ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1489 พิฆาตวิญญาณเข้าข้างพวกตัวเอง
มังกรเพลิงตะโกนขึ้นด้วยความร้อนอกร้อนใจว่า “พิฆาตวิญญาณ อย่า! อย่าทำเช่นนี้”
“หุบปากไปซะ!” พิฆาตวิญญาณกล่าวด้วยความเบื่อหน่าย
พลังจิตของมู่เฉียนซีถูกสูบไปจนหมดสิ้น ครั้งนี้พิฆาตวิญญาณสามารถควบคุมมู่เฉียนซีได้อย่างง่ายดายแล้ว
การหล่อเลี้ยงของวิญญาณลิขิตสวรรค์ทำให้พิฆาตวิญญาณรู้สึกได้ถึงข้อดีหลายอย่าง
“ทั้งศาลาน้อยและสุ่ยจิงอิ๋งล้วนแต่หลับใหลไปแล้ว และแน่นอนว่าข้าจะฉวยโอกาสนี้ครอบครองแมวน้อยอย่างเจ้ามาเป็นของข้า”
“พิฆาตวิญญาณ…” แม้ว่าจะถูกควบคุม แต่มู่เฉียนซีก็ยังตอบสนองอยู่
นางพยายามต่อต้านการกัดเซาะดวงจิตของพิฆาตวิญญาณ แต่พลังของนางในตอนนี้ช่างอ่อนแอเหลือเกิน
การตอบโต้เหล่านั้นของนาง สำหรับพิฆาตวิญญาณแล้วไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลย
“แมวน้อย ตอนนี้เจ้าเหนื่อยมามากแล้ว! เพียงแค่เจ้าหลับไปเพียงครู่เดียว หลังจากนี้เจ้าก็จะไม่เป็นอะไร”
“ฮือ ๆ ๆ! พิฆาตวิญญาณ อย่า!” มังกรเพลิงร้องห่มร้องไห้เสียงดัง
“พวกเราก็เป็นเหมือนอาถิง เราอยู่ข้างกายช่วยเหลือนายท่านไม่ดีกว่าเหรอ เจ้า…เหตุใดเจ้าถึงต้องการให้นายท่านเป็นทาสกระบี่ของเจ้าด้วย”
พิฆาตวิญญาณตอบ “ทาสกระบี่ต่างหากล่ะที่ไม่มีวันทรยศหักหลัง ทาสกระบี่จะเชื่อฟังทุกอย่าง เรื่องแค่นี้ เจ้าไม่รู้หรอกเหรอ?”
“นายท่านไม่มีวันทรยศหักหลัง นายท่านไม่มีวันทำเช่นนั้น ข้าเชื่อใจนายท่าน เจ้าจะเชื่อใจนายท่านด้วยได้หรือไม่?”
“เจ้ามันโง่ หุบปากของเจ้าไปซะ!” พิฆาตวิญญาณตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด
“แมวน้อย ในเมื่อเจ้าไม่ยอมนอนหลับไป เช่นนั้นเจ้าก็ดูเอาไว้เถิดว่าข้าเก่งกาจมากเพียงใด! ข้าสามารถกำจัดพวกคนที่ขวางหูขวางตาเหล่านี้ได้!”
ทุกคนเห็นมู่เฉียนซีกำกระบี่สีแดงฉานเล่มหนึ่งกวัดแกว่งไปมาตัดผ่านอากาศ ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!
ภายในชั่วพริบตาเดียว คนของเผ่าวิญญาณร้ายเหล่านั้นก็ได้ล้มตายไปภายใต้กระบี่มังกรเพลิงพิฆาตวิญญาณอย่างง่ายดายราวกับนางกำลังหั่นผักหั่นปลา
คนที่ได้รับการช่วยเหลือเหล่านั้นกลืนน้ำลายอึกใหญ่ด้วยความหวาดเสียว “ข้ารอดแล้ว!”
“ท่านหมอปีศาจ เหตุใดถึงได้เก่งกาจภายในชั่วพริบตาเดียวเช่นนี้ได้”
“ท่านหมอปีศาจดูผิดปกติไปมาก”
ภายในชั่วพริบตาเดียว ภายใต้ความรวดเร็วของพิฆาตวิญญาณ คนของเผ่าวิญญาณร้ายเหล่านั้นก็ถูกกำจัดไปจนสิ้น
เยี่ยเฉียในตอนนี้เหลือตัวคนเดียวแล้ว อีกทั้งยังถูกพัวพันด้วยคนที่รับมือได้ยากเช่นนี้อีก
ปลายกระบี่ในตอนนี้ชี้ไปที่คนที่ถูกช่วยชีวิตเหล่านั้น
ทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกได้ถึงจิตสังหารอันน่าสะพรึงกลัวที่ครอบคลุมมาที่พวกเขา
นางสามารถฆ่าคนของเผ่าวิญญาณร้ายเหล่านั้นได้อย่างรวดเร็ว และนี่นางจะฆ่าพวกเขาด้วยอย่างนั้นเหรอ
ท่านหมอปีศาจจะฆ่าพวกเขา? คนเหล่านี้รู้สึกหวาดกลัวไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ
“แมวน้อย สังหารคนพวกนี้ด้วยเป็นเช่นไร?” พิฆาตวิญญาณกล่าวถามเสียงเบา
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ! พิฆาตวิญญาณ ข้าบอกให้เจ้าหยุด! ฆ่าคนที่ไม่มีทางสู้ เจ้าบ้าไปแล้วเหรอ มิสู้เจ้าไปฆ่าเยี่ยเฉียจะดีเสียกว่า” มู่เฉียนซีกล่าว
“แมวน้อย เจ้ากำลังเป็นห่วงสุนัขหมาป่าจอมกัดเก่งผู้นั้น ก็ได้ ข้าจะฆ่าพวกเขาให้สิ้น” พิฆาตวิญญาณกล่าวเสียงขรึม
ร่างของมู่เฉียนซีถูกพิฆาตวิญญาณควบคุม คมกระบี่ตัดผ่านอากาศพุ่งไปที่เยี่ยเฉีย
ตูม!
เยี่ยเฉียหลบหลีก เขามองไปที่มู่เฉียนซีพลางกล่าวเย้ยหยันว่า “ไหนบอกว่าวิญญาณลิขิตสวรรค์ได้ถูกกำหนดให้เป็นเจ้านายของมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพนิรันดร์ยังไงล่ะ นึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะถูกกระบี่ควบคุมได้เช่นนี้”
“ขยะเช่นเจ้า ต่อให้เอามาถวายให้ข้า ข้าก็ไม่อยากจะควบคุม! ใครใช้ให้แมวน้อยของข้าทำให้ข้าต้องตาได้เช่นนี้กันเล่า”
คำพูดนี้ออกมาจากปากของมู่เฉียนซี
เป็นเสียงของมู่เฉียนซี แต่กลับเป็นน้ำเสียงที่แหบแห้งและกระหายเลือดมาก
พิฆาตวิญญาณเข้าข้างคนของตัวเองมาก ของของเขา หากผู้ใดกล้ากล่าววาจาไม่ดีใส่แม้แต่คำเดียว นับว่าคนผู้นั้นรนหาที่ตาย!
ดังนั้น จิตสังหารที่พิฆาตวิญญาณแผ่ซ่านออกมาบีบคั้นเยี่ยเฉียนั้นจึงน่าสะพรึงกลัวมาก!
“ซี!” กลิ่นอายของจิ่วเยี่ยนั้นก็น่ากลัวมากเช่น
แต่ตอนนี้เขากลับไม่อาจลงมือกับมู่เฉียนซีได้
แม้แต่จะทำให้นางบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย เขาก็ทำนางไม่ลง!
ผลสุดท้าย ทั้งสองก็พร้อมใจกันกำจัดเยี่ยเฉีย
เยี่ยเฉียต้องพบกับโศกนาฏกรรมเสียแล้ว สีหน้าของเขาพลันเปลี่ยนจนน่ากลัว!
หากเป็นร่างจริงของเขา การเผชิญหน้ากับผู้โหดร้ายสองคนนี้ก็ยังสามารถต้านทานได้ แต่ตอนนี้กลับเป็นเพียงแค่ร่างแยกเท่านั้น!
ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!
การต่อสู้ในครั้งนี้แผ่นดินแตกระแหงออกเป็นเสี่ยง ๆ!
ร่างทั้งสามสู้รบปรบมือกันอยู่กลางอากาศอย่างบ้าคลั่ง ทำให้คนที่เห็นภาพนี้ต่างขนลุกขนชันด้วยความหวาดเสียว
เมื่อการต่อสู้มาถึงตอนสุดท้าย เยี่ยเฉียไม่อยากจะออกมาจากผนึกแล้ว แต่เขากลับอยากรีบหนีไปให้ไกล!
เยี่ยเฉียพุ่งออกมาจากใจกลางค่ายกลนั้น แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงแค่ร่างแยก เมื่อร่างแยกตายไปแล้ว ร่างจริงของเขาก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน
พิฆาตวิญญาณกล่าวเย้ยหยันว่า “คิดจะหนีเหรอ เจ้ามันช่างไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!”
“พิฆาตสวรรค์!”
กระบี่เพียงเล่มเดียว แต่สามารถพิฆาตสวรรค์ ทำลายทวยเทพได้!
แม้ว่าพลังวิญญาณของแมวน้อยจะอ่อนแอไปสักหน่อย แต่ก็มีกำลังเหลือเฟือที่จะกำจัดคนสารเลวผู้นี้
ฉึก! กระบี่มังกรเพลิงพิฆาตวิญญาณแทงทะลุหัวใจของเยี่ยเฉีย!
และพลังอันดำมืดของจิ่วเยี่ยก็ได้ห่อหุ้มเยี่ยเฉียเอาไว้จนกลายเป็นลูกบอลสีดำลูกหนึ่ง
มังกรเพลิงพิฆาตวิญญาณกลืนกินวิญญาณที่หล่อเลี้ยงเยี่ยเฉียนั้น
พลังของจิ่วเยี่ยกลืนกินร่างและพลังทั้งหมดของเขา
หากพวกเขาไม่ใช่ศัตรูกัน แต่เป็นสหายร่วมศึกรบกันแล้วละก็ นี่คงเป็นการร่วมมือสู้รบที่ยอดเยี่ยมมากเลยก็ว่าได้
“อ๊า! ข้าไม่ยอม ข้าไม่ยอม! ข้าเกือบจะทำสำเร็จแล้ว” เยี่ยเฉียไม่พอใจเป็นอย่างมาก จึงตะโกนคำรามออกมา
แต่ในที่สุดเขาก็ดับสูญไป
ทันทีที่ร่างแยกของเยี่ยเฉียดับสูญไป ร่างจริงที่อยู่ในดินแดนเทพทะเลเมฆาก็น่าสังเวชเป็นอย่างยิ่ง
พรวด!
เยี่ยเฉียกระอัดเลือดสีดำคำโตออกมาอย่างต่อเนื่อง
เสาสวรรค์นั้นกลับไม่ได้พังทลายลงแต่อย่างใด แต่กลับทรงตัวได้คงที่แล้ว
“พังลงแล้ว มันพังแล้ว! นึกไม่ถึงเลยว่าสิ่งที่ข้าทำมาทั้งหมดมันจะพังลงแล้ว!”
เยี่ยเฉียกำหมัดแน่น กระดูกทั่วทั้งร่างของเขาส่งเสียงเอี๊ยดอ้าดด้วยความโกรธเกรี้ยว
เขาวางแผนมานานถึงเพียงนี้ สร้างเผ่าวิญญาณร้ายขึ้นมาก็เพื่อวันนี้
ให้ผู้พิทักษ์นิรันดร์ปิดกั้นดินแดนแห่งนี้เอาไว้ ไม่ให้คนนอกเข้ามาก่อกวนแผนการของเขาได้! จากนั้นก็ให้พลังแห่งวิญญาณร้ายกลืนกินดินแดนแห่งนี้ ทำลายล้างค่ายกล เปิดผนึกให้เขาได้ออกไป
เขาคิดไม่ถึงเลยว่าในช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้ จะมาพบกับสามคนนี้
เผ่าวิญญาณร้ายของเขาถูกทำลายล้างจนสิ้น
ร่างแยกของเขาก็ถูกกำจัดไปจนสิ้น
รอมานานถึงเพียงนี้ ออกไปไม่ได้…ออกไม่ได้แล้ว!
ต่อให้วางแผนออกมาใหม่อย่างแยบยล สร้างเผ่าวิญญาณร้ายออกมาอีกครั้ง และเตรียมการป้องกันเอาไว้อย่างดี ก็ไม่อาจจะประสบความสำเร็จได้อีกแล้ว!
ในตอนนี้ เยี่ยเฉียแทบบ้าคลั่งแล้ว!
ทว่า เขารับรู้ได้ถึงพลังแห่งมิติอันคุ้นเคยขึ้นอีกครั้ง และจู่ ๆ เยี่ยเฉียก็ยกยิ้มขึ้น
“ไม่จริง! ข้ายังไม่แพ้ ข้าจะแพ้ได้ยังไงกัน?”
“ขอเพียงแค่ข้ามีวิญญาณลิขิตสวรรค์อยู่ ข้าก็จะหนีออกไปได้ ผู้พิทักษ์นิรันดร์ ตราบใดที่กลีบดอกของผู้พิทักษ์นิรันดร์อยู่กับข้า นางจะต้องมาหาข้าแน่นอน ต้องมาแน่นอน!”
“ข้าจะต้องเตรียมการเอาไว้ให้พร้อม ไม่ว่าจะต้องรออีกนานเพียงใด วิญญาณลิขิตสวรรค์ก็จะต้องเป็นของข้า”
ค่ายกลทั้งสี่แห่งดินแดนสี่ทิศ ภายใต้ยาลูกกลอนของมู่เฉียนซี พลังแห่งวิญญาณร้ายนั้นได้อันตรธานหายไปแล้ว
พลังแห่งวิญญาณร้ายนั้นได้กระจัดกระจายและหายไปในที่สุด
ทั่วทั้งดินแดนสี่ทิศได้เห็นแสงสว่างขึ้นอีกครั้ง
เชียนอ้าวเซี่ยที่อยู่ที่เซี่ยโจวในตอนนี้ก็กล่าวขึ้นด้วยความตื่นเต้นว่า “อวี้! พวกเราชนะแล้วใช่หรือไม่ เสี่ยวซีเอ๋อร์ปลอดภัยแล้วใช่หรือไม่?”
น่าหลานอวี้นอนเอนกายลงบนพื้นดิน แหงนหน้ามองพระอาทิตย์บนท้องนภา พลางกล่าวว่า “แผนการชั่วของเผ่าวิญญาณร้ายนั้นไม่สำเร็จ พวกเราชนะแล้ว พวกเราชนะแล้ว!”
ทว่า เชียนอ้าวเซี่ยกลับรู้สึกเป็นกังวลใจขึ้น เขากล่าว “ข้าอยากเจอเสี่ยวซีเอ๋อร์ ข้าอยากเจอนาง! เรารีบไปหานางกันเถอะ!”
เยวี่ยเจ๋อกล่าว “ใช่! ข้าอยากจะไปหาพี่ใหญ่!”
เซี่ยโจวเป็นดินแดนที่อยู่ห่างไกล แม้ว่าพลังของพวกเขาจะแข็งแกร่งพอ แต่การจะเดินทางไปยังค่ายกลส่งตัวระยะไกลแดนใต้นั้น คาดว่าคงต้องใช้เวลาไม่น้อย
.