ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1418 ต้องการทำลายล้างเผ่า
อินรั่วเฉินกล่าว “เราไปกันเถอะ!”
หัวหน้าเผ่าโบราณกล่าว “คิดจะไป ไม่มีทางซะหรอก”
คนที่อยู่ข้างกายหัวหน้าเผ่าโบราณคนหนึ่งชักกระบี่ยาวออกมาจากฝัก และชี้ปลายกระบี่ไปที่อินรั่วเฉิน
เขากล่าว “ช่างเป็นสตรีที่ไม่เชื่อฟังเอาซะเลย ฆ่าทิ้งก็สิ้นเรื่อง หากปรมาจารย์มู่ฆ่าไม่ลง ข้าจะช่วยเอง”
มู่เฉียนซียื่นมือดึงอินรั่วเฉินมา และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คนของข้า ไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นลงมือ”
เจ้าหนุ่มผู้นี้ต้องไม่ยอมเป็นแน่ สิ่งนี้ทำให้หัวหน้าเผ่าไม่พอใจมาก
“ปรมาจารย์มู่ก็ไม่ไว้หน้าข้าเหมือนกันหรอกเหรอ ไม่อยากอยู่ที่นี่ด้วยอย่างนั้นเหรอ?”
เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มคนเดียว ที่สามารถช่วยชีวิตเขาเอาไว้ได้นั้นก็เป็นเพราะว่ามีอาจารย์ที่ฝีมือยอดเยี่ยมก็เท่านั้น เก็บเอาไว้ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากนัก
มู่เฉียนซีกับอินรั่วเฉินมองหน้ากับแวบหน้า!
จะยอมเล่นเกมตามน้ำเจ้าเฒ่านี่ไปก่อนหรือจะลงมือฆ่าเลยดี?
และในขณะที่มู่เฉียนซีกับอินรั่วเฉินกำลังครุ่นคิดพิจารณาอยู่นั้น น้ำเสียงอันเคร่งขรึมเสียงหนึ่งได้ดังขึ้น
“หัวหน้าเผ่าโบราณ ข้าอยากขอของบางอย่างกับท่าน”
คนที่กล่าวออกมานี้ก็คือนักปรุงยาที่ไม่ทันได้ให้หัวหน้าเผ่าโบราณกินยาลูกกลอนของตนผู้นั้น
หัวหน้าเผ่าโบราณตกใจผงะไปครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวถามออกมาว่า “ของสิ่งใด?”
“ข้าต้องการให้หัวหน้าเผ่าโบราณมอบผลึกวิญญาณราชาทมิฬเจ็ดชิ้นให้กับข้า”
“นี่เจ้าพูดเหลวไหลอันใด ผลึกวิญญาณราชาทมิฬอันใดกัน ข้าไม่รู้เรื่อง” สีหน้าของหัวหน้าเผ่าพลันเปลี่ยนไปมาก
“ผลึกวิญญาณราชาทมิฬก็คือผลึกศิลาสีดำที่ท่านได้มาจากส่วนลึกของเหมืองผลึกอย่างไรล่ะ”
ทันทีที่คำพูดของนักปรุงยาท่านนี้จบลง หัวหน้าเผ่าโบราณก็รวบรวมพลังวิญญาณทั้งหมดและโจมตีไปที่เขาทันที
เสียง ตูม! ดังสนั่นขึ้น พลันนั้นบนพื้นห้องโถงก็ปรากฏหลุมลึกขนาดใหญ่ แต่นักปรุงยาผู้นั้นกลับหลบหลีกได้
“หัวหน้าเผ่าโบราณ ข้าใช้ไม้อ่อนท่านไม่ชอบ ชอบให้ใช้ไม้แข็งอย่างนั้นเหรอ” นักปรุงยาชุดคลุมยาวสีดำผู้นั้นกระโจนลอยตัวขึ้นกลางอากาศ จ้องมองไปที่หัวหน้าเผ่าโบราณพลางกล่าว
“นี่เจ้ารู้ได้ยังไง?” นี่เป็นความลับของเผ่าโบราณของพวกเขา
ผลึกวิญญาณราชาทมิฬมีค่ามากกว่าผลึกวิญญาณทมิฬเหล่านั้นหลายเท่า และนี่เป็นของล้ำค่าที่สำคัญที่สุดของเผ่าโบราณของพวกเขาแล้ว
“ทหาร! จับตัวเจ้าหมอนี่เดี๋ยวนี้!”
ในขณะที่หัวหน้าเผ่าโบราณออกคำสั่งนั้น จู่ ๆ ทุก ๆ พื้นที่ของเผ่าโบราณก็เกิดเสียงร้องครวญครวญครางขึ้น
อ๊า!
“ท่านหัวหน้าเผ่า ช่วยด้วย!”
“……”
ในเผ่าโบราณของพวกเขาปรากฏเหล่าบรรดาคนชุดดำลึกลับขึ้น
มีแม้กระทั่งคนในเผ่าของพวกเขาบางส่วนก็ลงมือฆ่ากันเองด้วย!
เป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร?
คนที่ปรากฏตัวอย่างลึกลับเหล่านี้นั้นคือความหายนะของเผ่าโบราณแน่นอน
ในตอนนี้นักปรุงยาชุดคลุมยาวสีดำผู้นั้นก็กล่าวขึ้นว่า “ฆ่าทุกคนในนี้ให้หมด อย่าให้เหลือรอดไปแม้แต่คนเดียว!”
หัวหน้าเผ่าโบราณกล่าวขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยวว่า “นี่เจ้าจะทำลายล้างเผ่าโบราณของข้าอย่างนั้นเหรอ ไม่ได้เด็ดขาด!”
“ฆ่า! ฆ่าคนพวกนี้ซะ!”
ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!
ครั้นแล้วเผ่าโบราณกับกลุ่มคนลึกลับเหล่านี้ก็ได้ต่อสู้กันอย่างโกลาหล
ส่วนพวกเขาที่เป็นคนนอกยังโชคดีที่ยังยืนอยู่ตรงนี้ได้อย่างปลอดภัย
นักปรุงยาผู้หนึ่งกล่าวเย้ยหยันขึ้นว่า “กรรมตามสนอง! เวรกรรมแท้ ๆ หัวหน้าเผ่าโบราณขู่บังคับให้พวกเราอยู่ที่นี่ เป็นยังไงล่ะตอนนี้ศัตรูแห่กันมาฆ่าทำลายล้างแล้ว นี่มันกรรมตามสนองชัด ๆ!”
“แต่ดูเหมือนว่าคนพวกนี้จะน่ากลัวกว่าเผ่าโบราณนะ”
มู่เฉียนซีกับอินรั่วเฉินถอยไปข้าง ๆ ก่อนนางจะกล่าวกับอินรั่วเฉินว่า “อินรั่วเฉิน เจ้าคิดจะทำเช่นไร เจ้าคงไม่คิดจะเป็นพ่อพระช่วยคนของเผ่าโบราณกระมัง!”
เผ่าวิญญาณร้ายลงมือแล้ว จำนวนคนที่เคลื่อนไหวก็มีมากกว่าที่จินตนาการเอาไว้เสียอีก เห็นได้ชัดว่าผลึกวิญญาณราชาทมิฬนั้นมีความสำคัญต่อพวกเขามาก
อินรั่วเฉินมองมู่เฉียนซีและกล่าวว่า “แม่นางมู่เคยสอนข้าเอาไว้ว่า ให้สองฝ่ายสู้กันให้พังยับเยินกันไปก่อน เมื่อถึงตอนนั้นถึงจะเป็นโอกาสดีที่เราจะลงมือ”
มู่เฉียนซีส่ายหน้าพลางกล่าวว่า “แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน! ไม่มีทางพังย่อยยับไปทั้งสองฝ่ายแน่นอน เพราะเผ่าโบราณไม่มีทางต้านได้นานขนาดนั้นแน่”
ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างดุเดือด ส่วนพวกเขาที่ได้ชื่อว่าเป็นคนนอกกลับยืนนิ่งเฉย
เห็นได้ชัดว่าคนของเผ่าโบราณต้านไม่ไหวแล้ว
คนเหล่านี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว พลังก็แปลกประหลาดยิ่งนัก
เผ่าโบราณในตอนนี้น่าสังเวชมาก นับตั้งแต่ที่พวกเขาซ่อนตัวออกจากโลกภายนอกมา ก็ไม่เคยประสบพบเจอเรื่องเช่นนี้มาก่อนเลย
หัวหน้าเผ่าโบราณกระอักเลือดคำโตออกมา ก่อนจะกล่าวว่า “พวกเจ้า พวกเจ้าเป็นใครกันแน่?”
ปัง! ร่างของหัวหน้าเผ่าโบราณกระเด็นลอยออกไป
“พวกบัดซบ! พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์รู้ว่าพวกข้าเป็นใคร!”
หัวหน้าเผ่าโบราณรู้ดีว่าเผ่าโบราณของพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนเหล่านี้
“ถอย! รีบล่าถอยเร็วเข้า! เร็ว!”
แม้จะต้องหนีหางจุกตูด แต่พวกเขาก็ต้องเอาชีวิตรอดไปให้ได้ จะต้องรักษารากฐานของเผ่าโบราณเอาไว้ให้จงได้
คนเผ่าโบราณมีจิตใจทะเยอทะยานอันแรงกล้า หลังจากที่ได้ผลึกวิญญาณทมิฬมาก็เพิ่มความแข็งแกร่งให้ตัวเอง ต้องการจะจัดการกับแคว้นเทพฟ้านอิน
ความทะเยอทะยานของพวกเขายังไม่ทันเป็นจริง เนื่องจากพวกเขาได้รับของล้ำค่าที่แสนวิเศษนี้มา คนใจดำอำมหิตเหล่านี้จึงได้แห่กันมาเช่นนี้
“ไปสิ! รีบหนีไป! เร็วเข้า! เร็ว!” หัวหน้าเผ่าโบราณตะโกนเสียงดังลั่น
พวกเขาวิ่งหนีไปด้านนอกด้วยความตื่นตระหนก ขอเพียงแค่มีชีวิตอยู่ จะต้องมีความหวังแน่นอน
ทว่า…
เมื่อพวกเขาวิ่งหนีไปถึงที่แห่งหนึ่ง กลับไร้ซึ่งหนทางให้หนีแล้ว
ทั่วทั้งมิติถูกปิดผนึกเอาไว้หมดแล้ว นี่มันวิธีอันใดกัน
นักปรุงยาชุดคลุมยาวสีดำผู้นั้นกล่าวว่า “ในเมื่อพวกข้าคิดจะลงมือแล้ว ก็ไม่มีทางให้มดปลวกอย่างพวกเจ้าหนีรอดไปได้หรอก พวกเจ้าทุกคน ต้องตาย!”
สีหน้าของคนเผ่าโบราณซีดเผือดลง หัวหน้าเผ่าโบราณมองไปที่มู่เฉียนซีและกล่าวว่า “ปรมาจารย์ทุกท่าน เหตุใดถึงได้ยืนมองอยู่เฉย ๆ ล่ะ รีบมาช่วยสิ!”
“เหอะ ๆ ๆ! ช่วยอย่างนั้นเหรอ เมื่อครู่เจ้ายังขู่บังคับพวกข้าอยู่เลย ตอนนี้เผ่าโบราณของพวกเจ้าเกิดเรื่องขึ้นแล้วยังจะมาให้พวกข้าช่วยอีกอย่างนั้นเหรอ?” นักปรุงยาเหล่านี้กล่าวเย้ยหยันขึ้น
“เจ้าไม่ได้ยินที่เจ้าประหลาดเหล่านั้นพูดรึไงว่าพวกมันจะฆ่าให้หมดไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียว พวกมันจะฆ่าพวกเจ้าด้วย”
“อย่างไรเสียก็ต้องตายกันทั้งหมดนี่ พวกข้าไม่มีทางช่วยเผ่าโบราณของเจ้าหรอก”
คนลึกลับกลุ่มนี้แข็งแกร่งมากเกินไปแล้ว ต่อให้มีกำลังในการต่อสู้มากมายเพียงใดก็ไม่มีทางสู้ได้
อีกอย่างพวกเขาก็เป็นนักปรุงยา กำลังการต่อสู้ก็ไม่ได้แข็งแกร่งนัก!
อ๊า! เสียงร้องโหยหวนดังลั่นขึ้นเป็นระลอก ๆ
เผ่าโบราณในตอนนี้นองไปด้วยเลือด คนเหล่านี้ลงมือได้อย่างโหดเหี้ยมอำมหิตมาก
อินรั่วเฉินเห็นเช่นนี้เข้าก็ตกใจตัวสั่นเล็กน้อย ก้มหน้าก้มตาท่องบทสวด “อมิตตาพุทธ อมิตตาพุทธ อมิตตาพุทธ…”
เขารู้ว่าการที่ไม่ลงมือตอนนี้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แต่ด้วยนิสัยส่วนตัวของเขา ไม่สามารถทนเห็นการเข่นฆ่าที่โหดร้ายเช่นนี้ได้จริง ๆ
มู่เฉียนซีกล่าว “พระ นี่เจ้าทนดูต่อไปไม่ได้แล้วใช่หรือไม่?”
อินรั่วเฉินเป็นคนใจดำ เขาเคยหลอกนางมาครั้งหนึ่งแล้ว เขาเป็นคนใจดำ!
แต่ความสงสารและความใจแข็งไม่พอของเขาในตอนนี้ไม่ใช่การเสแสร้งเลย
“อย่างไรเสียอาตมาก็ยังเป็นพระนะ!”
มู่เฉียนซีกล่าว “เช่นนั้นก็ลงมือเถอะ! คนของเผ่าโบราณไม่น่าจะต้านได้แล้ว”
“ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา ข้าเป็นคนชวนแม่นางมู่มาที่นี่ด้วยกันกับข้า ข้าจะให้แม่นางมู่เข้าไปเสี่ยงอันตรายเพียงเพราะความสงสารของข้าไม่ได้เด็ดขาด”
พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าทุกชีวิตล้วนแต่มีค่าเท่ากัน แต่ตอนนี้ในใจของเขากลับเกิดความไม่เท่ากันขึ้นแล้ว
เขารู้ดีว่าทำเช่นนี้มันไม่ถูกต้อง แต่เขาก็ยังคงเลือกที่จะทำเช่นนี้
คนของเผ่าโบราณบาดเจ็บล้มตายกันไปมาก หัวหน้าเผ่าโบราณกล่าว “พอแล้ว! หยุดเดี๋ยวนี้! พวกเจ้าต้องการผลึกวิญญาณราชาทมิฬไม่ใช่เหรอ ข้าจะมอบมันให้พวกเจ้า ข้ายอมมอบมันให้พวกเจ้าแล้ว”
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
คนชุดดำออกคำสั่งทันใด “หยุด!” ไม่นานนักการต่อสู้อย่างดุเดือดเลือดพล่านก็ได้สงบลง คนของเผ่าโบราณถอนหายใจออกด้วยความโล่งอกไปเปลาะหนึ่ง ก่อนจะไปรวมตัวอยู่ข้างกายหัวหน้าเผ่าของพวกเขาเพื่อปกป้อง!
.