ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1436 อินรั่วเฉินมาแล้ว
เขาตะโกนขึ้นว่า “องค์รัชทายาท ช่วยด้วย!”
เป่ยกงจั๋วหันไปมองจึงเห็นว่าจั๋วจิ่วถูกเปลวไฟอันแดงฉานนั้นกำลังกลืนกินเข้าไป สุดท้ายก็ไม่เหลือแม้แต่ซาก
และสิ่งที่ไม่อยากจะเชื่อไปมากกว่านั้นก็คือ คนที่ลงมือก็คือมู่เฉียนซี
มู่เฉียนซีที่มีพลังวิญญาณเพียงแค่ขั้นจักรพรรดิแห่งภูตระดับเก้าเท่านั้น
และยังไม่จบเพียงเท่านี้!
“องค์รัชทายาท ช่วยด้วย!”
ภายใต้การกดดันที่ใกล้เข้ามาทีละย่างก้าวของชิงอิ่ง จั๋วปาก็ต้านเอาไว้ไม่ไหวแล้วเช่นกัน
ฉึก!
“สวะไร้ประโยชน์!”
สีหน้าของเป่ยกงจั๋วย่ำแย่ลงเรื่อย ๆ
จื่อโยวยิ้มพลางกล่าวว่า “คนของเจ้ามันเป็นสวะไร้ประโยชน์ แต่ความจริงแล้ว คนที่เป็นสวะไร้ประโยชน์ยิ่งกว่า ก็คือเจ้า”
จื่อโยวลงมืออย่างโหดร้าย เป่ยกงจั๋วตกตะลึงพรึงเพริดขึ้น “ท่านจื่อโยว ท่านเป็นคนบีบบังคับข้าเองนะ ไม่ว่ายังไง ข้าก็จะเอาของมาจากมู่เฉียนซีให้ได้”
“ข้าก็อยากจะรู้นัก ว่าเจ้าจะมีความสามารถสักเพียงใด!”
ความหนาวเหน็บอันน่าสะพรึงกลัวทำให้บริเวณรอบ ๆ ก่อตัวเป็นน้ำแข็ง
“น้ำแข็งหนาวเหน็บ สวรรค์มิอาจต้าน!”
ดวงตาของจื่อโยวหรี่ลงเล็กน้อยและแฝงไปด้วยอันตราย “หึ ๆ ๆ! ต้องลงทุนถึงเพียงนี้เลยอย่างนั้นเหรอ”
พลังอันแข็งแกร่งโจมตีมาอย่างมืดฟ้ามัวดิน ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างพากันหายใจอย่างกระหืดกระหอบ
ชิงอิ่งยืนตรงหน้ามู่เฉียนซีพลางกล่าวถามว่า “เฉียน ไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่!”
พรวด พรวด พรวด!
คนอื่นทนไม่ไหวแล้ว ต่างพากันกระอักเลือดออกมา
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยความแปลกใจว่า “พลังนี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว! ไม่ใช่พลังที่ดินแดนสี่ทิศจะรับไหว เป่ยกงจั๋วบ้าไปแล้วหรือไง ไม่กลัวสายฟ้าลงทัณฑ์บ้างเลยรึ!”
จากนั้นนางก็พบเรื่องที่น่าตกใจเรื่องหนึ่ง นั่นก็คือสายฟ้าที่ลงทัณฑ์ไม่ทำงาน
นี่มันลำเอียงชัด ๆ หากจิ่วเยี่ยใช้พลังอย่างกำเริบเสิบสานเช่นนี้ สายฟ้าปกป้องดินแดนคงจะลงทัณฑ์ไปนานแล้ว
ตูม! จื่อโยวกับเป่ยกงจั๋วต่อสู้ประมือกันอย่างบ้าคลั่ง
“สู้ข้าไม่ได้ ถึงกับต้องเอาวิชาลับเช่นนี้ออกมาใช้เลยเหรอ เจ้าไม่กลัวพลังสะท้อนกลับบ้างหรืออย่างไร?”
เป่ยกงจั๋วยิ้มพลางกล่าว “ขอเพียงแค่ข้าได้หม้อเทพนิรันดร์มา พลังสะท้อนกลับเพียงเล็กน้อยแค่นี้ ไม่นานข้าก็รักษาหายได้ ข้าไม่สนใจหรอก”
เป่ยกงจั๋วถูกจื่อโยวกดดันจนบ้าไปแล้ว นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะตัดสินใจทำถึงขั้นนี้ได้
เขาสามารถปล่อยพลังออกมาอย่างกำเริบสืบสานได้ แต่จื่อโยวทำไม่ได้ และการต่อสู้ต่อจากนี้ จื่อโยวต้องเสียเปรียบแน่นอน
สายฟ้าลงทัณฑ์ปกป้องดินแดนก็ยังคงเพิกเฉยอยู่เฉกเช่นเดิม!
ตอนนี้ฝ่ายของพวกเขาส่วนใหญ่ได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว เนื่องจากพลังการกดขี่ข่มเหงจากเป่ยกงจั๋ว
เหลิ่งหนิงจือกล่าว “นายท่าน เราต้องรีบถอย ราชวงศ์ของเป่ยกงจั๋วมีวิชาลับ พลังของพวกเขาไม่ถูกจำกัด ตอนนี้ทั่วทั้งดินแดนสี่ทิศ ไม่มีผู้ใดเหมาะที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาเลย”
จื่อโยวเองก็ตะโกนขึ้นว่า “คนงาม ข้าจะขวางเขาเอาไว้เอง! พวกเจ้ารีบล่าถอยไปเร็วเข้า มิเช่นนั้นมันจะไม่ทันการณ์!”
เป่ยกงจั๋วกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ล่าถอยอย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะ!”
“ขวางพวกมันเอาไว้!”
ตอนนี้กำลังในการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายห่างชั้นกันมาก คิดจะถอยหนีก็หนีไม่ได้แล้ว!
สีหน้าของมู่เฉียนซีเคร่งขรึมขึ้น
บัดซบ!
และในตอนนี้เอง ลำแสงสีทองอร่ามก็สว่างวาบขึ้น เสียงบทสวดดังขึ้น เหล่าบรรดายอดฝีมือแห่งแคว้นเทพฟ้านอินปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศ และจรดตัวลงบนพื้นดินในทันที
ตูม! พวกเขาปรากฏตัวขึ้นและขวางศัตรูของมู่เฉียนซีเอาไว้
ชายหนุ่มรูปงามผมสีดำขลับในชุดกาสาวพัสตร์ ดวงตาเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้มลทินผู้นั้นมองไปที่มู่เฉียนซี นัยน์ตาแฝงไปด้วยความรู้สึกผิดและขอโทษ เขากล่าว “ขอโทษ ที่ข้ามาช้า!”
มู่เฉียนซีกล่าว “เจ้าพระบ้า เจ้าไม่ใช่แค่มาช้าไปเท่านั้นนะ! แถมยังมารนหาที่ตายอีกด้วย รีบไสหัวไปซะเถอะ!”
ตอนนี้พลังของเป่ยกงจั๋วระเบิดออกมาอย่างบ้าคลั่งจนท้องฟ้าล้วนมืดมิด ไม่มีผู้ใดสามารถต้านทานได้แล้ว คนของแคว้นเทพฟ้านอินมาก็ใช่ว่าจะทำอะไรได้
ทว่า อินรั่วเฉินกลับยิ้มพลางกล่าวว่า “ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลไปหรอก ประเดี๋ยวทุกอย่างก็จะจบลงแล้ว!”
“ผู้ใดที่รู้ตัวว่าไม่ใช่คนของดินแดนสี่ทิศ รีบกลับไปเสียเถอะ!”
เสียงเสียงหนึ่งดังก้องมาจากฟากฟ้า
“พวกเจ้าเพิกเฉยต่อกฎของดินแดนเช่นนี้ แถมยังใช้พลังเช่นนี้มาทำศึกสู้รบ พวกเจ้าไม่เห็นข้าอยู่ในสายตาเลยอย่างนั้นเหรอ ?”
ไม่นานนัก คนที่ลงมาจากแดนซวนเทียนเหล่านั้นที่อยู่ในสนามรบก็อันตรธานหายไปทีละคน
ผู้ที่กล่าวนี้แค่เปล่งเสียงออกมาเท่านั้น ไม่ได้เผยรูปลักษณ์ให้เห็นแต่อย่างใด!
มู่เฉียนซีกล่าวขึ้นด้วยความประหลาดใจว่า “นี่มัน…นี่เจ้าไปเชิญใครมาช่วยกันแน่?”
“เขาคือท่านผู้พิทักษ์ปกป้องดินแดน!”
ถึงแม้ว่าดินแดนสี่ทิศจะเป็นดินแดนที่อ่อนแอ แต่อย่างไรก็ยังมีผู้พิทักษ์ปกป้องดินแดนอยู่
โดยปกติแล้วดูเหมือนว่าคนผู้นี้จะไม่มีอยู่จริง แต่หากเกิดศึกการสู้รบครั้งใหญ่และใช้พลังที่เป็นอันตรายเช่นนี้ขึ้น เขาก็ไม่อาจอยู่นิ่งเฉยได้แน่นอน
อย่างเช่นในครั้งก่อนที่เกิดศึกการสู้รบระหว่างตำหนักตงจี๋กับตำหนักเป่ยหาน เขาก็แนะนำให้แคว้นเทพฟ้านอินเข้าไปแทรกแซง และแก้ไขด้วยวิธีที่เป็นสันติที่สุด
ตอนนี้เป่ยกงจั๋วพายอดฝีมือมากมายมาโจมตีหอหมอปีศาจ หากเขาไม่ออกมาแก้ไขสถานการณ์ ก็นับว่าผู้พิทักษ์ปกป้องดินแดนอย่างเขาทำเกินไปแล้ว
คนที่เป่ยกงจั๋วพาลงมาจากแดนซวนเทียนเหล่านั้นถูกส่งตัวกลับไปแล้ว เหลือเพียงแค่คนของตำหนักเป่ยหาน ถึงแม้ว่าจะยังมียอดฝีมืออยู่อีกมาก แต่ฝ่ายของหอหมอปีศาจก็ยังมีกองกำลังของแคว้นเทพฟ้านอินคอยสนับสนุนอยู่ ตอนนี้หอหมอปีศาจได้เปรียบขึ้นมาแล้ว
พรวด! ร่างในชุดสีเขียวเข้มนั้นร่วงลงมาจากกลางอากาศ จื่อโยวได้รับบาดเจ็บสาหัส!
“จื่อโยว!” มู่เฉียนซีฉีดยารักษาอาการบาดเจ็บให้จื่อโยวหลายเข็ม แต่ตอนนี้เป่ยกงจั๋วกลับฉวยโอกาสพุ่งไปที่มู่เฉียนซี
แสงสีทองอร่ามส่องเจิดจรัสขึ้น อินรั่วเฉินเข้ามาขวางหน้ามู่เฉียนซีไว้
“องค์รัชทายาทเป่ยกง ที่นี่คือดินแดนสี่ทิศ ท่านควรกลับไปได้แล้ว!”
เป่ยกงจั๋วกล่าว “องค์รัชทายาทเป่ยกงอะไรของเจ้า ข้าคือเป่ยกงหาน หัวหน้าตำหนักเป่ยหาน ท่านผู้พิทักษ์ปกป้องดินแดน ท่านจะส่งข้าไปจากที่นี่อย่างนั้นเหรอ?”
มู่เฉียนซีอยากจะยัดยาพิษเข้าปากเจ้าหมอนี่ให้ตายไปจริง ๆ เลย มาถึงขั้นนี้แล้วยังปลอมตัวเป็นเสี่ยวไป๋อีก
ท่านผู้พิทักษ์ปกป้องดินแดนกล่าว “แต่พลังของเจ้าเกินขีดจำกัดที่ดินแดนสี่ทิศจะรับได้แล้ว หากเจ้ายังไม่ยอมยับยั้ง ข้าก็คงต้องลงมือกับเจ้าแล้ว”
“กลอุบายของเจ้าสามารถหลอกลวงสายฟ้าลงทัณฑ์ได้ แต่ข้าไม่ใช่คนตาบอดนะ!”
สีหน้าของเป่ยกงจั๋วดำคล้ำขึ้น หากต้องต่อสู้กับท่านผู้พิทักษ์ปกป้องดินแดนแล้วละก็ เขาไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย ทำได้เพียงแค่ยับยั้งพลังเอาไว้เท่านั้น!
ถึงแม้ว่าจะยับยั้งพลัง แต่เขาก็ไม่คิดจะปล่อยมู่เฉียนซีไปง่าย ๆ
ทว่า อินรั่วเฉินจะยอมให้เขาทำสำเร็จอย่างนั้นเหรอ
ตูม!
ร่างในชุดกาสาวพัสตร์สีเหลืองกับร่างในชุดขาวต่อสู้ประมือกันกลางอากาศ สีหน้าของเป่ยกงจั๋วตอนนี้แย่ลงเรื่อย ๆ แล้ว
นึกไม่ถึงเลยว่าโอรสศักดิ์สิทธิ์ฟ้านอินผู้นี้จะรับมือยากถึงเพียงนี้!
ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งจะสูสีกัน แต่ประสบการณ์ในการต่อสู้ของเป่ยกงจั๋วก็มากกว่าเขา แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่า…
และในตอนนี้เอง มู่เฉียนซีก็ออกคำสั่ง “โจมตีกลับ! โจมตีกลับเร็วเข้า! เอาให้พวกมันกลับบ้านเกิดไปเลย!”
กองกำลังของอินรั่วเฉินช่วยได้มาก ตอนนี้มู่เฉียนซีมีความมั่นใจอย่างเห็นได้ชัด!
“สู้! เอาให้พวกมันกลับบ้านเกิดไปเลย!”
“คิดว่าจะรังแกหอหมอปีศาจได้ง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ ฆ่ามัน!”
“……”
ถึงแม้ว่าภิกษุเหล่าแห่งแคว้นเทพฟ้านอินเหล่านี้จะไม่ฆ่าพวกเขาให้ตาย แต่การโจมตีให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสนั้น พวกเขาทำได้
ทางฝ่ายหอหมอปีศาจรู้สึกฮึกเหิมขึ้น ในขณะที่ยอดฝีมือของตำหนักเป่ยหานเหล่านั้นเกิดความตื่นตระหนกโกลาหลขึ้นแล้ว
ฝ่ายหนึ่งสู้ อีกฝ่ายหนึ่งเริ่มถอย!
ร่างในชุดสีม่วงพุ่งตัดผ่านอากาศไป แม้ว่าตอนนี้มู่เฉียนซีจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่…
เป่ยกงจั๋ว จะปล่อยเป่ยกงจั๋วไปไม่ได้เด็ดขาด!
เป่ยกงจั๋วรับมือกับอินรั่วเฉินคนเดียวก็เสียพลังไปมากแล้ว ทันใดนั้นเสียงของบางอย่างก็พุ่งตัดผ่านอากาศดังขึ้นมา!
เข็มยาขนาดเล็กและบางนับไม่ถ้วนพุ่งมาที่เขา เขาจะหลบหลีก แต่อินรั่วเฉินกลับขวางทำให้เขาไร้ทางหนี!
มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าวว่า “ภิกษุ เยี่ยมมาก เช่นนี้นี่แหละ!”
ฉึก! เข็มยาเข็มหนึ่งพุ่งแฉลบโดนใบหน้าของเป่ยกงจั๋ว!
. .