสี้ยวล่ะ?”
“ช่วงเวลานั้น ผมกลับมาที่จินหลิงเพื่อมาแก้แค้นโม่เจี้ยน ในเวลานั้นเส้นสายทางเศรษฐกิจทั้งหมดของจินหลิงถูกปล้นโดยตระกูลโม่ หยงหาวเองก็ยังโดนทรมานจนกลายเป็นขอทาน ตอนนั้นได้ยินว่าธุรกิจรถยนต์ของลี่เสี้ยวก็ไม่ได้ทำต่อ แต่ตอนนั้น ผมไม่มีกำลังที่จะไปห่วงใยเรื่องเหล่านั้น!”
เฉินเกอกล่าว
“ผมก็กำลังคิดจะพูดเรื่องนี้อยู่พอดี เวลานั้น เครือข่ายและทรัพย์สินทั้งหมดของคุณชายนั้น ต่างก็กลายเป็นศัตรูของโม่เจี้ยน แม้แต่ลี่เสี้ยวก็ไม่เว้น ธุรกิจรถยนต์ของเขาถูกโม่เจี้ยนทำลายอย่างรวดเร็ว และโม่เจี้ยนก็เคยส่งคนไปลอบทำร้ายลี่เสี้ยวด้วย!”
“เพียงแต่ลี่เสี้ยวนั้นฉลาดมาก ได้หนีการลอบทำร้ายของโม่เจี้ยน ได้พาคู่หมั้นของเขาหนีไปด้วย โชคดีที่หนีรอดไปได้ หลังจากที่จัดการเรื่องโม่เจี้ยนแล้ว ผมก็ได้กลับมาที่จินหลิงอีกครั้ง ก็เคยตามหาข่าวของลี่เสี้ยวทุกทั่วสารทิศ ตั้งแต่ที่เขาหนีไปครั้งนั้น เขาเหมือนกับซ่อนตัวเอาไว้ยังไงอย่างนั้น เฮ้ย จนถึงขณะนี้ก็ยังไม่ได้ข่าวคราวของเขาเลย
หลี่เจิ้นกั๋วถอนหายใจพูด
“ดูแล้ว ปัญหาที่ค้างคาไว้ในตอนนั้น มีไม่น้อยทีเดียว!”
เฉินเกอนิ่งเงียบ
ไม่นานนัก เฮลิคอปเตอร์ได้มาจอดที่จินหลิง
ติ๊ ติ๊ ติ๊………
หลังจากจอดลงในพื้นที่ของจินหลิงนั้น สัญลักษณ์หยกในอกตัวเองได้ดังขึ้น เริ่มมีเสียงสั่น
หมอดูอาจารย์ผี ช่างอัศจรรย์เสียจริง
หินสะท้านฟ้านี้อยู่ที่จินหลิง!
แต่ว่า หากอยากจะหาหินสะท้านฟ้าให้เจอนั้น ต้องหาเลือดของจุดจื้อหยินนั้นให้เจอเสียก่อน
ตามที่อาจารย์ผีพูด เลือดของจุดจื้อหยินหยดนั้น ก็อยู่ที่จินหลิง
อีกไม่กี่วันก็จะกลางเดือนแล้ว หากไม่กี่วันนี้ยังหาไม่เจอ
เลือดจุดจื้อหยินของลมปรานจุดจื้อหยางที่ซ่อนอยู่ในร่างกายตัวเอง ก็จะอยู่ได้ไม่นานนัก หากลมปราณแพร่ออกไป หยุนฉิงตามหาจนเจอ สิ่งที่ตัวเองทำมาหลายปี ก็จะสูญเปล่าไปทั้งสิ้น
เฉินเกอไม่กล้าที่จะล่าช้าเลยแม้แต่นิดเดียว
“ใช่แล้ว แม้ผมจะกลับมาจินหลิงแล้ว ให้ทุกคนพยายามทำทุกอย่างเหมือนปกติ ปกติพวกคุณทำยังไงก็ให้ทำอย่างนั้น!”
เฉินเกอพูดกับหลี่เจิ้นกั๋ว
อย่างไรเสีย เฉินเกอต้องตามหาคนคนนั้นเหมือนกับที่ตามหาซูฉููฉู ก็คือต้องไปตามหาด้วยตัวเอง
ไม่ใช่ว่าอาศัยคนอื่นหาแล้วก็จะมันมาได้
“ตอนนี้ที่จินหลิง สถานที่ตรงไหนมีคนเยอะที่สุด โดยเฉพาะสถานที่ที่มีผู้หญิงเยอะๆ?”
เฉินเกอถาม
หลี่เจิ้นกั๋ว: “หากพูดถึงสถานที่ที่มีผู้หญิงเยอะนั้น ก็ต้องเป็นที่มหาวิทยาลัย อ้อใช่แล้วคุณชายเฉิน คุณถามแบบนี้ ผมก็นึกขึ้นมาได้พอดีเลย ตรงวิลล่าสปาช่วงนี้กำลังจัดกิจกรรม และพวกเฟยเอ๋อก็มาถ่ายหนังที่นี่ ดาราที่มาไม่น้อยเลยทีเดียว ดึงดูดหญิงสาวมามุมดูตั้งมากมาย หากจะพูดว่าสถานที่ที่ผู้หญิงเยอะสุด ตรงวิลล่าสปาของเราถือเป็นจุดใหญ่เลยล่ะ และมาจากทั่วสารทิศ คนเมืองไหนก็มี!”
“ดี งั้นก็ดีมากเลย งั้นก็ไปวิลล่าสปาโดยตรง!”
เฮลิคอปเตอร์เร่งความเร็ว บินไปที่วิลล่าโดยตรง
ตอนนี้หากจะพูดว่าอะไรที่สามารถดึงดูดความสนใจของผู้หญิง วิธีที่ดีที่สุดก็คือใช้ดาราในการดึงดูด
อีกอย่างหลังจากที่เฉินเกอฟังแล้ว ก็ให้หลี่เจิ้นกั๋วติดต่อดาราหนุ่มน้อยหน้าใสที่กำลังดังมาร่วมงานด้วย
และก็ให้พวกเขายกเลิกงานทุกอย่างในมือก่อน
ให้ค่าตอบแทนมากกว่าสิบเท่า พวกเขาต่างตกลงมาด้วยความดีใจ
ไม่นานนัก อาณาจักรจินหลิงก็ถูกเบียดเสียดด้วยผู้คน
แฟนคลับผู้หญิงจากที่ต่างๆกำลังทยอยมาที่จินหลิง
เฉินเกอก็เบียดอยู่ท่ามกลางผู้คนในจินหลิง ก็ค่อยๆเดินมองหา
เพียงแต่สุดท้ายก็ทำให้เขาผิดหวังเล็กน้อย
เดินตั้งแต่ตอนเที่ยงจนบ่ายแล้ว ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลยไม่แต่นิดเดียว
สุดท้ายเฉินเกอเดินไปถึงด้านหลังภูเขา ตรงนี้กองละครหลายกองยังอยู่
ดูแล้วเหมือนเพิ่งจะถ่ายเสร็จ กำลังจะเลิกกอง
และสาวสวยคนหนึ่ง ได้ดึงดูดความสนใจของเฉินเกอทันที
มุมปากของเฉินเกออดไม่ได้ที่ยิ้มขึ้นมา
เพราะหญิงสาวคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคนใกล้ตัว ก็คือหานเฟยเอ๋อนั่นเอง
วันนี้ เธอได้กลายเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงแล้ว ละครสองเรื่องที่แสดงค่อนข้างที่จะประสบความสำเร็จ เห็นเธอบนหน้าจอทีวีเป็นประจำ
เธอใส่หูฟังไว้ เลิกกองแล้ว ก็มีผู้ช่วยส่วนตัวมาคอยดูแลเธอ
กำลังเดินเป็นเพื่อนเธอเข้าไปห้องวีไอพีในโรงแรม
“หานเฟยเอ๋อ!”
เฉินเกอตะโกนเรียกไปหนึ่งที นอกจากนักแสดงกลุ่มตัวประกอบที่เงยหน้ามองเฉินเกอ คนอื่นๆทำราวกับว่าไม่ได้ยิน
“แฮ่ๆ เจ้าหนุ่มน้อย ทุกวันคนที่มาดูพี่เฟยมีตั้งมากมาย นายเป็นใครกัน ค่อยๆต่อแถวไปนะ!”
นักแสดงตัวประกอบหัวเราะกล่าว
เฉินเกออดไม่ได้ที่จะส่ายหัวแล้วยิ้มเจื่อนๆ
ได้เจอเพื่อนเก่า รู้สึกดีใจไม่น้อย ขณะนั้น เฉินเกอก็ได้ตามเธอขึ้นไป
“คุณเฟยเอ๋อ นี่เป็นบทนิยายที่ของนักเขียนออนไลน์ท่านหนึ่ง เนื้อเรื่องเกี่ยวกับชายนอกคอกที่กลายเป็นลูกมหาเศรษฐี ไม่รู้ว่าคุณมีอารมณ์ที่จะลองอ่านบทดูมั้ย?”
ผู้จัดการที่ถือบทไว้ในมือได้ถามขึ้น
หานเฟยเอ๋อเหลือบมองไปแวบหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะเบ้ปาก “ช่างมันเถอะ ทิ้งไว้ข้างๆก่อน ฉันไม่มีเวลาที่จะมาสนใจเรื่องพวกนี้ ฉันเหนื่อยแล้ว อยากจะพักผ่อนแล้ว!”
หานเฟยเอ๋อกล่าว
ผู้จัดการก็ไม่สามารถที่จะพูดอะไรได้อีก
ขณะนั้นมองดูหานเฟยเอ๋อที่ไปในห้อง เธอจึงได้จากไป
หานเฟยเอ๋อเข้าห้องแล้ว อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่
ถึงแม้ปีนี้จะก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว ตัวเองก็ได้รับความปรารถนาตามต้องการแล้ว
แต่หานเฟยเอ๋อนั้น กลับรู้สึกว่าชีวิตตัวเองเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง
ถึงแม้ให้เธอมากกว่านี้ เธอก็ไม่อาจดีใจไปมากกว่านี้
กำลังเตรียมตัวจะอาบน้ำ
จมูกของหานเฟยเอ๋อได้กลิ่นๆหนึ่ง พบว่าภายในห้องของตัวเอง มีกลิ่นบุหรี่จางๆ
เธอไม่สูบบุหรี่ ตอนนี้กลับมีกลิ่นแบบนี้ในห้อง เธอแค่ดมก็ดมออกแล้ว
และในเวลานี้
ตู้เสื้อผ้าในห้อง ทันใดนั้นก็มีชายพุงใหญ่คนหนึ่งออกมา เป็นชายวัยกลางคนหัวล้านที่ใส่สูทรองเท้าหนัง
แฮ่ๆๆๆ!
ปากของเขาเต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่ ขณะนี้กำลังยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ประธานจาง! คุณ……..”
หานเฟยเอ๋อ ตกใจจนสะดุ้ง ถอยหลังไปเรื่อยๆ
คนที่อยู่ตรงหน้า ก็คือผู้ร่วมลงทุนประธานจางนั่นเอง
สายตาที่เขามองตัวเองนั้นแปลกประหลาดมาโดยตลอด และตอนนี้เขายังมาซ่อนตัวอยู่ที่ห้องของตัวเอง ไม่ต้องคิดก็รู้ว่า เขาต้องการจะทำอะไร!
หานเฟยเอ๋อพูดไป พลางถอนออกไปทางประตู เตรียมตัวจะหนีตลอดเวลา
ประธานจางนั้นเร็วยิ่งกว่า วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว ใช้มือจับแขนของหานเฟยเอ๋อไว้ ไม่รอให้หานเฟยเอ๋อมีโอกาสร้องตะโกน ก็ใช้ผ้าเช็ดมือสีขาวอาปิดปากของหานเฟยเอ๋อไว้
ชั่วขณะเดียว หานเฟยเอ๋อก็สึกรู้ว่าร่างกายไม่มีเรี่ยวแรง
“เฟยเอ๋อ ความรู้สึกที่ผมมีต่อคุณคุณน่าจะรู้นานแล้ว แต่ทำไมคุณต้องหลบหน้าผมด้วย ผมคิดถึงคุณตลอดเวลา จนทนไม่ไหวแล้วจริงๆ !”
ประธานจางได้โยนหานเฟยเอ๋อลงบนเตียง
“อย่านะ!”
หานเฟยเอ๋อพยายามดิ้น
“คุณวางใจเถอะ ตลอดทุกขั้นตอนผมจะอัดมันไว้อย่างละเอียด คุณแค่เชื่อฟังดีๆ มันก็ไม่มีอะไร ต่อไปนี้คุณแค่บริการผมอย่างดี คลิปวิดีโอนี้ก็จะไม่ถูกเผยแพร่ทางโซเชียว ไม่อย่างนั้น เฟยเอ๋อ คุณก็จะได้มีชื่อเสียงเพิ่มขึ้น แฮ่ๆๆๆ!”
รอยยิ้มของประธานจางยิ่งมีเลศนัยมากขึ้น
เขาได้หลบอยู่ในห้องนานมากแล้ว ก็เพื่อรอให้เวลานี้ที่มาถึง
อีกอย่างเขาก็ได้ติดตั้งอุปกรณ์ถ่ายคลิปไว้นานแล้วด้วย
ทุกอย่างได้ถูกเตรียมพร้อม
ประธานจางเริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองอย่างโรคจิต เขาเพิ่งจะถอดกางเกงลง
“ประธานจาง โพสท่าหน่อย!”
เสียงหนึ่งได้ดังขึ้น
“โอเคเริ่ม!”
ประธานจางหันหน้าไปโดยไม่รู้ตัว ได้โพสท่าไปหนึ่งท่า
ไม่นานนัก เขาสั่นสะท้านไปทั่วร่าง ทำตาโตทันที
“แม่งเอ๊ย แกเป็นใคร แกเข้ามาได้ยังไง!!!!”