ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 770
บทที่ 770 นักบวชเต๋าผู้ชั่วร้าย
ถ้าพูดถึงคนที่เข้าไปก่อน ก็ต้องเป็นว่านเสว่อยู่แล้ว
นักบวชเต๋าหนุ่มพาว่านเสว่เดินหน้าไปที่ด้านหลังภูเขา
และชายหนุ่มอีกคน ก็พาเฉินเกอ เดินไปที่ถนนบนภูเขาอีกเส้น
เฉินเกอเดินช้าๆ มือทั้งสองล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง
ชายหนุ่มเดินตามอยู่ข้าง จู่ๆ ก็ยิ้มกล่าว:
“น้องชาย นายโชคดีมาก แฟนสาวของนายสวยมาก! เป็นของดีที่หาได้ยากในโลกจริงๆ!”
เฉินเกอได้ยิน หัวเราะอย่างติดตลก:
“งั้นเหรอ ผมไม่รู้สึกว่าสวยเท่าไหร่!”
“งั้นน่าเสียดายจริงๆ ของดีแบบนี้ อยู่รอบตัวคุณแต่คุณกลับมองไม่เห็น ถ้าอย่างงั้น ก็ยกให้เราสองพี่น้องดีกว่า!”
ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มยิ้มอย่างเย็นชา
เผยธาตุแท้ออกมาแล้วเหรอ?
เฉินเกอแสร้งทำเป็นประหลาดใจและพูดอย่างโกรธเคือง:
“ท่านนักบวชเต๋าผู้นี้ ทำไมท่านถึงพูดแบบนี้? เชื่อหรือไม่ว่าผมจะร้องเรียนท่านกับผู้ดูแลที่นี่?”
เฉินเกอกล่าวอย่างโมโห
“ฮ่าๆๆ? ไอ้โง่ ยังอยากร้องเรียนฉันด้วย แกคิดว่าอีกสักพัก แกยังจะสามารถพูดได้อีกเหรอ?”
ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มเงยหน้าขึ้นแล้วหัวเราะ
“หมายความว่าไง?”
“หึ บอกความจริงแกละกัน นับตั้งแต่วินาทีที่พวกแกสองคนเดินเข้ามาใกล้ภูเขา ชะตากรรมของพวกแกก็ถูกกำหนดไว้แล้ว คาดว่า ตอนนี้แฟนสาวของแก ได้กลายเป็นของเล่นของเพื่อนฉันไปแล้ว!”
ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มยิ้มอย่างชั่วร้าย
และ ในขณะนี้ เสียงร้องตื่นตกใจของว่านเสว่ดังมาจากระยะไกล
“ฮ่าๆๆ เห็นรึยัง? ฉะนั้น ฉันจะไม่เสียเวลาของฉันกับแก ฉันจะต้องรีบไปแบ่งปันของดีแล้ว! ไม่อย่างงั้น ถูกคนอื่นๆ ที่สมควรตายพวกนั้นได้ยินเข้า ฉันก็จะไม่ได้คิวอีกต่อไป!”
พูดจบท่านนักบวชเต๋าหนุ่มคนนี้ก็ยกฝ่ามือขึ้น ตีตรงเข้าที่หน้าอกของเฉินเกอ
“อ๊า!”
เห็นเฉินเกอกรีดร้อง ปลิวว่อนออกไป ราวกับว่าวที่สายขาด
กระแทกกับต้นไม้เก่าแก่ต้นหนึ่งอย่างแรง
เลือดของเฉินเกอพลุ่งพล่านอย่างรุนแรง
ตะเกียกตะกายอยู่ที่พื้นสักพัก แล้วเป็นลมหมดสติไป
“เศษสวะ ผู้หญิงดีขนาดนี้อยู่ข้างกายแก เสียดายจริงๆ จัดการแกเสร็จแล้ว ฉันก็จะไปสนุกกับเธอ แม่งเอ๊ย เพื่อนเฉินที่สมควรตาย แม่งอย่าให้เธอตะโกนอีก!”
ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มคนนี้กระวนกระวาย
ในขณะนี้ โยนร่างของเฉินเกอทิ้งไปอีกฝั่ง แล้ววิ่งไปทางว่านเสว่อย่างเร่งรีบ
เฉินเกอนอนอยู่เงียบๆ
และเวลานี้ ข้างกายของเฉินเกอ
เสียงสวั๊บๆๆๆ
เงาหลายคนบินลงมาโดยตรง
ทั้งหมดสามคน
แต่งตัวอำพราง
พวกเขาลองทดสอบลมหายใจของเฉินเกอ
พบว่าเฉินเกอไม่หายใจแล้ว
สื่อสายกันทางสายตาในขณะนี้ แล้วรีบตามนักบวชเต๋าหนุ่มไป
กระทั่งเวลานี้ เฉินเกอจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น
เสียงดังบึ้ม
ราวกับวิญญาณผี ร่างของเฉินเกอค่อยๆ ยืนตรง
“ภูเขาสวนหยางนี่น่าสนใจจริงๆ มีผู้มีฝีมือชั้นสูงมากมาย และดูเหมือนมีการดำรงอยู่ของสองอิทธิพล!”
เฉินเกอขมวดคิ้วและครุ่นคิดอย่างอดไม่ได้
คิดว่าว่านเสว่อย่าได้ตกอยู่ในอันตรายจริงๆ จึงเดินตามหลังพวกเขาไป
อีกอย่างว่านเสว่
เมื่อกี้เธอกระวนกระวายอย่างยิ่งที่จะตามหาท่านอาจารย์หมอดูคนนั้น
แต่คิดไม่ถึงนักบวชเต๋าหนุ่มคนนี้จะมีเจตนาร้ายกับตัวเอง
ต้องการขืนใจตัวเอง
นี่คงทำให้ว่านเสว่ตกใจกลัวมาก
แม้ว่าตัวเองจะมีการบำเพ็ญปฏิบัติอยู่บ้าง
แต่คนนี้ แข็งแกร่งสุดๆ
ตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้แต่อย่างใด
“ฮ่าๆๆๆ น้องสาว เธอตะโกนอีกสิ เธอตะโกนยิ่งดัง ฉันก็ยิ่งสะใจ ฮ่าๆๆ!”
นักบวชเต๋าคนนั้นกดว่านเสว่ลงกับพื้น
เริ่มกระชากเสื้อผ้าบนตัวว่านเสว่ออก
ว่านเสว่ดิ้นรนอย่างสุดชีวิต
เธอผลักหน้าอกของชายหนุ่มอย่างสุดชีวิต
“ฮ่าๆๆ ผลักฉันอีก ผลักฉันอีกสิ!”
ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มตะโกนด้วยใบหน้าดุร้าย
ทันใดนั้นเสียงตูมดังขึ้น
ว่านเสว่ตีที่คอของชายหนุ่มด้วยฝ่ามืออย่างไม่ได้ตั้งใจ
ตามมาติดๆ ด้วย เจินชี่หนึ่งที่รุนแรงถูกปล่อยออกมาในฝ่ามือของว่านเสว่
คนนี้ปลิวว่อนออกไปทันที
ทั้งร่างของคนคนนี้ ถูกระเบิดออกเป็นสองส่วนโดยตรง กลายเป็นเลือดเนื้อที่เละเทะ
“อ๊า!”
ว่านเสว่จ้องมองไปที่พลังของฝ่ามือของตัวเองอย่างว่างเปล่า ตกใจแทบบ้า
“เชรด!”
และชายหนุ่มอีกคน มาถึงทันเวลาพอดี
เห็นฉากตรงหน้า ตะลึงทันที
“เธอแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ?”
เขาตกใจ
“แก……แกอย่าเข้ามา!”
ว่านเสว่ถอยห่างออกไปด้วยความกลัว
ในขณะเดียวกันก็ปล่อยฝ่ามือไปที่ท่านนักบวชเต๋านั่น
ท่านนักบวชเต๋านั่นหวาดกลัวมาก แทบจะปัสสาวะราดตรงนี้
แต่ ฝ่ามือนี้ไม่มีพลังใดๆ เลย
ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มดูเหมือนจะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
เขาเปลี่ยนจากกลัวเป็นหัวเราะ: “ฮ่าๆๆ ไม่ได้ผลแล้ว?”
“แกอย่าเข้ามานะ!”
ว่านเสว่ตะโกนด้วยความหวาดกลัว
แต่ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มสนพวกนี้ที่ไหน ตะครุบเข้าไปอีกครั้งทันที
ตุ๊บ!
แต่ทันทีที่เขาขยับตัว เขาก็ถูกคนเตะเข้าที่ด้านหลังอย่างรุนแรง
ปลิวว่อนออกไปทันที
เมื่อลุกขึ้นมาดู ก็เห็นที่ด้านหลังตัวเอง ไม่รู้ว่าผู้ชายพรางตัวปิดหน้าสามคนปรากฏตัวตั้งแต่เมื่อไหร่
“พวกแกเป็นใคร? กล้าบุกรุกภูเขาสวนหยางได้ยังไง?”
นักบวชเต๋าหนุ่มคำราม
“นักบวชเต๋าหัวขโมย รนหาที่ตายจริงๆ!”
ชายปิดหน้าตามติดด้วยความต้องการลงมือ
เห็นเพียงแค่ท่านนักบวชเต๋าหนุ่มหยิบกระดาษยันต์ออกมา เสียงดังตูม
เกิดแสงเปลวไฟออกมาทันที
คนปิดหน้าคนนั้นไม่สามารถหลบได้ทัน แขนได้รับบาดเจ็บทันที
ตูม!
ยันต์ไฟลุกโชนอีกครั้ง ครั้งนี้ แสงไฟสีเขียวกำลังทะยานสู่ท้องฟ้า และระเบิดทันที
“ไม่ดีแล้ว พวกเราถูกเปิดเผยแล้ว!”
คนปิดหน้าที่เป็นผู้นำกล่าวอย่างเย็นชา
ในขณะนี้ หยิบมีดขว้างออกมา แล้วเหวี่ยงเข้าที่คอของนักบวชเต๋าหนุ่ม
พวกเขากำลังจะช่วยว่านเสว่ออกไป
แต่ สวั๊บๆๆ เร็วมาก
มีร่างของคนบินมาจากบนยอดไม้อย่างต่อเนื่อง
ผู้คนจำนวนสิบกว่าคน ล้อมรอบสถานที่เกิดเหตุไว้ทั้งหมด
การแต่งตัวของพวกเขา ทั้งหมดแต่งตัวด้วยชุดนักบวชเต๋า
แต่ทุกๆ คนเต็มไปด้วยแรงอาฆาต
เห็นได้ชัดว่าร้ายกาจมาก
“จับพวกเขาไว้!”
ในนักบวชเต๋าเหล่านี้ นักบวชเต๋าวัยกลางคนคนหนึ่งโบกมือ
ขึ้นไปควบคุมตัวทั้งสี่ทันที
มีผู้คนมากมายที่อยู่ฝั่งตรงข้าม คนปิดหน้าทั้งสามก็ยอมแพ้โดยปริยาย
“หยุนเห้าเทียน เป็นแกจริงๆ นึกไม่ถึงว่าแกซุ่มซ่อนอยู่ ยังแอบซุ่มซ่อนอยู่ที่ภูเขาสวนหยางของเราอีกด้วย คิดไม่ถึงสินะ แกนี่มันไอ้แก่ พลาดและถูกจับโดยไม่คาดคิด ฮ่าๆๆ เอาตัวพวกเขาไป!”
นักบวชเต๋าวัยกลางคนกระชากผ้าคลุมหน้าของปิดออก หลังจากหัวเราะเยาะเย้ย ก็ควบคุมตัวทั้งสี่ไป รวมไปถึงว่านเสว่ด้วย
ด้านหลังภูเขาของภูเขาสวนหยางมีหลุมขนาดใหญ่
ทั้งสี่คน ทั้งหมดถูกคุมตัวข้าไปในหลุม
และรอบด้านของที่นี่ ถูกผู้มีฝีมือชั้นสูงจำนวนมากเฝ้าอยู่
“ดูเหมือนว่าภูเขาสวนหยางนี่แปลกมาก ท่านซินแสกุ่ยจะอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอ?”
เฉินเกอที่อยู่ไม่ไกล เห็นฉากนี้ทั้งหมด
รู้ว่านักบวชเต๋าของวัดสวนหยางไม่ใช่คนดี
ดังนั้นก่อนหน้านี้ เฉินเกอจึงได้ฉีดเจินชี่ให้กับว่านเสว่
แน่นอน เฉินเกอไม่ได้มีความตั้งใจจะให้ว่านเสว่ถูกทำร้ายอะไรจริงๆ
เมื่อมีความจำเป็น เฉินเกอจะต้องออกหน้าอย่างแน่นอน
และสิ่งที่ต้องทำตอนนี้ ตัวเองต้องจับคนคนหนึ่ง เพื่อถามสถานการณ์ของที่นี่ค่อยตัดสินใจ
ในไม่ช้า ก็ถึงตอนเย็น
นักบวชเต๋าที่ปฏิบัติหน้าที่หมุนบิดคอทีหนึ่ง เดินไปที่ป่าแห่งหนึ่งเพื่อเตรียมทำธุระส่วนตัว
ทันใดนั้น แรงดูดมหาศาล ก็ดูดเขาออกไปอย่างเงียบงันโดยตรง…