ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1201 กัดไม่ปล่อย

มู่เฉียนซีไล่ตามหลิงไปจนถึงในค่ายของตำหนักเป่ยหานและทันทีที่เข้าใกล้ หลิงก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย

ผู้อาวุโสสูงสุดนั้นน่าหวาดกลัวมากและเจ้าตำหนักก็เป็นคนที่เย็นชามากเช่นกัน หากพวกเขาหมดความอดทนกับซีเอ๋อร์ขึ้นมาจริง ๆ เช่นนั้นสถานการณ์ของซีเอ๋อร์ก็จะไม่ปลอดภัย

“หยุด!” เมื่อมู่เฉียนซีเข้าใกล้ค่ายของตำหนักเป่ยหาน นางก็ถูกคนขวางเอาไว้ทันที

ชายชราที่มีผมหงอกแต่ผิวพรรณกลับละเอียดเกลี้ยงเกลาเป็นอย่างยิ่งผู้หนึ่งได้เดินออกมา

เขาสวมใส่เสื้อคลุมสีขาว เมื่อลมพัดเสื้อคลุมก็พลิ้วไหวให้ความรู้สึกราวกับเทพเซียนที่ไม่ธรรมดา

ร่างของหลิงพุ่งเข้ามา กล่าวว่า “ข้าน้อยมาแล้วผู้อาวุโสสูงสุด”

ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวว่า “หลิงเจ้ากลับมาแล้ว สาวน้อยผู้นี้…”

ดวงตาของผู้อาวุโสสูงสุดเหลือบมองไปที่มู่เฉียนซี

หลิงกล่าวอย่างเย็นชาว่า “นางก็แค่สาวน้อยบ้าที่กัดไม่ปล่อยเท่านั้น ข้าจะให้คนไล่นางออกไปทันที”

มู่เฉียนซีได้ยินแล้ว ก็กล่าวขึ้นอย่างโกรธเป็นฟืนเป็นไฟว่า “หลิง เจ้ากล้าดียังไง! ข้าสนใจในตัวเจ้า เจ้ากลับยังปฏิเสธ”

คนอื่น ๆ ก็ตะลึงงันเช่นกัน ความกล้าหาญของสาวน้อยผู้นี้ไม่ธรรมดา กล้ามาอวดดีถึงตำหนักเป่ยหานของพวกเขา

หลิงกล่าวว่า “ผู้อาวุโสสูงสุด ข้าไม่รู้จักนางจริง ๆ”

ด้วยความจงรักภักดีของหลิง ผู้อาวุโสสูงสุดจึงมิสงสัยเลย

ข้อห้ามที่เขาวางไว้ ไม่ใช่สิ่งที่หลิงจะสามารถต่อต้านได้อย่างแน่นอน

ผู้อาวุโสสูงสุดเดินมาและกล่าวว่า “สาวน้อย หลิงมิได้สนใจในตัวเจ้า แล้วทำไมเจ้าต้องมายุ่งวุ่นวายให้เป็นทุกข์เล่า! ในดินแดนตำหนักเป่ยหานของเราไม่มีใครสามารถเข้ามาได้ ดังนั้นเจ้าควรรีบออกไปซะ!”

มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ข้าไม่ไป ข้าจะตามเขาไป ผู้อาวุโส ข้าจะบอกท่านให้ว่าข้าเป็นคนของหอหมอปีศาจ ขอเพียงเจ้าขายหลิงให้ข้า ต้องการเม็ดยาจำนวนเท่าไหร่ ข้าก็สามารถให้เจ้าได้มากเท่าที่เจ้าต้องการ”

“ตอนนี้ทุกกองกำลังได้รวมตัวกันและแม้ว่าตำหนักเป่ยหานของพวกเจ้าจะแข็งแกร่ง แต่การคิดอยากที่จะได้สมบัตินั้นมันไม่เหมือนกัน ถ้ามียาของข้าช่วย มันอาจมีโอกาสชนะได้มากกว่า”

สาวน้อยผู้นี้ถึงกับต้องนำเม็ดยาซื้อตัวผู้พิทักษ์ฝั่งซ้ายเชียว!

หอหมอปีศาจ พวกเขาพอเดาตัวตนของสาวน้อยผู้นี้ได้ แต่กลับคิดไม่ถึงว่านางจะมาจากหอหมอปีศาจ

ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวว่า “ที่แท้สาวน้อยก็เป็นอัจฉริยะด้านการปรุงยาอันดับหนึ่งในดินแดนตะวันออก มู่เฉียนซี”

มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ใช่แล้ว!”

นางเดินไปข้างหน้าและกล่าวว่า “ผู้อาวุโส ท่านดูสิ! ข้าเป็นถึงอัจฉริยะนักปรุงยาอันดับหนึ่งในดินแดนตะวันออก มีตรงไหนที่ไม่คู่ควร เขาถึงได้ไม่สนใจข้า น่าโมโหเสียจริง”

หลิงอยู่ด้านข้าง ใบหน้าที่เดิมทีเย็นชาและไร้การแสดงออกของเขา เมื่อต้องมองดูมู่เฉียนซีเข้าสู่ละครที่เข้มข้นขึ้น ใบหน้าของเขาก็เริ่มตึงเครียดขึ้นมา

ผู้อาวุโสสูงสุดมองไปที่มู่เฉียนซีและกล่าวว่า “แน่นอนว่าสาวน้อยนั้นโดดเด่นมาก แต่หลิงของพวกเราก็คงอึดอัดใจเช่นกัน

“ข้าไม่สนหรอกว่าจะอึดอัดใจอะไร เขาฟังท่าน และท่านเต็มใจที่จะมอบเขาให้ข้าหรือไม่!”

มู่เฉียนซีที่เดิมทีอวดดี ตอนนี้นางได้ตีความความเย่อหยิ่งและไม่มีเหตุผลออกมาอย่างสุดขั้ว

อย่างไรเสียนางก็มียาเม็ด และมีผู้อยู่เบื้องหลัง ถึงได้กล้าบ้ามากเช่นนี้

“นี่…แม้ว่าหลิงจะเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้า แต่เรื่องสำคัญในชีวิตก็ไม่ใช่สิ่งที่ข้าจะสามารถตัดสินใจได้” ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวอย่างลำบากใจ

“เช่นนั้นข้าจะติดตามเขา จะมองไปที่เขาในทุก ๆ วัน และข้าก็ยังจะให้เม็ดยาแก่พวกท่านได้! ผู้อาวุโส นี่เป็นข้อตกลงที่คุ้มค่ามาก ท่านไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธเลยจริงไหม?”

แม้ว่าหอหมอปีศาจในดินแดนทางตอนเหนือจะไม่เจริญรุ่งเรืองเหมือนในดินแดนตะวันออก แต่อย่างไรก็เป็นเรื่องยากที่ตำหนักเป่ยหานจะดูแคลนกองกำลังนี้ การมียาที่ผลิตโดยหอหมอปีศาจ ด้วยคุณภาพย่อมดีมากแน่

ควบคู่ไปกับหมอปีศาจผู้นั้นที่ล่ำลือกัน ยิ่งทำให้ผู้คนหวาดกลัวมากขึ้น ดังนั้นมู่เฉียนซีจึงอวดดีต่อหน้าผู้อาวุโสสูงสุดเช่นนี้ และผู้อาวุโสสูงสุดก็มิได้โกรธอีกด้วย

ผู้อาวุโสสูงสุดถือโอกาสนี้กล่าวว่า “แม่นางมู่เจ้าช่วยพวกเรา เกรงว่าหมอปีศาจคงจะไม่เห็นด้วยกระมัง!”

“หอหมอปีศาจของเราไม่ได้มีความตั้งใจที่จะเข้าร่วมในการต่อสู้แย่งชิงสมบัติในครั้งนี้และข้าเป็นคนเดียวที่แอบหนีออกมาเพื่อตามหาเขา”

“มันจะเป็นไปได้อย่างไร? หรือว่าที่หมอปีศาจไม่รู้ นี่อาจจะเป็นเพราะเกิดเรื่องขึ้นกับกระบี่นิรันดร์?”

มู่เฉียนซีตอบกลับว่า “มู่ซีบอกแล้วว่า แม้ว่ากระบี่นิรันดร์จะแข็งแกร่ง แต่ก็อันตรายมากเช่นกัน และไม่อนุญาตให้ข้ามาเสี่ยง”

ผู้อาวุโสสูงสุดตะลึงงัน คิดไม่ถึงว่าหมอปีศาจจะรู้เรื่องนี้ด้วย แต่ภายใต้การล่อลวงเช่นนี้ หัวหน้าตำหนักของพวกเขานั้นไม่สามารถต้านทานได้ แต่หมอปีศาจกลับสามารถรักษาความสงบไว้ได้

“แต่ข้ามาแล้ว ข้าสามารถใช้ทรัพยากรของหอหมอปีศาจเพื่อช่วยตำหนักเป่ยหานของพวกเจ้าได้ ข้าเพียงแค่มีข้อเสนอเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น คือขออยู่เคียงข้างหลิง …” มู่เฉียนซียิ้มและกล่าว

นางกล่าวต่อว่า “อืม! มันคงจะดีกว่านี้ถ้าสามารถนอนเตียงเดียวกันได้ คิดว่าอย่างไร?”

ทุกคนในตำหนักเป่ยหานต่างจนปัญญาแล้ว อัจฉริยะตัวน้อยผู้นี้ของหอหมอปีศาจช่างแตกต่างจากคนธรรมดาเสียจริง!

คำขอที่จะนอนเตียงเดียวกันกับชายที่ไม่ได้แต่งงาน นางกลับกล้าเอ่ยขึ้นมา ช่าง…

ใบหน้าของผู้อาวุโสสูงสุดเผยให้เห็นถึงความเก้อเขินและกล่าวว่า “ข้าให้เจ้าอยู่ต่อได้ และพวกเราก็จะปกป้องเจ้าอย่างดี ส่วนเรื่องหลิง…เจ้าควรปรึกษาเรื่องนี้กับเขาด้วยตัวเอง!”

มู่เฉียนซีกล่าวอย่างผิดหวังเล็กน้อยว่า “ตกลง ตามนี้”

“หลิง พวกเราไปกันเถอะ! พาข้าไปที่กระโจมของเจ้า!”

มู่เฉียนซีคิดจะไปดึงหลิง แต่กลับถูกเขาสลัดออก และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “อยู่ให้ห่าง ๆ ข้าหน่อย!”

“หลิง เจ้า…”

ค่ายของตำหนักเป่ยหานที่สงบมากมาโดยตลอดกลายเป็นคึกคักขึ้นมา เพราะมู่เฉียนซีที่จัดฉากละครสตรีไล่ล่าผู้ชาย

ตกเวลากลางคืน หลิงได้โยนมู่เฉียนซีออกมา และมู่เฉียนซีจึงต้องอยู่คนเดียวในกระโจมหนึ่ง

เมื่อกลับถึงในกระโจม มู่เฉียนซีนั้นแสนหนื่อยล้า การแสดงละครนี่มันช่างเหนื่อยเสียจริง ๆ! โดยเฉพาะการแสดงละครต่อหน้าผู้เฒ่าเจ้าเล่ห์เหล่านั้น

และในอีกด้านหนึ่ง ผู้เฒ่าทั้งหลายของตำหนักเป่ยหานได้มารวมตัวเพื่อหารือกัน

“ท่านเจ้าตำหนัก ท่านคิดว่านี่เป็นจะแผนการของหอหมอปีศาจหรือไม่?”

“หอหมอปีศาจในตอนนี้ไม่มีการเคลื่อนไหว ส่วนสาวน้อยผู้นั้น เป็นแค่จักรพรรดิแห่งภูตขั้นที่เจ็ดเท่านั้น ไม่ได้น่าหวาดกลัวอะไร ตราบใดที่นางอยู่กับเราที่นี่ นั่นหมายความว่าเรามีทรัพยากรเม็ดยาอย่างไม่จำกัด…”

“อีกทั้ง สาวน้อยผู้นี้ยังประสบความสำเร็จในการปรุงยาตั้งแต่อายุยังน้อยและไม่มีใครในดินแดนทางตอนเหนือสามารถเอาชนะได้ ถ้าสามารถใช้หลิงเพื่อดึงนางมาเป็นพวกตำหนักเป่ยหานของเราได้ นั่นจะเท่ากับว่าดึงหมอปีศาจของหอหมอปีศาจมาเป็นพวกด้วย และเมื่อถึงเวลานั้น…” ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวเสียงเบา ๆ

“ผู้อาวุโสสูงสุดพูดถูก ก็เพียงแค่สาวน้อยระดับจักรพรรดิผู้หนึ่งเท่านั้น ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถหนีฝ่ามือของเราไปได้ แต่เจ้าตำหนัก…”

“เจ้าตำหนักไม่รู้ว่าเขาจากไปเมื่อใดแล้ว ความคิดของเขา ก็ไม่มีใครเข้าถึง พวกเราทำเรื่องของตนเองให้ดีก็พอ”

“ใช่!”

หลังจากนั้นมู่เฉียนซีก็ได้เข้าร่วมค่ายของตำหนักเป่ยหาน และภารกิจของนางคือการพัวพันอยู่กับหลิง

ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย อาหารเลิศรสที่ดึงดูดใจ ควบคู่ไปกับใบหน้าที่สวยงามนั้น ถ้าไม่หวั่นไหวคงไม่ใช่ผู้ชายแล้ว

อัจฉริยะวัยหนุ่มหลายคนในตำหนักเป่ยหานพากันอิจฉาหลิง ซึ่งทำให้ผู้เฒ่าอีกหลายคนค่อนข้างกังวลเล็กน้อย

“ผู้อาวุโสสูงสุด พวกเขาทั้งหมดบอกว่าสตรีไล่ตามบุรุษเช่นนี้ ถ้าหากหลิงหวั่นไหวต่อสาวน้อยผู้นั้น มันคงไม่ดีนัก!”

“ถ้าเป็นคนอื่นก็คงเป็นไปได้! แต่เป็นไปไม่ได้กับหลิงอย่างแน่นอน” ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวอย่างเย็นชา