ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 894
บทที่ 894 ลิงดำ
หลังจากนั้นเฉินเกอและทั้งห้าคนก็กลับมาที่บ้านหลังนั้นอีกครั้ง
“ตูมๆๆ!”
ในขณะนี้มีเสียงดังออกมาจากบ้านหลังนั้น ราวกับว่ามีคนเคาะอะไรบางอย่าง
“เล๋ยเล่คุณได้ยินเสียงเคาะอะไรบางอย่างไหม?”
เล๋ยเล่รีบมองไปที่เฉินเกอทันที เริ่มระมัดระวัง และถามอย่างสงสัย
เฉินเกอพยักหน้า และตอบว่า “อืม ได้ยินแล้ว”
หลังจากพูดจบ เฉินเกอและทั้งห้าคนก็เริ่มมองหาไปรอบๆทันที
ในไม่ช้า เฉินเกอก็พบตำแหน่งของเสียง
ตำแหน่งไม่ได้อยู่ที่อื่น แต่มาจากแผ่นกลมที่อยู่ตรงกลาง
“ตรงนี้!”
เฉินเกอชี้ไปที่แผ่นกลมและมองที่เล๋ยเล่และอีกสี่คน
ทั้งห้าคนรีบไปล้อมรอบๆแผ่นกลมนั้น เข้าไปแนบชิดแผ่นกลมและฟังเสียงมัน
“ตูม ตูมๆ ตมๆๆ!”
ใกล้กับแผ่นกลมเสียงเคาะด้านในยิ่งจะเด่นชัดกว่า และเสียงยังคงเป็นวรรคเป็นตอน
“เล๋ยเล่ คุณคิดว่าจะมีใครอยู่ที่นี่หรือไม่?”
ชั่วขณะเล๋ยเล่มีความคิดขึ้นมา และถามเฉินเกอ
“ฟังเสียงนี้ ก็น่าจะเป็นไปได้!”
เฉินเกอเห็นด้วยกับคำพูดของเล๋ยเล่ และรู้สึกว่าเป็นไปได้มาก เสียงเคาะที่เป็นวรรคเป็นตอนอย่างนี้มีเพียงคนปกติเท่านั้น
ที่สามารถทำได้
“เล๋ยเล่ ดูรอบๆว่ามีสิ่งผิดปกติหรือไม่ หรือไม่แน่อาจเปิดแผ่นกลมนี้ออก!”
หลังจากหยุดไปชั่วขณะ เฉินเกอก็สั่งเล๋ยเล่ทันที
เล๋ยเล่ปฏิบัติตามคำแนะนำของเฉินเกอ รีบทำตามทันที ค้นหารอบๆบริเวณแผ่นกลมอย่างรวดเร็ว
หลังจากค้นหาสักพัก ในที่สุดเล๋ยเล่ก็พบจุดที่แปลกๆ
“เฉินเกอ รีบมาดูเร็ว!”
เล๋ยเล่ตะโกนเรียกเฉินเกอ
เฉินเกอรีบเดินไปที่ด้านข้างของเล๋ยเล่ และมองไปที่วงแหวนดึงบนแผ่นกลม
คงมีห่วงโซ่นี้อยู่ภายในวงแหวนดึง ซึ่งดูเหมือนว่าจะสามารถดึงออกได้
“พวกคุณถอยหลังไปหน่อย ฉันจะดึงมัน และถ้ามีอะไรผิดปกติ ก็รีบถอยออกไปทันที!”
เฉินเกอมองไปที่เล๋ยเล่และพูดกับทั้งสี่คน จากนั้นให้ถอยห่างออกไปหลายเมตร
จากนั้น เฉินเกอก็ยื่นมือไปจับวงแหวนดึงนั้น
ในขณะนี้ เล๋ยเล่และทั้งสี่คนต่างกลั้นหายใจ จ้องไปที่แผ่นกลมตรงหน้า พวกเขาเตรียมพร้อมที่จะหลบหนี
เฉินเกอหลับตาแน่น แล้วดึงอย่างแรง
“ค๊ากๆๆ!”
ได้ยินเสียงโซ่ถูก็ดังลั่น เสียงดังฟังชัด และดังกังวานไปทั่วทั้งบ้านหลังนั้น
เฉินเกอไม่สนใจเรื่องนั้นมากนัก ดึงโซ่ทั้งหมดออกมา ซึ่งมีความยาวหลายเมตร
“แขวกๆ!”
เมื่อโซ่ถูกดึงออก แผ่นกลมก็แบ่งออกเป็นสองส่วน เปิดช่องขนาดใหญ่
หลังจากแผ่นกลมเปิดออกแล้ว เล๋ยเล่และทั้งสี่คนก็ไม่กล้าก้าวไปข้างหน้า ยืนอยู่ข้างๆจ้องไปที่แผ่นกลม
เฉินเกอกล้าหาญมาก เมื่อเขาโยนโซ่ลงกับพื้น เขาก็ก้าวไปข้างหน้า และมองลงไปที่ด้านล่างของแผ่นกลม
หลังจากดูเสร็จ เฉินเกอก็ขมวดคิ้ว
เห็นว่ามีสัตว์ประหลาดร่างกายปกคลุมไปด้วยขนถูกขังอยู่ด้านล่าง เหมือนลิงที่แข็งแกร่ง
“เฉินเกอ มีอะไรอยู่ข้างล่าง?”
จากนั้นเล๋ยเล่ก็พูดเสียงเบาถามเฉินเกออย่างระมัดระวัง
เฉินเกอกวักมือให้เล๋ยเล่และพวกเขาทั้งสี่คน แต่ไม่ตอบ และต้องการให้พวกเขามาดูด้วยตัวเอง
เมื่อเล๋ยเล่และทั้งสี่คนเห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเดินไปข้างหน้า ยืนมองตรงขอบแผ่นกลม
“ท่านฟ่าน จากประสบการณ์ของคุณ คุณรู้หรือไม่ว่านี่คืออะไร?”
เฉินเกอมองไปที่ท่านฟ่านและถามอย่างสงสัย
ท่านฟ่านครุ่นคิดสักพัก
หลังจากทบทวนดูแล้ว ท่านฟ่านก็ค่อยๆตอบว่า “นี่น่าจะเป็นลิงดำ ฉันจำนิทานเรื่องหนึ่งได้ ครั้งหนึ่งเผ่าผีเคยเลี้ยงลิง
ดำตัวหนึ่ง และใช้ลิงดำตัวนี้เพื่อช่วยพวกเขาจับคน และนี่มันคงเป็นลิงดำตัวนั้น!”
เมื่อได้ยินคำพูดของท่านฟ่าน ดวงตาของเล๋ยเล่ก็เบิกกว้างขึ้นมา
“ถ้าอย่างนั้นลิงดำตัวนี้ก็เป็นสัตว์ดุร้าย พวกเราก็ขังมันไว้ที่เดิม!”
เล๋ยเล่รีบพูดกับเฉินเกอและท่านฟ่าน
ลิงดำที่ดุร้ายเช่นนี้ แน่นอนไม่สามารถปล่อยออกมาได้ มิฉะนั้นมันจะก่อให้เกิดอันตรายอย่างไม่สิ้นสุด
น่าเสียดายที่เล๋ยเล่พูดช้าไป ลิงดำตัวนี้ได้ออกจากห่วงมัดไปตั้งนานแล้ว เพียงแต่ว่ายังถูกขังอยู่ใต้แผ่นกลมนี้
เมื่อแผ่นกลมถูกเปิดออก แน่นอนลิงดำก็อยากจะหนีออกไป
วินาทีถัดมา เสียงนั้นพูดจบ และมีเสียงคำรามดังขึ้น ลิงดำก็ใช้แรงกระโดด และกระโดดขึ้นมาจากใต้แผ่นกลม
กระโดดขึ้นมาจากด้านล่างซึ่งสูงหลายเมตร แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการกระโดด
เฉินเกอและทั้งห้าคนรีบถอยไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว และเผชิญหน้ากับลิงดำอย่างใกล้ชิด
ลิงดำจ้องไปที่เฉินเกอและทั้งห้าคน เอามือทุบหน้าอกของเขาตลอดเวลา
แต่ไม่นาน ลิงดำก็รีบวิ่งออกจากบ้านหลังนั้น และหายไปในตำหนักใหญ่ มันไม่ได้โจมตีเฉินเกอและทั้งห้าคน
สิ่งนี้ทำให้เฉินเกอและทั้งห้าคนสับสน ที่ลิงดำไม่ได้คุกคามพวกเขา ซึ่งทำให้พวกเขาประหลาดใจมาก
แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่ดีสำหรับพวกเขาเช่นกัน มีปัญหาที่น้อยย่อมดีกว่าเพิ่มปัญหา มิเช่นนั้นพวกเขาทั้งห้าคนไม่รู้ว่าจะจัดการกับ
ลิงดำตัวนี้อย่างไร
“เอาเถอะ พวกเรารีบหาทางออกไป ตรงนี้ไม่เหมาะที่จะอยู่นานๆ!”
หลังจากนั้นไม่นาน เฉินเกอก็พูดกับเล๋ยเล่และทั้งห้าคน
ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอันตรายแบบไหนต่อไป
แม้ว่าลิงดำและแมงมุมก่อนหน้านี้จะไม่โจมตีเฉินเกอและพวกเขาทั้งห้าคน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกมันจะไม่ถูก
คุกคามอีก
ถ้าพวกเขาอยู่ที่นี่ต่อไป เกรงว่าถึงเวลานั้นอาจจะเกิดปัญหาได้
เมื่อได้ยินข้อแนะนำของเฉินเกอ เล๋ยเล่และคนอื่นๆก็เห็นด้วย และพวกเขาทั้งหมดต้องการออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด
อย่างไรก็ตามท่านฟ่านมีใบหน้าที่นิ่งสงบ สถานการณ์เหล่านี้ไม่มีอะไรสำหรับเขา ไม่รู้สึกหวาดกลัว และดูเหมือนว่าเขา
จะสงบนิ่งและไม่รีบร้อน
หลังจากนั้นไม่นาน เฉินเกอและเล๋ยเล่ก็เริ่มมองหาทางออก
แต่ในไม่ช้า พวกเขาไม่พบทางออก แต่พบทางเข้าใหม่
หลังจากเข้าไปในทางใหม่นี้ ก็เป็นตำหนักใหม่
ภายในมีโลงศพไม้จินซือถังขนาดใหญ่ ทั้งสี่มุมของโลงถูกมัดด้วยโซ่ โลงศพถูกแขวนอยู่กลางอากาศ สูงจากพื้น
หลายเมตร
“แม่งเอ้ย ไม่คาดคิดว่าจะมีสถานที่ที่ใหญ่ขนาดนี้ และบนภูเขานี้มีพื้นที่ใหญ่ขนาดนี้!”
เล๋ยเล่อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอีกครั้ง เบิกตากว้าง
การเดินทางที่อันตรายครั้งนี้ เป็นเรื่องเหลือเชื่อสำหรับเขามาก และมันทำให้เขาได้เปิดหูเปิดตา
“นี่ต้องเป็นสถานที่เก็บโลงศพของบรรพบุรุษเผ่าผี และคนที่นอนอยู่ในโลงศพนี้จะต้องเป็นบรรพบุรุษเผ่าผี!”
ท่านฟ่านพูดอธิบายด้วยความตื่นเต้น เดินไปที่ด้านล่างของโลงศพ และมองไปรอบๆโลงศพ
“ท่านฟ่าน บรรพบุรุษของเผ่าผีมีอายุหมื่นปีแล้วเหรอ!”
หลังจากที่เฉินเกอได้ยิน เขาก็อุทานด้วยความตื่นตระหนก