ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1529 เรียกท่านอาจารย์
โม่ซวนได้ยินเช่นนี้ก็ตื่นตกใจ “ราชาพิษหนานหลิงแก้พิษได้แล้ว”
มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ตอนนี้เขายังมีความสุข แต่ประเดี๋ยวเขาจะต้องร้องไห้อย่างน่าสังเวชแน่นอน”
มู่เฉียนซีลงไปด้านล่างอีกครั้ง ชายชราผู้นั้นกล่าวว่า “พิษกระจอก ๆ ของเจ้าทำอะไรข้าไม่ได้หรอก ที่เรียกว่าหมอปีศาจ ก็ไม่ได้เก่งกาจสักเท่าไรเลย”
“ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปแน่ เจ้าหนุ่ม ข้าฝากไว้ก่อนเถอะ!”
ไม่นานนักราชาพิษหนานหลิงก็ได้อันตรธานหายไป เนื่องจากการก่อเรื่องนี้ของเขาทำให้หลาย ๆ คนต่างห้อมล้อมมุงดูด้วยความแปลกใจ
“ราชาพิษหนานหลิงกลัวหมอปีศาจ เผ่นหนีไปแล้วอย่างนั้นเหรอ”
“เป็นไปไม่ได้! ราชาพิษหนานหลิงคงจะไม่ได้ขี้ขลาดตาขาวถึงเพียงนั้นหรอก”
“……”
มู่เฉียนซียืนรออยู่ด้านข้างด้วยท่าทางเกียจคร้าน
โม่ซวนกล่าวถามว่า “ราชาพิษหนานหลิงต้องมีอุบายอื่นเป็นแน่ เฉียนซี เจ้าต้องระวังให้มากนะ”
มุมปากของมู่เฉียนซียกยิ้มเล็กน้อย “โม่ซวน หากเป็นเรื่องอื่น ข้าก็มีความกังวลเล็กน้อย แต่เรื่องพิษ ข้ามีความมั่นใจมากเชียวล่ะ”
นางคือหมอปีศาจ เป็นเจ้านายของหม้อเทพนิรันดร์ จะรับมือกับนักพิษคนหนึ่งไม่ได้ได้อย่างไรกันเล่า
ราชาพิษหนานหลิงไปไวมาไวมาก!
อยู่ ๆ ของบางอย่างสีดำส่งกลิ่นเหม็นเน่าก็ถูกขว้างลงตรงหน้าประตูหอหมอปีศาจ
น้ำเสียงของราชาพิษหนานหลิงดังขึ้น “เจ้าหนุ่ม เจ้าแทนตัวเองว่าหมอปีศาจไม่ใช่เหรอ เจ้าคิดว่าตัวเองเก่งกาจมากนักเหรอ หากเจ้าสามารถช่วยคนผู้นี้ได้ ข้าจะยอมคุกเข่าเรียกเจ้าว่าท่านอาจารย์เป็นเช่นไร?”
คนผู้หนึ่งอุทานขึ้นว่า “ของสิ่งนี้ก็คือคนคนหนึ่งอย่างนั้นเหรอ หากราชาพิษไม่พูด ข้าก็ดูไม่ออกเลยว่าเขาเป็นคนคนหนึ่ง!”
“คนผู้นี้คงจะตายไปแล้วกระมัง จะช่วยได้อย่างไรกัน?”
“หมอปีศาจเป็นนักปรุงยา ไม่ใช่เทพสักหน่อย!”
มู่เฉียนซีมองไปที่ของสีดำนั้นและกล่าวว่า “เขายังไม่ตาย”
มู่เฉียนซีเอายาแผนปัจจุบัน (ยาน้ำ) ขวดหนึ่งออกมา จากนั้นนางก็ค่อย ๆ เทยาใส่เขา ควันพิษสีดำอันร้ายแรงนั้นกับกลิ่นเหม็นเน่าพลันจางหายไป
“เขาเป็นคนคนหนึ่งจริง ๆ ด้วย!”
“ลูกตายังกรอกไปมาอยู่เลย ยังไม่ตาย!”
“ช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว! เขาทำถึงขั้นนี้ได้อย่างไรกัน?”
ทันทีที่นิ้วมือของมู่เฉียนซีขยับ เปลวไฟสีแดงฉานได้ห่อหุ้มและแผดเผาคนชุดดำผู้นี้
ราชาพิษหนานหลิงกล่าว “นี่เจ้าจะทำสิ่งใด แก้พิษไม่ได้ แล้วคิดจะทำลายศพอย่างนั้นเหรอ?”
การควบคุมเปลวไฟของมู่เฉียนซีนั้นสมบูรณ์แบบมาก นางเพียงแค่แผดเผาเสื้อผ้าของบนร่างของชายผู้นั้น แต่กลับไม่ได้แผดเผาร่างของเขา
เพียงแต่ว่าคนผู้นี้ตกใจจนดวงตาแทบจะถลนออกมาแล้ว
คนผู้นี้ร่างกายของเขาดำสนิท ผิวหนังเหี่ยวเฉา พิษซึมเข้าผิวหนัง เข้ากระดูก และเข้าสู่หัวใจ
อีกอย่างยังเป็นพิษที่ร้ายแรงมากด้วย และไม่มีทางที่จะรักษาได้
ชายชรากล่าว “ข้าว่าเจ้าทำไม่ได้มากกว่า! รีบคุกเข่าลงขอร้องอ้อนวอนข้าเดี๋ยวนี้ แล้วรีบบอกข้ามาว่ายาแผนปัจุบันอะไรนั่นของเจ้ามันทำเช่นไร?”
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “เจ้าอยากรู้ว่าทำเช่นไร เช่นนั้นเจ้าก็แหกตาดูเถอะ!”
มู่เฉียนซีเอาหม้อเทพปาฮวางชิงมู่ออกมา เตรียมสมุนไพรวิญญาณพร้อมแล้ว และเริ่มโคจรพลังธาตุวิญญาณวารีออกมา
เปลวไฟปรากฏขึ้นในหม้อยา และเริ่มหลอมมัน!
“อัคคี วารี! ผู้บำเพ็ญภูตพลังธาตุคู่!”
“นึกไม่ถึงเลยว่าหมอปีศาจไม่เพียงแต่จะมีพลังจิตอันแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้บำเพ็ญภูตพลังธาตุคู่อีกด้วย”
“……”
โม่ซวนมองดูนางใช้พลังธาตุคู่ทั้งสองปรุงยาด้วยท่วงท่าที่สบาย ๆ การเคลื่อนไหวนั้นเป็นไปอย่างธรรมชาติดุจดั่งสายน้ำ และเหมือนเป็นการแสดงที่งดงามมากเป็นอย่างยิ่ง
ราชาพิษหนานหลิงอยากรู้ว่ายานั้นปรุงเช่นไร มู่เฉียนซีก็ปรุงยานั้นต่อหน้าเขา แต่เขาดูอย่างไรก็ไม่เข้าใจ
ครั้นแล้ว เขาจึงทำได้เพียงแค่ถลึงตาจ้องมองมู่เฉียนซีด้วยความตกใจ
มู่เฉียนซีปรุงยาสำเร็จแล้ว และนางก็เอายานั้นบรรจุเข้าใส่เข็มยา
ฉึก ฉึก! ทันทีที่ข้อมือของนางขยับ เข็มยาทั้งสี่เข็มก็พุ่งปักเข้าที่จุดสำคัญของร่างชายผู้นั้นทั้งสี่จุด รวมถึงตรงหัวใจของเขาด้วย
จากนั้นคนผู้นี้ก็หลับตาลง!
ราชาพิษหนานหลิงหัวเราะเสียงดังขึ้น “เจ้าทำเขาตายแล้ว เจ้าแพ้แล้ว!”
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยความรังเกียจว่า “อายุแก่ปูนนี้แล้ว รู้จักหุบปากเงียบซะบ้างนะ!”
“แหกตาดูให้ดีเถอะ”
ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือ ผิวหนังที่เหี่ยวแห้งและดำคล้ำนั้นพลันลอกออกแล้ว
หลังจากที่ลอกออก ก็เผยให้เห็นผิวที่ขาวนวลออกมา
ร่างกาย ใบหน้า ล้วนแต่ขาวนวลเหมือนกันทั้งสิ้น!
และดวงตาที่หลับอยู่นั้นก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก
ทุกคนเห็นเช่นนี้ต่างก็เบิกตากว้างจ้องมองด้วยความตกใจ นี่มันช่างมหัศจรรย์เกินไปแล้ว!
นึกไม่ถึงเลยว่าจะรักษาให้หายได้!
ราชาพิษหนานหลิงเองก็ตกตะลึงพรึงเพริดไม่แพ้กัน ทันใดนั้นเขาก็โผไปตรงหน้ามู่เฉียนซีและกล่าวว่า “ท่านอาจารย์ ช่วยด้วย! ท่านอาจารย์!”
คนผู้นั้นที่กำลังลอกผิวหนังเหลือบมองไปที่ราชาพิษหนานหลิงราวกับมองคนตายก็มิปาน
ร่างกายของเขาแผ่ซ่านพลังความแข็งแกร่งที่เหนือขั้นมหาจักรพรรดิออกมา
มู่เฉียนซีกล่าว “ท่านผู้อาวุโส ร่างกายของท่านเพิ่งจะฟื้นตัว อย่าเพิ่งใช้พลังเลย”
“หากท่านอยากจะฆ่าเขา มันง่ายเพียงนิดเดียว” มู่เฉียนซีกล่าว
ครั้นแล้ว ผู้อาวุโสผู้นี้จึงตั้งสติและนิ่งสงบลง
ราชาพิษหนานหลิงกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “ฮือ ๆ ๆ! ท่านอาจารย์ ช่วยข้าด้วย ข้าไม่อยากตาย!”
เขารู้ว่าคนผู้นี้แข็งแกร่งมาก และมีเพียงแค่หมอปีศาจผู้เดียวเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้
มู่เฉียนซีกล่าว “ช่วยเจ้าอย่างนั้นเหรอ หยุดเรียกข้าว่าอาจารย์ได้แล้ว ไม่ว่าเจ้าจะเรียกข้าว่าอะไรมันไร้ประโยชน์ เจ้าเป็นคนวางยาพิษเขาใช่หรือไม่!”
ราชาพิษหนานหลิงกลัวความตายมากจริง ๆ เขาจึงสารภาพเรื่องที่เขาทำทั้งหมดออกมา
อาวุโสผู้นี้แข็งแกร่งมาก ราชาพิษหนานหลิงเจออาวุโสผู้นี้ในตอนที่เขากำลังได้รับบาดเจ็บสาหัส จากนั้นก็เริ่มศึกษายาพิษ และใช่ยาพิษทดลองกับเขา อย่างไรเสีย หลังจากที่เขาใช้พิษอย่างมั่วซั่วก็ไม่รู้เลยว่าได้ทำให้เกิดพิษใหม่ใดขึ้นบ้าง และทรมานเขาต่อไปจนเป็นสภาพเช่นนี้
เมื่อได้ยินราชาพิษเล่าเรื่องนี้ออกมา สายตาของผู้อาวุโสท่านนั้นยิ่งน่าตกใจมากขึ้น
มู่เฉียนซีกล่าว “ท่านผู้อาวุโส เห็นแก่หน้าข้าสักหน่อยได้หรือไม่”
เขารู้ว่าหากไม่มีชายหนุ่มผู้นี้เขาก็คงจะตายไปอย่างน่าสังเวชแล้ว
เขาพยักหน้าเบา ๆ และจู่ ๆ มู่เฉียนซีก็เอาเข็มยาเข็มหนึ่งออกมา
ฉึก! ราชาพิษหนานหลิงไม่ได้ป้องกัน จึงโดนเข็มยาเข็มนี้เข้าเต็ม ๆ
เขาร้องเสียงหลง “อ๊า! นี่มันพิษอะไรอีก ขะ ข้า ข้าจะตายหรือไม่?”
มู่เฉียนซีกล่าว “ไม่ตายหรอก! มันเป็นพิษของเจ้าในแบบที่ข้าได้ปรับปรุงแล้ว เจ้าลองลิ้มรสมันดูสักหน่อยสิ”
“ว่ายังไงนะ?” ราชาพิษหนานหลิงร้องโหยหวนขึ้น ก่อนจะเป็นลมหมดสติไป
มู่เฉียนซีกล่าว “แบกเขาเข้าไป”
จากนั้นนางก็กล่าวกับคนอื่นว่า “วันนี้ยาลูกกลอนของหอหมอปีศาจลดครึ่งราคา หวังว่าทุกคนจะไม่พลาดส่วนลดนี้”
มีหม้อหลุนหุยอยู่ ตราบใดที่อยู่ในตระกูลโม่นี้ไม่มีทางที่จะขาดแคลนยาลูกกลอนแน่นอน อีกอย่างราคาก็ไม่แพง ราคาที่ลดครึ่งราคาเช่นนี้เหมาะที่จะซื้อเก็บไว้มาก
หลังจากที่หัวหน้าหอกล่าววาจาเช่นนี้ออกไป หอหมอปีศาจก็ขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่า
มู่เฉียนซีกล่าว “ท่านผู้อาวุโส เชิญด้านใน! ร่างกายของท่านยังต้องได้รับการฟื้นตัว หากท่านเชื่อข้า ข้าช่วยท่านได้”
เขากล่าวถามว่า “เจ้ามีเงื่อนไขอันใด”
“อยู่กับหอหมอปีศาจของข้าสามปีเป็นเช่นไร ก็จะให้ทำเช่นไรล่ะ หอหมอปีศาจของพวกข้าไม่มียอดฝีมือที่แข็งแกร่งเช่นท่านนี่”
การสร้างปัญหาของราชาพิษหนานหลิงกลับสามารถช่วยนางได้ไม่น้อย นางไม่รู้ว่าจะต้องขอบคุณเขาหรือว่าจะให้บทเรียนอย่างน่าสังเวชแก่เขาดี
“สามปี! ตกลง!” บุญคุณนี้เขาต้องตอบแทนแน่นอน เวลาสามปีไม่นานเลย
“เช่นนั้นข้าจะเตรียมการรักษาขั้นต่อไปให้ท่านผู้อาวุโส” มู่เฉียนซีกล่าว