ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 106 ชายที่เยี่ยอ๋องโปรดปราน

— ตูม! —

— เปรี้ยง! —

มีเสียงดังออกมาจากห้องส่วนตัวของซวนหยวนหลี่ซาง สองพ่อลูกจากที่ไม่ยินดียินร้าย ตอนนี้โมโหจนไม่รู้จะยับยั้งอย่างไรดีแล้ว ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา คุณชายน้อยผู้นี้กล้ามาก ทำให้องค์รัชทายาทโกรธจนแทบบ้าได้

จิ่วเยี่ย… เขามองเห็นสตรีที่ใช้วิธีการสกปรกอยู่ตรงหน้า ดวงตาฉายแววหัวเราะเยาะเย็นชา

 สองร้อยแปดสิบล้าน!  ซวนหยวนหลี่ซางกัดฟันแข่งราคา

ทว่ามู่เฉียนซีกลับกล่าวอย่างเกียจคร้าน  ตัวข้าเพิ่มอีกหนึ่งตำลึง 

 เจ้า บังอาจอวดดีนัก!  ซวนหยวนหลี่ซางตะโกนไปทางห้องส่วนตัวที่มู่เฉียนซีอยู่โดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์

ภายในห้อง มู่เชียนซียิ้มมุมปาก กล่าวสบาย ๆ  การประมูลครานี้เดิมทีก็เป็นราคาที่สูง ข้าจะเสนอราคาอย่างไรก็ได้เจ้ายุ่งอะไรด้วย ? ที่นี่ไม่ใช่พระราชวังแต่เป็นบ้านประมูลอันดับหนึ่ง จงอย่าเห่าเหมือนสุนัขป่า! 

 ผู้ดูแลการประมูล!  ซวนหยวนหลี่ซางกดดันไฉ่ซวน

ไฉ่ซวนยิ้มอย่างมีเสน่ห์ กล่าวว่า  องค์รัชทายาท ท่านอย่าทําให้ข้าลําบากใจเลย คุณชายน้อยไม่ได้ฝ่าฝืนกฎของโรงประมูล 

คุณชายน้อยเป็นคนลึกลับหาตัวจับยาก องค์รัชทายาทแห่งแคว้นเล็ก ๆ อย่างซวนหยวนหลี่ซางจะทำอะไรได้ ? ทุกคนเริ่มสงสัยในตัวตนของมู่เฉียนซีมากขึ้น พวกเขาไม่คิดว่าแม้แต่บ้านประมูลอันดับหนึ่งก็ยืนอยู่ข้างคุณชายน้อยคนนั้น

สีหน้าของซวนหยวนจือแน่วแน่ หันไปกล่าวกับซวนหยวนหลี่ซาง  ไปต่อ! 

 สองร้อยเก้าสิบล้าน! 

มู่เฉียนซีกล่าว  สองร้อยเก้าสิบล้าน กับอีกหนึ่งตำลึง หากองค์รัชทายาทเพิ่มราคาอีก ข้าก็คงต้องยอมแพ้แล้ว 

 สามร้อยล้าน!  ซวนหยวนหลี่ซางตะโกนด้วยเสียงอันดัง

มู่เฉียนซียิ้ม กล่าวว่า  องค์รัชทายาทสมแล้วที่เป็นคนในราชวงศ์ ช่างกล้าหาญจริง ๆ แท้ที่จริงข้าแค่มาเล่น ๆ กับท่าน ไม่ได้มีเงินมากพอที่จะจ่ายตั้งแต่แรก 

 อ๊ากกกก เจ้ามันพวกชั่วช้าน่าขยะแขยง!  ซวนหยวนหลี่ซางบ้าคลั่งอย่างหาที่เปรียบมิได้

ไฉ่ซวนประกาศ  สามร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง… สามร้อยล้านครั้งที่สอง… สามร้อยล้านครั้งที่สาม! 

 ปิดการประมูล เอาล่ะ ทางบ้านประมูลอันดับหนึ่งตกลงซื้อขายแล้ว เม็ดยาจักรพรรดิหวงหลัวตานระดับเจ็ด เป็นขององค์รัชทายาท 

ดวงตามู่เชียนซีส่องประกายเย็นยะเยือก  เหอะ! การกลืนมันเข้าไป ท้ายสุดพวกเจ้าก็ต้องคายมันออกมา แต่นั่นยังไม่พอ กล้าดีอย่างไรมาวางแผนคิดร้ายต่อข้า มันจะต้องสํานึกผิด! 

ราคาสามร้อยล้าน เป็นเพราะนางส่งคนเข้าไปจึงรู้ว่าราชวงศ์ซวนหยวนขีดเส้นตายไว้ที่เท่าไหร่

พ่อบ้านไป๋กล่าว  คุณชายมู่ เงินสามร้อยล้านมีอยู่ในตั๋วเงินของท่านแล้ว ทั่วทั้งแคว้นเซี่ยโจว ท่านสามารถเอาออกมาใช้ได้ตามใจปรารถนา 

 มิใช่ว่าต้องจ่ายค่าธรรมเนียมรึ ?  มู่เฉียนซีถาม

พ่อบ้านไป๋  ท่านเป็นเพื่อนที่ดีของนายน้อย นายน้อยบอกว่าในอนาคตคุณชายมู่จะส่งของมาไม่จําเป็นต้องใช้ค่าธรรมเนียมใด ๆ 

ซวนหยวนจือชดใช้ค่าเสียหายโดยใช้บุตรชายและเหมืองวิญญาณ ทว่าสิ่งที่มู่เฉียนซีสูญเสียไปยังคงกลับเข้ามาในกระเป๋าของนางไม่น้อยเลย นี่เป็นสิ่งที่เขาคาดไม่ถึงอย่างเด็ดขาด

หลังจากการประมูลจบลง ซวนหยวนหลี่ซางและซวนหยวนจือก็ไม่ได้ไปไหน แม้แต่ตระกูลโอวหยางและตระกูลอวิ๋นก็ยังอยู่ที่นั่น เห็นได้ชัดว่าพวกเขาอยากเห็นชายหนุ่มโอหังคนนั้นที่อยู่บนห้องส่วนตัวชั้นห้าว่าเป็นใครกันแน่

 คุณชายมู่ ท่านต้องการ…  พ่อบ้านไป๋กําลังจะเอ่ยปากช่วย น้ำเสียงที่เยือกเย็นขัดจังหวะเขาไว้ก่อน

 ไม่จําเป็น 

จู่ ๆ จิ่วเยี่ย ก็อุ้มมู่เฉียนซีและเดินออกไป

ท่ามกลางสายตาที่จับตามองของทุกคน กลิ่นอายเย็นยะเยือกน่าหวาดกลัวพลันแผ่กระจายออกมา เมื่อพวกเขามองไป เห็นบุรุษผู้หนึ่งสวมหน้ากากสีดําสนิทราวกับเทพมารค่อย ๆ เดินลงมาจากชั้นบน

เยี่ยอ๋อง!

แต่เมื่อครู่ไม่ใช่เสียงของเยี่ยอ๋อง ม่านตาของพวกเขาหดเล็กลง ในที่สุดก็เห็นเด็กหนุ่มที่ดูมีเสน่ห์อยู่ในอ้อมกอดของซวนหยวนจิ่วเยี่ย

— ฟึ่บ! —

เมื่อเห็นใบหน้าอันน่าตื่นตะลึงนั้น ทุกคนต่างชะงักอ้าปากค้าง

คิ้วของเขางดงามราวภาพวาด ผิวเนียนดั่งหิมะ ขนตากระพือเล็กน้อยราวกับปีกผีเสื้อ ภายใต้ขนตาหนา ๆ นั้นมีดวงตาสีเขียวอ่อนที่ดูใสบริสุทธิ์และน่าเกรงขามซ่อนอยู่ ผมยาวสีเทาเขียวพาดร่วงลงจากแขนขององค์ชายเยี่ยราวกับผ้าไหมเนื้อดี สีดําเข้มและสีเขียวใสสะอาดพันกัน ช่างเป็นภาพที่งดงามสมบูรณ์แบบจริง ๆ

การรวมกันที่สมบูรณ์แบบของเทพมารและปีศาจ มีเสน่ห์เกินไปจนทําให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาจากพวกเขาได้

 ฮึ่ม!  เสียงฮึดฮัดเย็นเยือกดังขึ้น ทุกคนอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน พวกเขาเบนสายตาออกไปไม่กล้ามองอีก

ชั่วลมหายใจ เงาร่างที่สมบูรณ์แบบทั้งสองก็ได้หายวับไปต่อหน้าพวกเขาแล้ว

มู่เฉียนซีถามขึ้น  จิ่วเยี่ย เจ้าอุ้มชายผู้หนึ่งออกมาเช่นนี้ไม่กลัวว่าเมื่อถึงเวลานั้น ข่าวลือของเมืองจื่อตูจะบ้าคลั่งมากขึ้นรึ ? 

 เจ้าเป็นคู่หมั้นข้า  จิ่วเยี่ยตอบง่าย ๆ

 มีเพียงแค่เจ้ากับข้าเท่านั้นที่รู้กัน พวกเขาไม่รู้  มู่เฉียนซีพูดอย่างจนปัญญา  ไม่สนใจ 

เห็นได้ชัดว่าจิ่วเยี่ยนั้นไม่สนใจกับสิ่งที่คนอื่นสนทนากันเลย จิ่วเยี่ยและมู่เฉียนซีจากไปอย่างเงียบงันทว่าเปิดเผย แต่ทั้งโรงประมูลแทบระเบิดด้วยเสียงฮือฮา

 อ่า…! 

ขณะที่การนินทาของทุกคนปะทุขึ้น ใบหน้าซวนหยวนหลี่ซางมืดครึ้มลงเรื่อย ๆ  เจ้าเด็กสารเลวนั่นที่แท้เป็นชายที่ซวนหยวนจิ่วเยี่ยโปรดปราน 

ซวนหยวนจือกล่าวเสียงต่ำอย่างหนักแน่น  เด็กหนุ่มที่จิ่วเยี่ยชอบ ดูเหมือนจะไม่สามารถแตะต้องได้ตามใจ คงทําได้เพียงอดทนไว้ก่อน รอจนกว่าจะถึงการฝ่าวงล้อมแล้ววางแผน เจ้าปีศาจกลับกล้าท้าทายราชวงศ์ของข้า หากเขาไม่เป็นที่โปรดปราน ข้าจะไม่ยอมให้มันมีชีวิตอยู่เป็นแน่ 

เกี่ยวกับองค์ชายเยี่ย และรูปลักษณ์ที่เหนือชั้นของเด็กหนุ่มผู้นั้น เมืองทั้งเมืองเต็มไปด้วยความโกลาหล ซวนหยวนได้รับเม็ดยาจักรพรรดิ เขาแสร้งทําเป็นป่วย ปล่อยให้องค์รัชทายาทบริหารงานแผ่นดินแทน ต้องทำทีหลบซ่อนและปกปิดไว้

มู่เฉียนซีมองไปยังทิศของพระราชวัง มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะ  เพียงแค่ให้เจ้ามีความสุขชั่วครู่เท่านั้น เหอะ! 

 ท่านผู้นำ! ที่เหมืองวิญญาณมีบางอย่างผิดปกติ  จู่ ๆ มู่เอ๋อร์ก็ปรากฏตัวต่อหน้ามู่เฉียนซี เขารีบกล่าวรายงาน

 เกิดเรื่องอะไรขี้น ? 

 เหมืองวิญญาณนั้นมีหยกวิญญาณเพียงเล็กน้อยขอรับ ข้างในก็ไม่สามารถขุดได้ หินภายในแข็งมาก พวกเราไม่สามารถขุดด้วยอาวุธวิญญาณได้  มู่เอ๋อร์กล่าวเสียงเข้ม

 ดูเหมือนว่าเหมืองวิญญาณจะมีเรื่องลี้ลับ ซวนหยวนจือรู้อยู่แต่แรกแล้วว่าไม่มีผลประโยชน์อันใด คิดเจ้าเล่ห์ยกเอาเป็นสินสอดทองหมั้นให้ข้า สุนัขจิ้งจอกเฒ่านี่หลอกกันอีกแล้วรึ ?!  มู่เฉียนซีพร่ำบ่น ทว่านี่ก็เป็นเรื่องที่อยู่ในความคาดหมายของนาง หากซวนหยวนจือให้เหมืองแร่ที่ดีเลิศกับนางสิ นางถึงจะประหลาดใจ

 หยุดทํางานชั่วคราวก่อน พรุ่งนี้ข้าจะไปสํารวจเหมืองด้วยตัวเอง  มู่เฉียนซีกล่าวสั่ง

 ขอรับ 

เหล่ายาชนิดต่าง ๆ แม้จะมีคุณสมบัติพิเศษสามารถช่วยส่งเสริมการฝึกฝนได้ แต่กลับไม่สามารถกลายเป็นพื้นฐานของการฝึกฝนได้ ผู้ฝึกยุทธ์ยังคงต้องพึ่งพาพลังปราณเพื่อฝึกฝน ผู้ฝึกจิตวิญญาณก็ต้องพึ่งพาพลังวิญญาณ

หากสามารถขุดหยกวิญญาณออกมาได้มากกว่านี้ อย่างน้อยก็สามารถทําให้องครักษ์เงาจอมภูตเพิ่มความแข็งแกร่งได้อีกหนึ่งระดับ

วันรุ่งขึ้นมู่เฉียนซีพาเยวี่ยเจ๋อไปสํารวจเส้นชีพจรวิญญาณ

เยวี่ยเจ๋อกล่าวขึ้น  พี่ใหญ่ เยี่ยอ๋องชอบบุรุษ เขา… 

.