ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1417 ข่มขู่และยั่วยวน

“ข้าประเมินคนพวกนั้นต่ำไปแล้ว” อินรั่วเฉินกล่าว

“ช่างเถอะ ข้าก็ไม่ได้หวังให้พระใจดำอย่างเจ้าช่วยอยู่แล้ว ข้าดูแลตัวเองได้”

สู้ไม่ได้ก็หนีได้!

สาเหตุที่นางตกลงทำเรื่องอันตรายเช่นนี้กับอินรั่วเฉินได้ก็เป็นเพราะว่าสุ่ยจิงอิ๋งบอกกับนางว่าพลังของสุ่ยจิงอิ๋งฟื้นฟูกลับมาแล้ว

การรักษาชีวิตนั้นไม่ใช่ปัญหา

อินรั่วเฉินกล่าว “หากมีอันตรายเกิดขึ้น แม่นางมู่ไม่ต้องเป็นห่วงข้า รีบหาทางออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด”

“หากเจ้าเป็นอะไรขึ้นมาข้าก็จะไม่มีวันได้ฝักกระบี่มาครอบครองน่ะสิ ถึงตอนนั้นเจ้าพิฆาตวิญญาณต้องมาสับข้าเป็นพันชิ้น ๆ แน่”

“วางใจเถอะ! ต่อให้มีอันตรายเกิดขึ้น ข้าก็ไม่มีทางตายง่าย ๆ หรอก”

มู่เฉียนซีกล่าว “เจ้าพูดแล้วนะ! หากเจ้ากล้าตายแล้วละก็ ข้าจะเอาศพของโอรสศักดิ์สิทธิ์ฟ้านอินของเจ้าไปขายให้พวกนางโลม ออ! แล้วข้าจะเอาเรื่องที่เจ้าแต่งเป็นหญิงมาวาดเป็นภาพวาดหลาย ๆ แผ่น ประกาศให้คนทั่วทั้งดินแดนสี่ทิศเขารู้กันไปเลยว่าตัวตนที่แท้จริงของโอรสศักดิ์สิทธิ์ฟ้านอินเป็นเช่นไร เจ้าตายไปก็อยู่ไม่เป็นสุขแน่นอน”

การข่มขู่เช่นนี้ช่างโหดร้ายยิ่งนัก!

อินรั่วเฉินไม่กลัวตาย แต่เขาไม่มีทางตายไปแล้วรับผลที่ตามมาทีหลังเช่นนี้ได้แน่นอน

มุมปากของอินรั่วเฉินกระตุกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวว่า “ข้าไม่มีวันยอมให้เรื่องเช่นนั้นเกิดขึ้นแน่”

ร่างกายของท่านหัวหน้าเผ่าโบราณฟื้นฟูกลับมาแล้ว คนของเผ่าโบราณล้วนแต่ดีอกดีใจเป็นอย่างยิ่ง เขาเป็นถึงหัวหน้าเผ่าของพวกเขา เป็นคนที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุดแล้ว

นักปรุงยาสวะไร้ประโยชน์อย่างมู่เฉียนซีก็กลายเป็นผู้มีบุญคุณของเผ่าโบราณไปโดยสิ้นเชิง และเมื่อพวกเขาเห็นภรรยาผู้ที่แต่งหน้าฉูดฉาดผู้นั้นแล้วก็รู้สึกว่านางสวยเพริศพริ้งที่สุด

มู่เฉียนซีอยู่ในเผ่าโบราณได้รับการปรนนิบัติเป็นอย่างดี และเวลาเจ็ดวันก็ผ่านไปเร็วมาก

หากเจ็ดคนนั้นเผยพิรุธออกมา นางจะทำให้พวกเขาหลับใหลไปแน่นอน

เวลาเจ็ดวัน ทำให้ร่างกายของหัวหน้าเผ่ากลับมาเป็นปกติแล้ว เขาจึงเชิญนักปรุงยาทุกคนมารวมตัวกันอย่างพร้อมเพรียง

เป็นเพราะความดีความชอบของมู่เฉียนซี เขาจึงยินยอมให้ภรรยาของมู่เฉียนซีมาอยู่ข้างกายมู่เฉียนซีด้วยได้

“ฮ่า ๆ ๆ! ที่ข้าฟื้นขึ้นมาได้ก็ต้องขอบคุณเหล่าบรรดานักปรุงยาทุกท่าน โดยเฉพาะปรมาจารย์มู่” ทันทีที่เหล่าบรรดานักปรุงยามา หัวหน้าเผ่าโบราณก็หัวเราะชอบใจขึ้น

จากนั้นเมื่อหัวหน้าเผ่าโบราณโบกมือส่งสัญญาณ เหล่าบรรดาสาวใช้ก็เดินออกมาพร้อมกับกล่องไม้และมอบให้กับนักปรุงยาทุกท่านคนละกล่อง

ส่วนของมู่เฉียนซีนั้นกลับได้ถึงเจ็ดกล่อง

หัวหน้าเผ่าโบราณกล่าวว่า “ที่ร่างกายข้ากลับมาแข็งแรงได้เหมือนเดิมในครั้งนี้ ต้องยกความดีความชอบให้กับปรมาจารย์มู่และปรมาจารย์จาง ดังนั้นรางวัลตอบแทนของเขาจึงมากกว่านักปรุงยาท่านอื่นหลายเท่า หวังว่านักปรุงยาทุกท่านคงไม่หาว่าข้าลำเอียงหรอกกระมัง”

คนอื่น ๆ หัวเราะขึ้นก่อนจะกล่าวว่า “จะว่าท่านหัวหน้าเผ่าได้อย่างไรกันล่ะ นี่เป็นสิ่งที่ปรมาจารย์มู่ควรได้รับอยู่แล้ว”

“หากไม่ใช่เพราะปรมาจารย์มู่รักษาท่านหัวหน้าเผ่าให้หายแล้วละก็ พวกเราก็ไม่มีหน้ารับของตอบแทนหรอกขอรับ ต่อให้มอบรางวัลทั้งหมดให้ปรมาจารย์มู่ มันก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้วขอรับ”

“……”

มู่เฉียนซีแอบสบถด่าพวกเขาอยู่ในใจ เห็น ๆ กันอยู่ว่าคนพวกนี้ชอบของรางวัลในกล่องมาก ยังมีหน้ากล่าววาจาเช่นนี้ออกมาอีก

ทันทีที่ได้รับกล่องไม้มา นักปรุงยาเหล่านี้ก็เปิดดูทันที

มู่เฉียนซีเองก็อยากดูเหมือนกันว่าของรางวัลที่ได้เป็นของล้ำค่าใดกันแน่ ที่สามารถทำให้นักปรุงยาเหล่านี้ตื่นเต้นได้ถึงเพียงนี้

และสิ่งที่วางอยู่ในกล่องไม้นี้ก็คืออัคนีผลึกสีดำขนาดใหญ่เท่าศีรษะคนวัยกลางคนก้อนหนึ่ง

มู่เฉียนซีเอานิ้วลูบไล้บนผิวอัคนีผลึกสีดำนี้ ปรมาจารย์ท่านหนึ่งกล่าวขึ้นว่า “นี่มัน…ท่านหัวหน้าเผ่า นี่มัน…”

หัวหน้าเผ่าโบราณกล่าว “ใช่ นี่คือผลึกวิญญาณทมิฬ สามารถทำให้พลังวิญญาณทะลวงถึงขั้นสูงสุดได้ เป็นผลึกวิญญาณที่สามารถทำให้พวกเจ้าขึ้นไปอยู่ในดินแดนเบื้องบนได้ เผ่าโบราณของข้าก็เพิ่งจะค้นพบว่าในเผ่ามีของล้ำค่าเช่นนี้เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานี่เอง แต่มันมีน้อย จึงมอบให้พวกท่านได้เพียงเท่านี้ ได้โปรดทุกท่านอย่าได้ปฏิเสธเลยนะ”

ใครจะกล้าปฏิเสธกันล่ะ พวกเขาตื่นเต้นดีใจจนน้ำตาจะไหลออกมาอยู่แล้ว!

นับตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นในดินแดนสี่ทิศ คิดอยากจะไปดินแดนเบื้องบนนั้นต้องหวุดหวิดรอดตายมาหลายต่อหลายครั้ง!

ตอนนี้พวกเขาอยู่ในดินแดนสี่ทิศมีโอกาสยากมากที่ก้าวหน้าได้ รอเพียงแค่ความตายเท่านั้น หากสามารถไปยังดินแดนเบื้องบนได้ จะต้องทะลวงพลังได้อีกแน่นอน และพวกเขาก็จะมีชีวิตที่ยืนยาวมากกว่าเดิม

ปลายนิ้วของมู่เฉียนซียังคงสัมผัสอยู่บนผิวผลึกวิญญาณทมิฬนั้น นึกไม่ถึงเลยว่าเผ่าโบราณจะมีของล้ำค่าเช่นนี้ มิน่าล่ะว่าเหตุใดพวกเขาถึงได้มีจิตใจทะเยอทะยาน และเตรียมป้องกันแคว้นเทพฟ้านอินถึงเพียงนี้

หรือว่าเป้าหมายของเผ่าวิญญาณร้ายก็คือของสิ่งนี้?

ถึงแม้ว่าผลึกวิญญาณทมิฬนี้จะเป็นของดี แม้ว่าพลังในผลึกนี้จะแข็งแกร่งมาก แต่กลับมีความซับซ้อน แม้ว่าจะสามารถเพิ่มพลังวิญญาณได้ แต่ก็ไม่มีประโยชน์ต่อรากฐานของพลังวิญญาณเลย

อินรั่วเฉินเองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นึกไม่ถึงเลยว่าเผ่าโบราณจะได้รับของล้ำค่าเช่นนี้

นักปรุงยาเหล่านั้นกล่าวว่า “ได้รับแค่ชิ้นเดียว พวกเราก็ดีใจมากแล้วขอรับ”

“ใช่ ๆ! ข้าอยากรีบกลับไปเก็บตัวฝึกบำเพ็ญซะตั้งแต่ตอนนี้เลย ท่านหัวหน้าเผ่าโบราณ ข้าคงต้องขอตัวลาก่อน”

“ข้าด้วย ๆ…”

นักปรุงยาแต่ละคนต่างพากันเอ่ยปากขอตัว แต่หัวหน้าเผ่าโบราณกลับยิ้มพลางกล่าวว่า “พลังวิญญาณในเผ่าโบราณเข้มข้นมาก หากปรมาจารย์ทุกท่านจะเก็บตัวฝึกบำเพ็ญแล้วละก็ เผ่าโบราณของข้าจะจัดเตรียมให้ทุกท่านเป็นอย่างดี”

ทุกคนได้ยินเช่นนี้ตกใจผงะไปครู่หนึ่ง เก็บตัวฝึกบำเพ็ญในเผ่าโบราณ!

ปรมาจารย์เหล่านี้ก็อายุมากแล้ว คงจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน

ไม่นานนักพวกเขาก็ตระหนักรู้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

เผ่าโบราณมีของล้ำค่าเช่นนี้ หากพวกเขาเผยแพร่เรื่องนี้ออกไป ต่อให้เผ่าโบราณซ่อนตัวห่างจากโลกภายนอกไกลเพียงใดก็ต้องเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นเป็นแน่

วิธีที่ดีที่สุดก็คือกักขังพวกเขาเอาไว้ที่นี่ ไม่ให้ออกไปได้

“ข้าชอบเก็บตัวฝึกบำเพ็ญอยู่ในอาณาเขตของตัวเองมากกว่า ความปรารถนาดีของหัวหน้าเผ่าโบราณ พวกข้ารับรู้แล้ว”

“ใช่ ๆ! ข้ายังมีศิษย์ของข้ากำลังรอข้าอยู่ด้วย!”

“……”

“หากทุกท่านยอมเก็บตัวฝึกบำเพ็ญในเผ่าโบราณ ข้าจะมอบผลึกวิญญาณทมิฬเพิ่มให้อีกชิ้นเป็นเช่นไร หากตกลงกันอย่างสงบได้ก็ดี ทุกท่านก็คงไม่อยากลงไม้ลงมือหรอกกระมัง!” น้ำเสียงของหัวหน้าเผ่าโบราณเคร่งขรึมขึ้น

นักปรุงยาท่านหนึ่งกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวว่า “หัวหน้าเผ่าโบราณ ที่พวกข้ามาก็เพื่อรักษาอาการป่วยของท่าน นึกไม่ถึงว่าท่านคิดจะกักขังพวกเรา นี่ท่านยังมีความเป็นคนอยู่หรือไม่?”

“หัวหน้าเผ่าโบราณ ท่านทำเช่นนี้ดูจะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไรนะ หากข้ามาแล้วไม่กลับ คนในตระกูลข้าไม่มีทางยอมรามือแน่นอน”

“……”

พวกเขากำลังดิ้นรนครั้งสุดท้ายเพื่อหวังไม่ให้หัวหน้าเผ่าโบราณกระทำเช่นนั้น

มู่เฉียนซียืนมองพวกเขาอยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบสงบ ภายในชั่วพริบตาเดียวก็ลืมบุญคุณคนเสียแล้ว หัวหน้าเผ่าโบราณผู้นี้กระทำเกินไปแล้วจริง ๆ

“ทุกท่าน ข้าใช้ไม้อ่อนไม่ชอบ ชอบให้ใช้ไม้แข็งอย่างนั้นเหรอ การที่ได้ฝึกบำเพ็ญอยู่ในเผ่าโบราณแถมยังได้รับผลึกวิญญาณทมิฬเพิ่มอีกก้อน มันนับว่าเป็นความโชคดีของทุกท่านแล้ว อย่าได้ปฏิเสธเลยน่า”

ปรมาจารย์เหล่านี้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นแล้ว แต่พวกเขาก็ไร้หนทางอยู่ดี!

ที่แห่งนี้เป็นอาณาเขตของพวกเขา หากต่อสู้ขึ้นมาก็ต้องเสียเปรียบอยู่ดี

ในตอนแรกพวกเขาไม่สามารถอดทนต่อของล้ำค่าอันยั่วยวนใจได้จึงพากันมายังเผ่าโบราณเพื่อรักษาอาการป่วยของหัวหน้าเผ่า นึกไม่ถึงเลยว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นนี้

ท่าทางของมู่เฉียนซีในตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่มีท่าทีที่ไม่พอใจเลย หัวหน้าเผ่าโบราณจึงยิ้มพลางกล่าวว่า “ปรมาจารย์มู่ หวังว่าท่านจะยินยอมอยู่ฝึกบำเพ็ญที่เผ่าโบราณของข้านะ เผ่าโบราณของข้าจะเลี้ยงดูฝึกฝนคนวัยหนุ่มเช่นท่านเป็นอย่างดี”

“หญิงสาวในเผ่าโบราณของข้าล้วนแต่มีรูปร่างหน้าตางดงามทั้งสิ้น ภรรยาของท่านไม่อาจเทียบได้เลยล่ะ ขอเพียงแค่ท่านอยู่ที่นี่ ข้าจะส่งสาวงามให้เป็นสนมของท่าน เป็นเช่นไร?”

เอาสตรีมาล่อ!

แม้ว่าเผ่าโบราณจะซ่อนตัวห่างจากโลกภายนอกมานาน แต่หัวหน้าเผ่าผู้นี้กลับมีอำนาจและฉลาดหลักแหลมมาก

มู่เฉียนซีมองอินรั่วเฉินและกล่าวว่า “เฉินเฉินที่รัก มีคนพูดว่าสตรีเผ่าโบราณนั้นงดงามกว่าเจ้าจนเจ้าเทียบไม่ได้ เจ้าคิดดูสิว่าจะทำเช่นไร?”

มุมปากอินรั่วเฉินกระตุก นี่มันคำเรียกบ้าบออะไรกัน! จู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่าการที่นางเรียกเขาว่าพระใจดำนั้นยังดีกว่าเรียกเช่นนี้เสียอีก

.