ท่านประธานที่รัก - บทที่261 ปกป้อง
“แกบ้าไปแล้วหรอ”
หลังจากกลับมาหลายวันแน่นอนว่าซังหลินจวินได้ตรวจสอบเหตุการณ์ทั้งหมดของเจียงอี้ฝานอย่างละเอียด
แต่แรกก็เป็นแค่ผู้ชายอกหักที่ถูกทิ้ง พอไปถามผู้หญิง กลับเจอผู้หญิงอยู่กับผู้ชายอื่น เลยโมโหมากลงมือไป
ถ้าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของเหยียนเฟิง ซังหลินจวินก็อยากจะด่าว่าไอโง่จริงๆ
เหยียนเฟิงได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อสามปีก่อนและบอกว่ามันเป็นรักแท้
ในมุมมองของความรักที่แท้จริงของเขา เพื่อนทั้งสามคนไม่ได้คำนึงถึงเรื่องนี้เลย
ในเวลานั้นซังหลินจวินยังคงจมอยู่กับเหตุการณ์ของ เฉินเฉียวเจียงอี้ฝานถูกบังคับให้แต่งงานโดยครอบครัวของเขาและลู้หมีซึ่งค่อนข้างว่างเป็นเพียงคนเดียวที่เข้าสู่กองทัพหลังจากนั้นไม่นาน
ดังนั้นจึงไม่มีใครคิดว่าความรักที่แท้จริงของเหยียนเฟิงจะอยู่กับเขาได้นานขนาดนี้
อาจเป็นเพราะเขาปล่อยความรู้สึกไปจริงๆเหยียนเฟิงมึนหัว ทะเลาะกับคนพวกนั้น ภายหลังตอนคนๆนั้นเรียกคนมาช่วย เขาก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ
ถ้าไม่ใช่เพราะเจียงอี้ฝานที่บังเอิญผ่านไปในเวลานั้นเกรงว่าเหยียนเฟิงคงจะเละไปแล้ว
ลมหายใจของเหยียนเฟิงเงียบเหงาเขาลูบหน้าและพูดว่า “ฉันรู้”
“ หยุดพูดเรื่องนี้เถอะ เหล่าเจียงอาการดีขึ้นหรือยัง”อาจเป็นเพราะไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้น เหยียนเฟิงเปลี่ยนไปถามข่าวคราวของเหล่าเจียง
ซังหลินจวินส่ายหัว: “ยังไม่ฟื้นเลย เขาโดนตีหัวน่าจะอีกสองสามวัน คุณอยากไปเยี่ยมเขาล่ะก็ ก็ไปเลยสิ จะกลัวอะไร”
เหยียนเฟิงยิ้มอย่างขมขื่น: “แกทำเหมือนฉันไม่อยากไป ทุกครั้งที่ฉันไปถึงหน้าประตู ไม่ได้เดินเข้าไป เจียงเจียงมองฉันเหมือนศัตรู ฉันจไปได้ยังไง”
ก็จริงเมื่อนึกถึงอารมณ์ที่รุนแรงของเจียงฉยงฉยงซังหลินจวินก็เห็นด้วย
“ฉันได้ยินมาว่าเฉินเฉียวกลับมาแล้ว ยินดีด้วยนะ”เพื่อนรักทั้งสี่ พอมีเรื่องดีๆเข้ามา ก็ทำให้เขามีความสุขครู่หนึ่ง
ตอนเหยียนเฟิงพูดประโยคนี้ เขาจริงใจมาก
ซังหลินจวินยิ้มและไม่ตอบ
ทั้งสองคนดื่มเกือบทั้งคืนและแล้วให้คนในผับไปส่งกลับบ้าน เขาไปพักที่บ้านของเจียงอี้ฝาน
ในเวลานี้มีคนยืนอยู่ในห้องนับสิบคน
ซังหลินจวินนั่งลงบนโซฟาข้างๆเขานอนอย่างอิดโรยฟังสิ่งที่พวกเขาพูดเกี่ยวกับเบื้องหลังของผู้หญิงคนนั้น
ผู้คนมากกว่าสิบคนพูดเสียงดังหลังจากพูดจบทุกคนก็ตะโกนว่า “คุณซัง เราต้องแก้แค้นให้พี่ใหญ่เขาเรา”
ซังหลินจวินกอดอกและถามว่า “คุณวางแผนที่จะแก้แค้นและต่อสู้กับพวกเขาอย่างไร?”
หนานอวี่ เป็นคนที่มีสติสัมปชัญญะมากในเวลานี้ดวงตาของเขาเป็นสีแดงและเขาพนมมือและพูดว่า: “ไม่มี ผมได้ยินว่าช่วงนี้เขาขายยาลับๆ เราไปจัดการพวกมันได้ตอนที่มันส่งยา
ซังหลินจวินมองชายตรงหน้าอย่างตรงไปตรงมาในฐานะลูกน้องของอี้ฝาน เขาดูมีประสบการณ์ชำนาญในทุกๆด้าน
ซังหลินจวินไม่ได้หยุดเขา แต่ตบไหล่ของเขา“ ถ้าข่าวนี้เป็นจริง ก็ลงมือได้ แต่ตอนที่ลงมือระวังอย่าทิ้งหลักฐานไว้ ถ้าโดนจับได้ล่ะก็ชีวิตสำคัญที่สุด อี้ฝานคงไม่อยากให้พวกคุณเป็นอะไรไป ”
คนนับสิบจากหนานอวี่พยักหน้า
หลังจากมอบหมายงานให้กับคนของเฟยอี้เหมิน ซังหลินจวินกลับบ้านด้วยความเมามาย
เมื่อยืนอยู่ที่ระเบียงห้องนอนซังหลินจวินนึกถึงคนที่อยู่เบื้องหลังหลัวซาและอดไม่ได้ที่จะคิดว่าตัวเองกับเขาจะเปิดศึกกันจริงๆ
ซังหลินจวินไปทำงานที่ บริษัท แต่เช้า
เหล่าฟู่อยู่รับใช้เฉินเฉียว ไปรับส่งเฉินเฉียวไปโรงบาล
เฉินเฉียวรู้ว่าซังหลินจวินงานยุ่งมากดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการรบกวนเขาเช่นกัน
ปล่อยให้เหมิ้งเหมิ้งอยู่กับโย่วอีในขณะที่เธอไปโรงพยาบาลเพื่อไปเยี่ยม เจียงฉยงฉยง
เธอเอาผลไม้ไปเยี่ยมด้วย
ตอนเดินไปที่มุมห้อง พบว่าห้องผู้ป่วยที่ควรจะเงียบสงบกลับเสียงดัง
คู่สามีภรรยาที่มีใบหน้าซีดเซียวกำลังพูดคุยกับฉยงฉยงอย่างก้าวร้าว
เฉินเฉียว ก้าวไปข้างหน้าเพียงไม่กี่ก้าวและได้ยินชื่อของเธอ
เฉินเฉียวรู้สึกว่าพวกเขาอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องอดีตของเธอ
เขาจึงก้าวไปข้างหน้าและถามว่า “พวกคุณมาหาฉันมีธุระอะไรไหม”
“เฉียวเฉียว เธอมาได้ยังไง รีบเข้ามาเร็ว”หลังจากเจียงฉยงฉยงเห็นเฉินเฉียวมา เธอก็ก้าวไปคว้าแขนเธอ
คู่สามีภรรยาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามมองหน้ากันแล้วมองแปลก ๆ อย่างลังเลว่าจะหยุดดีหรือไม่
หลังจากถูกลากเขาไปในห้องผู้ป่วยเลย ถามเธอ: “ฉยงฉยง สามีภรรยาคู่นั้นเป็นใครหรอ เหมือนฉันได้ยินพวกเขาตะโกนชื่อฉัน เป็นคนรู้จักของฉันหรอ”
เมื่อมองไปที่ท่าทางที่ไม่รู้ของเฉินเฉียว ฉยงฉยงก็รู้สึกโล่งใจ
สำหรับพ่อที่ยอดเยี่ยมของเฉินเฉียว และแม่เลี้ยงที่ดีเลิศแบบนั้น เจียงฉยงฉยงก็เกลียดพวกเขาเช่นกัน
แต่ก่อนพวกเขาทำไม่ดีกับเฉียวเฉียวไว้ ตอนนี้ไม่รู้ว่ารู้ข่าวจากไหน รู้ว่าเฉียวเฉียวกลับมาแล้ว เลยมาโรงพยาบาลอยากจะเจอเฉียวเฉียว
พวกเขาคิดว่าเธอหลอกลวงได้ง่ายมาก
ใครๆก็รู้ว่าพวกเขากับเฉียวเฉียวจะเอาเรื่องความสัมพันธ์ มาพูดเรื่องเงินแน่ๆ
ยังไงซะตระกูลเฉินก็ล้มละลายไปแล้ว
ตอนนี้กลัวว่าพวกเขาจะมาสูบเลือดสูบเนื้อเฉียวเฉียว
เธอจะไม่ให้โอกาสพวกเขา
สำหรับเฉียวเฉียวแล้ว เธอบอกทุกอย่างอย่างเรียบง่ายและชัดเจนว่า“เฉียวเฉียว คนที่อยู่นอกประตูคือพ่อและแม่เลี้ยงของเธอ แต่ความสัมพันธ์ของเธอกับพวกเขาไม่ดีนัก พวกเขามาครั้งที่แล้วเกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก”
เฉินเฉียวพยักหน้าเข้าใจ
ยังไงซะทุกวันนี้พล๊อตเรื่องละครทำเน่าไม่ค่อยเยอะ เธอไม่ได้ใส่ใจนัก ยิ่งไปกว่านั้นในความทรงจำเธอไม่มีพวกเขาและก็ไม่โง่ถึงขนาดไปพัวพันกับเขา
เฉินเฉียว ใช้เวลาช่วงเช้ากับเจียงฉยงฉยง ในช่วงบ่ายขณะที่ทั้งสองกำลังรับประทานอาหาร เจียงฉยงฉยงกล่าวถึงกิจการของ บริษัท : “เฉียวเฉียวเธอจะกลับมาบริษัทตอนไหนหรอ เธอรู้ไหมสองปีนี้บริษัทC&Jพัฒนาไปไกลแล้ว นับว่าเป็นบริษัทแนวหน้าในเป่ยเฉิงเลยนะ ”
แน่นอนว่าการพัฒนาที่ราบรื่นเช่นนี้ต้องคอยพึ่งพาพี่ชายของเธอกับซิงหลินจวิน
แต่เธอก็ยังคงมีความสุขมาก
ในใจของฉยงฉยง เธอปกป้องบริษัทC&J เหมือนกับปกป้องความฝันของเธอกับเฉินเฉียวในตอนแรก
เฉินเฉียวที่กำลังกินซุป ก็ถามอย่าง งงๆ: “บริษัท C&J อะไรหรอ?”
เจียงฉยงฉยงหลงเธออย่างหมดหนทางและถอนหายใจทำไมเธอถึงลืมได้
พูดไปก็เปล่าประโยชน์
แต่เจียงฉยงฉยงก็ยังพูดเรื่องบริษัทกับเฉินเฉียว
หลังจากฟังเฉินเฉียวพูด เธอก็รู้สึกผิด ยังไงซะไม่กี่ปีมานี่เธอไม่ได้ลงแรงอะไรเลย นึกไม่ถึงว่าบริษัทยังมีส่วนของเธอ