ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1523 โจมตีพลังจิต
ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอยู่ที่นี่ ดังนั้นมู่เฉียนซีจึงชักกระบี่มังกรเพลิงพิฆาตวิญญาณออกมา
“บัวแดงพิฆาต!”
“บัวแดงพิฆาต!”
“บัวแดงพิฆาต!”
บัวอัคคีสีแดงฉานสามดอกที่บานสะพรั่งเกือบจะพร้อม ๆ กัน พุ่งโจมตีไปที่งูสีเงินเหล่านั้น
ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!
พลังการทำลายล้างอันน่าสะพรึงกลัว พลังธาตุอัคคีอันแข็งแกร่ง ทำให้งูสีเงินที่เหลืออยู่เหล่านั้นตกตะลึงพรึงเพริดขึ้น
ช่างเป็นมนุษย์ที่น่ากลัวยิ่งนัก! งูสีเงินเหล่านั้นหวาดกลัวจนต้องล่าถอยกลับไป
ไม่เพียงแต่งูสีเงินเท่านั้นที่ตกตะลึงพรึงเพริดกับพลังความน่ากลัวของมู่เฉียนซี สหายร่วมกลุ่มของพวกเขาก็ตกตะลึงพรึงเพริดขึ้นเช่นกัน
พวกเขาเบิกตากว้างจ้องมองไปที่มู่เฉียนซีด้วยความตกใจ หั่วห้าวหยู่กล่าว “พระเจ้า! ช่างเป็นพลังธาตุอัคคีและทักษะกระบี่ที่แข็งแกร่งยิ่งนัก กระบี่ของเจ้ายอดเยี่ยมไปเลย”
ทุกคนจ้องมองไปที่กระบี่ยาวที่ระเบิดพลังธาตุอัคคีเล่มนั้นด้วยสายตาที่เร่าร้อนแผดเผา ช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก!
และสิ่งที่คุณชายโม่สนใจมากนั่นก็คือเศษเสี้ยวของพลังธาตุอัคคีที่หลงเหลืออยู่กลางอากาศ ในฐานะที่เป็นผู้บำเพ็ญภูตพลังธาตุอัคคี เขารู้สึกได้ว่าพลังธาตุอัคคีอันแข็งแกร่งนี้ช่างน่ากลัวมาก
เขาตั้งสติให้จิตใจนิ่งสงบลง ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “กำจัดไปเรียบร้อยแล้ว เช่นนั้นก็รีบเดินทางกันเถอะ จากตรงนี้ไปจุดหมายก็อีกไม่ไกลแล้ว”
หลังจากที่ผ่านอันตรายจากงูสีเงินเหล่านั้นมาได้แล้ว พวกเขาก็เดินทางได้อย่างราบรื่น
จนกระทั่งเดินทางมาถึงที่ราบลุ่มแห่งหนึ่ง ที่แห่งนี้มีสมุนไพรวิญญาณเจริญเติบโตมากมาย
ดวงตาของมู่เฉียนซีเปล่งประกายขึ้น ไม่เสียแรงเลยที่มาในครั้งนี้ แต่ก็ไม่รู้ว่าคุณชายโม่ผู้นี้จะยอมให้คนอื่นเก็บสมุนไพรวิญญาณเหล่านี้ด้วยหรือไม่?
ในตอนนี้เอง คุณชายโม่ก็กล่าวขึ้นว่า “ข้าต้องการเพียงแค่ผลจูอวิ๋นเท่านั้น หากพวกเจ้าต้องการเก็บสมุนไพรอื่นก็เก็บได้ตามใจชอบ แต่ระมัดระวังบริเวณรอบ ๆ ด้วยล่ะ”
มู่เฉียนซีกล่าว “ตกลง!”
กล่าวจบนางก็ลงมือทันที สมุนไพรวิญญาณมากมายเพียงนี้ หากไม่เก็บก็เสียดายเปล่า
คุณชายโม่ไปเก็บผลจูอวิ๋นแล้ว ส่วนหั่วห้าวหยู่ที่รู้สึกเบื่อหน่ายจึงเดินมาข้างกายมู่เฉียนซีและกล่าวว่า “เฉียนซี เจ้าเคยเห็นสมุนไพรวิญญาณเหล่านี้เหรอ เห็นปุ๊บก็เก็บปั๊บ”
หั่วห้าวหยู่รู้สึกเบื่อหน่ายมาก สมุนไพรวิญญาณที่เขารู้จักมีไม่มากนัก แต่ก็รู้จักอยู่บ้าง ดังนั้นจึงไม่อยากเก็บสมุนไพรเหล่านี้
มู่เฉียนซีกำลังยุ่งอยู่กับการเก็บสมุนไพรเหล่านี้กล่าว “หากเจ้าว่างก็ช่วยข้าเก็บเถอะ!”
“ข้าช่วยเจ้าแล้วจะได้ประโยชน์อันใด เอ๊ะ เช่นนี้ดีหรือไม่ หากกลับไปเจ้าใช้กระบวนท่านั้นสู้กับข้าเป็นเช่นไร?” หั่วห้าวหยู่กล่าวด้วยความตื่นเต้น
“หากเจ้าต้องการเช่นนั้น ก็ไม่มีปัญหา!” มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าว
หลังจากที่คุณชายโม่เก็บผลจูอวิ๋นได้แล้ว มู่เฉียนซีก็ยังเก็บกวาดสมุนไพรในหุบเขานี้ไม่เสร็จ
ช่วยไม่ได้ สมุนไพรในที่แห่งนี้มีมากเกินไป นางต้องใช้เวลาสักพักในการเก็บเกี่ยว
“คุณชาย นาง…” เห็น ๆ กันอยู่ว่าภารกิจครั้งนี้คือการปกป้องคุณชายโม่มาเก็บสมุนไพรวิญญาณ แต่ตนเองกลับเก็บสมุนไพรวิญญาณมากมายเช่นนั้น พวกเขาก็จนปัญญาแล้วจริง ๆ
คุณชายโม่กล่าวว่า “หากไม่ใช่เพราะแม่นางมู่ พวกเราก็คงหนีออกจากวงล้อมการโจมตีของงูสีเงินนั้นมาไม่ได้ง่าย ๆ พวกเจ้าไปช่วยนางเก็บเถอะ!”
“ขอรับ คุณชาย! คุณชายระวังตัวด้วย”
นึกไม่ถึงเลยว่าเหล่าองครักษ์ของคุณชายโม่จะช่วยนางเก็บสมุนไพรวิญญาณเหล่านี้ สิ่งนี้ทำให้มู่เฉียนซีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คุณชายโม่ผู้นี้ก็ถือว่าไม่เลวเลย
คุณชายโม่เห็นมู่เฉียนซีเก็บสมุนไพรวิญญารเหล่านี้ด้วยความตื่นเต้นและกระตือรือร้นมาก สิ่งที่เขาคาดเดาเอาไว้นั้นไม่ผิดเลย ไม่ผิดแน่นอน
หลังจากที่เก็บสมุนไพรวิญญาณเสร็จแล้ว จู่ ๆ กลิ่นหอมอันเข้มข้นก็ตลบอบอวลขึ้นมาจากส่วนลึกของหุบเขา
เมื่อทุกคนได้กลิ่นหอมนี้เข้าก็รู้สึกเคลิบเคลิ้มไปเล็กน้อย และเดินเข้าไปในหุบเขานั้นด้วยสายตาที่เหม่อลอย
คุณชายโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ทุกคนตั้งสติ!”
“หยุด!”
ดูเหมือนว่าทุกคนจะถูกอาคมเข้าแล้ว ทำให้ไม่ได้ยินเสียงของคุณชายโม่เลยแม้แต่น้อย
พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ!
ในตอนนี้เอง มู่เฉียนซีก็เอายาพ่นออกมาและฉีดพ่นไปที่ใบหน้าของพวกเขา
ในที่สุดหั่วห้าวหยู่ก็ได้สติกลับมา เขากล่าวด้วยความสับสนว่า “ข้าเป็นอะไรไป เหตุใดใบหน้าข้าถึงได้เปียกน้ำเช่นนี้?”
“เอ๊ะ! นี่มันเกิดอะไรขึ้น ข้าจำได้ว่าข้าได้กลิ่นหอม”
“……”
คุณชายโม่กล่าวว่า “ในหุบเขาลึกนี้น่าจะมีสมุนไพรวิญญาณขั้นสวรรค์ที่สามารถทำให้พลังจิตปั่นป่วนได้ เมื่อครู่พวกเจ้าถูกพลังจิตของมันควบคุมเข้าแล้ว”
ทุกคนตกใจจนเหงื่อเย็นไหลพรากออกมา และกล่าวว่า “ขอบคุณคุณชายโม่ที่ช่วยพวกเราเอาไว้”
คุณชายโม่กล่าว “คนที่ช่วยพวกเจ้าเอาไว้ไม่ใช่ข้า แต่เป็นแม่นางมู่ต่างหาก”
ทุกคนต่างหันขวับไปที่มู่เฉียนซี “นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแม่นางมู่”
“ขอบคุณแม่นางมู่มาก หากไม่ได้แม่นางมู่พวกเราต้องซวยเป็นแน่”
“สมุนไพรวิญญาณขั้นสวรรค์นั้นต้องไม่ใช่ของดีอย่างแน่นอน อันตรายเกินไปแล้ว พวกเรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ!”
คุณชายโม่เอายาลูกกลอนขวดหนึ่งออกมา และกล่าวว่า “ยาลูกกลอนนี้จะช่วยต้านทานการโจมตีของสมุนไพรวิญญาณขั้นสวรรค์นั้นได้เล็กน้อย ตราบใดที่ไม่เข้าใกล้มันเกินไป พวกเจ้าก็จะไม่ได้รับผลกระทบจากมัน”
“สมุนไพรวิญญาณขั้นสวรรค์ยากนักจะพบเจอ ข้าจะไปดูสักหน่อย”
องครักษ์เหล่านั้นของเขากล่าวขึ้นทันใด “คุณชาย ไม่ได้ขอรับ!”
“มันอันตรายเกินไป ส่วนลึกของหุบเขาแห่งนี้เป็นพื้นที่ต้องห้ามมาโดยตลอด หากคุณชายจะเข้าไปก็ต้องพาพวกเราไปด้วยขอรับ”
คุณชายโม่กล่าว “ข้าเป็นนักปรุงยา พลังจิตค่อนข้างแข็งแกร่ง ไม่เป็นไรหรอก พวกเจ้าไปก็ไม่ช่วยอะไร ข้าไปคนเดียวก็พอแล้ว”
“แต่ข้าก็สนใจเช่นกัน! คุณชายโม่ ให้ข้าไปด้วยเป็นเช่นไร?” มู่เฉียนซีกล่าวถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
พลังจิตที่สมุนไพรขั้นสวรรค์นั้นโจมตีมา สำหรับพวกเขาแล้วเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น
คุณชายโม่กล่าว “หากแม่นางมู่ไม่รังเกียจว่าข้าจะเป็นตัวถ่วง เราไปดูด้วยกันก็ได้”
“ช้าก่อน!” หั่วห้าวหยู่กล่าวขึ้น
“มีเพียงแค่นักปรุงยาเท่านั้นที่มีพลังจิตแข็งแกร่งและเพียงพอที่จะต้านทานการโจมตีของสมุนไพรขั้นสวรรค์นั้นได้ เฉียนซี เจ้าไม่กลัว หรือว่าเจ้าก็เป็นนักปรุงยาด้วย!”
“พระเจ้า!” หั่วห้าวหยู่อุทานขึ้น
มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าว “ข้าก็ไม่ได้ปฏิเสธสักหน่อยว่าข้าไม่ใช่นักปรุงยา!”
ครั้นแล้ว มู่เฉียนซีกับคุณชายโม่ก็เข้าไปในหุบเขาลึกนั้น
กลิ่นหอมของสมุนไพรขั้นสวรรค์นั้นยิ่งยั่วยวนมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่มู่เฉียนซีและคุณชายโม่มีจิตใจอันแรงกล้า อีกทั้งยังมีพลังจิตที่แข็งแกร่งอีกด้วย จึงไม่ได้รับผลกระทบอันใดเลย
บางครั้งสัตว์วิญญาณที่อันตรายเหล่านั้นก็แอบลอบเข้ามาโจมตีพวกเขา แต่พวกเขาทั้งสองก็กำจัดสัตว์วิญญาณเหล่านั้นไปได้
มู่เฉียนซีกล่าว “คุณชายโม่ สีหน้าของเจ้าไม่ค่อยจะดีนัก จัดการกับสัตว์วิญญาณเกะกะขวางตาเหล่านี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเถอะ!”
“เรื่องนี้เป็นเรื่องนอกเหนือจากภารกิจ ข้าปกป้องตัวเองได้ ไม่อยากลำบากแม่นางมู่”
ในที่สุด มู่เฉียนซีก็มาถึงจุดหมาย
เมื่อมองไปที่บุปผาดอกตูมสีขาวอันบริสุทธิ์ดอกนั้นแล้ว ดวงตาของมู่เฉียนซีก็เปล่งประกายขึ้น
“เป็นมันจริง ๆ ด้วย! จิ่วโยวไป่ซวน” มู่เฉียนซีกล่าว
คุณชายโม่กล่าวว่า “สมุนไพรขั้นสวรรค์ จิ่วโยวไป่ซวน เป็นดอกไม้กินคนที่มีชื่อเสียงมาก ด้วยกลิ่นอันหอมหวลของมัน มันจะควบคุมให้คนย่างกรายเข้ามาในพื้นที่การโจมตีของมัน จากนั้นก็กลืนกินเหยื่อจนไม่เหลือซาก”
“เจ้านี่มันยอดเยี่ยมมาก ข้าจะดึงมันออกมาเอง ส่วนคุณชายโม่หารากของมันให้เจอแล้วตัดรากมัน หากทำสำเร็จ เรามาแบ่งกันคนละครึ่ง”
ข้อเสนอของมู่เฉียนซีนั้นไม่มีปัญหาเลย นางมีความรวดเร็วและมีพลังโจมตีที่แข็งแกร่ง อีกทั้งร่างกายของคุณชายโม่ไม่เหมาะสมที่จะทำสิ่งนี้
คุณชายโม่กล่าว “ข้าเอาแค่หนึ่งส่วนสามก็พอแล้ว!”
“เช่นนั้นข้าไม่เกรงใจแล้ว” ร่างในชุดม่วงพุ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด
หลังจากที่นางเข้ามาในพื้นที่เขตการโจมตีของดอกจิ่วโยวไป่ซวน ดอกจิ่วโยวไป่ซวนนี้ก็เริ่มโจมตีนาง ทันใดนั้นดอกที่ตูมนี้ก็บานสะพรั่งขึ้น ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตาข่ายพุ่งเข้าหามู่เฉียนซี
คุณชายโม่กล่าว “แม่นางมู่ ระวัง!”
.