ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1426 นางคือมู่เฉียนซี
เล่อฝานไม่สนใจลูกประคำพัง ๆ นั่นแล้ว เขาชักมีดยาวเล่มหนึ่งออกมา
ทันทีที่มีดยาวนั้นลงมือ สีหน้าท่าทางของเขาก็พลันเต็มไปด้วยจิตสังหารอย่างเห็นได้ชัด
เขาขว้างมีดยาวเล่มนั้นไปที่มู่เฉียนซี แต่ร่างในชุดขาวหลบหลีกได้อย่างรวดเร็ว
“ช่างรวดเร็วยิ่งนัก!”
“เห็น ๆ กันอยู่ว่ามีพลังแค่ขั้นจักรพรรดิ แต่กลับรวดเร็วได้ถึงเพียงนี้”
“อัจฉริยะจักรพรรดิแห่งภูตระดับเก้า ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย!”
หลังจากที่การโจมตีของเล่อฝานไม่ได้ผล ดวงตาของเขาก็พลันเย็นชาขึ้น
มู่เฉียนซีกล่าวเย้ยหยันว่า ความเร็วช้าถึงเพียงนี้ ยังคิดจะท้าประลองกับโอรสศักดิ์สิทธิ์ ข้าว่าเจ้าไปฝึกฝนมาใหม่อีกสักครึ่งปีเถอะ!”
“อ้อ! แต่ข้าว่านะ…ต่อให้เจ้าไปฝึกฝนมาอีกร้อยปี เจ้าก็คงเป็นได้แก่เจ้าเฒ่าคนหนึ่ง ไม่เหมาะสมที่จะเป็นโอรสศักดิ์สิทธิ์หรอก”
“นี่เจ้า เจ้าสมควรตายยิ่งนัก!” เล่อฝานกล่าวด้วยสีหน้าโหดร้าย
“คำก็สมควรตาย สองคำก็สมควรตาย แม้แต่คำพูดของเจ้ายังเป็นเช่นนี้ ยังคิดจะเป็นโอรสศักดิ์สิทธิ์อีก!”
ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง! เล่อฝานโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นแล้วจริง ๆ
แล้วอย่างไร เมื่อต้องเผชิญกับมู่เฉียนซี เขาก็ไม่ได้เปรียบสักเท่าไหร่หรอก
“มังกรน้ำแข็งท้าสวรรค์!”
พลังธาตุวารีโคจรขึ้นอย่างบ้าคลั่ง มังกรน้ำแข็งตัวหนึ่งพุ่งออกไปเผชิญหน้ากับเล่อฝาน
“มังกรเพลิงสังหาร!”
หัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอินเห็นกระบวนท่านี้แล้วก็ตกตะลึงพรึงเพริดจนดวงตาเบิกกว้างขึ้น ทักษะวิญญาณของคุณชายมู่ผู้นี้ช่างให้ความรู้สึกคุ้นเคยยิ่งนัก เขารู้สึกคุ้นเคยมาก
นั่นมันมู่เฉียนซีนี่!
คนคนหนึ่งถึงแม้ว่าจะสามารถแปลงกายปลอมตัวได้ แต่ทักษะวิญญาณนั้นไม่สามารถเปลี่ยนแปลงกันได้
หัวหน้าแคว้นกล่าวกับอินรั่วเฉินว่า “รั่วเฉิน นี่นางคือ…นางคือมู่เฉียนซีเหรอ!”
อินรั่วเฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “หากไม่ใช่แม่นางมู่ ในตอนนั้นผู้ใดจะมีความสามารถช่วยข้าได้ล่ะ”
หัวหน้าแคว้นถอนหายใจออกมาคราหนึ่ง “เฮ้อ!”
ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!
คนอื่น ๆ เองก็ดูเหมือนว่าจะรู้สึกคุ้นเคยกับทักษะวิญญาณอันแข็งแกร่งนี้ของมู่เฉียนซีแล้ว และชั่วพริบตาหนึ่งก็มีคนจำนางได้
“นางคือผู้นำตระกูลมู่!”
“หัวหน้าหอมู่!”
“ประมุขน้อยมู่!”
“ท่านหมอปีศาจ!”
พลังอำนาจทักษะวิญญาณของมู่เฉียนซียังคงเป็นที่ร่ำลือกันทั่วดินแดน และคนที่เคยสืบหาข่าวของมู่เฉียนซีมาก่อนหรือแม้แต่คนที่เคยเห็นทักษะวิญญาณของมู่เฉียนซีก็ล้วนแต่จำนางได้
คนของตำหนักเป่ยหานส่งคนออกไปพลิกแผ่นดินตามหานางทั่วทั้งแดนเหนือ แดนตะวันออก และแดนใต้แล้ว แต่ก็หามู่เฉียนซีไม่เจอเลย นึกไม่ถึงเลยว่านางจะมาอยู่ที่แดนตะวันตกของพวกเขา
“มิน่าล่ะว่าเหตุใดถึงได้แข็งแกร่งถึงเพียงนั้น ที่แท้คุณชายผู้นี้ก็คือประมุขน้อยมู่นี่เอง”
“ดูท่าศิษย์ของท่านปรมาจารย์แห่งแคว้นต้องพ่ายแพ้เป็นแน่แท้”
“นั่นน่ะสิ!”
คนอื่นที่รู้แล้วว่าตัวตนของคุณชายผู้นี้เป็นใครจึงคิดว่าเล่อฝานจะเป็นฝ่ายเอ่ยปากยอมแพ้ สิ่งนี้ทำให้เล่อฝานโกรธเกรี้ยวเป็นฟืนเป็นไฟยิ่งกว่าเดิม
ปรมาจารย์แห่งแคว้นกล่าวด้วยความอารมณ์ที่ประทุเดือดว่า “อินรั่วเฉิน ตอนนี้ตำหนักเป่ยหานเคลื่อนกองกำลังทั้งหมดเพื่อออกตามล่าตัวมู่เฉียนซีอยู่ นึกไม่ถึงเลยว่านางจะมาอยู่กับเจ้า นี่เจ้าไม่กลัวว่าจะเอาความวุ่นวายมาสู่แคว้นเทพฟ้านอินของพวกเราบ้างเหรอ?”
อินรั่วเฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “แคว้นเทพฟ้านอินของพวกเราจำเป็นต้องเกรงกลัวตำหนักเป่ยหานด้วยเหรอ?”
“นั่นน่ะสิ! แคว้นเทพฟ้านอินอันยิ่งใหญ่ของพวกเรา ไม่จำเป็นต้องแสดงความอ่อนแอต่อตำหนักเเป่ยหาน!”
“หัวหน้าหอมู่เป็นถึงสหายของโอรสศักดิ์สิทธิ์ การที่โอรสศักดิ์สิทธิ์ช่วยหัวหน้าหอมู่เอาไว้ก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว”
“อันที่จริงประมุขน้อยมู่ก็ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย หัวหน้าตำหนักเป่ยหานต่างหากที่ใช้คนอื่นเพื่อให้ตัวเองสำเร็จผลแล้วกลับลืมบุญคุณคน”
ทุกคนล้วนแต่ตั้งตนยืนอยู่ฝ่ายมู่เฉียนซี ทำให้แคว้นเทพฟ้านอินมีความมั่นใจที่จะไม่เกรงกลัวต่อตำหนักเป่ยหาน
ปรมาจารย์แห่งแคว้นโกรธเกรี้ยวจนสีหน้าดำคล้ำเขียวขึ้นแล้ว และตอนนี้เล่อฝานก็กำลังถูกมู่เฉียนซีโจมตีอย่างต่อเนื่องจนรับมือไม่ทันแล้ว
ก่อนหน้านี้ที่ยังไม่ได้เจอกับมู่เฉียนซี เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าผู้ที่มีพลังขั้นจักรพรรดิแห่งภูตผู้หนึ่งจะเก่งกาจได้ถึงขั้นนี้
เล่อฝานกล่าวดูถูกเหยียดหยามว่า “อินรั่วเฉิน ข้านึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าในฐานะที่เป็นโอรสศักดิ์สิทธิ์ฟ้านอินจะให้สตรีปกป้องเช่นนี้!”
“เจ้าเสียความบริสุทธิ์…”
“ทักษะโยวหลัว!”
เขาไม่ทันกล่าวจบ มู่เฉียนซีก็โจมตีเขาด้วยทักษะวิญญาณอย่างรุนแรง
“เจ้านี่นะ ช่างปากสุนัขเสียจริง! เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถทำให้เจ้าเป็นใบ้ไปตลอดชีวิตได้”
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ! เข็มยาของมู่เฉียนซีพุ่งออกไป เล่อฝานรีบหลบหลีก
“บัดซบ! นี่เจ้าใช้อาวุธลับเหรอ!”
ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!
สภาพของเล่อฝานจนตรอกเป็นอย่างยิ่ง เห็น ๆ กันอยู่ว่าระดับพลังวิญญาณของเขาเหนือกว่ามู่เฉียนซีมาก
คนอื่นต่างก็อุทานขึ้นว่า “สมกับที่เป็นหัวหน้าหอมู่จริง ๆ ช่างเก่งกาจเกินไปแล้ว”
“พรสวรรค์อันน่าทึ่งเช่นนี้ นึกไม่ถึงเลยว่าจะถูกหัวหน้าตำหนักเป่ยหานไล่ล่า”
“……”
พรวด! เล่อฝานกระอักเลือดคำโตออกมาอย่างน่าสังเวช
เขาจ้องมองไปที่มู่เฉียนซีด้วยสีหน้าท่าทางโหดร้าย และกล่าวว่า “เจ้าอย่าได้ดีใจเร็วเกินไป พลังของข้าไม่ได้มีเพียงแค่นี้”
ทันทีที่เขากล่าวจบ ร่างของเล่อฝานก็ระเบิดพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมา
พลังนี้ทั้งเย็นยะเยือกและชั่วร้ายเป็นอย่างยิ่ง มู่เฉียนซีรู้สึกคุ้นเคยยิ่งนัก
สีหน้าของหัวหน้าแคว้นพลันเปลี่ยนไปมาก อยากจะเข้าไปขวางการประลองในตอนนี้
แต่ปรมาจารย์แห่งแคว้นกลับขวางเขาเอาไว้เสียก่อน “หัวหน้าแคว้น จะตื่นเต้นอันใดกัน นี่เล่อฝานอุตส่าห์ฝึกฝนวิชาวิเศษเชียวนะ แต่เขาเป็นคนมีคุณธรรม เขาไม่มีทางฆ่านางหรอก”
สีหน้าของหัวหน้าแคว้นซีดเผือดลง แอบคิดในใจว่าแม้แต่ปรมาจารย์แห่งแคว้นก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเผ่าวิญญาณร้ายด้วยเหรอนี่
เล่อฝานไม่ลังเลที่จะเปิดเผยตัวตนของตัวเองออกมา เขาปล่อยพลังทั้งหมดออกมาแล้ว
พลังอันชั่วร้ายนี้ทำให้คนที่นับถือและศรัทธาในพุทธศาสนาไม่ชอบเป็นอย่างยิ่ง “ฝึกฝนพลังอันชั่วร้ายเช่นนี้ ยังมีหน้าคิดจะให้โอรสศักดิ์สิทธิ์ออกจากตำแหน่งอีก”
“ตอนที่เจ้านี่พูดคำนั้นออกมา เขาคงจะไม่ได้คิดว่าตัวเองต่างหากล่ะที่ไม่เหมาะสมกับตำแหน่ง!”
“ไสหัวลงมาเดี๋ยวนี้! ไสหัวลงมา!”
เมื่อเล่อฝานได้ยินทุกคนตะโกนไล่เขาเช่นนี้ สีหน้าของเขาก็ย่ำแย่ลงมาก
สีหน้าของเล่อฝานเปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำเขียว ขอเพียงเขาเอาชนะได้ ขอแค่เขาเอาชนะได้ พวกมดปลวกเหล่านี้ก็ไม่มีสิทธิ์พูดแล้วว่าผู้ใดเหมาะสมที่จะเป็นโอรสศักดิ์สิทธิ์
ฟึ่บ! เข็มยาของมู่เฉียนซีพุ่งออกไปอีกครั้ง
“มังกรวารีทำลาย!” ขวดยาพุ่งออกไปหลายขวด
ตูม ตูม ตูม!
และแน่นอนว่าขวดยาเหล่านี้ไม่ทันได้เข้าใกล้ตัวเขาก็ถูกเขาทำลายจนแตกละเอียด
“อุบายของเจ้าคงใช้หมดแล้วกระมัง ไม่มีวิธีรับมือกับข้าแล้วใช่หรือไม่ ถึงได้ใช้อุบายกระจอก ๆ เช่นนี้” เล่อฝานมองมู่เฉียนซีอย่างเย้ยหยัน
จากนั้นเขาก็เริ่มโจมตีมู่เฉียนซีอย่างบ้าคลั่ง ขณะเดียวกันมู่เฉียนซีก็เริ่มหลบหลีกอย่างรวดเร็ว
ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง! การโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวแต่ละการโจมตีนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกหวาดเสียวเป็นอย่างยิ่ง
หลบได้แล้ว!
“มาถึงขั้นนี้แล้ว เจ้าทำได้แค่หลบอย่างนั้นเหรอ?”
มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าว “เปล่าสักหน่อย! ข้ายังทำอย่างอื่นได้อีกนะ!”
กล่าวจบ มู่เฉียนซีก็โยนขวดยาออกไปจำนวนมาก
ทุกคนเห็นเช่นนี้แล้วต่างก็รู้สึกสงสัยว่ามู่เฉียนซีกำลังทำสิ่งใดอยู่กันแน่
“หัวหน้าหอมู่โยนยาพิษออกไปเหรอ แต่ยาพิษ หากไม่เข้าใกล้ตัวเล่อฝานแล้วมันจะได้ผลได้อย่างไรกันล่ะ เหตุใดนางถึงไม่หยุดโยนอีก พระเจ้าช่วย!”
“หัวหน้าหอมู่ต้องมีเจตนาอื่นแฝงอยู่เป็นแน่ พวกเจ้าอย่าลืมนะว่านางเป็นถึงหมอปีศาจเชียวนะ! คนอย่างหมอปีศาจไม่มีทางแพ้แน่นอน”
“งั้นพวกเราก็รอดูกันต่อไปเถอะ!”
เล่อฝานโกรธจนกัดฟันกรอด เห็น ๆ กันอยู่ว่าเจ้านี่กำลังจะพ่ายแพ้ภายใต้เงื้อมมือของเขา แต่เหตุใดถึงมีคนเชื่อมั่นในตัวนางมากถึงเพียงนี้
บัดซบ!
มีดหลายเล่มพุ่งโจมตีไปที่มู่เฉียนซี “ไปตายซะเถอะ!”
ปัง ปัง ปัง!
พลังอันรุนแรงฉีกกระชากออกมา แท่นบูชาแทบจะพังทลายลง
พรวด!
แม้ว่ามู่เฉียนซีจะได้รับบาดเจ็บ แต่ก็บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่เล่อฝานกลับเป็นฝ่ายกระอักเลือดคำโตออกมา
พรวด!
เขาทรุดตัวลงบนพื้น ไม่แม้แต่จะลุกขึ้นได้
ตอนนี้เขาจ้องมองไปที่มู่เฉียนซีและกล่าวว่า “นี่เจ้า เจ้าทำอะไรข้า?”
“พิษ! เจ้าวางยาพิษข้า แต่ร่างข้าก็ไม่ได้โดนพิษของเจ้านี่! เป็นไปได้อย่างไรกัน?”