ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 644
บทที่ 644 ได้รับการช่วยชีวิต
ทันใดนั้นร่างของเฉินเกอประกายแสงสีทอง
เปรียบเสมือนสปอตไลท์ความเข้มสูงพิเศษที่ส่องสว่างในที่มืด แสงสีทองสาดส่องเต็มร่างของเถียเฉิง ที่กำลังต่อสู้กับ เฉินเกอ
ชิ~
เมื่อถูกสาดส่องด้วยแสงสีทองอันทรงพลังนี้ ทันใดนั้นเถียเฉิงก็ร้องกรีดร้อง มีไอสีดำออกมาจากร่างกายอย่างต่อเนื่อง
และตามด้วยแสงสีดำพุ่งออกมา ไอพิฆาตบนตัวของเถียเฉิงลดลงอย่างต่อเนื่อง แม้แต่ความแข็งแกร่งของเขา ก็ลดน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด
ในเวลาไม่นาน เถียเฉิงเมื่อยล้าไร้เรี่ยวแรงไปทั้งตัว ถูกผลักออกไปโดยตรง และหมดสติ
“เถียเฉิง?”
มือเฉินเกอกุมบาดแผลที่เลือดไหลของตัวเอง เฉินเกอลองเรียกด้วยความระแวง
แต่เถียเฉิงไม่สามารถตอบสนองได้อีกต่อไป
และแสงสีทอง ในเวลานี้ ก็เปลี่ยนเป็นแสงเจ็ดสีอีกครั้ง เช่นเดียวกับรุ้งเจ็ดสี
จี้หยกนี้ วันนี้ผิดปกติซะแล้ว!
เฉินเกอมองดูการเปลี่ยนแปลงของจี้หยก ก็แอบสะดุ้ง
“เฉินเกอ คิดไม่ถึงว่าแกยังมีสมบัติล่ำค้าอีกด้วย!”
และดวงตาของ เถียหงเป็นประกายด้วยความโลภ
“ได้สมบัตินี้ล้ำค่านี้แล้ว พลังของฉันก็จะสามารถพัฒนาให้แกร่งขึ้นไปอีกขั้น!”
ดวงตาเป็นประกาย
เถียหงกำลังจะลงมือด้วยตนเอง
ทันใดนั้น
สวบๆๆ!
มีเสียงดังขึ้นจากทุกทิศทาง
ตามมาติดๆ ด้วย เห็นร่างทั้งแปด เป็นร่างที่มีความเร็วสูงมาก กำลังมุ่งมาทางด้านนี้
“ยายเฒ่า แกเนี่ยนะ จะสมควรได้สมบัติอันล้ำค่าชิ้นนี้? เฉินเกอเป็นของพวกเรา!”
ร่างทั้งแปดผ่านเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ล้อมรอบ เถียหงและเฉินเกอไว้
พวกเขาทั้งแปด ใบหน้าค่อนข้างซีด เหมือนคนที่ตายไปแล้วไม่กี่วัน แต่เสียงก้องกังวานมาก
เฉินเกอมองพวกเขาด้วยความหวาดกลัว
แปดคนนี้ มีทักษะที่แข็งแกร่งมาก แต่ละคนดู เหมือนจะไม่อ่อนแอไปกว่าเถียหง
เกิดอะไรขึ้น?
มีความแข็งแกร่งขนาดนี้อยู่ด้วย? และโผล่ออกมามากมายในคราวเดียว!
เถียหง เถียเฉิง และแปดคนนี้ สิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดคือคำนึงถึงกำลังภายในของพวกเขาแล้ว มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับพลังของตัวเอง เหมือนว่ากำลังภายในของพวกเขา มีพลังที่น่าตกใจบางอย่างเหนือธรรมชาติ
เมื่อกี้ได้ยินเถียหงพูดว่าอะไร3 ลัทธิ 9 กระแสสักอย่าง ได้ชัดว่า ตอนนี้ดูเหมือนจะมีอิทธิพลอำนาจอยู่สองฝ่าย พวกเขาต่อต้านกันและกัน
ฝ่ายหนึ่งคือฝ่ายหยุนฉิง
อีกฝ่ายหนึ่ง ก็คือแปดคนนี้
สิ่งเดียวที่แน่นอนคือ ทั้งสองฝ่ายนี้ ดูเหมือนจะมุ่งตรงมาเพราะตัวเอง
“ได้ ก็ขึ้นอยู่กับว่าแกมีปัญญาแย่งหรือไม่!”
ในขณะที่พูด ดวงตาที่เย็นชาของเถียหงจับจ้องไปที่เฉินเกอ และรีบพุ่งเข้าหาเฉินเกอ
และทั้งแปดคนก็ลงมือในเวลาเดียวกัน พุ่งไปที่เฉินเกอทีละคน
พรึ๊บๆๆ!
ก็เห็นแขนขาและไหล่ของเฉินเกอ ถูกจับด้วยมือของพวกเขาอย่างแน่นหนา
ดึงเฉินเกอ หันและหมุนเป็นวงกลม
“หักแล้ว จะหักหมดแล้ว!”
เฉินเกอเจ็บปวดรวดร้าวใจแทบขาดอยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอดไป
แขนขากำลังจะถูกพวกเขาฉีก
“จี้หยก! จี้หยก! คุณเป็นอาวุธวิญญาณเหรอ? หากคุณสามารถได้ยินเสียงหัวใจของผม ช่วยผมด้วย! ผมไม่อยากตาย ยิ่งไม่อยากถูกพวกมันฆ่าตายอย่างไม่ชัดเจนในตอนนี้!”
เฉินเกอกล่าวอย่างเจ็บปวดในใจ
แค่หวังว่าจี้หยกนี้จะได้ยินเสียงร้องของตัวเอง
แต่จี้หยกก็ไม่มีปฏิกิริยา
และเฉินเกอถูกพวกเขาหมุนจนห้าอวัยวะภายในเกือบพันกันหมดแล้ว
เลือดพุ่งออกจากปากอีกครั้ง
“อ๊า!”
เฉินเกอคำรามด้วยความเจ็บปวด
เส้นเลือดสีเขียวแตกกระจายไปทั่ว
ทันใดนั้น พลังมหาศาล ก็ปกคลุมร่างกายของเขาทั้งตัว
“ตูม!”
พลังนี้พุ่งออก
เหมือนกับเกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้น
คลื่นลมแรง พัดผู้คนหลายคนปลิวว่อนออกไปอย่างรวดเร็ว
และเฉินเกอ ก็หน้ามืดเช่นกัน หมดสติไปในทันที
เมื่อเฉินเกอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง พบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องแล้ว
และมีคนมายืนล้อมวง
ถังหราน ซูกั่วอัน หวังหุ้ยหมิ่นพวกเธอก็อยู่
“คุณเฉินเกอ คุณตื่นแล้วเหรอ!”
และข้างๆ ของตัวเอง ก็คือหม่าจิ้นนั่งอยู่
เห็นได้ชัด เขาเพิ่งพันแผลให้ตัวเองเสร็จ
“อืมๆ ขอบคุณคุณหม่ามาก!” เฉินเกอกุมบาดแผลลุกขึ้นนั่ง
“น้าหวัง ลุงซู พวกน้าช่วยผมกลับมาเหรอ?”
เฉินเกอจำได้แค่ว่าเขาเกือบถูกเถียหงและพวกเธอฆ่าตายแล้ว
เมื่อเผชิญกับความหายนะ ตนขอความช่วยเหลือจากจี้หยกอีกครั้งในใจ
ในตอนนั้น ดูเหมือนว่าตนจะได้รับพลังบางอย่าง
เรื่องราวหลังจากนั้นก็จำไม่ได้อีกเลย
“ใช่แล้วเสี่ยวเกอ ตอนนั้นนายทำให้เรากลัวแทบตาย พวกเขาต่างก็ถูกนายทำให้ปลิวออกไป กระจายอยู่รอบๆ พวกเราจึงรับพานายกลับมา!”
น้าหวังกล่าวด้วยความกลัวเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด
ไม่นานหลังจากที่เฉินเกอออกจากตระกูลซู เถียหงพาคนมาถึงถิ่น เป็นเวลาที่ซูโก๋เฉียง ถังหราน และหวังหุ้ยหมิ่นกำลังปรนิบัติรับใช้คุณนายท่านอยู่ ก็ถูกเถียหงจับตัวไป
จึงเกิดฉากที่เถียหงล้อมรอบและปิดกั้นเฉินเกอ
เหมือนว่าเถียหงจะอยู่ในจินหลิงมาหลายวันแล้ว
เขาจึงสืบรู้ว่าตนอยู่ที่ไหน
เฉินเกอกล่าวในความคิด
และจี้หยกนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่ธรรมดาอย่างที่ตัวเองคิด มันช่วยชีวิตตนเองหลายครั้งติดต่อกัน
“คุณชายเฉิน ครั้งนี้ทำทุกคนตกใจแทบแย่ ตอนที่หามคุณกลับมา ร่างกายคุณเต็มไปด้วยเลือด!”
หลี่เจิ้นกั๋วก็กล่าวด้วยความตื่นตระหนกเช่นกัน
“ครั้งนี้มันเป็นหายนะครั้งใหญ่จริงๆ! แล้วนี่มันที่ไหน?”
ทันใดนั้นรู้สึกถึงความรู้สึกแปลกๆ โดยรอบ
เฉินเกออดไม่ได้ที่จะถาม
“ตอนนี้อยู่ที่คฤหาสน์บนเนินเขาหยุนติ่ง บนยอดเขาอยู่ระหว่างการพัฒนา มีการเจาะทะลุแล้ว คาดว่าจะใช้เวลาเพียงหนึ่งหรือสามชั่วโมงในการค้นหาสิ่งที่คุณชายต้องการ!”
หลี่เจิ้นกั๋วรายงาน
“ว่าแล้วเชียว!”
ยันต์หยกในอ้อมอกของตัวเอง ถึงได้ตอบสนองอย่างรุนแรง
“อ๊า!”
ทันใดนั้น เสียงกรีดร้องของผู้หญิงก็ดังขึ้นในห้องถัดไป
ตามด้วยเสียงจานตกพื้น
เหมือนกับเจออะไรบางอย่างที่น่ากลัวอย่างยิ่ง
จากนั้นพยาบาลหนุ่มประมาณสิบแปดหรือสิบเก้าคนหนึ่ง วิ่งเข้ามาอย่างล้มลุกคลุกคลาน
“คุณหมอหม่า คนห้องข้างๆ ตื่นแล้ว และได้ทำโซ่ขาดแล้ว!”
เขาพูดอย่างเร่งรีบ
“ฮ๊ะ?”
หลี่เจิ้นกั๋วขมวดคิ้ว
เขาขยิบตาให้บอดี้การ์ดหลายคนในบ้าน บอดี้การ์ดก็รีบวิ่งไปทันที
“เกิดอะไรขึ้น?”
เฉินเกอถาม
“คือคนที่จะใช้มีดฆ่าคุณเมื่อคืน เขาหมดสติแล้ว พวกเราหามคุณกลับมา ไม่นานหลังจากนั้น ก็พบว่าเขาตามพวกเรามาที่เขาหยุนติ่ง! ในเวลานั้นในปากเขาพึมพำถึงคุณชายเฉิน ผมมาช่วยคุณ! ตะโกนอยู่หลายครั้ง!”
“พวกเราไม่รู้เลยว่าเป็นมิตรหรือเป็นศัตรู เลยไม่ได้ให้ประธานหลี่ฆ่าเขาทิ้ง! ใช้โซ่ล่ามเขาไว้ ตอนนั้นเขาอ่อนแอมาก!”
หวังหุ้ยหมิ่นกล่าวด้วยความกลัว
“คือเถียเฉิง!”
ดวงตาเฉินเกอเป็นประกาย
พลิกตัวขึ้นนั่ง
ยังรีบไปที่ห้องข้างๆ
และตอนที่เข้าไป เห็นว่าบอดี้การ์ดที่ประตูทุกคนตะลึง
เถียเฉิงถูกโซ่เหล็กที่ทำจากเหล็กอย่างดีมัดเต็มตัว
แต่เถียเฉิง กำลังหักพวกมันทีละชิ้นด้วยมือ
บอดี้การ์ดถือกระบองไฟฟ้า ไม่มีใครกล้าลงมือ เห็นได้ชัดว่าเป็นครั้งแรกที่เห็นคนโรคจิตแบบนี้
“เถียเฉิง!”
เมื่อเฉินเกอเห็น สีหน้าก็หวั่นไหวอย่างอดไม่ได้
เถียเฉิงที่ได้ยินเสียงนั้นก็สั่นไปทั้งตัว เงยหน้าขึ้นทันที
“คุณ……คุณชายเฉิน!”
เขาพูดช้ามาก ราวกับเด็กอายุสามสี่ขวบ พูดไม่ชัดเจน
แต่มองผ่านสายตาของเขา
เฉินเกอรู้ เขามีสติแล้ว และไม่รู้ว่าจะถูกคนใช้วิธีใด ทำให้เขากลับมามีชีวิตอีกครั้ง
“เถียเฉิง ฉันเอง!”
เฉินเกอมองไปที่เขาและกล่าว
วันนั้น เถียเฉิงตายเพราะช่วยตัวเอง เฉินเกอรู้สึกผิดมาตลอด ตอนนี้ฉันเห็นน้องชายของตนเองฟื้นคืนชีพแล้ว
ไม่ว่าจะเปลี่ยนเป็นอย่างไร.
เฉินเกอก็รู้สึกมีความสุขมาก……