ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 85

บทที่ 885 เปลี่ยนวิธีเล่น

“เล่น ต้องเล่นต่อสิ ฉันแพ้ไปแค่พันเดียวเอง ไม่เป็นไร ต่อจากนี้ฉันต้องชนะอย่างแน่นอน!”

เพียงได้ยินฉีเซียวหยุนพูดอย่างมั่นใจมาก ยังคงเลือกที่จะเล่นกับเฉินเกอต่อ

เฉินเกอได้ฟัง ก็ดีใจมาก นายคนนี้ไม่เพียงแต่จะเอาเงินมาให้ตัวเอง ยังจะหาเรื่องใส่ตัว อย่างนี้จะมาโทษตัวเขาไม่ได้แล้วนะ

จัดการคนบางคน ต้องเด็ดขาดห้ามยั้งมือ

ต่อมาทั้งสองก็ได้หยิบลูกเต๋าขึ้นมาเขย่าอีกครั้ง

ฉีเซียวหยุนจับจ้องเฉินเกอ ก็ไม่เห็นความผิดปกติใดๆของเฉินเกอเลย เขาทำไมถึงรู้สึกว่าเฉินเกอนั้นต้องมีจุดที่ทำให้เขารู้สึกไม่เหมือนกัน แต่ก็พูดไม่ออกว่าไม่เหมือนกันตรงไหน

หลังจากที่เขย่าแล้ว ทั้งสองก็คว่ำลูกเต๋าพร้อมกัน

ตานี้ แต้มของเฉินเกอก็คือสองสี่ตัว หนึ่งหนึ่งตัว หรือที่เรียกกันว่าเสือดาว

ฝั่งตรงข้ามของฉีเซียวหยุนนั้นคือสามสี่ตัว สองหนึ่งตัว

แต้มของลูกเต๋านั้นไม่เลวกันทั้งคู่ เห็นแต้มลูกเต๋าของตัวเองนั้นทำให้ตัวของฉีเซียวหยุนจู่ๆก็ยิ้มอย่างมีความสุข ในรอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความเชื่อมั่น

“มาครับ หัวหน้าห้อง ตาคุณก่อนละกัน!”

เฉินเกอมองไปที่ฉีเซียวหยุนก็กล่าวไปหนึ่งประโยค

ฉีเซียวหยุนก็เรียกโดยไม่คิด: “สองสี่ตัว!”

ยังคงเหมือนใช้ลูกเล่นก่อนหน้านี้ ฉีเซียวหยุนก็ยังคงเรียกแต้มอื่นมาวางกับดักเฉินเกอ แต่ว่าน่าเสียดายตานี้ยังไงเขาก็ต้องแพ้ให้กับเฉินเกออยู่แล้ว

“สามสี่ตัว!”

เพียงแต่เฉินเกอไม่มีทางที่จะหลงกล และได้เรียกแต้มลูกเต๋าของฉีเซียวหยุนออกมา

หลังจากที่ฉีเซียวหยุนได้ฟัง ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย

เขากำลังคิดทำไมเฉินเกอจึงรู้แต้มลูกเต๋าของตัวเอง เพียงแต่ไม่นานเขาก็ลบล้างความคิดนี้ออกไป คิดว่าเฉินเกอต้องเรียกไปมั่วๆอย่างแน่นอน

“สองห้าตัว!”

ต่อมา ฉีเซียวหยุนก็ได้เรียกอีกครั้ง

“เพิ่มอีกหนึ่งตัว สองหกตัว!”

เฉินเกอก็รีบเรียกทันที

ฉีเซียวหยุนได้ฟังแล้วนั้น ก็อึ้งไปทันที เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะรวดเร็วขนาดนี้ คิดก็ยังไม่ได้คิดเลย

ทั้งสองคน ตอนนี้ได้เรียกถึงแต้มหกตัวแล้ว สามารถพูดได้ว่ายิ่งอยู่ยิ่งอันตรายแล้ว หากว่าเขาเรียกต่อไปเกรงว่าจะถึงขั้นตอนที่เฉินเกอขอเปิดแน่นอน

ดังนั้น ฉีเซียวหยุนทำได้เพียงเลือกไปเปิดของเฉินเกอ

“ได้ ฉันเปิดของนาย ฉันไม่เชื่อว่านายมีสองหกตัว!”

ฉีเซียวหยุนเปิดลูกเต๋าของตัวเองโชว์ทันที จ้องมองเฉินเกอแล้วกล่าวอย่างมั่งใจ

เพียงแต่น่าเสียดาย ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่ฉีเซียวหยุนหวังเอาไว้เลย

“ขอโทษจริงๆ หัวหน้าห้อง ผมมีสองหกตัวจริงๆ และไม่เพียงแต่มีหกอัน ของผมเป็นเสือดาว!”

เฉินเกอกล่าวกับฉีเซียวหยุนอย่างได้ใจ

เออ!

ตอนนี้มันทำให้ฉีเซียวหยุนนั้นอึ้งไปทันที

เขาคิดไม่ถึงว่าของเฉินเกอนั้นจะเป็นเสือดาว มิน่าล่ะเฉินเกอถึงได้มั่นใจจนรีบเรียกออกมา ที่แท้เขาได้คำนวณไว้นานแล้ว

นี่มันทำให้ฉีเซียวหยุนเสียเปรียบอย่างมาก

“ได้ กล้าเล่นก็กล้าเสีย!”

ฉีเซียวหยุนทำได้เพียงยอมรับ จากนั้นก็ได้ควักเงินอีกห้าร้อยหยวนจากกระเป๋าตัวตัวเองยื่นให้กับเฉินเกอ

เฉินเกอรับเงินห้าร้อยหยวนมา ก็ได้ยื่นให้กับเจินจีที่อยู่ด้านหลัง

“เอา เจินจี เธอช่วยฉันเก็บไว้หน่อย ไม่ง่ายเลยที่หัวหน้าห้องจะใจกว้างเพียงนี้!”

เฉินเกอยิ้มมองไปที่เจินจีแล้วกล่าว

ได้ยินคำพูดนี้ของเฉินเกอ เกือบจะทำให้ฉีเซียวหยุนโมโหจนจะกระอักเลือกออกมา

ในใจของเขาโกรธอย่างมาก แต่ใครใช้ให้เขาแพ้ล่ะ หากโมโห เกรงว่าคนอื่นจะว่าตัวเองไม่มีปัญญาเล่น เขาไม่สามารถที่จะทำเรื่องขายหน้าเช่นนี้

ก็แค่เสียเงินไปหนึ่งพันห้าร้อยหยวนเอง สำหรับเขาแล้วเงินแค่นี้ไม่ถือว่าหนักหนาอะไร

ยังต่อมั้ย? หัวหน้าห้อง?

จากนั้นเฉินเกอก็มองไปที่ฉีเซียวหยุนแล้วถาม เขาไม่เชื่อว่าแบบนี้แล้วฉีเซียวหยุนยังจะเล่นกับตัวเองต่อ

“แน่นอนสิ เล่นต่อเลย!”

ฉีเซียวหยุนมีนิสัยของนักพนัน ดูเหมือนหากเขาไม่ชนะเฉินเกอเขาจะไม่มีทางสบายใจได้

แบบนี้ก็ดี เฉินเกอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าฉีเซียวหยุนจะสามารถทนได้นานแค่ไหน

“ได้ หัวหน้าห้องเพียงแต่ว่าเมื่อกี้คุณเป็นคนเสนอเกมนี้ ตอนนี้ผมขอเป็นคนเสนอวิธีการเล่นแบบใหม่นะ เราต้องเปลี่ยนกันเล่นนะ คุณว่ามั้ย?”

เฉินเกอจ้องมองฉีเซียวหยุนแล้วเสนอ

“ได้สิ น้องเฉิน ว่ามาสิ นายอยากจะเล่นยังไงล่ะ?”

ฉีเซียวหยุนก็ตอบตกลงอย่างอารมณ์ดี ไม่ว่าเฉินเกอจะเล่นยังไง เขาก็ต้องชนะเฉินเกอให้ได้

“อย่างนี้ เรามาเล่นแบบทายแต้มเป็นไง”

“กติกานั้นง่ายมาก พวกเราต่างมีลูกเต๋าคนละห้าอัน ให้ทายจำนวนแต้มที่อยู่ตรงหน้า หากแต้มที่คุณทายใกล้เคียงกับแต้มของผม ก็ถือว่าคุณเป็นคนชนะ ในทางกลับกัน หากว่าแพ้แล้ว งั้นก็ต้องจ่ายค่าแต้มของฝ่ายตรงข้ามและค่าแต้มระหว่างแต้มที่ทาย แต้มละหนึ่งร้อยหยวน เป็นไง?”

เฉินเกอรีบอธิบายกฎกติกาการเล่นเกมให้กับฉีเซียวหยุน

ฉีเซียวหยุนฟังแล้วก็รู้สึกว่าน่าสนใจมาก คิดยังไม่ทันได้คิดก็ตอบตกลงทันที

“ได้สิ ไม่มีปัญหา!”

พูดจบ ทั้งสองคนก็เริ่มหยิบลูกเต๋าขึ้นมาเขย่า

พูดตามจริง หากเป็นคนที่มีนิสัยของนักพนัน เล่นเกมพวกนี้ก็จะติดได้ง่าย และบังเอิญฉีเซียวหยุนก็เป็นคนประเภทนี้

ทั้งสองคนเขย่าไปสักพัก ก็คว่ำลูกเต๋าลง

“คุณทายก่อนเลย!”

เฉินเกอบอกกับฉีเซียวหยุน

“ฉันทายว่าจำนวนแต้มของนายคือยี่สิบห้าแต้ม!”

ฉีเซียวหยุนรีบอ้าปากทายทันที ทายแต้มสูงๆเข้าไว้

เฉินเกอก็ทาย: “งั้นผมทายแต้มของคุณคือสิบเก้าแต้ม!”

เฉินเกอแม้ว่าจะฟังจำนวนแต้มของฉีเซียวหยุนออก แต่ว่าเฉินเกอไม่สามารถที่จะพูดตัวเลขที่ตรงๆออกมา ต้องให้มันมากหรือน้อยหน่อย แต่ยังไงก็ต้องชนะฉีเซียวหยุนให้ได้

หลังจากที่ทายแล้ว ทั้งสองก็เปิดลูกเต๋าออกมาพร้อมกัน

เปิดแล้วมองดู ลูกเต๋าของเฉินเกอคือยี่สิบแต้ม และลูกเต๋าของฉีเซียวหยุนนั้นคือสิบหกแต้ม

แบบนี้ก็ต้องมานับตามระยะห่างของจำนวนแต้มที่ทาย ก็เท่ากับเฉินเกอเป็นผู้ชนะ เพราะว่าเฉินเกอห่างกันแค่สามแต้มเท่านั้น แต่ที่ฉีเซียวหยุนทายนั้นห่างกันถึงห้าแต้ม

“หัวหน้าห้อง ดูเหมือนว่าตอนนี้ตาคุณต้องจ่ายเรียนแล้วนะ!”

เฉินเกอก็เผยรอยยิ้มมองไปทางฉีเซียวหยุนแล้วกล่าว

ในใจของฉีเซียวหยุนนั้นมืดมนอย่างมาก เขารู้ว่าเฉินเกอเล่นเกมนี้ต้องมีประสบการณ์อย่างแน่นอน ดังนั้นจึงได้จงใจเล่นเกมนี้กับตัวเอง

แต่ว่าตอนนี้ได้เล่นไปแล้ว เขาก็ไม่มีทางที่จะบอกว่าไม่เล่น อย่างนี้มันจะเสียหน้ามากเกินไป สำหรับฉีเซียวหยุนแล้ว หน้าตาเป็นสิ่งที่สำคัญมาก

ฉีเซียวหยุนรีบควักเงินออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตัวเองห้าร้อยหยวนยื่นให้เฉินเกอทันที

เสียไปห้าร้อยหยวนอีกแล้ว เริ่มทำให้ฉีเซียวหยุนนั้นเสียดายขึ้นมาบ้างแล้ว เขาไม่ได้รับเงินแม้แต่แดงเดียว มีแต่จ่ายออกไปตลอด ต่อให้เขามีเงิน แพ้แบบนี้ก็ทำให้เขารู้สึกเสียดายเหมือนกัน

อันนี้ไม่สามารถมาโทษเฉินเกอ ใครใช้ให้เขาอยากที่จะเล่นกับเฉินเกอเอง พูดได้เพียงแต่ว่าฉีเซียวหยุนนั้นทำตัวเองทั้งนั้น หาเรื่องใส่ตัวเอง จะหาเรื่องใครไม่หาเจาะจงมาหาเรื่องเฉินเกอ

“หัวหน้าห้อง จะเล่นอีกมั้ย?”

เพียงแค่ได้ยินเฉินเกอถามฉีเซียวหยุนอีกครั้ง

เสียเปรียบไปสองครั้ง ฉีเซียวหยุนไม่กล้าที่จะเล่นต่อแล้ว

เขารู้ว่าเฉินเกอต้องมีความสามารถที่ตัวเขานั้นไม่รู้อย่างแน่นอน ในที่สุดเขาก็มองออกแล้ว และก็รู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเฉินเกอนั้นแกล้งทำตัวอ่อนแอ ดังนั้นจึงทำให้เขามองเฉินเกอต่ำไป ถึงได้เจอกับผลลัพธ์แบบนี้